Ponad kilometr złotówek dla dzieci - akcja Caritas lubelskiej

wk
/Lublin

Sylwia Jurczyńska

Bądź na bieżąco!

Na Placu Zamkowym w Lublinie miał miejsce finał kampanii „Kilometry dobra” organizowanej przez Caritas Archidiecezji Lubelskiej, aby zebrać środki potrzebne do utworzenia Funduszu „Caritas Dzieciom”, z którego finansowane będą: dożywianie, operacje, stypendia, wypoczynek i wyprawki szkolne. Przez cały dzień ułożono 1 km i 269 m złotówek, co oznacza 55 836 zł na rzecz funduszu. Rekord Guinnessa nie został pobity.

Finał rozpoczął się 22 września uroczystą Mszą św. w Archikatedrze Lubelskiej, której przewodniczył ks. Wiesław Kosicki, dyrektor Caritas Archidiecezji Lubelskiej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Po zakończeniu Eucharystii jej uczestnicy udali się barwnym korowodem na Plac Zamkowy, gdzie oficjalnie rozpoczęła się próba pobicia Rekordu Guinnessa, polegająca na ułożeniu jak najdłuższego ciągu monet - złotówek. Od 11:30 do 20:00 układano monety. Równolegle na scenie miały miejsca wydarzenia artystyczne: występ zespołu ZIARNO, koncert zespołu „Razem za Jezusem”, NaVi, kabaret Świerszczychrząszcz oraz pokaz iluzjonisty.

Przez cały dzień Caritas Archidiecezji Lubelskiej ułożyła 1 km i 269 m złotówek, co oznacza 55 836 zł na rzecz funduszu (nie jest to ostateczny wynik, środki są wciąż liczone). Rekord Guinnessa nie został pobity, jednak Caritas Archidiecezji Lubelskiej nie zaprzestaje swoich działań i już teraz zapowiada kolejną odsłonę kampanii w przyszłym roku.

2013-09-25 10:21

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Każdy ma prawo przeżyć to po swojemu

Niedziela zielonogórsko-gorzowska 43/2012, str. 6

Katarzyna Jaskólska

[ TEMATY ]

dzieci

pomoc

Aleksandra Bielecka

Spotkania Balonikowe opierają się na prostym geście, który może wiele znaczyć dla osób w nim uczestniczących

O poronieniu mówi się ostatnimi laty coraz częściej, choć nie zawsze we właściwy sposób. Rodzice nie radzą sobie z traumą, znajomi nie wiedzą, co zrobić. Gdzie szukać pomocy - radzi Dorota Halama, psycholog z Fundacji „Centrum Rodziny”.
- Po tragedii, jaką jest poronienie, nadal żyjemy w społeczeństwie, żyjemy w środowisku zawodowym, sąsiedzkim, rodzinnym. Rodzice po poronieniu, którzy do mnie przychodzą, mówią o różnych sytuacjach. Kobieta nie chce np. wracać do pracy, bo boi się, że ludzie będą się jej przyglądać. Inna opowiada, że zobaczyła ją koleżanka i przeszła na drugą stronę ulicy. Znajomi nagle przestają dzwonić. Z jednej strony natrętne pytania, a z drugiej całkowity ich brak - mówi Dorota Halama.
Jak się zachować, jakich słów użyć, skoro wiadomo, że i tak nic nie cofnie tej tragedii? - Możesz powiedzieć najprościej: Przykro mi. Przykro mi, że cię to spotkało. I dać sygnał, że jesteś. Uszanujmy też czas, który jest potrzebny mamie i tacie, żeby zaczęli o tym mówić. I nie znikajmy. Liczmy się też z tym, że pierwszy, drugi czy trzeci telefon zostanie nieodebrany, że nasze zaproszenia na wspólny spacer zostaną odrzucone - wyjaśnia psycholog.

CZYTAJ DALEJ

Święty ostatniej godziny

Niedziela przemyska 15/2013, str. 8

Arkadiusz Bednarczyk

[ TEMATY ]

święty

pl.wikipedia.org

Nawiedzając pewnego dnia przemyski kościół Ojców Franciszkanów byłem świadkiem niecodziennej sytuacji: przy jednym z bocznych ołtarzy, wśród rozłożonych książek, klęczy młoda dziewczyna. Spogląda w górę ołtarza, jednocześnie pilnie coś notując w swoim kajeciku. Pomyślałem, że to pewnie studentka jednej z artystycznych uczelni odbywa swoją praktykę w tutejszym kościele. Wszak franciszkański kościół, dzisiaj mocno już wiekowy i „nadgryziony” zębem czasu, to doskonałe miejsce dla kontemplowania piękna sztuki sakralnej; wymarzone miejsce dla przyszłych artystów, ale także i miłośników sztuki sakralnej. Kiedy podszedłem bliżej ołtarza zobaczyłem, że dziewczyna wpatruje się w jeden obraz górnej kondygnacji ołtarzowej, na którym przedstawiono rzymskiego żołnierza trzymającego w górze krucyfiks. Dziewczyna jednak, choć później dowiedziałem się, że istotnie była studentką (choć nie artystycznej uczelni) wbrew moim przypuszczeniom nie malowała tego obrazu, ona modliła się do świętego, który widniał na nim. Jednocześnie w przerwach modlitewnej kontemplacji zawzięcie wertowała kolejne stronice opasłego podręcznika. Zdziwiony nieco sytuacją spojrzałem w górę: to św. Ekspedyt - poinformowała mnie moja rozmówczyni; niewielki obraz przedstawia świętego, raczej rzadko spotykanego świętego, a dam głowę, że wśród większości młodych (i chyba nie tylko) ludzi zupełnie nieznanego... Popularność zdobywa w ostatnich stu latach wśród włoskich studentów, ale - jak widać - i w Polsce. Znany jest szczególnie w Ameryce Łacińskiej a i ponoć aktorzy wzywają jego pomocy, kiedy odczuwają tremę...

CZYTAJ DALEJ