Wszystkie nasze dzienne sprawy
Różnokolorowe koperty, które trafiają codziennie na redakcyjne biurka, a coraz częściej e-maile, są świadectwem głębokiego zaufania, którym darzą nas Czytelnicy. Dzieląc się na łamach niektórymi listami z redakcyjnej poczty, pragniemy, aby „Niedziela” była owocem zbiorowej mądrości redakcji i Czytelników.
Czeka na naszą pomoc
Tobiasz
Jesteśmy rodzicami dwójki chłopców, siedmio- i pięcioletniego. Szczególnej troski wymaga młodszy – Tobiasz, który przyszedł na świat z wrodzoną wadą układu kostnego PFFD. W chwili urodzenia różnica w długości jego nóżek wynosiła 2 cm, obecnie jest to aż 8 cm. Oprócz skrócenia kości u syna występują również: brak więzadła krzyżowego, niestabilność kolana przednio-tylna, przykurcz w rotacji biodra, znaczny zanik mięśni w chorej nodze i przykurcz ścięgna Achillesa.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Synka czeka zaplanowane na wiele lat leczenie, mające na celu wydłużenie kości. Zanim jednak dojdzie do wydłużenia, trzeba wykonać operację o nazwie super hip/super knee, bez której kolejne operacje będą niemożliwe.
Otrzymaliśmy skierowanie do Ortopedyczno-Rehabilitacyjnego Szpitala Klinicznego im. Wiktora Degi w Poznaniu. Niestety, oczekiwanie na wykonanie operacji w ramach NFZ jest bardzo długie. W tej sytuacji jedyną nadzieją jest prywatne wykonanie operacji, której koszt wynosi 40 tys. zł. Taka kwota przekracza nasze możliwości finansowe, dlatego prosimy o pomoc dla syna.
Wpłaty na rzecz Tobiasza można przekazywać na konto: Fundacja Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”, Alior Bank S.A., nr 42 2490 0005 0000 4600 7549 3994, z dopiskiem: „22734 Dąbrowski Tobiasz – darowizna na pomoc i ochronę zdrowia”. Można również przekazać 1 proc. podatku, wpisując w formularzu PIT nr KRS 0000037904; w rubryce informacje uzupełniające – cel szczegółowy 1% proszę wpisać: „22734 Dąbrowski Tobiasz”.
1% dla Bartka – KRS 0000225584
Caritas Diecezji Toruńskiej
Bartek Keczmer – cel szczególny
Reklama
***
Do Aleksandry
Nie tylko o młodzieży
Droga Pani!
Dawno do Pani nie pisałem, ale jestem wiernym Czytelnikiem. Ujął mnie zwłaszcza jeden z tematów przez Panią poruszonych – o losie seniora (sam wszakże jestem seniorem) – obraz roześmianej grupki młodzieży pomagającej staruszce wysiadać z pociągu. Starsi ludzie piszący o młodzieży albo się nad nią roztkliwiają – jaka ona jest mądra, inteligentna, szlachetna – albo ją potępiają w czambuł. Pani natomiast pisze o młodych ludziach w sposób naturalny i przez to przekonujący.
Pozdrawiam serdecznie –
PS Przesyłam w podarunku tomik wierszy pt. „Słowa o późnej porze” częstochowskiego poety Tadeusza Luterka, seniora polskich poetów (związanego w przeszłości z Orientacją Poetycką Hybrydy i tygodnikiem „Współczesność”)
Adam F. Wojciechowski
Tak się składa, że i ja się kiedyś na moment znalazłam blisko Orientacji Poetyckiej Hybrydy, dlatego ze sporym wzruszeniem zajrzałam do tego tomiku. No cóż, jak to bywa – sam los wskazał strofkę jakby dla mnie, dla nas. Z wiersza pt. „Tak wiele dobra” jest to zwrotka trzecia, ostatnia:
„Nie miej też żalu, że czas przemijania
jest już tak blisko i wyciąga rękę
bowiem minęła pora zasiewania
i żniwiarz nuci pogodną piosenkę”.
Aleksandra
