Reklama

Święci i błogosławieni

Jak ojciec Kolbe Polskę ukochał

Pisanie o patriotyzmie nie jest dziś trendy. Kosmopolityzm zdaje się brać górę nad obywatelskością. A jeśli już mowa o obywatelu, to jest to obywatel świata czy Europy, a nie konkretnego kraju, np. Polski

Niedziela Ogólnopolska 32/2014, str. 26-27

[ TEMATY ]

patriotyzm

ojczyzna

św. Maksymilian Kolbe

Archiwum Ojców Franciszkanów w Niepokalanowie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Obywatelstwo państwowe jawi się jako zaściankowe i nacjonalistyczne, w najgorszej tego słowa konotacji. Musi zatem zastanawiać i zadziwiać wybuch uczuć patriotycznych w okresie międzywojennym. Tym bardziej że tamci obywatele potrafili po wieku niebytu Ojczyzny nauczyć się w krótkim czasie – zaledwie w dwadzieścia lat – miłości do Polski; miłości bezwarunkowej i pełnej determinacji, która poprowadziła wszystkich – od harcerza po seniora – na szańce II wojny światowej. Nikt nie żałował krwi. W poszanowaniu były też słowa: miłość, matka, Ojczyzna. Dziś brakuje tamtego szacunku, a i krwi – zdaje się – mało kto by utoczył dla Polski. Dla wielu bowiem życiowe credo wyznacza prześmiewczy wiersz:

Gdy znów do murów
klajstrem świeżym
przylepiać zaczną obwieszczenia,
gdy „do ludności”,
„do żołnierzy”
na alarm czarny druk uderzy.
I byle drab, i byle szczeniak
w odwieczne kłamstwo ich
uwierzy,
że trzeba iść i z armat walić,
mordować, grabić, truć i palić
(...).
Wiedz, że to bujda, granda
zwykła (...)
Julian Tuwim,
„Do prostego człowieka”

Nie można wszak każdej wojny utożsamiać z jakimś ciemnym „interesem”, o który poeta podejrzewa narody – że wojują, bo „im gdzieś nafta z ziemi sikła i obrodziła dolarami”. I stąd te obwieszczenia! Są przecież wojny w obronie Ojczyzny, narodowego bytu, własnego domu; w obronie wartości: krzyża, wiary, polskości.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Patriotyzm przez odnowę moralną

Reklama

Niejeden raz dawał znać o swoim patriotyzmie o. Maksymilian Kolbe. Jego stanowisko było bardzo apologetyczne, sprzeciwiające się ideom, które zagrażały wierze katolickiej i „korzeniom” polskości. Patriotyzm wyznaczały chrześcijańskie wartości. Stąd zwracał uwagę na wady narodowe, które – według niego – stanowiły przeszkodę dla rozwoju odradzającego się po zaborach państwa polskiego; były zatem charakterystyczne dla postawy niepatriotycznej. Św. Maksymilian postrzegał patriotyzm jako postawę obywatelską opartą na zdrowym morale narodu, na prawdach wiary i religii. W katolicyzmie widział gwarancję tożsamości narodowej Polaków.

O. Maksymilian niejednokrotnie ujmował się za polskim robotnikiem i bezrobotnym. W jednym z numerów „Rycerza Niepokalanej” „dumał nad bezrobociem” i pytał: „Dlaczego bezrobocie? Dlaczego tylu ludzi bez kawałka chleba?”. Ówcześni ekonomiści dawali różne odpowiedzi: a to, że zanadto z pańska zabraliśmy się do życia w wolnej Polsce, że w kraju za dużo jest wieców, a za mało pracy, że dochodzi często do kradzieży publicznego grosza, że organizacja pracy niedoskonała, że nienowoczesny przemysł, brak planowania eksportu produktów i surowców i wreszcie, że za wiele partii, a za mało miłości Ojczyzny.

Św. Maksymilian nie ukrywał, że wrogiem Ojczyzny jest również „bezbożnictwo komunistyczne”, które „stara się rozsiewać swoje zacofane poglądy, gdzie tylko się uda”. Jest ono z natury niszczące: niszczy tkankę narodową oraz substancję religijną polskiego społeczeństwa.

Maryja Posłanka i Senatorka

Reklama

Nie wszystkiemu jednak winna jest bezbożna propaganda. O. Kolbe zauważa, że „po miastach i wioskach rozbrzmiewają muzyki, leje się likier, wino i wódka, tańczą, hulają, bawią się (...). Po ulicach zaś miast i stolicy kręcą się ludzie bezwstydnie ogłaszający broszury o świńskich tytułach, a gorszej jeszcze treści. Broszury te przechodzą z rąk do rąk i trafiają do najbardziej oddzielonej od świata chatki, szerząc zgniliznę w umysłach i sercach młodzieży”. Diagnoza świętego jest bezwzględna: „Brak uczciwości, brak wypełniania obowiązków względem Boga, siebie i bliźniego”; brak miłości do Ojczyzny. Jak temu zaradzić? O. Kolbe ma gotową odpowiedź: „Niechaj dzisiaj wszyscy bez wyjątku odprawią szczerą spowiedź i zaczną żyć po katolicku, natychmiast szybko podźwignie się Ojczyzna, uzdrowią finanse, zawrze rzetelna praca”. I zaraz dodaje, dowodząc swojej racji retorycznym pytaniem: „Czyż Pośredniczka łask Bożych nie jest Królową Polski?”. I kontynuuje: „Tak, Ona, Niepokalana, musi zawładnąć naprawdę całą Polską (...). Ona musi być w Sejmie. Ona w Senacie”.

Polski patriotyzm zawsze był związany z Kościołem. W pewien sposób łączył się z obrazem księdza i wszystkim tym, z czym on się kojarzy. Trzeba przyznać rację dominikaninowi – o. Joachimowi Badeniemu, który z prostego stwierdzenia, że „ksiądz w Polsce jest popularny” wysnuwa wniosek: „To wiąże się z patriotyzmem: Kościół, biskup, ksiądz – to jest Polska”. Św. Maksymilian jak najbardziej wpisywał się w ten obraz. Można go było niejeden raz zobaczyć na uroczystościach religijno-patriotycznych. Był bardzo rad z połączenia święta Królowej Korony Polskiej ze świętem narodowym 3 Maja, nazywając tę zbieżność „piękną ideą”, która przyczynia się „do urobienia dusz, uzdrowienia ich, dania im ideału”.

Religia jako remedium

O. Kolbe uczestniczył – jako członek honorowy Prezydium Komitetu Obchodów – w uroczystościach Święta Niepodległości. Nie zapominał o imieninach marszałka Piłsudskiego czy prezydenta Mościckiego. Po śmierci Marszałka w „Rycerzu Niepokalanej” przybliżył czytelnikom jego postać, oddając hołd „Wielkiemu Budowniczemu Polski” i „Wodzowi narodu”, patriocie i człowiekowi, który przejawiał bardzo piękną cechę religijności – „w stosunku jego do Boga nic się nie działo na pokaz”.

Reklama

Św. Maksymilian widział wyraźnie, że w Polsce i na świecie rozgrywa się bitwa z patriotyzmem. Z jednej strony „drożyzna wzrasta z dniem każdym, kraj chyli się do ekonomicznego upadku, rząd słaby i nieudolny; czujemy, że jakaś tajemnicza ręka zawsze nam bruździ i do zguby wciąga”, z drugiej – „na całej kuli ziemskiej tu słabiej, tam bardziej zaciekle toczy się walka przeciwko Kościołowi i szczęściu dusz”. Toczy się walka przeciwko Ojczyźnie. Niszczenie Polski zaczyna się od destrukcji ludzkiego sumienia. Potem dopiero następuje niszczenie materialnej struktury kraju.

O. Kolbe był z Ojczyzną na dobre i na złe. Był z nią w czasie budowania Gdyni i Centralnego Ośrodka Przemysłowego, również w chwilach dramatycznych: w roku 1920 i 1939; także w roku przewrotu majowego (1926), gdy „na bruku warszawskim polała się krew, krew polskiego żołnierza i przechodnia (...) w stolicy Polski (...) wylana ręką bratnią...”; oraz w latach 30. ubiegłego wieku, gdy rządy Marszałka poddano totalnej krytyce. Żeby duchowo wesprzeć Komendanta, wyszedł z inicjatywą przesłania Piłsudskiemu imieninowych powinszowań przez Niepokalanów polski i japoński, „życząc opieki Niepokalanej i obiecując Komunię św. tak licznych braci, jako też przynajmniej Memento we Mszy św. albo i niechby Mszę św.”.

Przywołane tu przykłady ukazują o. Kolbego jako wiernego syna Ojczyzny oraz jego własny, katolicki – powszechny – wymiar patriotyzmu. Niewątpliwie należał on do tych, którzy upominali się o prawdę, budzili sumienia i wlewali nadzieję na lepsze jutro, budząc ducha narodowego i uczucia miłości do Polski.

2014-08-05 15:18

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Co głowa, to rozum

Niedziela Ogólnopolska 47/2015, str. 34

[ TEMATY ]

patriotyzm

Polacy

megustadesign/fotolia.com

Mówi się, że charakter narodowy to historycznie ukształtowany, względnie trwały syndrom postaw i wzorów zachowań, typowy dla większości członków danego narodu.
Co dziś można powiedzieć o charakterze Polaków?

Właściwie należałoby raczej mówić o temperamencie, który stanowi pewien zespół dyspozycji psychofizycznych. One sprawiają, że człowiek przedstawia określony typ reagowania na bodźce świata zewnętrznego. Takich typów jest wiele, a psychologia usiłuje je klasyfikować i opisywać. Interesujące koncepcje w tej materii przedstawili wybitni uczeni. Eugeniusz Brzezicki np. uzupełnił typologię Ernsta Kretschmera, wyróżniając typ skirtotymiczny – uznał go za najbardziej charakterystyczny dla Polaków, taki sarmacki temperament. Ten typ osoby charakterystyczny dla Polaków wyróżnia: słomiany ogień uczuć, życie z gestem i fantazją (próżność, lekkomyślność, indywidualizm, samowola, brawura, odwaga); wytrwałość i cierpliwość w trudnych sytuacjach oraz egotyczna beztroska, miękkość i lekkomyślność w okresach powodzenia. Skirtotymicy najlepiej sprawdzają się, gdy potrzebna jest szybka orientacja, bogata wyobraźnia, inicjatywa. Mają oni fantastyczne pomysły, dużo dobrych chęci, ale bujają w obłokach, myślą kategoriami arealnymi, są niewytrwali i przez to nieproduktywni. Potrafią wczuwać się w sytuację innych, ale nie szanują zbytnio cudzej własności i łatwo rozgrzeszają się z kradzieży.
CZYTAJ DALEJ

Francja: Kardynał Andre Vingt-Trois spoczął w katedrze Notre-Dame

2025-07-24 07:20

[ TEMATY ]

kard. André Vingt‑Trois

PAP/EPA/MOHAMMED BADRA

W katedrze Notre Dame w Paryżu odbyły się w środę uroczystości pogrzebowe kardynała Andre Vingt-Trois, emerytowanego arcybiskupa Paryża, zmarłego 18 lipca. Kardynał został pochowany w krypcie arcybiskupów w chórze katedry, w której spoczywają jego poprzednicy.

Na życzenie zmarłego uroczystość była skromna, a jej uczestnikami byli duchowni i wierni diecezji paryskiej. Jedyną ozdobą prostej trumny ustawioną przy głównym ołtarzu był krzyż z białych kwiatów. W trakcie mszy, którą celebrował arcybiskup Paryża Laurent Ulrich, na trumnie złożono albę, czerwoną stułę, biskupią mitrę i paliusz - symbol łączności ze Stolicą Apostolską.
CZYTAJ DALEJ

Leon XIV spotkał się z prezydentem Algierii: Watykan podkreśla znaczenie dialogu i pokoju

2025-07-24 16:40

[ TEMATY ]

prezydent

Algieria

Papież Leon XIV

Vatican Media

Ojciec Święty przyjął na audiencji prezydenta Algierskiej Ludowo-Demokratycznej Republiki, Abdelmadjida Tebboune’a

Ojciec Święty przyjął na audiencji prezydenta Algierskiej Ludowo-Demokratycznej Republiki, Abdelmadjida Tebboune’a

Ojciec Święty przyjął dziś na audiencji w Pałacu Apostolskim prezydenta Algierskiej Ludowo-Demokratycznej Republiki, Abd al-Madżida Tabbuna. Wizyta, utrzymana w duchu wzajemnego szacunku i dyplomatycznej otwartości, wpisuje się w trwające od lat dobre relacje między Watykanem a Algierią.

Po spotkaniu z Papieżem, algierski przywódca odbył rozmowę z watykańskim sekretarzem stanu kard. Pietro Parolinem.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję