Piszę na podstawie obserwacji pracy wolontariuszek. Byłam świadkiem, jak „ważny” pan dosłownie wydzierał się, bo żona przebywająca w zakładzie opiekuńczym, która tyle lat przepracowała na ważnym stanowisku... teraz nie ma należytej opieki, dentysty. Mówił to wszystko akurat do uśmiechniętej wolontariuszki - osoby pracującej bez wynagrodzenia. Po czymś takim chyba przeszłaby mi chęć służenia. Poradziłabym naprawę rzeczywistości zacząć jednak od siebie...
Czytelniczka z Podkarpacia
Pomóż w rozwoju naszego portalu
W sprawie wolontariatu można mieć różne opinie i każda będzie w pewien sposób prawdziwa. Tak jak są „ludzie” i „ludziska”. Myślę, że ktoś, kto decyduje się na taki sposób służenia bliźnim, zakłada też, że będzie to jakieś umartwienie. Gdyby to była sama przyjemność, to więcej ludzi by się na takie zajęcie decydowało.
Jednak oceniając wolontariusza, trzeba traktować go jak zwykłego pracownika. To jest zdrowe podejście. Bo co to byłaby za praca z taryfą ulgową?
_1748635398.jpg)
