Handel, jedzenie, rozrywka na cmentarzu - to gruba pomyłka
Cmentarz jest miejscem refleksji, modlitwy i ciszy. Handel, jedzenie lub rozrywka w tym miejscu to gruba pomyłka - powiedział PAP dyrektor Zarządu Cmentarza Bródzieńskiego w Warszawie ks. prał. Jerzy Gołębiewski. Dodał, że przesadna liczba zniczy i kwiatów, bez modlitwy nie pomoże zmarłym a niszczy środowisko naturalne.
W Kościele katolickim 1 listopada obchodzona jest uroczystość Wszystkich Świętych, a 2 listopada - Dzień Zaduszny, kiedy wspomina się zmarłych wiernych. Także w Kościele ewangelickim 1 listopada jest Dniem Pamiątki Umarłych. W polskiej tradycji to czas szczególnej pamięci o tych, którzy odeszli i nawiedzania ich grobów.
"Cmentarz nie jest ani parkiem, ani miejscem jedzenia lub rozrywki, choć bywa tak przez niektórych traktowany" - powiedział PAP dyrektor Zarządu Cmentarza Bródzieńskiego (Bródnowskiego) i proboszcz parafii św. Wincentego a' Paulo ks. prał. Jerzy Gołębiewski. "Kilka miesięcy temu np. ktoś urządził sobie na naszym cmentarzu libację, w wyniku której zbezczeszczono 60 grobów. Znaleziono także m.in. resztki butelek po alkoholach" - powiedział.
Zaznaczył, że cmentarze są "ziemią poświęconą nie tylko Bogu, ale i pamięci tych, którzy odeszli, a którym należy się nasza wdzięczyć i pamięć, nie tylko czysto ludzka, ale dla wierzących również modlitewna". "W tym aspekcie cmentarz jest ziemią świętą - miejscem pamięci, refleksji, modlitwy, ciszy. Każdy, kto wchodzi na jego teren - bez względu na swój światopogląd - powinien uszanować to swoim zachowaniem" - powiedział ks. Gołębiewski. "Nawet jeśli jestem niewierzący, muszę brać pod uwagę, że obok może stać ktoś przeżywający właśnie żałobę po stracie bliskiej osoby lub ktoś, kto chce się pomodlić przy grobie zmarłego" - dodał.
Wyjaśnił, że szacunek dla ludzkiego ciała wynika z tego, że człowiek - jak czytamy w Biblii - został stworzony "na podobieństwo Boga i zmartwychwstanie ze swoim ciałem i duszą". "W jednej z modlitw - prefacji mszalnej jest tekst mówiący, że Chrystus przyjął wszystko, co jest w ludzkiej naturze z wyjątkiem grzechu. Przez to ludzkie ciało stało się narzędziem zbawienia. Oznacza to, że człowiek jako ciało i dusza - poprzez swoje życie zgodne z Ewangelią dostępuje zbawienia" - powiedział duchowny.
Duchowny powiedział też, że odwiedzając cmentarz należy ubrać się godnie, czyli tak, żeby nie uwłaczać obyczajowości i nie gorszyć innych swoim wyglądem.
Reklama
"Niestety - jak zauważył - ludzka próżność wykorzystuje różne okazje, w tym także wizytę na cmentarzu, żeby budować swoje ego poprzez podkreślenie statusu materialnego. Widać to zarówno w strojach Polaków, jak i liczbie zniczy oraz kwiatów, które tego dnia przynoszą na groby. Tymczasem za kilka dni symbole naszej pamięci o zmarłych i tak lądują w kontenerach na śmieci. Lepiej byłoby zatem może postawić jedną, dwie lampki, małą doniczkę kwiatów i pomodlić się o zbawienie wieczne dla tych, którzy tam spoczywają, niż zastawić cały grób kwiatami i zniczami, a zmarły z tego nic nie otrzyma, bo zapomnieliśmy o modlitwie w jego intencji" - powiedział duchowny. Dodał, że z roku na rok wzrastają problemy z odpadami, więc "im mniej wniesiemy, a więcej będzie modlitwy, tym więcej zyskają duchowo zmarli i środowisko naturalne".
Podkreślił również, że "jakikolwiek handel na cmentarzu jest grubą pomyłką, bo jest to tylko chęć zarobienia na święcie, które ma przede wszystkim wymiar duchowy". Handel dozwolony jest jedynie poza murami nekropolii.
"Od czasów przedwojennych na Cmentarzu Bródzieńskim handlowało się pańską skórką, która została wpisana w rejestry, jako produkt specyficzny dla tego rejonu. Niestety próba całkowitego usunięcia handlu skończyłyby się tragicznie. Jedyne, co udało nam się wywalczyć, to to, że na terenie cmentarza sprzedawana jest wraz z obwarzankami czy szyszkami tylko w uroczystość Wszystkich Świętych" - powiedział dyrektor zarządu. Stwierdził, że gdyby nie było kupujących, to nie byłoby także handlujących.
"Należałoby także postawić sobie pytanie - czy nie lepiej powstrzymać swoje pragnienie zjedzenia czegokolwiek na cmentarzu, ofiarowując to wyrzeczenie za zmarłych, jako wyraz miłości do nich?" - dodał. Zaznaczył, że każda modlitwa zanoszona z wiarą jest bezcenna dla zmarłego.
Ks. prał. Gołębiewski zwrócił także uwagę, że obchody 1 listopada w polskiej tradycji mają także ważny aspekt rodzinny.
Reklama
"Często pogrzeb, ślub i uroczystość Wszystkich Świętych są jedynym czasem, kiedy spotyka się cała rodzina. Warto zatem wykorzystać te chwile na budowanie czy pogłębianie wzajemnych relacji - zatroszczenie się o najbliższych, porozmawianie o problemach, trudnościach czy wsparcie się wzajemne, a nie popisywanie się czy wywyższanie przed bliskimi swoim statusem materialnym" - powiedział.
Cmentarz Bródzieński, którego zarządcą jest ks. prał. Jerzy Gołębiewski, pod względem liczby pochówku jest największą nekropolią w Europie, a pod względem powierzchni trzecią co do wielkości w Polsce. Powstał w 1883 r. staraniem Sokratesa Starynkiewicza. Obecnie liczy prawie 114 hektarów i jest na nim pochowanych ponad 1 mln 800 tys. zmarłych, wśród nich Mieczysław Fogg, Roman Dmowski oraz kard. Aleksander Kakowski.
Spoczywają tu nie tylko chrześcijanie, ale także osoby niewierzące czy wyznawcy innych religii.
Biskupi Niemiec są za zakazem handlu w tegoroczną Wigilię Bożego Narodzenia. Tym razem przypada ona w niedzielę, a niektóre tamtejsze kraje związkowe zezwalają na otwarcie, w skróconym czasie, sklepów. Według niemieckiego episkopatu nie jest to konieczne. Do ich głosu przyłączyły się niektóre związki zawodowe i sieci handlowe.
Dyskusja o pełnym zakazie handlu w niedzielę trwa w Niemczech już od dawna. W większości przypadków sklepy w ten dzień są zamknięte, jednak niektóre sieci handlowe coraz częściej korzystają z regulacji specjalnych. Tak też ma być w tegoroczną Wigilię Bożego Narodzenia, która przypada właśnie w niedzielę. Kościół katolicki w Niemczech zdecydowanie odrzuca możliwość otwarcia sklepów w ten dzień. Rzecznik episkopatu Matthias Kopp powiedział katolickiej agencji informacyjnej KNA, że stanowisko Kościoła wiąże się z zasadniczą ochroną niedzieli i świąt. „Mamy cały tydzień na zrobienie ostatnich zakupów, mamy też do dyspozycji sobotę przed wigilią” stwierdził Kopp dodając, że kto rozpocznie wigilię w niedzielnym spokoju, może doświadczyć w pozytywny sposób wyhamowania i spowolnienia w zabieganiu przed świętami.
Wielką zasługą św. Teresy jest powrót do ewangelicznego rozumienia miłości do Boga. Niewłaściwe rozumienie świętości popycha nas w stronę dwóch pokus. Pierwsza - sprowadza się do tego, iż kojarzymy
świętość z nadzwyczajnymi przeżyciami. Druga - polega na tym, że pragniemy naśladować jakiegoś świętego, zapominając o tym, kim sami jesteśmy. Można do tego dołączyć jeszcze jedną pokusę -
czekanie na szczególną okazję do kochania Boga. Ulegając tym pokusom, często usprawiedliwiamy swój brak dążenia do świętości szczególnie trudnymi okolicznościami, w których przyszło nam żyć, lub zbyt
wielkimi - w naszym rozumieniu - normami, jakie należałoby spełnić, sądząc, iż świętość jest czymś innym aniżeli nauką wyrażoną w Ewangelii.
Teresa nie znajdowała w sobie dość siły, aby iść drogą wielkich pokutników czy też drogą świętych pełniących wielkie czyny. Teresa odkrywa własną, w pełni ewangeliczną drogę do świętości. Jej pierwsze
odkrycie dotyczy czasu: nie powinniśmy odsuwać naszego kochania Boga na jakąś nawet najbliższą przyszłość. Któraś z sióstr w klasztorze w Lisieux „oszczędzała” siły na męczeństwo, które notabene
nigdy się nie spełniło. Dla Teresy moment kochania Boga jest tylko teraz. Ona nie zastanawia się nad przyszłością, gdyż może się czasami wydawać zbyt odległa lub zbyt trudna. Teraz jest jej ofiarowane
i tylko w tym momencie ma możliwość kochania Boga. Przyszłość może nie nadejść. „Dobry Bóg chce, bym zdała się na Niego jak maleńkie dziecko, które martwi się o to, co z nim będzie jutro”.
Czasami myśl o wielu podobnych zmaganiach w przyszłości nie pozwala nam teraz dać całego siebie. Zatem właśnie chwila obecna i tylko ta chwila się liczy. Łaska ofiarowania czegoś Bogu lub przezwyciężenia
jakiejś pokusy jest mi dana teraz, na tę chwilę. W chwili wielkiego duchowego cierpienia Teresa pisze: „Cierpię tylko chwilę. Jedynie myśląc o przeszłości i o przyszłości, dochodzi się do zniechęcenia
i rozpaczy”. Rozważanie, czy w przyszłości podołam podobnym wyzwaniom, jest brakiem zdania się na Boga, który mnie teraz wspomaga. „By kochać Cię, Panie, tę chwilę mam tylko, ten dzień dzisiejszy
jedynie” - pisze Teresa. Jest to pierwsza cecha realizmu jej ducha - realizmu ewangelicznego, gdyż Chrystus mówi nieustannie o gotowości i czuwaniu. Ten, kto zaniedbuje teraźniejszość,
nie czuwa, bo nie jest gotowy. Wkłada natomiast energię w marzenia, a nie w to, co teraz jest możliwe do spełnienia. Chrystus przychodzi z miłością teraz. To skoncentrowanie się na teraźniejszości pozwala
Teresie dostrzec wszystkie możliwe okazje do kochania oraz wykorzystać je. Do tego jednak potrzebne jest spojrzenie nacechowane wiarą, iż ten moment jest darowany mi przez Boga, aby Go teraz, w tej sytuacji
kochać. Nawet gdy sytuacja obecna jawi się w bardzo ciemnych barwach, Teresa nie traci nadziei. „Słowa Hioba: Nawet gdybyś mnie zabił, będę ufał Tobie, zachwycały mnie od dzieciństwa. Trzeba mi
jednak było wiele czasu, aby dojść do takiego stopnia zawierzenia. Teraz do niego doszłam” - napisze dopiero pod koniec życia.
Teresa poznaje, że wielkość czynu nie zależy od tego, co robimy, ale zależy od tego, ile w nim kochamy. „Nie mając wprawy w praktykowaniu wielkich cnót, przykładałam się w sposób szczególny
do tych małych; lubiłam więc składać płaszcze pozostawione przez siostry i oddawać im przeróżne małe usługi, na jakie mnie było stać”. Jeśli spojrzeć na komentarz Chrystusa odnośnie do tych, którzy
wrzucali pieniądze do skarbony w świątyni, to właśnie w tym kontekście możemy uchwycić zamysł Teresy. Nie jest ważne, ile wrzucimy do tej skarbony, bo uczynek na zewnątrz może wydawać się wielki, ale
cała wartość uczynku zależy od tego, ile on nas kosztuje. Zatem należy przełamywać swoją wolę, gdyż to jest największą ofiarą. Przezwyciężając miłość własną, w całości oddajemy się Bogu.
Były chwile, gdy Teresa chciała ofiarować Bogu jakieś fizyczne umartwienia. Taki rodzaj praktyk był w czasach Teresy dość powszechny. Jednak szybko się przekonała, że nie pozwala jej na to zdrowie.
Było to dla niej bardzo ważne odkrycie, gdyż utwierdziło ją w przekonaniu, że nie trzeba wiele, aby się Bogu podobać. „Dane mi było również umiłowanie pokuty; nic jednak nie było mi dozwolone, by
je zaspokoić. Jedyne umartwienia, na jakie się zgadzano, polegały na umartwianiu mojej miłości własnej, co zresztą było dla mnie bardziej pożyteczne niż umartwienia cielesne”. Teresa nie wymyślała
sobie jakichś ofiar. Jej zadaniem było wykorzystanie tego, co życie jej przyniosło.
Umiejętność docenienia chwili, odkrycia, że wszystko jest do ofiarowania - tego uczy nas Teresa. My sami albo narzekamy na trudny los i marnujemy okazję do ofiarowania czegoś trudnego Bogu,
albo czynimy coś zewnętrznie dobrego, ale tylko z wygody, aby się komuś nie narazić lub dla uniknięcia wyrzutów sumienia. Intencja - to jest cały klucz Teresy do świętości. Jak wyznaje, w swoim
życiu niczego Chrystusowi nie odmówiła, tzn. że widziała wszystkie okazje do czynienia dobra jako momenty wyznawania swojej miłości.
Inną cechą, która przybliża ją do nas, jest naturalność jej modlitwy. Teresa od Dzieciątka Jezus, która jest córką duchową św. Teresy od Jezusa, jest jej przeciwieństwem odnośnie do szczególnych łask
na modlitwie. Złożyła nawet z tych łask ofiarę, bo czuła, że w nich można szukać siebie. Jej życie modlitwy było często bardzo marne, gdyż zdarzało się jej zasypiać na modlitwie. Po przyjęciu Komunii
św. zamiast rozmawiać z Bogiem, spała. Nie dlatego, że chciała, ale dlatego, że nie potrafiła inaczej. Ważny jest fakt, iż nie martwiła się za bardzo swoją nieumiejętnością modlenia się. Wierzyła, że
i z takiej modlitwy Chrystus jest zadowolony, gdyż ona nie może Mu ofiarować nic więcej poza swoją słabością.
Aby się przekonać, jak daleko lub jak blisko jesteśmy przyjmowania Ewangelii w całej jej głębi, zastanówmy się, jak podchodzimy do niechcianych prac, mniej wartościowych funkcji, momentów, gdy nie
jesteśmy doceniani, a nawet oskarżani. Czy widzimy w tym okazję, aby to wszystko ofiarować Chrystusowi, czy też walczymy o to, aby postawić na swoim lub zwyczajnie zachować twarz? Jak postępujemy wobec
osób, które są dla nas przykre? Czy je obgadujemy, czy też widzimy w tym okazję, aby im pomóc w drodze do Boga? Teresa powie, gdy nie może już przyjmować Komunii św. ze względu na zaawansowaną chorobę,
że wszystko jest łaską. Czy każda trudna sytuacja, trudny człowiek jest dla mnie łaską?
Rekolekcje dla małżeństw poprowadzi ks. Łukasz Plata, ewangelizator, dr nauk teologicznych w zakresie teologii moralnej.
Zapraszamy na rekolekcje charyzmatyczne dla małżeństw „Pokój Twemu domowi”, które poprowadzi ks. Łukasz Plata.
Rekolekcje odbędą się we Wrocławiu od 18 do 19 października w parafii Świętej Rodziny i skierowane są do wszystkich małżeństw – zarówno tych, które przeżywają trudności, jak i tych, które po prostu pragną umocnić swoją więź i odnaleźć nową radość ze wspólnego życia. – To przestrzeń, by zatrzymać się, zostawić na chwilę codzienny chaos i usłyszeć, że Bóg pragnie być źródłem pokoju w każdym domu – mówią współorganizatorzy Katarzyna i Tomasz Węgrzynowie. Podczas spotkania małżonkowie będą mieli okazję wysłuchać konferencji opartych na Dobrej Nowinie, uczestniczyć w Eucharystii, doświadczyć modlitwy wstawienniczej, a także skorzystać z wyjątkowych momentów, jak randka małżeńska czy szczera rozmowa z kapłanem podczas panelu „Zapytaj księdza o co tylko chcesz”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
