Reklama

Polscy Michalici w Kanadzie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Miniony rok 2012 był szczególnym czasem w dziejach księży ze Zgromadzenia św. Michała Archanioła, albowiem obfitował w jubileusze i znamienite rocznice, stanowiące niezatarty znak obecności i przebogatej historii tej wspólnoty. Wspomnieć należy chociażby 100. rocznicę śmierci założyciela Michalitów (Congregatio Sancti Michaelis Archangeli) - bł. ks. Bronisława Markiewicza, który zmarł w wieku 70 lat w Miejscu Piastowym pod Krosnem, w opinii wielu jako osoba niezwykłego hartu ducha. Ponadto w ubiegłym roku przypadła także 90. rocznica zatwierdzenia przez biskupa przemyskiego, dzisiaj już świętego, Józefa Sebastiana Pelczara konstytucji michalickich oraz złoty jubileusz oficjalnej działalności duchowych synów bł. ks. Bronisława w diecezji londońskiej w kanadyjskiej prowincji Ontario.

Reklama

Ta ostatnia okoliczność stała się sposobnością do bardziej wnikliwej analizy genezy, procesu implantacji i rozwoju tegoż zgromadzenia w Kraju Klonowego Liścia. Zadania tego podjął się wybitny historyk i wytrawny mistrz słowa, jakim jest ks. prof. dr hab. Jan Walkusz, kierownik Katedry Historii Kościoła XIX i XX wieku na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, mający w swym dorobku m.in. kilka książek poświęconych Polonii w Kanadzie. Ks. prof. Walkusz stanął przed sporym problemem, zwłaszcza że literatura dotycząca aktywności Michalitów, dość obfita, gdy chodzi o grunt polski, okazała się wyjątkowo skąpa w odniesieniu do terenu Kanady. Cennym zatem źródłem informacji stał się michalicki kwartalnik „Wspólnota Michael”, zawierający m.in. wspomnienia i nekrologi. Na uwagę zasługuje też publikacja ks. Stanisława Nierychlewskiego, który oprócz własnych doświadczeń duszpasterskich przedstawił panoramiczny kontekst początku i rozwoju tegoż zgromadzenia w Kanadzie. Nieodzowne w takim kontekście stało się oczywiście przebadanie bogatych i rozproszonych źródeł archiwalnych. Autor książki przeprowadził kwerendę w Archiwum Księży Michalitów w Melrose (Kanada, Ontario), w Diocese of London Archives, w Archiwum Generalnym oraz w Archiwum Sekretariatu Kurii Generalnej Zgromadzenia św. Michała Archanioła w Markach pod Warszawą, a także w kilku parafiach na terenie Kanady. Sięgnął także do wielu zbiorów prywatnych.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Materiały te, skrupulatnie zebrane i poddane krytycznej obróbce przez lubelskiego naukowca, wraz z literaturą przedmiotu posłużyły mu jako podstawa omawianej tu książki, która podejmowane zagadnienia ujmuje w pięciu rozdziałach. Pierwszy ukazuje niełatwe początki organizowania struktur Zgromadzenia św. Michała Archanioła w Kanadzie przez ks. Bartłomieja Sławińskiego i jego pierwszych współbraci. W kolejnej części książki autor przedstawił rozwój wspólnoty i struktury personalne, by w rozdziale trzecim skupić się bardziej wnikliwie na codziennym życiu i działaniach o charakterze formacyjno-integracyjnym oraz wspólnotowo-religijnym w Melrose. W dalszej części autor w sposób niezmiernie przekonujący uzasadnił i scharakteryzował kompetencje księży michalitów oraz wykorzystanie ich potencjału intelektualno-organizacyjno-duchowego poprzez ukazanie na przykładzie konkretnych duszpasterzy ich zaangażowania na różnorodnych frontach aktywności, poczynając od pracy wikariusza i proboszcza w polonijnych, jak i kanadyjskich parafiach, poprzez zaangażowanie administracyjno-gospodarcze i posługę grupom specjalistycznym, a na strukturach zarządu diecezjalnego kończąc. Rozdział piąty, choć nieco odbiegający konwencją od poprzednich, jest ważnym, wręcz nieodzownym, ich dopełnieniem, gdyż ukazuje życiowe drogi poszczególnych członków prezentowanej w dziele wspólnoty w konkretnym środowisku, z którego każdy z kapłanów pochodził, wzrastał, rozwijał się i jak diament nabierał szlifów, by pociągać później do Boga.

Książka ks. prof. Jana Walkusza jako cenny przyczynek ukazujący życie i działalność michalickiej wspólnoty w Kanadzie wpisuje się tym samym złotymi zgłoskami w dzieje i aktywność duchowych spadkobierców i kontynuatorów charyzmatu założyciela - ks. Bronisława Markiewicza, któremu tak droga była sprawa niesienia pomocy biednej i osieroconej młodzieży poprzez jej formację intelektualną i duchową, przygotowującą do samodzielnego i odpowiedzialnego życia. Jest to ideał służby Bogu w drugim człowieku - jakże na czasie - i tak bardzo dziś potrzebny.

Jan Walkusz, „Zgromadzenie Świętego Michała Archanioła w Kanadzie 1962 - 2012”, Pelplin-Lublin 2012, s. 232.

2013-03-25 12:11

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

22 maja: wspomnienie św. Rity – patronki trudnych spraw

[ TEMATY ]

św. Rita

Archiwum

Św. Rita, patronka spraw trudnych i beznadziejnych

Św. Rita, patronka spraw trudnych i beznadziejnych

W kalendarzu liturgicznym Kościół wspomina 22 maja św. Ritę z Cascii, zakonnicę, patronkę trudnych spraw. Do ponownego odczytania jej doświadczenia ludzkiego i duchowego jako znaku Bożego Miłosierdzia zachęca również papież Franciszek.

Margherita (której skrócona forma Rita stała się w praktyce jej nowym imieniem) urodziła się w 1367 r. w Cascii w środkowych Włoszech. Wbrew swojej woli musiała poślubić Ferdinando Manciniego, któremu urodziła dwóch synów. Gdy jej brutalnego i awanturniczego małżonka zamordowano w 1401 roku, obaj jej synowie przysięgli krwawą zemstę. Rita modliła się gorąco, aby jej dzieci nie były mordercami, ale synowie zginęli w 1402 roku. Choć z trudem znosiła swój los, przebaczyła oprawcom. Chciała wstąpić jako pustelnica do zakonu augustianów w Cascia, ale nie przyjęto jej. Tradycja mówi, że w nocnym widzeniu ukazali się jej święci Jan Chrzciciel, Augustyn i Mikołaj z Tolentino, którzy zaprowadzili ją do bram zakonnych. Po wielokrotnych odmowach Ritę ostatecznie przyjęto do zakonu w 1407 r.
CZYTAJ DALEJ

Watykan: kard. Parolin ujawnia motywy wyboru Leona XIV

„Wysłuchaliśmy głosu Ducha Świętego, aby wybrać człowieka przeznaczonego do przewodzenia Kościołowi powszechnemu, następcę Piotra, biskupa Rzymu” Tymi słowami rozpoczyna się przedmowa kardynała Pietro Parolina, do książki „Leone XIV. La via disarmata e disarmante” („Leon XIV. Droga nieuzbrojona i rozbrajająca”), opublikowanej dzisiaj przez wydawnictwo San Paolo i napisanej przez włoskiego dziennikarza Antonio Preziosi.

Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej przywołuje atmosferę konklawe i pierwsze chwile nowego pontyfikatu: „Długie i gorące oklaski towarzyszyły słowom, którymi kardynał Robert Francis Prevost przyjął kanoniczny wybór na Stolicę Piotrową. Była to chwila intensywna, wręcz dramatyczna, jeśli pomyśleć o ciężarze, jaki spoczął na barkach jednego człowieka” - wspomina. Kard. Parolin opisuje Leona XIV jako człowieka o spokojnej twarzy, o jasnym i silnym stylu, uważnego na wszystkich i zdolnego do zaoferowania rozwiązań wyważonych, pełnych szacunku”. Kardynał kończy, wyrażając nadzieję, że „Kościół będzie każdego dnia coraz bardziej jaśniał jako świadek miłości Boga”.
CZYTAJ DALEJ

Czy niebo istnieje naprawdę? Śledztwo dziennikarskie dotyczące życia po śmierci

2025-05-22 21:21

[ TEMATY ]

świadectwo

niebo

Adobe Stock

Co dzieje się z człowiekiem po śmierci ciała? Czy niebo naprawdę istnieje? Zapraszamy na lekturę fragmentu nowości Wydawnictwa eSPe: „Sprawa nieba. Śledztwo dziennikarskie dotyczące życia po śmierci”.

Mój przyjaciel Nabeel chorował na raka żołądka. Siedziałem przy jego łóżku w szpitalu w Houston, zaledwie kilka dni przed jego śmiercią. Jego twarz była wychudzona, nogi kościste i słabe. Umierał, mając zaledwie trzydzieści cztery lata. Nabeel Qureshi był oddanym muzułmaninem, zanim rozpoczął proces poszukiwania, który doprowadził go do uznania prawdy chrześcijaństwa i wiary w Jezusa. Zdążył ukończyć medycynę, zdobyć dwa tytuły naukowe, napisać bestsellerowe książki i stać się mówcą znanym na całym świecie. Jego śmierć była głęboką stratą dla każdego, kto miał zaszczyt nazywać go przyjacielem. Odszedł w 2017 roku.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję