Reklama

Kościół

Refleksje ojca Leona Knabita o alkoholizmie

Alkoholizm to jest plaga. Jak się z tym czegoś nie zrobi, to część społeczeństwa będzie zmarnowana. Już jest zmarnowana.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wiemy o naszym Wielkim Bracie ze wschodu. Mówiło się kiedyś, czy oni sami mówili, że radością Rosji jest picie alkoholu. I tam pije się niezmierzone ilości. Kiedyś było spotkanie takiej grupy „ekumenicznej” różnych zakonów na terenie Białorusi. Więc to byli zakonnicy i zakonnice, dla których Grodno czy inne tamtejsze okolice to były miejsca bardzo egzotyczne. Kiedy goście z Zachodu weszli do swoich pokojów w rozmaitych hotelach, to podobno w każdym stała uczciwa butelka alkoholu – wódki chyba, nie czystego spirytusu. Goście patrzyli ze zdumieniem.

Wśród zakonników też się zdarzają ludzie trunkowi, ale ogólnie rzecz biorąc, osoby konsekrowane starają się opanować wszystkie nałogi, a tutaj mieli taką pokusę. Nie wiem czy pili, czy nie, w każdy razie opowiadali o tym z pewnym rozbawieniem.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Wiemy, że picie na umór było tak samo popularne i w Polsce. To był taki dobry zwyczaj, sarmacki jeszcze. Wódka wtedy jeszcze nie była taka popularna, ale można było się bardzo zdrowo upić przy pomocy miodów pitnych, win czy nalewek. Skala picia zwiększyła się po okupacji. Wiemy, że okupanci celowo rozpijali naród. Brakowało tego i owego, ale alkohol był. I były instrukcje: niech piją jak najwięcej, bo z ludźmi, których znaczna część jest w alkoholowym amoku, łatwiej dać sobie radę.

Potem za czasów komunizmu ludzie pili z desperacji. Taki zacny pan był w Tyńcu, już nie pamiętam imienia, zresztą nie żyje. Pytałem go: „Dlaczego pan pije?”. Odpowiadał: „Bo ja tych komunistów to, cholera, nie znoszę”. Tylko w dzień I Komunii swojej córki był naprawdę trzeźwy, aż parafianki mi powiedziały: „Proszę ojca, proszę tam zajść, bo od dzisiaj gospodarz tam jest na pewno trzeźwy”. Dla swojej ukochanej córki to potrafił zrobić. Nie wiem, czy dotrzymał obietnicy trzeźwości, czy nie.

Nałóg to jest choroba, trzeba to powiedzieć wyraźnie. Jak ktoś wpadnie w ciąg alkoholowy, to później wyleczenie jest możliwe, ale trzeba tego bardzo mocno chcieć i trzeba się poddać długiej terapii. Bo jeśli kogoś doprowadza się na siłę do ośrodka czy wymusza perswazją, to często jest to nieskuteczne.

Podziel się cytatem

Reklama

Też jest sporo takich alkoholików, co to przysięgają, kiedy są trzeźwi, że już nie zajrzą do kieliszka. A jak tylko okazja się zdarzy, to znowu piją. Chorują wszyscy, bez względu na wiek. Nawet dzieci, ale one od kogoś się tego uczą – od starszych. Wojna była o to, żeby nie podawać wódki na przyjęciach z racji I Komunii Świętej. Teraz troszkę się to poprawiło. Ale do niedawna sam spotykałem się z dziećmi, które ze śmiechem wielkim opowiadały, jak było ciekawie. W naczyniach do barszczu była wódka zabarwiona na czerwono. I dzieci to, co zostało, potem próbowały.

Reklama

Jeśli w ten sposób się dzieje, to jest jasne, że dzieci już w szkole podstawowej potrafią pić i upijać się. I od czasu do czasu widzimy sprawozdania z ich poczynań, bo po pijanemu potrafią wiele zła uczynić.

Reklama

Ksiądz prymas Stefan Wyszyński, jeszcze zanim został aresztowany, zresztą potem też, walczył z alkoholizmem i mówił: „Źle by było, gdyby Polska przywitała drugie tysiąclecie chrześcijaństwa z zapijaczoną mordą”. Może było „gębą”, „twarzą” – może ktoś ten cytat z prymasa podostrzył. Nie wiem. Ale w każdym bądź razie zapijaczona twarz to już, niestety, jest morda.

Podziel się cytatem

Reklama

Ciekawa była też niekonsekwencja ze strony państwa. Ksiądz Blachnicki, który bardzo stawiał na trzeźwość, prowadził krucjatę trzeźwości – sam był abstynentem – był bardzo prześladowany za tę akcję. Tłumaczył, że przecież ta akcja pomaga rządowi, bo prowadzi do tego, żeby naród był trzeźwy, bardziej wydajny. Nic to nie pomagało, zresztą miniony system lepiej dawał sobie radę z Polakami, kiedy byli lekko wstawieni.

Reklama

Teraz oficjalnie mamy więcej wolności, ale niewola nadal jest, tylko trochę zakamuflowana. Jest duża część ludzi, którzy nie potrafią się powstrzymać od alkoholu.

Podziel się cytatem

Reklama

Mówi się, że trochę wypić, to nie zaszkodzi. Oczywiście jeśli byłoby to trochę, to nie byłoby problemu. Tylko, że to rzadko kończy się na jednym kieliszku. Dlatego jest akcja episkopatu, w ramach której promuje się sierpień jako miesiąc trzeźwości. Niektórym ludziom to bardzo pomaga. Niektórym wcale. Niektórzy mają tak silną wolę, że przychodzi Wielki Post i nie piją. Ale potem w pierwszy czy drugi dzień świąt się już nadrabiają i to z nadwyżką, czego nie było przez czterdzieści parę dni.

Trzeba jeszcze powiedzieć o tym, że bardzo wielu ludzi, którzy są pod wpływem alkoholu, wsiada za kierownicę. To już jest, bardzo często, dosłownie zbrodnia. Chyba większość wypadków samochodowych jest spowodowana przez kierowców pod wpływem alkoholu.

Reklama

Chociaż teraz trochę się zmieniło. Jak się pójdzie na jakieś przyjęcie, wesele czy gdzie indziej, to często można spotkać kogoś, kto nie pije, bo prowadzi. Dzięki Panu Bogu, że choć tyle. Nie lubię też, jak siedzi ktoś pijany siedzi koło kierowcy, bo może mu przeszkadzać i spowodować wypadek.

Święty Benedykt, nasz założyciel, wychowany w Italii, tam tez pisał swoją Regułę i bardzo wysoko postawił poprzeczkę. Napisane jest, że mnichom w ogóle wino nie przystoi. O wódce się wtedy nawet nie mówiło. I dodał jeszcze, że ponieważ dzisiaj (czyli w jego czasach) nie da się namówić mnichów do całkowitej abstynencji, to niech przynajmniej nie piją zbyt wiele.

Jak u nas w refektarzu jest czytany ten fragment Reguły, to uśmiechamy się bardzo znacząco. Jest tam potem powiedziane, że kwarta wina powinna wystarczyć. Nie wiem, ile to wynosi. Ale zwykle we Włoszech czy w innych południowych krajach dolewa się do wina wody. Także św. Paweł też, w jednym z listów do Tymoteusza, poleca swojemu adresatowi picie wina (por. 1 Tm 5,23). Tym niemniej św. Benedykt mówi, że ci, którzy w ogóle nie piją, niech pamiętają, że otrzymają specjalne błogosławieństwo (por. RegBen 40,4). Trzeba znaleźć swoją, miarę, jeśli idzie o alkohol. A w mniszym powołaniu na pewno ważna jest trzeźwość.

Niektórzy mają zdolność zachowania abstynencji. Nie jest to powód, żeby wszystkich pijących traktować jako niższych od siebie, wyśmiewać się z nich, wykpiwać – to nie byłoby w porządku. Akcja promowania trzeźwości prowadzona bez uszanowania człowieka nie ma sensu.

Podziel się cytatem

Reklama

Tu mi się przypomniało takie wydarzenie z czasów, jak byłem harcerzem. W latach pięćdziesiątych harcerstwo było bardzo na dobrym poziomie, zanim zostało zlikwidowane – pod koniec lat pięćdziesiątych. Zrobiliśmy ognisko. I wśród tego, co śpiewaliśmy była piosenka pod tytułem A cóż to za przyczyna – i tam w tekście było, że krowa nie świnia, nie bierze wódki w pysk, a człowiek choć rozumny, sam kładzie się do trumny. Od wódki rozum krótki, mała radość, duże smutki. Po harcersku bracie żyj, czystą wodę pij. Słuchały tego wiejskie chłopaki, chyba gdzieś koło Lublina było to ognisko.

Reklama

Naradziły się, i potem oni też nam coś zaśpiewali. Że raz Noe upił się i „przebrał zwykłej miarki. Zrobiło mu się bardzo źle. Poszedł spać do arki. Przyszedł Cham i zaśmiał się, że Noe leży ścięty. Za to go skazał Pan i Cham do dziś przeklęty”. Z piosenki tej wynika, że kto z pijaka śmieje się, ten jest chamskiego rodu. No i było jeden na jeden. My swoje, oni swoje.

Ale nie śmiejemy się z pijaków, jeśli sami nie pijemy. Pomagajmy im powstać, a zachowanie trzeźwości w miesiącu sierpniu i zdrowy rozum powinny nam w tym pomagać, nie tylko w sierpniu.

___________________________

Reklama

Fragment książki „Ojca Leona słów kilka”, wyd. TYNIEC.

Leon Knabit OSB – ur. 26 grudnia 1929 roku w Bielsku Podlaskim, benedyktyn, w latach 2001-2002 przeor opactwa w Tyńcu, publicysta i autor książek. Jego blog został nagrodzony statuetką Blog Roku 2011 w kategorii „Profesjonalne”. W 2009 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

2021-08-03 15:56

Ocena: +4 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Trzeba chłopa, żeby nie pił

Łatwo jest wpaść w nałóg alkoholowy. Wyjście z niego wymaga poświęcenia nie tylko osoby chorej, ale także najbliższych. Abstynencja pomaga odzyskać człowieczeństwo. O problemach związanych z alkoholem i życiu bez niego rozmawiamy z ks. Aleksandrem Radeckim.

Ks. Łukasz Romańczuk: Rozpoczynamy sierpień. Dlaczego Kościół troszczy się i zachęca w tym miesiącu do abstynencji od alkoholu?

Ks. Aleksander Radecki: Alkoholizm niszczy całe społeczeństwo. Zachęta daje zawsze nadzieję na pokonanie tej fali. Pamiętam, a było to bardzo dawno, na Dworcu PKP we Wrocławiu, był taki baner: „Przez abstynencję wielu, do trzeźwości całego narodu”. Potem ten baner niestety zniknął, ale znacznie później dowiedziałem się, że była to koncepcja ks. Franciszka Blachnickiego, którego słuchałem na własne uszy i on w 1980 r. przekonał mnie osobiście do tego, aby zdeklarować taką wolę podjęcia abstynencji ze względu na tych, którym pić absolutnie nie wolno. Podejmując próbę uświadomienia sobie, dlaczego ludzie mają jakieś opory przed abstynencją, odkryłem takie punkty: Pierwszy – to uzależnienie. Człowiek nie jest w stanie odmówić sobie wypicia alkoholu, a także nie jest w stanie się przyznać do tej słabości. Drugi – to strach przed opinią otoczenia (Co powiedzą, gdy nie wypiję?). Przeczytałem kiedyś takie zdanie: „Wszyscy wiedzą, że alkoholizm jest chorobą, ale jak nie pijesz, to pytają, czy jesteś chory”. Pojawia się obawa samotności, odrzucenia i wzięcia za donosiciela. Kolejna rzecz – to potrzeba zagłuszenia sumienia ostrzegającego przed popełnieniem grzechu – na trzeźwo byśmy pewnych rzeczy nie zrobili. Pewnego razu przygotowując się do zastępstwa „Orzecha”, na wykładach dla rodziców narzeczonych na zakończenie przygotowania do małżeństwa otrzymałem plan spotkania. Był tam m.in. punkt: oczepiny. Nie wiedziałem, co to jest i obejrzałem dwa filmiki na YouTubie. Zachowania i zabawa były takie, że na trzeźwo nikt by tego nie zrobił. To pozwoliło mi też zrozumieć, dlaczego po takiej uroczystości mało kto przyjdzie do kościoła na Mszę św. w niedzielę, a do Komunii św. tym bardziej. W takich i podobnych sytuacjach, jak przymus towarzyski („ze mną nie wypijesz?”), osiemnastka, imieniny, awans zawodowy – alkohol służy do zmiękczenia i zagłuszenia sumienia.

CZYTAJ DALEJ

Świadectwo: św. Andrzej Bobola przemienia serca

Wielu pielgrzymów informuje o łaskach, które otrzymali za wstawiennictwem św. Andrzeja Boboli, a ks. Józef Niżnik skrzętnie archiwizuje tę swoistą księgę cudów udzielonych za jego przyczyną.

W Strachocinie, na Bobolówce – wzgórzu nieopodal kościoła, gdzie prawdopodobnie urodził się Andrzej Bobola, jest dziś kaplica. Rokrocznie podczas uroczystości odpustowych w tym miejscu gromadzą się rzesze ludzi, czcicieli św. Andrzeja.

CZYTAJ DALEJ

W internecie pojawiło się nieznane dotąd nagranie homilii i świadectwo ks. Pawlukiewicza

2024-03-19 08:40

[ TEMATY ]

ks. Piotr Pawlukiewicz

Artur Stelmasiak

Małżeństwo może być niebieską piosenką - powiedział ks. Piotr Pawlukiewicz podczas homilii ślubnej, którą wygłosił 17 października 1992 r. Błogosławił wtedy Magdalenie i Bolesławowi Błaszczykom. Oboje małżonkowie są muzykami, Bolesław Błaszczyk jest członkiem Grupy MoCarta. Ma to znaczenie o czym można przeczytać w dalszej części.

Na kanale projektu Dopóki Walczysz w serwisie YouTube pojawiło się właśnie nagranie homilii z tamtej uroczystości. Ks. Pawlukiewicz m.in. nawiązał w niej do utworu „Niebieska piosenka” Grzegorza Tomczaka.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję