Nie trafił do nich argument, że Powstanie było najdłużej trwającym i najbardziej masowym ruchem niepodległościowym XIX wieku, dlatego warto to specjalnie uczcić. W taki sposób uczcił je natomiast Sejm litewski. Uczestniczyli w nim mieszkańcy dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego, na których spadły zresztą wyjątkowo surowe represje. Jak się okazało, Litwa nie unikając skądinąd spięć z Polską, traktuje Powstanie, jak widać, jako element także swojej tradycji niepodległościowej.
Posłowie uczcili natomiast na początku stycznia 150. rocznice wybuchu Powstania specjalna uchwała, którą przyjęto przez aklamację. „Sejm RP oddaje hołd walczącym narodom Rzeczpospolitej oraz cudzoziemskim ochotnikom i wyraża przekonanie, że tradycja wspólnej walki o wolność stanowi jeden z filarów naszej współpracy i solidarności z narodami Europy” - stwierdzili posłowie, apelując o uczczenie 150. rocznicy poprzez zorganizowanie uroczystości, podejmowanie inicjatyw kulturalnych, naukowych i edukacyjnych.
Powstanie styczniowe, które wybuchło 22 stycznia 1863 r., trwało półtora roku. Objęło swym zasięgiem Królestwo Polskie, Litwę i Białoruś, w mniejszym stopniu Ukrainę. Stoczono w sumie około 1200 bitew i potyczek. Zginęło w nich kilkadziesiąt tysięcy powstańców. Warszawa była co prawda centrum wydarzeń, które doprowadziły do jego wybuchu, tu znajdowały najważniejsze konspiracyjne instytucje powstańcze, w tym siedziba Rządu Narodowego, ale do większych walk w mieście nie doszło. Dominował pozorny spokój. Władze carskie zgromadziły w Warszawie sporo wojska, w szachu trzymały miasto działa Cytadeli.
Dziś w Warszawie śladów po tym powstaniu nie ma zbyt wielu. Zniszczenia z obu wojen światowych, szczególnie Powstania Warszawskiego, spowodowały, że wiele miejsc, budynków, gdzie koncentrowały się wydarzenia z lat 1863-64 zniknęły, lub, nawet odbudowane, wyglądają inaczej.
