Reklama

Niedziela Rzeszowska

Jubileusz 25-lecia parafii Dobrego Pasterza

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Uroczystości 25-lecia parafii Dobrego Pasterza w Nowej Wsi przewodniczył bp Edward Białogłowski, przy licznym udziale kapłanów rodaków, kapłanów z sąsiednich parafii oraz zaprzyjaźnionych z parafią, a także parafian i gości. Do owocnego przeżycia jubileuszu przygotował parafian poprzez Misje Święte ks. prał. Józef Niżnik - proboszcz z sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Strachocinie.

Misje Święte

Od 8 do 13 czerwca parafianie z Nowej Wsi przeżywali po raz trzeci w historii parafii Misje, czas nawrócenia, pojednania, ponownego odkrycia i pogłębienia swojej wiary. Podczas Misji Świętych miały miejsce bardzo wymowne i istotne w życiu chrześcijan wydarzenia. Pierwszym z nich były wieczorne spotkania z Maryją, podczas których ponad 250 osób przystąpiło do Rycerstwa Niepokalanej. Drugie ważne wydarzenie to przeproszenie Boga przez Księdza Proboszcza za grzechy parafian i grzechy popełnione na terenie parafii oraz sakrament pokuty i pojednania. Kolejne to procesja na cmentarz i modlitwa za zmarłych, odnowienie przez małżonków przysięgi małżeńskiej, a także Komunia św. rodzin, podczas której rodzice udzielali błogosławieństwa swoim dzieciom, a dzieci dziękowały rodzicom za dar życia i wychowanie. Do wszystkich tych wydarzeń wierni zostali przygotowani przez kazania i konferencje misjonarza oraz przez nawiedzenie rodzin przez Matkę Bożą w znaku Różańca Świętego w maju br.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jubileusz parafii

Reklama

Głównym powodem świętowania w Nowej Wsi był jubileusz utworzenia tam parafii. Została ona wydzielona z parafii Zaczernie i Trzebownisko. Dekretem z 20 czerwca 1988 r. biskup przemyski Ignacy Tokarczuk erygował parafię pw. Dobrego Pasterza w Nowej Wsi. Starania o samodzielną parafię czyniono kilka lat wcześniej, poprzez rozmowy z biskupem Tokarczukiem, które prowadził główny inicjator budowy kościoła Eugeniusz Bukała. Na czas budowy kościoła wzniesiono drewnianą kaplicę, w której 14 września 1986 r. odprawiono pierwszą Mszę św. Wtedy również ks. prał. Józef Mucha z Niechobrza poświęcił plac, zgromadzony na nim materiał i krzyż, który za radą biskupa wzniesiono na placu. Pomimo wielu przeszkód związanych z trwającym systemem politycznym, 13 maja 1987 r. bez dokumentów zezwalających rozpoczęto budowę świątyni. 17 kwietnia 1988 r. bp Ignacy Tokarczuk poświęcił fundamenty i wmurował kamień węgielny. 3 lipca odbyła się uroczystość instalacji pierwszego proboszcza, którym został ks. Kazimierz Żak. Uroczystości tej przewodniczył delegat Biskupa ks. dziekan Stanisław Ujda z Głogowa. Zwieńczeniem wysiłków parafian z Nowej Wsi przy budowie kościoła było jego poświęcenie 12 maja 1991 r. Wmurował także w ołtarz relikwie św. Stanisława Biskupa i św. Jana Bosko.

Przestronną świątynię z zapleczem katechetycznym zaprojektował inż. Roman Orlewski z Rzeszowa. Ks. proboszcz Kazimierz Żak dokonał wszelkich starań, aby nowa parafia posiadała wszystko co potrzebne do jej funkcjonowania. 26 listopada 1989 r. w uroczystość Chrystusa Króla ks. Stanisław Ujda poświęcił krzyż i teren pod cmentarz, a w latach 1992-93 wybudowano za kościołem kaplicę przedpogrzebową. Początkowo Ksiądz Proboszcz mieszkał na plebanii w Zaczerniu, jednak utrudnienia związane z dojazdem sprawiły, iż 18 sierpnia 1988 r. przeniósł się i zamieszkał u Salomei Kloc, która jak podkreślił w jubileuszowym kazaniu bp E. Białogłowski, oddała całe swoje dziedzictwo rodzinne, a więc działkę pod kościół i dom pod plebanię, Bogu na chwałę i ludziom na pożytek. W latach 1995-97 rozbudowano plebanię. Wystrój kościoła upiększają wykonane w 2003 r. witraże oraz nowa granitowa posadzka wykonana w 2013 r. Przez 25 lat istnienia tej niewielkiej, ale jakże intensywnie rozwijającej się wspólnoty pasterzuje jej ks. kan. Kazimierz Żak. Od utworzenia parafii w Nowej Wsi spośród jej mieszkańców wyświęcono 2 kapłanów. Łącznie z terenu parafii pochodzi 4 kapłanów i 3 siostry zakonne. W WSD w Rzeszowie do kapłaństwa przygotowuje się jeden kleryk z Nowej Wsi. Na terenie parafii znajduje się 15 obiektów małej architektury sakralnej: kapliczki, krzyże i figury przydrożne. Świadczą one o mocnej wierze i pobożności mieszkańców Nowej Wsi.

Parafia w Nowej Wsi została utworzona w trudnym czasie, pomimo to dzięki wielkiemu wysiłkowi Księdza Proboszcza i parafian, jest miejscem głębokiego życia religijnego i pielęgnowania polskich tradycji. Parafianie z wielkim pietyzmem dbają o kościół, który jest miejscem jednoczącym całą wspólnotę. Jubileusz był wielkim dziękczynieniem za ludzi i wszystkie lata istnienia parafii Dobrego Pasterza w Nowej Wsi.

2013-08-01 16:52

Oceń: 0 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dawać z siebie więcej

Niedziela lubelska 46/2019, str. 6-7

[ TEMATY ]

szkoła

jubileusz

Katarzyna Artymiak

W gmachu SP nr 1 została odsłonięta płaskorzeźba ks. Stanisława Konarskiego

W gmachu SP nr 1 została odsłonięta płaskorzeźba ks. Stanisława Konarskiego
Ta szkoła istnieje już od 100 lat, nadal nosi imię ks. Stanisława Konarskiego i zaszczytny numer 1. Nosić imię takiego patrona i taki numer to wielkie zobowiązanie, aby dawać z siebie więcej niż inni. Życzę, aby szkoła uczyła odwagi stawania się mądrym, aby miała ambicję wychowywać „nowych ludzi plemię” – mówił abp Stanisław Budzik podczas obchodów 100-lecia Szkoły Podstawowej nr 1 im. ks. Stanisława Konarskiego w Lublinie.
CZYTAJ DALEJ

Loyola - tam, gdzie zaczęło się życie św. Ignacego

Niedziela w Chicago 31/2006

[ TEMATY ]

św. Ignacy Loyola

wikipedia.org

Św. Ignacy z Loyoli

Św. Ignacy z Loyoli
Dla chrześcijan miejsca urodzin świętych - osób, które znacząco wpłynęły na dzieje świata, jego kulturę czy życie duchowe, zawsze wzbudzały ogromne zainteresowanie. Zwyczaj nawiedzania tych miejsc istniał od początku chrześcijaństwa i był wyraźnym wyznaniem wiary, ale jednocześnie miał też za zadanie tę wiarę umacniać. Święci różnego formatu mieli ogromne znaczenie nie tylko dla pielgrzymów z daleka, ale i dla lokalnych społeczności. Mieszkańcy miasta nie tylko liczyli na wstawiennictwo swoich świętych, ale byli im również wdzięczni za nieśmiertelną sławę, jaką zyskiwali z tego powodu, że właśnie od nich wywodził się ten czy inny święty. Kto by na przykład słyszał o niewielkiej miejscowości Loyola, położonej w górach w kraju Basków (Hiszpania), gdyby nie przyszedł tutaj na świat i wychowywał się Ignacy, święty, założyciel zakonu jezuitów. Loyola to bardzo malowniczo położone miejsce. Ukryte jest pośród gór, niezbyt daleko od biegnącej wzdłuż brzegu hiszpańskiej części Zatoki Biskajskiej. Odnaleźć je nie jest łatwo, choćby z tego powodu, że tamtejsze kierunkowskazy zawierają podwójne nazwy miejscowości, po hiszpańsku i po baskijsku. Sanktuarium w Loyola wyrosło wokół rodzinnego domu Ignacego, a raczej małej rodzinnej fortecy. Ten kwadratowy, czterokondygnacyjny budynek to prawdziwy zabytek pochodzący aż z XIV wieku. W 1460 r. zaniedbaną i opuszczoną budowlę odbudował dziadek Świętego. W owym czasie w Hiszpanii warowne domy szlachty, takie jak w Loyoli, nie były niczym nadzwyczajnym. Trzeba bowiem pamiętać, że podobnie jak w Rzeczpospolitej szlachta stanowiła tam aż ok. 10 procent społeczeństwa - znacznie więcej niż w innych krajach europejskich. Ignacy przyszedł na świat w tym domu w 1491 r. Nadano mu na imię Inigo, które później zmienił on na obecnie znane. Dom w Loyola był nie tylko świadkiem pierwszych dni i lat życia świętego, ale również jego gruntownej duchowej przemiany, która poprowadziła go do tak głębokiego umiłowania Kościoła i oddania całego życia na służbę Ewangelii. To stąd zapoczątkował on niezwykle bogatą pielgrzymkę życia, która wiodła przez Paryż, Wenecję, Ziemię Świętą i Rzym, i zaowocowała powstaniem niezwykłego zakonu. Radykalny zwrot w życiu Ignacego nastąpił wówczas, gdy będąć już dojrzałym mężczyzną brał aktywny udział w życiu ówczesnej szlachty i możnowładców. Niestety, miało ono również mniej przyjemny element - wojowanie. Jako trzydziestoletni mężczyzna w czasie wojny z Francją otrzymał ranę, która wprawdzie nie była śmiertelna, ale unieruchomiła tego energicznego człowieka na wiele miesięcy. Szczęśliwie, rekonwalescencję mógł odbyć w swoim rodzinnym domu, w Loyoli. Tutaj przeprowadzono kolejne operacje jego okaleczonej nogi, tutaj Ignacy spędzał godziny na pobożnych lekturach (nie miał wówczas innych książek do dyspozycji), tutaj wreszcie dokonał się najważniejszy zwrot w jego życiu - postanowił oddać się służbie Bogu. Odtąd każdy krok w jego życiu prowadził, jak się wydaje w jednym kierunku - poszukiwania woli Bożej. W powstałych jakiś czas potem Ćwiczeniach duchowych Ignacy przedstawił metodę jej znalezienia, a założone niemal dwadzieścia lat po przemianie (1540) nowe zgromadzenie zakonne - Towarzystwo Jezusowe, posiało ożywczy ferment w Kościele w skali nie spotykanej bodaj od czasów św. Franciszka z Asyżu. Szczęśliwie pomimo wielu wojen i przewrotów, rodzinny dom Ignacego zachował się w doskonałym stanie. Na pierwszym piętrze można znaleźć kuchnię rodziny, a na drugim jadalnię oraz pokój, w którym urodził się Święty. W budynku umieszczono również rzeźbę Matki Bożej z Monserrat - hiszpańskiej Jasnej Góry - oraz kopię miecza, który Ignacy pozostawił w tym katalońskim sanktuarium. W pomieszczeniu, gdzie się kurował obecnie znajduje się kaplica, a w niej niezwykle sugestywna rzeźba przedstawiająca Świętego w chwili duchowej przemiany. Warownię Loyolów szczelnie otaczają budynki klasztorne, w których części urządzono muzeum. Witraże, ołtarze i inne sprzęty liturgiczne przywołują na pamięć życie św. Ignacego i osób z nim związanych. A trzeba pamiętać, że już za życia pociągnął on za sobą wiele wybitnych osób, z których kilku zostało kanonizowanych. Ich statuy - św. Franciszka Ksawerego, św. Franciszka Borgia, św. Alojzego Gonzagi i św. Stanisława Kostki znajdują się w portyku przepięknej barokowej bazyliki, która dominuje nad całym sanktuarium. Pierwotny plan tej świątyni, poświęconej w 1738 r. opracował sam Carlo Fontana. Wnętrze tego dużego kościoła, choć ciemne, imponuje grą różnobarwnych marmurów; widać również szczegółowe dopracowanie detali zwłaszcza w głównym ołtarzu. Drzwi z libańskiego cedru i kubańskiego mahoniu dopełniają kompozycję architektoniczną świątyni. W kościele nie mogło oczywiście zabraknąć słynnego motta świętego: „Ad Maiorem Dei Gloriam” - „Na większą chwałę Bożą”. Na czterech łukach świątyni umieszczono jednak tylko jego pierwsze litery - A, M, D, G. Urokowi Loyoli, zarówno duchowemu, jak i architektonicznemu, wyraźnie ulegają mieszkańcy regionu, skoro rezerwacji ślubu należy dokonywać tu na długo przed datą uroczystości. Nie ma tu jednak tłumu pielgrzymów, jak w wielu znanych sanktuariach Europy, co powoduje, że wizyta staje się prawdziwym odpoczynkiem. Pielgrzymują tu również duchowni. Przybywają by odprawić Mszę św. prymicyjną, odnowić śluby czy przeżyć rocznicę święceń lub jubileusz życia zakonnego lub tak po prostu. Planując nawiedzenie Fatimy, Lourdes czy Santiago de Compostella, lub też odpoczynek w ekskluzywnym San Sebastian, warto zadać sobie trud, by odwiedzić Loyolę. Uwaga jednak - to urocze miejsce wymusi na nas gruntowną powtórkę z dziejów. Śledząc bowiem losy św. Ignacego i jego dzieła nie w sposób nie przebiec myślą przez pół Europy i przez znaczący fragment jej historii.
CZYTAJ DALEJ

Nowa rzeczniczka prasowa diecezji sosnowieckiej

2025-07-31 10:20

[ TEMATY ]

diecezja sosnowiecka

Diecezja sosnowiecka

Z dniem 15 lipca 2025 r., dekretem Biskupa Sosnowieckiego Artura Ważnego, na stanowisko Dyrektora Biura Prasowego i Rzecznika Prasowego Diecezji Sosnowieckiej powołana została pani Dominika Bem.

Z dniem 15 lipca 2025 r., dekretem Biskupa Sosnowieckiego Artura Ważnego, na stanowisko Dyrektora Biura Prasowego i Rzecznika Prasowego Diecezji Sosnowieckiej powołana została pani Dominika Bem. Nowa rzeczniczka prasowa jest dziennikarką z dużym doświadczeniem radiowo-telewizyjnym. Od kilku lat związana jest z mediami katolickimi - współtworząc redakcję „Radia eM” oraz dbając o media społecznościowe „Gościa Niedzielnego”. Swoje medialne doświadczenie chce teraz wykorzystać, pracując dla Kościoła sosnowieckiego.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję