Reklama

Kościół

Dlaczego we wspomnienie św. Rity błogosławi się róże?

Św. Rita to patronka od spraw niemożliwych. - Modlą się do niej ludzie wierzący, rozczarowani czy żyjący nadzieją - mówi o. Marek Donaj OSA, proboszcz parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Krakowie. 22-go każdego miesiąca wierni przynoszą na nabożeństwo róże.

[ TEMATY ]

św. Rita

Graziako

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Święta z Umbrii

Św. Rita urodziła się ok. 1381 roku, w małej górskiej miejscowości Roccaporena, nieopodal Cascii, we włoskiej Umbrii. Jej matka, Amata Lotti prawdopodobnie usłyszała dwa razy głos anioła, który powiedział, że urodzi córkę i nazwie ją ku czci św. Margarity.

Rita od najmłodszych lat czuła powołanie do życia zakonnego. Jednak rodzice postanowili, by wyszła za mąż za Paola Ferdinanda Manciniego. Niestety, małżonek miał bardzo trudny charakter – był porywczy, brutalny i spożywał w nadmiarze alkohol. Rita, jako przykładna żona, starała się łagodzić wszelkie negatywne cechy męża. Znosiła swój los z wielką cierpliwości – wolała cierpieć w milczeniu. Została matką bliźniaków. Po latach w jej małżeństwie nastały lepsze czasy. Rita pomogła mężowi w pojednaniu się z Bogiem. Te chwile nie trwały zbyt długo, gdyż Paolo został zamordowany. Przeżyli razem 18 lat. Jak wyjaśnia proboszcz parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Krakowie, o. Marek Donaj OSA, Rita doskonale wiedziała, kto zabił jej męża, ale postanowiła nie ujawniać sprawcy. – To wydarzenie ukazuje ją jako kobietę przeświadczoną o sile przebaczenia. Rita wiedziała, że zażegnanie sporu jest dużo cenniejsze – wyjaśnia.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Synowie poprzysięgli zemstę na zabójcach swego ojca. Matka natomiast, nie chcąc więcej rozlewu krwi, modliła się o nawrócenie dla nich. Po kilku miesiącach obaj zmarli z powodu zaraźliwej choroby. Nie dokonali więc zbrodni.

Po tragediach, które spotkały Ritę, postanowiła spełnić swoje marzenie z dzieciństwa i wstąpić do zakonu augustianek w Cascii – klasztoru ze ścisłą klauzurą. Trzydziestokilkuletnia kobieta była analfabetką, więc została siostrą „konwerską”. Oznacza to, że zajmowała się w klasztorze czynnościami życia codziennego. Jej zakonne życie było przepełnione cierpieniem – nieraz widziano ją leżącą krzyżem, zalaną łzami.

W czasie Wielkiego Postu w 1443 roku, wysłuchawszy kazania znanego franciszkanina, prawodpodobnie Giacoma della Marca, o cierpieniu Chrystusa, Rita poprosiła Zbawiciela o doznanie chociaż cząstki Jego męki. Modlitwa została wysłuchana – poczuła ból z ciernia Jezusa na czole, który od tej pory towarzyszył jej aż do śmierci. Żyła z otwartą raną w tym miejscu. Zmarła 22 maja 1457 roku.

Kiedy i dlaczego wierni przynoszą do kościoła róże?

Reklama

W zimowy wieczór tuż przed śmiercią, św. Rita poprosiła o różę ze swojego rodzinnego ogrodu w Roccaporena, oddalonej o kilka kilometrów od klasztoru w Cascii. Choć prośba wydawała się niemożliwa do spełnienia, jej kuzynka – mimo wątpliwości – wyruszyła do ogrodu. Okazało się, że róża zakwitła. Ten niezwykły znak odczytano jako wyraz Bożej wdzięczności. – To, co niemożliwe dla ludzi, dla Boga jest zawsze możliwe. Stąd symbol róży stał się wyrazem miłości. Mimo kolców cierpienia jest znakiem pojednania między ludźmi – mówi o. Marek Donaj OSA. Wierni, zwłaszcza w Cascii, ale także w kościołach posiadających relikwie św. Rity, w szczególny sposób celebrują każdy 22. dzień miesiąca.

Szczególną wartość ma nabożeństwo odprawiane w maju, w rocznicę śmierci św. Rity, lecz – jak zaznacza augustianin – pozostałe dni miesiąca, mają nie mniejszą wagę. – Nie kocha się tylko raz w roku, ale każdego miesiąca, dnia i godziny – zaznacza o. Donaj OSA.

Wierni przychodzą na nabożeństwa z różami – znakiem nadziei i duchowej bliskości świętej. Zgodnie z tradycją, przynoszą dwie róże: jedną zatrzymują dla siebie jako wyraz zawierzenia trudnych spraw, drugą ofiarowują osobie, która przeżywa życiowe trudności. Augustianin dodaje, że kolor róży nie ma znaczenia. – Ważniejsze od barwy jest to, komu podarujesz różę. Może komuś, kogo kochasz, a może temu, z kim trudno się pojednać? Róża to dar, który ofiarowany wywołuje uśmiech nawet na najbardziej zgorzkniałej twarzy. A uśmiechu brakuje nam na każdym kroku – podkreśla.

Kult świętej w Krakowie

Reklama

W krakowskim klasztorze augustianów kult św. Rity sięga roku 1900, kiedy doszło do kanonizacji zakonnicy. W czasie okupacji, w 1942 r. w kościele św. Katarzyny umieszczono figurę świętej. Obecny proboszcz parafii przypomina, że w tamtym okresie pięciu zakonników zostało zamordowanych w obozach Auschwitz i Dachau. Podobny los spotkał Żydów z Kazimierza. – W tak trudnym momencie pojawia się św. Rita, która rozpoczyna swoje dzieło trwające aż do dziś. My, jako augustianie, nie musieliśmy jakoś specjalnie popularyzować tego kultu, on sam stopniowo, coraz bardziej się rozwijał, a my pozostawaliśmy po prostu wierni – wyjaśnia.

– Modlą się do niej ludzie wierzący, rozczarowani czy żyjący nadzieją. Dostrzegam dziś coraz młodszych, zakochanych, zaręczonych, oczekujących potomstwa. Nie brakuje ludzi w średnim wieku. Przybywa mężczyzn, którzy nie są skłonni do wyrażania swoich uczuć religijnych – mówi, podkreślając, że św. Rita stała się fenomenem właśnie wśród młodych ludzi. – Niewielu jest świętych w naszym kalendarzu, do których tak spontanicznie przychodzimy – dodaje proboszcz krakowskiej parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej..

Augustianin, zapytany o to jak kult św. Rity wpisuje się w duchowość Archidiecezji Krakowskiej, odpowiada, że w prośbach, jakie czyta za jej wstawiennictwem, nie raz dostrzega odniesienie do św. Jana Pawła II. – Intencje dotyczące rodzin, małżeństw, życia wspólnotowego w zakonie, kapłaństwie, doświadczenia samotności i cierpienia, wszystko to było bliskie sercu papieża. Wspólna troska tych świętych jest już wpisana w naszą drogę, w to, co nazywamy duchowością nie tylko osobistą, ale również społeczną – wyjaśnia.

Patronka spraw niemożliwych

Reklama

Św. Rita to patronka od spraw trudnych i niemożliwych, co według o. Marka Donaja OSA oznacza, że „w naszych potrzebach jest skuteczna”. – Jednym z najważniejszych elementów jej duchowości jest akceptacja własnej codzienności i własnego losu. Rita zdaje się zachęcać nas, byśmy umieli wziąć życie takie, jakim jest. To nie wyraz bezradności, ale nadziei, że zmiana jest możliwa. Ważne, by nie rozpaczać, bo to nic nie da. Należy przyjąć przeciwności bez rozgłosu. Bez epatowania cierpieniem. Rita wiedziała, że nie jest sama i z tym przesłaniem nas pozostawiła – wyjaśnia augustianin.

Prośby za wstawiennictwem św. Rity są bardzo różnorodne. Jak podkreśla proboszcz parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej, trzeba mieć jednak na uwadze, że sama modlitwa do świętej nie przyniesie pozytywnego rezultatu bez własnego udziału i zaangażowania. – Czasami zapominamy, że wiara to nie magia. Rita nie załatwi spraw za nas, ale wyprosi potrzebne siły, byśmy mogli je pozałatwiać – wyjaśnia o. Marek Donaj OSA.

22 maja w kościele św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Krakowie odbędą się uroczystości odpustowe ku czci św. Rity z Cascii. Suma odpustowa sprawowana będzie o godz. 18, a przewodniczyć będzie jej Przełożony Generalny Zgromadzenia Michalitów i Przewodniczący Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce, o. Dariusz Wilk C SMA. Podczas każdej Eucharystii w ten dzień w kościele przy ul. Augustiańskiej będą błogosławione róże.

2025-05-22 07:16

Oceń: +28 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Niezwykła święta z różami

Niedziela sosnowiecka 41/2023, str. III

[ TEMATY ]

św. Rita

wprowadzenie relikwii

Piotr Lorenc/Niedziela

Wprowadzenie relikwii do kościoła św. Jana Chrzciciela w Sosnowcu-Niwce

Wprowadzenie relikwii do kościoła św. Jana Chrzciciela w Sosnowcu-Niwce

Do trzech parafii naszej diecezji wprowadzone zostały relikwie św. Rity z Casci, która nazywana jest świętą od spraw trudnych.

Doczesne szczątki św. Rity przywiózł z klasztoru augustianek w Casci ks. Gracjan Małodobry – proboszcz jednej z włoskich parafii, brat ks. Gerarda Małodobrego. Relikwie trafiły do parafii św. Jana Chrzciciela w Sosnowcu – Niwce i św. Barbary w Sosnowcu. Wprowadził je kolejno 22 i 24 września bp Grzegorz Kaszak. Do parafii św. Brata Alberta w Sosnowcu doczesne szczątki świętej były już wprowadzone wcześniej. Niestety zostały skradzione, tak więc można powiedzieć, że w tym roku święta wróciła na swoje miejsce.
CZYTAJ DALEJ

Francja: rozpoczyna się wielki odpust w 400-lecie objawień w Sainte-Anne-d’Auray

2025-07-24 13:43

[ TEMATY ]

Francja

św. Anna

commons.wikimedia.org

Bazylika Sainte-Anne d'Auray

Bazylika Sainte-Anne d'Auray

Dziś w bretońskim Sainte-Anne-d’Auray rozpoczyna się wielki odpust w ramach obchodów 400-lecia objawień św. Anny, matki Maryi, babci Jezusa Chrystusa. Legatem papieskim na te uroczystości, które potrwają do 27 lipca, został kard. Robert Sarah z Gwinei, emerytowany prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. W przesłaniu do wiernych biskup diecezji Vannes, Raymond Centène stwierdził, że obecność legata papieskiego „wzmocni duchowe promieniowanie sanktuarium” w Sainte-Anne-d’Auray i „ukaże żywotność pobożności ludowej, zakorzenionej w tradycji”.

Tegoroczny wielki odpust zamyka trzyletnie obchody jubileuszowe, upamiętniające wydarzenia sprzed 400 lat. W 1623 roku chłopu ze wsi Pluneret, Yves’owi Nicolazicowi (po bretońsku Iwan Nikolazig) zaczęła ukazywać się św. Anna. 7 marca 1625 roku wskazała mu miejsce, gdzie znalazł zniszczoną drewnianą figurę babki Jezusa. Została ona odnowiona, a biskup Vannes, Sébastian de Rosmadec wydał zgodę na postawienie kaplicy w miejscu znalezienia figury. Pierwsza Msza św. została tam odprawiona 26 lipca 1625 roku.
CZYTAJ DALEJ

Nadzieja dla niesłyszących: Jubileusz 2025 w Bangkoku

2025-07-24 18:13

[ TEMATY ]

Tajlandia

osoby niesłyszące

Vatican Media

Kościół katolicki w Tajlandii stawia na integrację i dostępność dla osób niesłyszących. W ramach obchodów Jubileuszu 2025 w kościele św. Ludwika w Bangkoku zorganizowano specjalne spotkanie dla katolików niesłyszących i niedosłyszących. Wydarzenie zgromadziło uczestników z Bangkoku i okolicznych prowincji, dając wyraz rosnącemu zaangażowaniu Kościoła na rzecz dostępności i włączenia duszpasterskiego tej wciąż marginalizowanej grupy wiernych.

Spotkanie miało charakter „dni otwartych” i było okazją do doświadczenia wspólnoty, wzajemnego wsparcia i duchowej bliskości, której często brakuje osobom z niepełnosprawnościami słuchu. Kościół katolicki w Tajlandii coraz mocniej akcentuje potrzebę dostępności duszpasterskiej dla osób niedosłyszących – jednej z najbardziej niedostrzeganych grup wiernych.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję