Czcigodni Bracia w kapłaństwie!
Kochani Diecezjanie!

1. Rozpoczął się Wielki Post!
W Środę Popielcową rozpoczął się Wielki Post, okres liturgiczny o szczególnym znaczeniu, gdyż łączy w sobie tajemnicę życia ziemskiego, śmierci i zmartwychwstania. Przygotowuje on nas na przyjęcie łaski Odkupienia. Wielkie są to sprawy. Stawiają przed nami liczne wymagania o charakterze intelektualnym, gdyż zapraszają do poznania, zrozumienia i przyjęcia jakże ważnej prawdy o życiu wiecznym. Nie możemy też zapomnieć o potrzebie moralnego odrodzenia, a zwłaszcza o jak najpełniejszej odnowie duchowej, której służą wielkopostne praktyki religijne i dzieła pokutne, jak post i jałmużna.
Ojciec Święty Benedykt XVI w dorocznym Orędziu na Wielki Post kładzie nacisk na przypomnienie sensu i wartości postu. Wielki Post bowiem z samej swojej natury jest czasem intensywnego przygotowania duchowego do obchodów i przeżycia świąt Wielkanocy, abyśmy mogli „doświadczyć mocy Boga, który - jak będziemy słuchać podczas Wigilii Paschalnej - oddala zbrodnie, z przewin obmywa, przywraca niewinność upadłym, a radość smutnym, rozprasza nienawiść, usposabia do zgody i ugina potęgi (Exultet)”, (Benedykt XVI, Orędzie na Wielki Post 2009 r.).
W naszym obszarze klimatycznym Wielki Post zbiega się z nadejściem wiosny. Wiosna natomiast ożywia naturę, która przybiera coraz piękniejsze szaty i daje o sobie znać przeróżnymi głosami. W tym wszystkim człowiek nie może zachowywać się biernie. Zaczyna więc od porządkowania swego mieszkania, bliższego i dalszego otoczenia, chętnie wyrusza na różne spotkania z przyrodą, której żywotność z każdą minutą staje się bujniejsza.
I oto wpatrując się w świat stworzony, w jego pory roku, wsłuchując się w to, jak pulsuje przyroda, człowiek jakby na nowo odkrywa obecność Pana Boga - Autora tego wszystkiego. Zaczyna inaczej patrzeć na Jego obecność we własnym sercu, a zwłaszcza we własnym sumieniu. Chętnie też stara się włączyć w to dzieło odnowy, powrotu do pełni życia. Czas Wielkiego Postu jest tą przedziwną wiosną życia duchowego.

2. Potrzebne są porządki
Księga Rodzaju w dzisiejszym fragmencie ukazuje nam jakże wyrazisty obraz pierwszych rodziców. Piękno, które ich otaczało, zostało zeszpecone obecnością zepsutego anioła. A zło ma to do siebie, że lęka się samotności. Szuka towarzyszy i dlatego uderza w człowieka. Podstęp i kłamstwo to są najbardziej popularne środki, jakimi ono się posługuje, zmierzając do zawłaszczenia człowieka, do panowania nad jego rozumem i jego wolnością, uderzając brutalnie w godność osoby ludzkiej jako dziecka Bożego.
I tak się stało w raju. Pierwsi rodzice nie zdali egzaminu. Gdzieś zagubili poczucie wdzięczności, szacunku i wierności. A w tym momencie rozpoczęła się droga człowieka do odkrywania i poszukiwania Prawdy oraz Miłości i swoista walka o to, aby nie dać się oderwać od źródła życia.
Z tym wszystkim spotykamy się także i w obecnej dobie. Zło usiłuje wkraczać w nasze życie w sposób podstępny i kłamliwy. I jeżeli nasze trwanie w Prawdzie i w Miłości okaże się zbyt słabe, zaczynamy się jemu poddawać. To zło na początku ukazuje nam pozornie szerokie perspektywy, cudowne możliwości, sprzyjające chciwości i pysze, ale w końcu pokaże swoje nienawistne oblicze. Doświadczył tego Pan Jezus podczas kuszenia. Nie poddał się tym pokusom, jak to się stało z Ewą, Adamem i wielu innymi osobami, nas niekiedy nie wyłączając.
Chrystus nie poddał się tym pokusom jako Człowiek. Przygotował się bowiem na nie czterdziestodniowym postem. Złu wydawało się, że łatwiej jest atakować człowieka fizycznie osłabionego. A tymczasem stało się inaczej. Post umocnił Chrystusa, jak to podkreśla Ojciec Święty, gdy pisze, że „Jezus modląc się i poszcząc, przygotowywał się do swojej misji, której początkiem było trudne starcie z kusicielem”.

3. Zło można zwyciężyć
Okazało się, że zło można zwyciężyć. Potrzeba jednak wytrwałości, mocy charakteru i gotowości do rezygnacji, do zachowania dystansu w stosunku do niekiedy zmasowanego nacisku reklamy i mody. W odniesieniu zaś do naszej epoki słusznie zauważa Papież we wspomnianym Orędziu: „Wydaje się, że w obecnych czasach zmniejszyło się nieco znaczenie duchowe praktyki postu, a stała się ona raczej - w kulturze zdominowanej przez poszukiwanie dobrobytu materialnego - środkiem terapeutycznym wspomagającym pielęgnację własnego ciała. Poszczenie służy oczywiście dobrej kondycji fizycznej, ale dla ludzi wierzących stanowi w pierwszej kolejności «terapię» pomagającą leczyć to wszystko, co przeszkadza w pełnieniu woli Bożej”. Co więcej, Benedykt XVI dodaje, że „skrupulatne przestrzeganie postu przyczynia się ponadto do nadania osobie - jej ciału i duszy - spójności, co pomaga jej unikać grzechu i wzrastać w zażyłości z Bogiem.”
Próby oderwania człowieka od Pana Boga, rozbicia jego własnej osobowości i konfliktowania ludzi między sobą dają się nam we znaki od lat. Post natomiast „jest wartościową praktyką ascetyczną, duchową bronią w walce z wszelkim możliwym, nieuporządkowanym przywiązaniem do nas samych” (Benedykt XVI, Orędzie), do innych, a głównie do rzeczy materialnych. Zwycięstwo nad złem jest możliwe! Patrzmy na rzesze świętych. Zacznijmy chociażby od św. Pawła, szczególnego patrona tego roku. On to w Liście do Rzymian wyraźnie uczy, że dzięki Chrystusowi, dzięki Jego nauce i przykładowi, dzięki darom, jakie zostawił w Kościele każda i każdy z nas jest w stanie pokonać zło. Św. Paweł znalazł się w bardzo trudnej sytuacji. Został wychowany wrogo do Pana Jezusa i Jego Kościoła. Tę wrogość wyrażał środkami bogatymi, zmuszając wierzących do odstępstwa, mając jakiś udział nawet w wydawaniu wyroków śmierci.
A jednak wygrał tę walkę i wyzwolił się z nienawiści do Chrystusa i Jego Kościoła. Wiele miesięcy przebywał na pustyni, modląc się i poszcząc, światłu w ten sposób otworzył drogę do swojej duszy.

4. Wpatrujmy się w św. Pawła
Skoro św. Paweł jest tak wyrazistym przykładem na zwycięstwo człowieka nad złem, to starajmy się coraz uważniej przypatrywać się jego życiu. Urzeka nas wielkość jego nawrócenia, gdy z prześladowcy staje się niestrudzonym apostołem, swego rodzaju gigantem ewangelizacji, tytanem działalności duszpasterskiej. Nie lękał się trudności. Nie bał się ludzkiej opinii. Nie przerażały go takie czy inne prądy kulturowe. On zrozumiał, gdzie jest Prawda. On gorąco pragnął dotrzeć do Miłości. Ku jednemu i drugiemu zbliżał się niestrudzenie.
Warto sięgać do Pisma Świętego, szczególnie w okresie Wielkiego Postu. Zechciejmy zrezygnować z licznych przyjemności na jedne pół godziny, aby sięgnąć do Pisma Świętego, aby przypomnieć sobie, śledząc Dzieje Apostolskie, działalność Apostoła z Tarsu. Czytajmy jego listy, zawsze poprzedzając lekturę krótką modlitwą do Ducha Świętego i stale pamiętając o potrzebie zastanowienia się oraz wyciągnięcia wniosków. Teksty Pawłowe stanowią doskonałą lekturę dla młodzieży. W tych księgach można odnaleźć propozycję rozwiązań wielu współczesnych problemów i kłopotów.
Niech we wszystkich naszych parafiach znajdzie się czas, zwłaszcza w okresie Wielkiego Postu, na lectio divina, czyli modlitewne i wspólne czytanie Pisma Świętego. Uczestnicząc w Drodze Krzyżowej, „Gorzkich żalach” czy innych nabożeństwach wielkopostnych, nie zapominajmy, aby czynić to zawsze w nawiązaniu do Pisma Świętego, bo to jest nasze podstawowe źródło.
Do tego zaprasza nas Benedykt XVI, gdy pisze: „Myślę szczególnie o intensywniejszej modlitwie, lectio divina, częstszym przystępowaniu do sakramentu pojednania oraz aktywnym uczestniczeniu w Eucharystii, a przede wszystkim w niedzielnej Mszy św.” (Orędzie). Nie trzeba chyba specjalnie zachęcać do tego, abyśmy chętnie zachowywali wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych w przewidziane dni, podobnie jak i post.

5. Wielkopostny program na 2009 r.
W okresie Wielkiego Postu starajmy się także pamiętać o tym wszystkim, co przeżywamy i będziemy przeżywali w tym roku. Usiłujmy modlić się w intencji ochrony życia. Czyż nie cieszy nas, że po latach kościelnego nauczania, we współpracy ze wszystkimi ludźmi dobrej woli, możemy się radować, że w 2008 r. wzrosła liczba urodzeń?! To jeszcze w pełni nas nie satysfakcjonuje, więcej oczekujemy, ale jest już jakiś pozytywny znak, początek radosnego i pełnego nadziei odradzania się naszego narodu.
Wielki Post niech nas duchowo jak najlepiej przysposobi do przeżycia 10. rocznicy pobytu Jana Pawła II wśród nas, Papieża, który tak wiernie naśladował św. Pawła w pielgrzymowaniu po świecie. Tę rocznicę będziemy świętowali przez 5 dni.
Rozpoczniemy ją niedzielą 7 czerwca we wszystkich naszych kościołach, przy których są krzyże, poświęcone przez Jana Pawła II. Wierni natomiast z tych miejscowości, gdzie nie ma papieskiego krzyża, niech uczestniczą we Mszy św. w kościele parafialnym, aby po każdej Eucharystii udać się pod krzyż papieski, a wyznając wiarę, upraszać błogosławieństwo i wstawiennictwo Sługi Bożego z nieba.
W poniedziałek zaś 8 czerwca zgromadzi się w Drohiczynie młodzież. Program zaś tego spotkania przygotują szkoły im. Jana Pawła II i kard. Stefana Wyszyńskiego pod kierownictwem naszego Wydziału Katechezy i Szkół Katolickich. Na ten dzień natomiast zapraszamy wszystkie szkoły do aktywnego uczestnictwa.
We wtorek 9 czerwca odbędzie się sesja naukowa, poświęcona osobie Jana Pawła II, zwłaszcza z podkreśleniem jego obecności na Podlasiu, zorganizowana przez Drohiczyńskie Towarzystwo Naukowe.
Centralnym zaś dniem jubileuszu będzie sama rocznica pobytu, czyli 10 czerwca, kiedy odśpiewamy dziękczynne Nieszpory, a będą to I Nieszpory o Bożym Ciele, oraz poświęcimy kopiec i krzyż na placu celebry papieskiej. Ufam, że tego wieczoru niemal wszyscy nasi diecezjanie zgromadzą się razem na modlitewnym trwaniu w Drohiczynie, podobnie jak i goście z całej Polski.
Rocznicowe dziękczynienie zakończymy we wszystkich parafiach 11 czerwca, w uroczystość Bożego Ciała. Zachęcam serdecznie do tego, aby jeden z ołtarzy był przypomnieniem Jana Pawła II i jego głębokiego nabożeństwa do Eucharystii. W tym samym duchu w obecnym roku będziemy świętowali wszystkie odpusty, a także pielgrzymkę nauczycieli do Miedznej w rocznicę koronacji Matki Bożej Pocieszenia, dożynki oraz dzień młodzieży w Serpelicach. Każda zaś parafia i wspólnota życia konsekrowanego niech z radością bierze udział w przygotowanych programach w zakresie własnych możliwości.
Do współpracy i modlitwy zachęcam wszystkie grupy różańcowe, organizacje i stowarzyszenia katolickie z Akcją Katolicką i Katolickim Stowarzyszeniem Młodzieży na czele. Wierzę, że w tych uroczystościach udział wezmą, jak zwykle twórczo i chętnie, strażacy oraz harcerze. Ufam wreszcie w życzliwą pomoc władz samorządowych i państwowych, szkół i różnych instytucji, które istnieją na terenie naszej diecezji.

6. Zmartwychwstanie wciąż nam bliższe
Wszystkie zaś nasze dobre postanowienia zawierzamy Maryi, Królowej Polski i Matce Kościoła, gdyż w tej tajemnicy jest Ona Patronką naszej diecezji. Niech Ta, który zawsze starała się być blisko swego Syna Jezusa Chrystusa, która była przy Nim w chwilach największej próby, w czasie drogi krzyżowej i na Kalwarii, uczy nas, jak mamy zwyciężać zło, trwając przy Jezusie.
Niech nas zachęca do słuchania, poznawania i zachowywania w życiu Słowa Bożego. Niech nas uczy miłości do Kościoła, który od 20 wieków, będąc depozytariuszem tego wszystkiego, co Chrystus wycierpiał na Krzyżu, mimo różnych słabości ludzkich, wiernie strzeże i hojnie dzieli się ze wszystkimi ludźmi dobrej woli łaskami, wyjednanymi przez Jezusa Miłosiernego. Razem z Nią będziemy się również radowali ze Zmartwychwstania Pańskiego, ciesząc się zwycięstwem życia nad śmiercią, dobra nad złem. A nasza duchowa odnowa niech dokonuje się wciąż. Niech jej błogosławi Ojciec i Syn, i Duch Święty. Amen