Siedemdziesiąta rocznica śmierci kpt. Mikołaja Komarewicza, który zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w Kolonii Szczekarków jesienią 1943 r., stała się okazją do przypomnienia osoby i bohaterskich czynów żołnierza, który oddał swoje życie dla ojczyzny. Staraniem członków i przyjaciół Regionalnego Towarzystwa Powiślan, a szczególnie Władysława Mądzika, na cmentarzu w Wilkowie została wzniesiona symboliczna mogiła. Marmurowy nagrobek z tablicą upamiętniającą kpt. Komarewicza został umieszczony przy głównej alejce, ok. 100 m od miejsca pochówku (ziemny grób został zniszczony przez powódź w 2010 r.).

Wdzięczna pamięć

Religijno-patriotyczne uroczystości, jakie w niedzielę 15 września odbyły się w kościele parafialnym i na cmentarzu w Wilkowie, zgromadziły mieszkańców nadwiślańskiej miejscowości oraz wielu gości. Spotkanie rozpoczęło się Mszą św. sprawowaną przez proboszcza ks. Zbigniewa Szumiło, seniora ks. Jana Mazura oraz proboszcza z Kazimierza Dolnego ks. Tomasza Lewniewskiego. - Polecajmy Bogu tych, którzy polegli w obronie Polski, a szczególnie kpt. Komarewicza, który w naszej małej ojczyźnie oddał swoje życie - mówił Ksiądz Proboszcz, zachęcając zgromadzonych do wdzięcznej pamięci oraz modlitwy w intencji tych, którzy przelali krew na ołtarzu ojczyzny.

Wśród zgromadzonych wyróżniali się żołnierze Wojska Polskiego wraz z orkiestrą wojskową, poczty sztandarowe instytucji, organizacji kombatanckich, szkół i jednostek Ochotniczej Straży Pożarnej, a także przedstawiciele różnego szczebla władz oraz członkowie i przyjaciele Regionalnego Towarzystwa Powiślan z prof. Wojciechem Włodarczykiem. Najważniejszym gościem był Tadeusz Stankiewicz - syn Stanisława Stankiewicza „Sośniaka”, kwatermistrza podobwodu „C”, który jako kilkunastoletni chłopiec znał osobiście kpt. Komarewicza oraz jego najbliższą rodzinę. W gronie zaproszonych znalazły się osoby związane z walkami o niepodległość, bądź ich najbliżsi: Tomasz Walusiński - syn Agenora Walusińskiego „Kieła” (następcy kpt. Komarewicza), Małgorzata Gierczak-Zdunek - córka Tadeusza Gierczaka „Szaraka” (współtwórcy podziemnych struktur patriotycznych na Lubelskim Powiślu) oraz kombatanci: Zbigniew Matysiak „Kowboj” z Lublina, ułan Antoni Matuszewski z Wąwolnicy oraz Władysław Rokicki z Lublina. Obecny był również Adam Broński - syn słynnego „Uskoka” Zdzisława Brońskiego i Stanisław Łukasik z Bełżyc - syn „Rysia” Stanisława Łukasika. Niestety, wśród uczestników wyjątkowego święta zabrakło potomków kapitana, których organizatorom nie udało się odnaleźć.

Żołnierska droga

Zarówno podczas Mszy św., jak i na cmentarzu została przypomniana biografia bohatera - żołnierza z Wołynia, który spoczął w wilkowskiej ziemi. - Nie odnaleźliśmy grobu kapitana, ani nikogo z jego krewnych, ale nie zapomnimy o jego zasługach dla wolnej Polski. Symboliczna mogiła i tablica pamiątkowa będą kolejnym pokoleniom przypominały o kpt. Mikołaju Komarewiczu i o wartościach, dla których warto oddać życie - mówił Władysław Mądzik.

Mikołaj Komarewicz urodził się 8 kwietnia 1897 r. w Łutówce na Wołyniu (dzisiejsza Ukraina). Po ukończeniu gimnazjum w Łucku, w 1917 r. został wcielony do armii carskiej. Dwa lata później zgłosił się do Punktu Zbornego Oficerów w Lublinie i został przydzielony do polskiej armii gen. Hallera, otrzymując przydział do 5. Pułku Strzelców Polskich. W 1920 r. brał udział w przyłączaniu Pomorza do Polski, a także w wojnie polsko-bolszewickiej (m.in. był uczestnikiem bitwy pod Radzyminem). Za męstwo wykazane w trakcie działań wojennych został aż trzy razy odznaczony Krzyżem Walecznych. Przez związek małżeński z Marią Jadwigą Dutkowską, zawarty w 1921 r. w kościele pw. Nawrócenia św. Pawła w Lublinie, związał się z naszym regionem. Po przejściu w stan spoczynku nie zerwał więzów z wojskowością i zaangażował się w działalność na rzecz Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny (organizacja kombatancka o charakterze piłsudczykowskim). W obliczu zagrożenia wojennego ze strony hitlerowskich Niemiec, kpt. Komarewicz został ponownie powołany do wojska w marcu 1939 r. i trafił do 83. Pułku Piechoty im. Romualda Traugutta. Po kampanii wrześniowej osiadł z rodziną we Wrzelowie, podejmując się organizacji podziemnych struktur ZWZ i AK na terenie obecnego powiatu opolskiego; został pierwszym komendantem podobwodu „C” puławskiego obwodu ZWZ-AK. Zginął tragicznie 29 listopada 1943 r. pod kołami kolejki wąskotorowej w Kolonii Szczekarków.

- Mikołaj Komarewicz po wielu latach żołnierskiej walki i tułaczki spoczął w wilkowskiej ziemi. Drogę z Wołynia na Powiśle przebył w czasie dwóch wojen i okupacji niemieckiej. Całe swoje życie poświęcił Polsce, więc nie możemy o nim zapomnieć - podkreśla Władysława Mądzik.