Reklama

Wrocławskie grzechy ojcowskim okiem

Moja ojcowska nieobecność w tym, co przeżywają moje dzieci, może się skończyć tragicznie.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Sytuacja z o. Pawłem M. – w roli, niestety, głównej – mówi mi wiele jako ojcu dzieci, spośród których rekrutują się same przedstawicielki płci pięknej i potencjalne uczestniczki duszpasterstw akademickich. Wrocławskie patologie i duszpasterskie zbrodnie u dominikanów w latach 1996 – 2000 to dla mnie przestroga. Ktoś powie: „Bez przesady – to jednostkowe zjawisko, a na przestrzeni lat zapewne uda się tego typu rzeczy z Kościoła wyplenić”. Daj Boże! Mnie jednak nie chodzi tylko o sytuacje, gdy ktoś z duszpasterstwa robi sobie sektę. Oczywiście, nie uchronię dzieci przed wszystkim, co złe. Mogę jednak, z autorytetem ojca oraz z Bożym prowadzeniem, być odpowiednio ustawionym drogowskazem, który pomoże im odkryć w sobie kilka ważnych emocjonalnych, relacyjnych czy charakterologicznych obszarów.

Można, oczywiście, pójść krótszą drogą i zdecydować samemu, gdzie moje przyszłe (być może) panie studentki mają się formować. To jednak droga donikąd... Tym bardziej że aby podjąć taką decyzję i ją wyegzekwować (wobec dorosłych przecież osób), moje dzieci z jednej strony musiałyby w ogóle mieć potrzebę formacji, a z drugiej – być totalnie podatne na wpływy. Połączenie tych dwóch czynników samo w sobie jest patologią, mimo że ten pierwszy ze wszech miar jest dobry.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

By stwierdzić powyższe, nie przeczytałem żadnych mądrych książek. Uświadomiło mi to własne życie, bo w studencki czas startowałem w takim właśnie stanie – chcę się formować, a jednocześnie łatwo mną manipulować. Miałem szczęście. Jakiś wrodzony instytucjonalny konserwatyzm (połączony z początkowym zaproszeniem mojej przyszłej żony) zaprowadził mnie do centralnego duszpasterstwa akademickiego, podlegającego bezpośrednio kurii mojej rodzinnej diecezji, i sprawił, że na długi czas tam zostałem. Dotarcie na modlitwę i spotkania, każdorazowo bez samochodu, było sporym wysiłkiem, bo położenie tego miejsca na mapie miasta było w kontrze do jego akademickiego charakteru – domy studenta daleko, uczelnie też. Wysiłkiem było też samo uczestnictwo, bo kierujący duszpasterstwem z ramienia kurii ksiądz był wymagający – jako wykładowca stał twardo na straży zdrowego katolickiego nauczania, a jednocześnie uczył nas świadomego życia przez swoją postawę i wysoki poziom kultury osobistej.

Reklama

Już wtedy wiedziałem, że trafienie do duszpasterstwa, które by jakoś rozmiękczało Boże słowo, przeinaczało na swoją modłę i chciało mieć na mnie niezdrowy wpływ, bez większego problemu mogło skończyć się dla mnie wylądowaniem co najmniej gdzieś na obrzeżach Kościoła.

Miałem więc – powtórzę – szczęście i gdybym decydował jeszcze raz, nie poszedłbym nigdzie indziej. Nie chcę przez to powiedzieć, że przed duszpasterską patologią uchroni moje dzieci wybór ośrodka zarządzanego bezpośrednio przez kurię i najlepiej jeszcze trudno dostępnego albo że w ogóle kwestię zdrowego życia duchowego załatwi im „trafienie” do niefelernego duszpasterstwa. Wszystko rozbija się o ich tożsamość i umiejętność świadomego wyboru i ewentualnej rezygnacji, a nie „trafianie” tu czy tam.

Powyższa skrótowa historia to przykład, o którym mogę opowiedzieć moim dzieciom. Jak to mówimy w Kościele: mogę dać świadectwo. O czym ono będzie? O tym, że z jednej strony duszpasterstwo jest wymagające albo nie ma go w ogóle, ale z drugiej – o tym, że duszpasterstwo daje ci wolny wybór, a nie decyduje za ciebie.

Wrocławski przykład dyscyplinuje mnie, bym nie prowadził moich dzieci w życiu za rączkę, pozwalał im popełniać błędy i wyciągać z nich wnioski, decydować o sobie, bym był czuły, pozwalał sobie i im na emocje, ale też pokazywał, jak je nazywam i z nimi pracuję, potwierdzał piękno i wyjątkowość (a swoją drogą, bym był czytelnym świadectwem normalnej wiary.) Ten skandal ukazuje mi jasno, że moja ojcowska nieobecność w tym, co przeżywają moje dzieci, może się skończyć tragicznie.

Naturalnie to, co napisałem, nie jest nawet cieniem sugestii co do sytuacji kobiet skrzywdzonych przez o. Pawła M. Jedyne, co mogę i chcę dla nich zrobić, to modlitwa, a powyższe słowa to intuicja dotycząca relacji z moimi dziećmi.

2021-04-14 07:27

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować

2024-03-29 06:20

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

rozważanie

Adobe. Stock

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Dzisiaj nie ma Mszy św. w kościele, ale adorując krzyż, rozważamy miłość Boga posuniętą do ofiary Bożego Syna. Izajasz opisuje Jego cierpienie i nagrodę za podjęcie go (Iz 52, 13 – 53, 12). To cierpienie, poczynając od krwi ogrodu Oliwnego do śmierci na krzyżu, miało swoich świadków, choć żaden z nich nie miał pojęcia, że w tym momencie dzieją się rzeczy większe niż to, co widzą. „Podobnie, jak wielu patrzyło na niego ze zgrozą – tak zniekształcony, niepodobny do człowieka był jego wygląd i jego postać niepodobna do ludzi – tak też wprawi w zdumienie wiele narodów. Królowie zamkną przed nim swoje usta, bo ujrzą coś, o czym im nie mówiono, i zrozumieją coś, o czym nigdy nie słyszeli” (Iz 52, 14n). Krew Jezusa płynie jeszcze po Jego śmierci – z przebitego boku wylewa się zdrój miłosierdzia na cały świat. Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować.

CZYTAJ DALEJ

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę, silny moralny kręgosłup i niezależność myśli

2024-03-24 08:43

[ TEMATY ]

Ulmowie

Zbiory krewnych rodziny Ulmów

Wiktoria i Józef Ulmowie

Wiktoria i Józef Ulmowie

Bratanek błogosławionego Józefa Ulmy, Jerzy Ulma, opisał swojego wujka jako mężczyznę głębokiej wiary, którego cechował mocny kręgosłup moralny i niezależność myśli. O ciotce, Wiktorii Ulmie powiedział, że była kobietą niezwykle energiczną i pełną pasji.

W niedzielę przypada 80. rocznica śmierci Józefa i Wiktorii Ulmów oraz ich dzieci. Zostali oni zamordowani przez Niemców 24 marca 1944 r. za ratowanie Żydów, których Niemcy zabili jako pierwszych.

CZYTAJ DALEJ

Słodko - gorzka wspólnota

2024-03-29 15:18

Dziar

Tę nazwę dla duszpasterstwa osób rozwiedzionych i żyjących w związkach niesakramentalnych zaproponował ks. Marian Fatyga, opiekujący się środowiskiem od 2023 roku.

- Chodzi o dużo gorzkich doświadczeń osłodzonych myślą, że i dla nas, mimo sytuacji, w jakiej się znajdujemy jest nadzieja, że nie jesteśmy straceni w oczach Boga – mówi Niedzieli Anna Wira, która wraz z mężem Piotrem jest we wspólnocie od 2002 roku.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję