Reklama

Śladami ks. Jerzego Popiełuszki w Kopkach

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Sejm RP 21 października br. uczcił 25 rocznicę męczeńskiej śmierci ks. Jerzego Popiełuszki. Przyjęta przez aklamację uchwała stwierdza, że „jego życie było darem dla historii Polski, najpełniej wyrażonym słowami św. Pawła „Zło dobrem zwyciężaj”.
Postać ks. Popiełuszki, wielkiego człowieka, orędownika prawdy i wolności wpisała się również w historię niewielkiej parafii kopeckiej w dekanacie rudnickim. Dziś po latach można powiedzieć, że Msza prymicyjna odprawiona przez ks. Jerzego z kolegami w czerwcu 1972 r. w kopeckim kościele jest niezwykłym darem dla parafii św. Marcina Biskupa w Kopkach.

Z historii parafii

Pierwszy kościół drewniany został zbudowany w roku 1461. Fundatorami kościoła i parafii w Kopkach byli: Jan Pniowski, archidiakon diecezji krakowskiej i Stanisław Koryto herbu Jelita syn Marcina Koryto. Dla uczczenia pamięci swego ojca Marcina zarazem patrona rodu Korytów kościół dedykowano i poświęcono św. Marcinowi. Odtąd obchodzono odpusty na św. Marcina, jako patrona kościoła i parafii wg kalendarza liturgicznego 11 listopada. Pierwotny kościół wybudowany w 1461 r. nie był parafialnym, ponieważ probostwo nie było zatwierdzone przez biskupa krakowskiego, miał tytuł „filia do Bielin”. Po 10 latach przyszła aprobata bp. Jana Gruszczyńskiego i parafia została erygowana w 1472 r. Do parafii Kopki należały następujące wsie i osady: Kopki, Tarnogóra, Rudnica (Rudnik), Groble, Łętownia, Jeżowe, Kamień, Górno. W 1657 r. książę Siedmiogrodu Jerzy Rakoczy w okrutny sposób pustoszył Podkarpacie i ziemię sandomierską. Ofiarą najazdu Rakoczego padł kościół i wieś Kopki, spalona i doszczętnie zniszczona. Parafia nie mogła się już podnieść ze zniszczeń i została włączona do parafii Rudnik i od 1658 r. aż do roku 1922 była filią Rudnika. Na miejscu spalonego kościoła postawiono kapliczkę jako pamiątkę po dawnej świątyni. Po I wojnie światowej mieszkańcy Kopek bardzo pragnęli mieć kościół u siebie. Z materiału z rozebranych budynków po komorze celnej został zbudowany kościół murowany, który istnieje do dziś. Parafia posiada akta parafialne od roku 1784. W 1972 r. w kościele parafialnym w Kopkach odprawiał Mszę św. prymicyjną ks. Jerzy Popiełuszko. W 1999 r. został wybudowany pomnik ks. Jerzego Popiełuszki.

W intencji zmarłego tragicznie kolegi diakona

Latem 1970 r. czterech diakonów z Wyższego Seminarium Duchownego w Warszawie zaplanowało sobie wycieczkę rowerową w Bieszczady: Bogdan Liniewski, Wiesław Wasiński, Zdzisław Solecki i Jerzy Popiełuszko. Wyjechali we trzech, gdyż matka Popiełuszki nie chciała się zgodzić na wyjazd syna. Był wątły, słaby po przebytej operacji, obawiała się, że ta podróż będzie dla niego za ciężka.
Bieszczady powitały ich w pełnej krasie. Zjeżdżając z pętli bieszczadzkiej, chcieli zatrzymać się gdzieś na nocleg. Spotkani po drodze ludzie polecili im gościnę na plebanii w Warzycach koło Jasła, gdzie proboszczem wówczas był ks. Antoni Nizioł.
Spotkanie młodych diakonów zaowocowało przyjaźnią z ks. Niziołem i w następnym roku znowu zaplanowali wyjazd. Tym razem wybierali się motorami do Kopek, gdyż ks. Nizioł został przeniesiony z Warzyc do parafii w Kopkach.
Przyjechali latem 1971 r. we dwóch motorem: Bogdan Liniewski i Zdzisław Solecki. Jak wspomina po latach ks. Wiesław Wasiński, nie wybrał się z nimi, ponieważ wysiadł mu motor.
Wtedy w Kopkach wydarzyło się nieszczęście. Było gorące lato, upał, młodzi diakoni poszli nad San. Zdzisław Solecki utonął w nurtach rzeki, nie doczekawszy swoich święceń kapłańskich. Wyrazem smutku, bólu i współczucia dla rodziców, rodziny i kolegów tragicznie zmarłego kleryka była żałobna Msza św. odprawiona w kościele w Kopkach.
W maju 1972 r. diakoni Bogdan Liniewski, Wiesław Wasiński i Jerzy Popiełuszko przyjęli święcenia kapłańskie. Po tym szczególnym w ich życiu wydarzeniu przyszedł czas na Msze św. prymicyjne. Było ich bardzo dużo. W czerwcu ks. Antoni Nizioł zaprosił ich do Kopek, aby tutaj też odprawili jedną ze swoich pierwszych Mszy prymicyjnych w intencji zmarłego tragicznie kolegi. Przyjechali i 27 czerwca 1972 r. o godz.11 w kościele parafialnym w Kopkach pw. św. Marcina Biskupa odprawili wspólnie uroczystą Mszę św. z procesją.
Z plebanii prymicjantów wyprowadził ks. Nizioł w asyście zaproszonych księży rodaków, kleryków i ministrantów. We Mszy św. uczestniczył wówczas ks. Franciszek Gałdyś z Tarnogóry (Tarnogóra przynależała do parafii w Kopkach) oraz kleryk z Kopek Stanisław Konik, obecnie proboszcz parafii w Domostawie, który w tym roku obronił doktorat.
Ks. Bogdan Liniewski, bardzo bliski przyjaciel ks. Jerzego Popiełuszki, pociągnięty posługą misyjną pracował w Afryce, ostatecznie osiadł w Szwajcarii.
Ks. Wiesław Wasiński pełni funkcję wicedziekana w Rawie Mazowieckiej.
Po Mszy prymicjanci spotkali się z parafianami, byli też w gościnie u organisty Mieczysława Hutmana, rozdawali na pamiątkę obrazki prymicyjne. Na obrazku ks. Jerzego było przesłanie: „Posyła mnie Bóg, abym głosił Ewangelię i leczył rany zbolałych serc (Łk 4, 18)”.

Pisząc tekst korzystałam z M. Hutman: Ksiądz Jerzy Popiełuszko w Kopkach, Przegląd Rudnicki 2003, nr 25 s. 15-17; i rozmowy telefonicznej z ks. Wiesławem Wasińskim z 22 października 2009 r.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2009-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Profanacja i oburzenie! Michał Szpak naśladuje ukrzyżowanego Jezusa

2025-05-03 23:25

[ TEMATY ]

profanacja

Autorstwa Silar - Praca własna/commons.wikimedia.org

Michał Szpak

Michał Szpak

Michał Szpak posunął się za daleko. Jego zdjęcie przypominające ukrzyżowanego Jezusa to nie „artyzm”, a profanacja!

Szpak na zdjęciu pozuje z nagim torsem i rozłożonymi rękami w sposób wyraźnie przywodzący na myśl wizerunek ukrzyżowanego Jezusa.
CZYTAJ DALEJ

Niezbędnik Katolika miej zawsze pod ręką

Do wersji od lat istniejącej w naszej przestrzeni internetowej niezbędnika katolika, która każdego miesiąca inspiruje do modlitwy miliony katolików, dołączamy wersję papierową. Każdego miesiąca będziemy przygotowywać niewielki i poręczny modlitewnik, który dotrze do Państwa rąk razem z naszym tygodnikiem w ostatnią niedzielę każdego miesiąca.

CZYTAJ DALEJ

80 lat od kapitulacji Festung Breslau

2025-05-06 17:11

ks. Łukasz Romańczuk

6 maja 2025 roku przypadła 80. rocznica kapitulacji Festung Breslau. W miejscu pamięci i wyzwolenia jeńców z obozu Burgweide, znajdującego się na wrocławskich Sołtysowicach, odbyły się uroczystości upamiętniające tamte wydarzenia. - Spotykamy się dziś, aby uczcić pamięć ofiar i ocalałych z obozu pracy Burgweide, które funkcjonowało w czasie jednej z najciemniejszych kart historii niemieckiej okupacji i II wojny światowej - mówił Martin Kremer, konsul generalny Niemiec we Wrocławiu.

W czasie przeznaczonym na przemówienia głos zabrał Kamil Dworaczek, dyrektor wrocławskiego oddziału IPN. Rozpoczął on od zacytowania fragmentu z Księgi Powtórzonego Prawa: “Źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe”. - Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że jest to fragment relacji jednego z robotników przymusowych przetrzymywanych tutaj w obozie Burgweide. Ale jest to fragment z Pisma Świętego, z Księgi Powtórzonego Prawa, który opowiada o losie Izraelitów w niewoli egipskiej. Później czytamy oczywiście o ucieczce, o zyskaniu wolności, w końcu w kolejnym pokoleniu dotarciu do ziemi obiecanej. I tych analogii między losem Izraelitów w niewoli egipskiej a losem Polaków i innych robotników przymusowych w III Rzeszy jest więcej. Jest też jedna istotna różnica. Polacy nie musieli podejmować ucieczki, tak jak starotestamentowi Izraelici, bo to do nich przyszła Polska. Nowa Polska i Polski Wrocław, które może nie do końca były ziszczeniem ich marzeń i snów, ale przestali być w końcu niewolnikami w Breslau - zaznaczył Kamil Dworaczek, dodając: - Sami mogli decydować o swoim losie, zakładać rodziny, w końcu zdecydować, czy to tutaj będą szukać swojej ziemi obiecanej. I ta ziemia obiecana w pewnym sensie zaczęła się dokładnie w tym miejscu, w którym dzisiaj się znajdujemy. Bo to tutaj zawisła 6 maja pierwsza polska flaga, pierwsza biało-czerwona w powojennym Wrocławiu. Stało się tak za sprawą pani Natalii Kujawińskiej, która w ukryciu, w konspiracji uszyła tę flagę kilka dni wcześniej. Pani Kujawińska była jedną z warszawianek, która została wypędzona przez Niemców po upadku Powstania Warszawskiego. Bardzo symboliczna historia.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję