Reklama

Niedziela Wrocławska

Ocalić od zapomnienia...

Odchodzi od nas pokolenie, które pamięta II wojnę światową. To dziś osoby w podeszłym wieku, często bardzo schorowane, ale w swojej pamięci przechowują bezcenne wspomnienia. Warto zachować je dla naszych dzieci, wnuków, by znały historię nie tylko z podręczników i szkolnych lekcji.

Niedziela wrocławska 37/2014, str. 5

[ TEMATY ]

wspomnienia

Wołyń

wojna

Tomasz Lewandowski

Wystawa przypominająca o rzezi wołyńskiej stanęła na Rynku we Wrocławiu

Wystawa przypominająca o rzezi wołyńskiej stanęła na Rynku we Wrocławiu

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Panią Aleksandrę Wysoczańską, 94-letnią wrocławiankę pochodzącą z Kresów, poznałam dzięki pani Genowefie Górnej z parafii Matki Bożej Królowej Pokoju na wrocławskich Popowicach. – Pani Aleksandra to kopalnia wspomnień. Pomimo swojego wieku dużo pamięta. Wiele przeszła, po śmierci bliskich podczas wojny opiekowała się swoim małym synkiem i piątka rodzeństwa. Przeżyli rzeź wołyńską i w 1945 r. zostali repatriowani na Zachód. Warto ocalić od zapomnienia jej historię. Dziś już nikt nie chce słuchać ludzi starszych, a szkoda, bo mają wiele mądrych i dobrych rzeczy do opowiedzenia – przekonywała pani Genowefa i miała rację.

Historia pani Aleksandry

Reklama

Pani Aleksandra Wysoczańska urodziła się 19 maja 1920 r. na Kresach. Pochodzi z Woli Wysockiej, z województwa lwowskiego. Kiedy wspomina młodość i tamte Kresy podkreśla przede wszystkim pobożność i skromność ludzi: – Rzeczpospolita Polska za Piłsudskiego to były bardzo dobre czasy. Wiara w narodzie była niezwykle silna, dzieci od małego uczone były, co znaczy Bóg, Honor, Ojczyzna. Pamiętam skromność strojów i obyczajów – jaka kobieta założyłaby wtedy spodnie? Powiedzieliby o niej, że jest wariatką. Kobiety nosiły długie spódnice, bluzki, kamizelki. Nikt nie chodził w rozpuszczonych włosach: panienki zaplatały warkocze, mężatki upinały włosy do góry. I młodzi i starsi trzymali się tradycji i wiary. Ludzie pozdrawiali się słowami „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”, nie „Dzień dobry” czy „Do widzenia”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

II wojna światowa zastałą panią Aleksandrę we Lwowie: – W 1939 r. przyjechałam do Lwowa uczyć się pisać na maszynie i pracować w biurze. Zaraz po moim przyjeździe zaczęła się wojna. Niemcy strasznie bombardowali miasto. Pamiętam, jak bomby spadły na sąsiedni dom, pod którym był schron. Wszyscy zginęli. Do dziś widzę, jak wyciągają ciała spod gruzów, 17 osób. Ale największym ciosem dla nas była napaść na Polskę Związku Radzieckiego i atak od tyłu Armii Czerwonej. A my wierzyliśmy, że oni nam pomogą pokonać Niemców. – Kiedy Ruskie wpadli do Lwowa, ograbili miasto ze wszystkiego, zabrali jedzenie, zapasy, przez co w mieście panował wielki głód. Zachowywali się jak zwierzęta, gwałcili, zabijali – to był dla Lwowa straszny wrzesień – wspomina pani Aleksandra.

Oddał życie za 15 rodzin

Ze względu na panujący we Lwowie głód wróciła na wieś. Pamięta późniejszą rzeź na Wołyniu i straszne ludobójstwo, jakiego wtedy dokonano na Polakach. – Ukraińska Armia Powstańcza mordowała z niezwykłym okrucieństwem. Zabijali dzieci, starszych. Torturowali, odcinali głowy, kobietom w ciąży rozcinali brzuchy. Tego ogromu okrucieństwa nie zapomnę do końca moich dni. Z rodziną chowaliśmy się po lasach, w rzekach. Uciszaliśmy dzieci, żeby nie płakały, żeby były cichutko, bo inaczej banderowcy nas znajdą i zamordują – mówi łamiącym się głosem pani Aleksandra.

Reklama

Nie wszyscy Ukraińcy zabijali Polaków, byli i tacy, którzy ich ostrzegali i ratowali. Pani Aleksandra ze wzruszeniem opowiada o Ukraińcu, który ocalił wioskę Polaków. – Nazywał się Siergiej Korczewski. Ten człowiek oddał życie za 15 polskich rodzin. Chronił naszą wioskę, ostrzegał za każdym razem, kiedy banderowcy mieli ją napadać, tak, że zdążyliśmy się przed nimi ukryć. Kiedy UPA po raz kolejny przyszła do pustej wsi, odkryli, że to on ostrzega Polaków. Męczyli go za to przez trzy godziny: odcięli mu uszy, nos, język, wyłupili oczy. To było straszne okrucieństwo. Za nas on został męczennikiem.

Uratowana przez Maryję

Pani Aleksandra wspomina też, jak spotkała banderowców na drodze: – Pamiętam, jak wpadłam w ręce tych bandytów. Szłam przez las. Wracałam z Tarnopola, gdzie starałam się coś kupić dla rodziny. I wtedy na drogę wyjechał wóz z dwoma banderowcami. Jeden od razu zeskoczył do mnie z bronią. Pytał mnie, co tu robię, co niosę, zaczął mnie szturchać. Coś mnie tknęło i zaczęłam na niego krzyczeć: To ja dla waszej sanitariuszki niosę lekarstwa, a wy mnie tak traktujecie? Uwierzyli i jeszcze podwieźli mnie do wioski. Wiem, że czuwała wtedy nade mną Matka Boża. Całą drogę się do Niej modliłam i Ona mnie przed nimi osłoniła.

To tylko kilka z cennych wspomnień pani Aleksandry, pokazujących, czym był naprawdę czas wojny i jak wiele ludzie wtedy wycierpieli.

2014-09-10 15:58

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Pozostały owoce Jego świętej służby

Niedziela Ogólnopolska 14/2015, str. 24-27

[ TEMATY ]

wspomnienia

ksiądz

kapłan

Archiwum parafii we Mstowie

Śp. ks. kan. Stanisław Borecki (1939-90)

Śp. ks. kan. Stanisław Borecki (1939-90)

Parafia Mstów – 13 km od Częstochowy – w żałobie. Zmarł jej proboszcz – ks. kan. Stanisław Borecki. Miał zaledwie 51 lat. Z 28 lat swojego wzorowego kapłaństwa 12 spędził we Mstowie. Aby poznać jego posługę w Kościele i jego człowieczeństwo, trzeba przede wszystkim udać się do Mstowa

Myśli sięgają najpierw okresu wcześniejszego, gdy ks. Stanisław Borecki był wikarym w parafii pw. św. Zygmunta w Częstochowie. Właśnie tam miałam łaskę formować się pod wpływem tego wyjątkowego Kapłana. Ks. Stanisław ze starej parafii pw. św. Zygmunta, przy pełnej akceptacji zacnego, mądrego ks. prał. Władysława Gołąba, uczynił parafię młodości.
CZYTAJ DALEJ

Św. Kamil de Lellis

Niedziela sosnowiecka 34/2003

[ TEMATY ]

święty

martyrologium.blogspot.com/

Św. Kamil de Lellis, założyciel Zakonu Ojców Kamilianów. Urodził się 25 maja 1550 r. Rodzice przyjęli narodziny syna z radością, ale i z niepokojem, którego powodem był sen matki. Ujrzała chłopca stojącego na czele grupy rówieśników. Każdy z chłopców nosił na piersi czerwony krzyż. Takim krzyżem znaczono przestępców skazanych na karę śmierci. W wieku 17 lat Kamil poszedł wraz z ojcem na wojnę z Turkami. Nie trwało to długo, obydwu złamała choroba. Po śmierci rodziców jeszcze kilkakrotnie zaciągnął się do wojska, jednak wszystkie zarobione pieniądze tracił, uprawiając hazard. Taki styl życia doprowadził go do skrajnego ubóstwa. Pracując przy budowie klasztoru w Manfredonii, spotkał się po raz pierwszy z życiem zakonnym. Wtedy nastąpiło jego nawrócenie i radykalna odmiana życia. Wkrótce Kamil otrzymał upragniony habit franciszkański. Jednak zaniedbana rana na nodze otworzyła się na nowo i Kamil zmuszony był poddać się leczeniu. W szpitalu św. Jakuba w Rzymie spotkał się z ludzką niemocą i cierpieniem. Doświadczenie to spowodowało, że w 1586 r. założył Stowarzyszenie Sług Chorych, a papież Sykstus V nadał towarzystwu przywilej noszenia na zakonnym habicie czerwonego krzyża. 21 września 1591 r. papież Grzegorz XIV podniósł Towarzystwo do rangi Zakonu i nadał mu nazwę: Zakon Kleryków Regularnych Posługujących Chorym.
CZYTAJ DALEJ

Dziękczynienie za kanonizację św. Ojca Pio

2025-07-14 15:00

[ TEMATY ]

O. Pio

św. o. Pio

Archiwum Głosu Ojca Pio

o. Pio

o. Pio

Arcybiskup Marek Jędraszewski oraz goście z San Giovanni Rotondo wezmą udział w XX czuwaniu modlitewnym w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach – 18-19 czerwca 2022 r.

Motywem przewodnim czuwania będzie dziękczynienie za kanonizację św. Ojca Pio. Uczestnicy czuwania będą mieli możliwość wysłuchania konferencji br. Francesco di Leo, rektora Sanktuarium Świętego Ojca Pio w San Giovanni Rotondo oraz świadectwa Beaty Grzyb, która przybliży doświadczenia pielgrzymów przybywających do tego miejsca. Czuwanie zostanie zwieńczone modlitwą uwielbienia za osobę i charyzmat św. Ojca Pio.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję