Wrzesień w naszej diecezji pełen jest inicjatyw skierowanych do rodzin - i tych przeżywających trudności, i tych, w których wszystko gra. Przedstawiamy kilka z nich.
Stowarzyszenie i poradnia
Zacznijmy od tego, że w Zielonej Górze powstaje nowa poradnia rodzinna. - Jest tu grupa ludzi, którzy od wielu lat posługują rodzinom. Pokończyli różnego rodzaju szkoły dla rodziców, szkolenia couchingowe, specjalizują się w szeroko rozumianej komunikacji, są doradcami życia rodzinnego. W pewnym momencie to grono doszło do wniosku, że należy rozszerzyć działalność (do tej pory zajmowali się przede wszystkim katechizacją przedmałżeńską) i zmierzyć się też z sytuacjami kryzysowymi w małżeństwach - mówi ks. Mariusz Dudka, diecezjalny duszpasterz rodzin. - Dlatego postanowiliśmy założyć Stowarzyszenie „Dla rodziny”. Dzięki temu nie tyko będziemy mogli dotrzeć do szerszego gremium, ale również pozyskiwać środki na nasze działania. I co bardzo istotne - te działania będą kierowane do całej diecezji.
Jednym z tych działań jest S.O.S. Ośrodek Wsparcia Rodziny z siedzibą przy parafii pw. św. Józefa w Zielonej Górze. - Udało się to m.in. dzięki wielkiej pomocy proboszcza ks. Leszka Kazimierczaka, który użyczył nam pomieszczenie nad stadniną przy ul. Prostej - dodaje ks. Dudka.
Reklama
Poradnia ma pomagać na wielu odcinkach. Będzie tu można uzyskać pomoc psychologów, lekarzy, terapeutów, mediatorów, doradców rodzinnych i małżeństw posługujących przy różnych stowarzyszeniach - i wszystko to dla dobra rodziny. I tej w kryzysie, i tej, gdzie wszystko się układa - bo Stowarzyszenie „Dla rodziny” działa również na rzecz promocji zdrowego modelu życia rodzinnego. To ważne, bo przyzwyczailiśmy się już do mówienia o pomocy rodzinie wyłącznie w sytuacjach trudnych, a łatwo wtedy zapomnieć o wspieraniu ludzi, którzy autentycznie żyją sakramentalnością swojego małżeństwa. - To zupełnie nowe spojrzenie, nowy biegun - podkreśla duszpasterz.
Dla rodziców i wychowawców
Otwarcie nowej poradni zbiega się niemalże z rozpoczęciem Szkoły dla rodziców i wychowawców. To cykl 10 trzygodzinnych spotkań opartych na koncepcji T. Gordona i książce A. Faber i E. Mazlish pt. „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”. Mówiąc krótko - Szkoła jest ogólnopolskim programem wspierania umiejętności wychowawczych rodziców i nauczycieli. Zajęcia będą się odbywać w nowej siedzibie Zespołu Szkół Katolickich w Zielonej Górze przy ul. Świętych Cyryla i Metodego.
Co daje ukończenie takiego kursu? Uczestnicy nauczą się budować relację dorosły - dziecko (w tym zawiera się: wyrażanie oczekiwań i ograniczeń tak, aby były przez dziecko respektowane, rozpoznawanie, wyrażanie i akceptowanie uczuć, aktywne wspierające słuchanie, motywowanie dziecka do współdziałania, modyfikowanie niepożądanych lub nieodpowiednich zachowań, uwalnianie dzieci od grania narzuconych ról w domu i w szkole). Dowiedzą się też, jak wspierać proces usamodzielniania się dziecka, jak budować realne poczucie własnej wartości i jak konstruktywnie rozwiązywać konflikty.
Bliższych informacji udziela koordynatorka zajęć Iwona Nowak (tel. 601-292-905).
Dla małżeństw w każdej sytuacji
Reklama
Dla tych, którzy nie mają zbyt wiele czasu (choć mimo wszystko dla rodziny czas wypadałoby znaleźć) i w ogóle dla wszystkich małżeństw ciekawą wrześniową propozycją są weekendowe rekolekcje. Jedne z nich odbędą się w Domu Rekolekcyjnym w Żarach-Kunicach w dniach 27-29 września, a poprowadzą je ks. Artur Adamczak i Mieczysław Gucewicz. Informacje można uzyskać pod nr. tel. 605-432-680.
W tym samym terminie na „Dialogi we dwoje” do Rokitna zaprasza Stowarzyszenie Spotkania Małżeńskie. Ten weekend upłynie w wyjątkowej atmosferze ze względu na wspomnienie niedawno zmarłego prof. Józefa Łukaszewicza, wrocławskiego matematyka, który razem z żoną Danutą przyczynił się do przeszczepienia Spotkań Małżeńskich do naszej diecezji. - Państwo Łukaszewiczowie niejeden raz obdarzali swoją obecnością naszą diecezję, czy to z powodu żywej przyjaźni z naszym biskupem seniorem Adamem Dyczkowskim, czy to z powodu wizyt u sióstr Bożego Miłosierdzia w Myśliborzu i Gorzowie Wlkp. - wspomina Piotr Narowski. - Sądzę, że słowa Drogiego Profesora: „Trzeba iść dalej” odnoszą się do wszystkich osób, które mają pragnienie, by ich małżeństwa mimo wszystko ulegały przemianie, by nawet trudne dni pełne zwątpień i goryczy przekuwać ku Dobru. Zapraszamy tych, którzy mają się dobrze, jak i tych, którzy pragną przerwać nieustanne pasmo kłótni, wzajemnych pretensji, by drogą dialogu poprawić relacje w małżeństwie.
Zgłoszenia przyjmują: Mariola i Piotr Narowscy (tel. 607-180-539, e-mail: pionar@poczta.fm) oraz Jolanta i Adam Kot (tel. 695- -425-975).
Kapłaństwo i małżeństwo są powołaniami, które się wzajemnie uzupełniają – powiedział ks. Juris Jalinskis z Łotwy podczas X Światowego Spotkania Rodzin w Watykanie. Brał on udział w pierwszym dzisiejszym panelu, zatytułowanym „Małżonkowie i kapłani razem w budowaniu Kościoła”.
Trzy pary małżeńskie z różnych stron świata przedstawiły świadectwa, w których wspomniały o tych epizodach ze swego życia, gdy punktem zwrotnym stało się włączenie kapłana do życia rodzinnego.
Szkaplerz to najpopularniejsza obok Różańca świętego forma pobożności maryjnej. Historia szkaplerza sięga góry Karmel w Ziemi Świętej, kiedy to duchowi synowie proroka Eliasza prowadzili tam życie modlitewne. Było to w XII wieku. Z powodu prześladowań ze strony Saracenów bracia Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel przenieśli się do Europy i dali początek zakonowi zwanemu karmelitańskim.
W południowej Anglii w Cambridge mieszkał pewien bogobojny człowiek - Szymon Stock, generał zakonu, który dostrzegając grożące zakonowi niebezpieczeństwa, modlił się gorliwie i błagał Maryję, Najświętszą Dziewicę, o pomoc. Pewnej nocy, z 15 na 16 lipca 1251 r., ukazała mu się Najświętsza Panienka w otoczeniu aniołów. Szymon otrzymał od Maryi brązowy szkaplerz i usłyszał słowa: „Przyjmij, Synu najmilszy, szkaplerz Twego zakonu jako znak mego braterstwa, przywilej dla Ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania”. Od tamtej pory karmelici noszą szkaplerz, czyli dwa prostokątne skrawki wełnianego sukna z naszytymi wyobrażeniami Matki Bożej Szkaplerznej i Najświętszego Serca Pana Jezusa, połączone tasiemkami. Słowo „szkaplerz” pochodzi od łacińskiego słowa „scapulae” (plecy, barki) i oznacza szatę, która okrywa plecy i piersi. Papież Pius X w 1910 r. zezwolił na zastąpienie szkaplerza medalikiem szkaplerznym.
Do wielkiej Rodziny Karmelitańskiej chcieli przynależeć wielcy tego świata - królowie, książęta, możnowładcy, ale i zwykli, prości ludzie. Dzięki papieżowi Janowi XXII - temu samemu, który wprowadził święto Trójcy Świętej i wyraził zgodę na koronację Władysława Łokietka - szkaplerz stał się powszechny. Papież miał objawienia. Matka Boża przyrzekła szczególne łaski noszącym pobożnie szkaplerz karmelitański. A Ojciec Święty ogłosił te łaski światu chrześcijańskiemu bullą „Sabbatina” z dnia 3 marca 1322 r. Bulla mówiła o tzw. przywileju sobotnim. Szczególne prawo do pomocy ze strony Maryi w życiu, śmierci i po śmierci mają ci, którzy noszą szkaplerz. Jest to niejako suknia Maryi, czyli znak i nieomylne zapewnienie macierzyńskiej opieki Matki Bożej. Kto nosi szkaplerz karmelitański, ten otrzymuje obietnicę, że dusza jego wkrótce po śmierci będzie wyzwolona z czyśćca. Stanie się to w pierwszą sobotę miesiąca po śmierci. Oczywiście, pod warunkiem, że ta osoba nosiła szkaplerz w należytym duchu i żyła prawdziwie po chrześcijańsku, zachowała czystość według stanu i modliła się modlitwą Kościoła.
Jan Paweł II pisał do przełożonych generalnych Zakonu Braci NMP z Góry Karmel i Zakonu Braci Bosych NMP z Góry Karmel, że w znaku szkaplerza zawiera się sugestywna synteza maryjnej duchowości, która ożywia pobożność ludzi wierzących, pobudzając ich wrażliwość na pełną miłości obecność Maryi Panny Matki w ich życiu. „Szkaplerz w istocie jest «habitem» - podkreślał Ojciec Święty. - Ten, kto go przyjmuje, zostaje włączony lub stowarzyszony w mniej lub więcej ścisłym stopniu z zakonem Karmelu, poświęconym służbie Matki Najświętszej dla dobra całego Kościoła. Ten, kto przywdziewa szkaplerz, zostaje wprowadzony do ziemi Karmelu, aby «spożywać jej owoce i jej zasoby» (por. Jr 2, 7) oraz doświadczać słodkiej i macierzyńskiej obecności Maryi w codziennym trudzie, by wewnętrznie się przyoblekać w Jezusa Chrystusa i ukazywać Jego życie w samym sobie dla dobra Kościoła i całej ludzkości” (por. Formuła nałożenia szkaplerza).
Papież Polak od wczesnych lat młodości nosił ten znak Maryi. I zawsze zaznaczał, jak ważny w jego życiu był czas, gdy uczęszczał do kościoła na Górce (Karmelitów) w Wadowicach. Szkaplerz przyjęty z rąk o. Sylwestra nosił do końca życia. (Szkaplerz św. Jana Pawła II znajduje się w klasztorze Karmelitów w Wadowicach.) W orędziu z okazji jubileuszu 750-lecia szkaplerza karmelitańskiego pisał, że szkaplerz „staje się znakiem przymierza i wzajemnej komunii między Maryją i wiernymi, a w rezultacie konkretnym sposobem zrozumienia słów Jezusa na krzyżu do Jana, któremu powierzył swą Matkę i naszą duchową Matkę”.
Matka Boża, kończąc swe objawienia w Lourdes i w Fatimie, ukazała się w szatach karmelitańskich jako Matka Boża Szkaplerzna. Wszystkie osoby noszące szkaplerz karmelitański mają udział w duchowych dobrach zakonu karmelitańskiego. Ten, kto go przyjmuje, zostaje na mocy jego przyjęcia związany mniej lub bardziej ściśle z zakonem karmelitańskim. Rodzinę Karmelu tworzą następujące kręgi osób: zakonnicy i zakonnice, Karmelitańskie Instytuty Życia Konsekrowanego, Świecki Zakon Karmelitów Bosych (dawniej zwany Trzecim Zakonem), Bractwa Szkaplerzne (erygowane), osoby, które przyjęły szkaplerz i żyją jego duchowością w różnych formach zrzeszania się (wspólnoty lub grupy szkaplerzne) oraz osoby, które przyjęły szkaplerz i żyją jego duchowością, ale bez żadnej formy zrzeszania się. Do obowiązków należących do Bractwa Szkaplerznego należy: przyjąć szkaplerz karmelitański z rąk kapłana; wpisać się do księgi Bractwa Szkaplerznego; w dzień i w nocy nosić na sobie szkaplerz; odmawiać codziennie modlitwę zaznaczoną w dniu przyjęcia do Bractwa; naśladować cnoty Matki Najświętszej i szerzyć Jej cześć.
Modlitwa do Matki Bożej Szkaplerznej
O najwspanialsza Królowo nieba i ziemi! Orędowniczko Szkaplerza świętego! Matko Boga! Oto ja, Twoje dziecko, wznoszę do Ciebie błagalne ręce i z głębi serca wołam do Ciebie: Królowo Szkaplerza, ratuj mnie, bo w Tobie cała moja nadzieja.
Jeśli Ty mnie nie wysłuchasz, do kogóż mam się udać?
Wiem, o dobra Matko, że Serce Twoje wzruszy się moim błaganiem i wysłuchasz mnie w moich potrzebach, gdyż Wszechmoc Boża spoczywa w Twoich rękach, a użyć jej możesz według upodobania.
Od wieków tak czczona, najszlachetniejsza Pocieszycielko utrapionych, powstań i swą potężną mocą rozprosz cierpienie, ulecz, uspokój mą zbolałą duszę, o Matko pełna litości! Ja wdzięcznym sercem wielbić Cię będę aż do śmierci. Na twoją chwałę w Szkaplerzu świętym żyć i umierać pragnę. Amen.
W przestrzeni medialnej ponownie rozgorzał spór dotyczący postawy Kościoła wobec kwestii migracyjnych. Tym razem punktem zapalnym stały się słowa bp. Antoniego Długosza, który w jednej z wypowiedzi wyraził wdzięczność za modlitwę w intencji obrony polskich granic. Portal Onet przytoczył w odpowiedzi mocno krytyczną opinię o. Pawła Gużyńskiego OP, który zarzucił biskupowi sprzeniewierzenie się Ewangelii i uleganie propagandzie.
O. Gużyński posunął się nawet do stwierdzenia, że słowa hierarchy to „bredzenie” i „brunatna fala”. Jednocześnie przypomniał, że nikomu „nie wolno odczłowieczać drugiego człowieka” – co samo w sobie jest słuszne, lecz w kontekście jego wypowiedzi wybrzmiewa jak retoryczna sprzeczność.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
