Reklama

Niedziela Lubelska

Jestem wdzięczny, że trafiłem do Chodla

Ks. Ryszard Sowa po 30 latach pracy w parafii pw. Trójcy Świętej i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chodlu przeszedł na zasłużoną emeryturę

Niedziela lubelska 31/2015, str. 6-7

[ TEMATY ]

kapłan

Paweł Wysoki

Arcybiskup senior Stanisław Wielgus i ks. Ryszard Sowa

Arcybiskup senior Stanisław Wielgus i ks. Ryszard Sowa

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Parafianie, współpracownicy, przyjaciele i najbliższa rodzina ks. Ryszarda Sowy zgromadzili się na uroczystej Mszy św. sprawowanej pod przewodnictwem arcybiskupa seniora Stanisława Wielgusa, by wraz z jubilatem dziękować Bogu za lata przepełnione troską o Kościół, za 46 lat kapłaństwa i 30 lat posługi w Chodlu. – Jestem wdzięczny Bogu i Matce Najświętszej, że trafiłem do Chodla, bo spotkałem tu ludzi o dobrych sercach, którzy kochają Boga i Maryję. Na tym fundamencie rozpocząłem pracę 30 czerwca 1985 r. – mówił wzruszony Ksiądz Jubilat. Jak wspominał, podczas wprowadzenia na urząd proboszcza towarzyszył mu jego rodak ks. prof. Stanisław Wielgus. – Cieszę się, że w najważniejszych chwilach mojego życia byłeś i jesteś ze mną – dziękował Księdzu Arcybiskupowi.

Dar od Boga

W homilii arcybiskup senior Stanisław Wielgus wskazywał, że osoby współpracujące z Duchem Świętym mogą zmieniać świat i prowadzić go ku Bogu. Wśród tych, którzy na przestrzeni dwóch tysięcy lat tworzyli i rozwijali Kościół, są miliony kapłanów. Oni w codziennym trudzie, w różnych sytuacjach, często osamotnieni i prześladowani, głosili Ewangelię, budzili wiarę, nadzieję i miłość chrześcijańską w milionach rodzin, w których wychowywały się kolejne pokolenia chrześcijan.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Jednym z tych, którzy poszli za głosem Chrystusa, jest ks. Ryszard Sowa. – Ogromnie się cieszę, że mogę uczestniczyć w uroczystej Liturgii kończącej jego posługiwanie jako proboszcza. Czuję się zobowiązany, by z nim się modlić, bo to mój rodak, młodszy ode mnie o 6 lat, ale pochodzący z tej samej wsi. Znam go od dziecka – podkreślał. Abp Wielgus wspominał rodzinę ks. Ryszarda, szczególnie pobożną matkę i szlachetnego ojca. – Wcale mnie nie zdziwiło, że w tej rodzinie zrodziło się powołanie kapłańskie – mówił. Jak przypominał, czasy wyboru drogi życiowej przypadły na trudne lata komunizmu. – W takich okolicznościach wstępował do seminarium. Nie spodziewał się wspaniałości, nie liczył na karierę; wręcz przeciwnie, był świadomy, że może być osamotniony i prześladowany. Mimo to poszedł, bo Chrystus wołał – mówił o Księdzu Jubilacie. Ksiądz Arcybiskup podkreślał, że kapłaństwo ks. Sowy to ustawiczna troska o wiernych, o Kościół w jego duchowym i materialnym wymiarze.

– W języku łacińskim kapłan to „saceros”, co dosłownie tłumaczy się jako „święty dar”. Każdy kapłan jest świętym darem danym od Boga dla ludzi, a jednocześnie tym, który udziela świętych darów. Kapłan sprawuje sakramenty, głosi Ewangelię, wspomaga biednych i chorych. To wszystko przez lata czynił ks. Ryszard. Przez 30 lat był z wami, więc sami dobrze wiecie, ile dobrego uczynił dla parafii – mówił do wiernych. – Ile Mszy św. odprawił, ile Różańców i innych modlitw odmówił, ile godzin spędził w konfesjonale, ilu ludzi ochrzcił, ilu połączył węzłem małżeńskim, ilu przygotował na ostatnią drogę i odprowadził na cmentarz, ile razy z wami się martwił i radował – wyliczał Pasterz. Abp Wielgus podkreślał też zaangażowanie Księdza Proboszcza w rozwiązywanie trudnych spraw parafian; wspomniał jego pomoc w dostaniu się na studia czy do najlepszych szpitali i lekarzy specjalistów. – Ks. Sowa ma od Boga szczególne talenty, zwłaszcza umiejętność pomagania ludziom w różnych sytuacjach życiowych – mówił.

Reklama

Wśród zasług dla parafii podkreślone zostały też gospodarskie umiejętności ks. Ryszarda. Zapisał się on w historii wspólnoty jako wspaniały gospodarz, który kierowany troską o dom Boży i jego otoczenie przeprowadził wiele remontów i inwestycji. – Dziękujemy Bogu za dar, jakim ks. Ryszard Sowa jest dla parafii i Kościoła; modlimy się o Boże błogosławieństwo i długie lata życia dla niego, bo jest jeszcze potrzebny – mówił abp Wielgus.

Serca pełne wdzięczności

Po zakończeniu Mszy św. nadszedł czas podziękowań. W długiej kolejce z naręczami kwiatów ustawili się przedstawiciele wspólnot parafialnych, instytucji i urzędów, a także poszczególnych wiosek. Słowami pełnymi szczerej wdzięczności, wierszem lub piosenką dziękowali za lata wspólnego wędrowania drogami Bożymi i ludzkimi. Niektórzy skrupulatnie liczyli czas, jaki spędzili pod duszpasterską opieką ks. Sowy, jakby nie dowierzając, że już naprawdę minęło 30 lat.

Przedstawiciele rady duszpasterskiej, jako najbliżsi współpracownicy proboszcza, wskazując na jego najważniejsze dokonania podkreślali, że spełniają się słowa znanego powiedzenia: „Żyj tak, by ślady twoich stóp przetrwały ciebie”. – Ślady twojej pracy dostrzegamy wokół, w blasku naszych kościołów w Chodlu i Wronowie, w pięknie ich otoczenia. Patrząc na owoce twojej pracy, dostrzegamy miłość i dobroć, jakie kryje twoje serce. Widzimy gorącą miłość do Boga i Maryi, a także ofiarną służbę człowiekowi – mówili parafianie, którzy wręczyli swojemu proboszczowi trzydzieści róż i zapewnili o życzliwości i nieustannej modlitwie. Z kolei Jan Majewski, wójt gminy Chodel, podkreślał, że ks. Ryszard Sowa był dobrym siewcą Słowa Bożego i dobrym gospodarzem, czego potwierdzeniem jest odnowiona świątynia wypełniona wiernymi.

Oceniając trzy dekady swojej pracy w Chodlu, ks. Ryszard Sowa wyraził nadzieję, że danego czasu nie zmarnował. Wśród najważniejszych dokonań wymienił m.in. budowę pomnika Chrystusa na chodelskim rynku, sprowadzenie do kościoła relikwii św. Jana Pawła II i budowę papieskiego ołtarza, renowację zabytkowej świątyni, zagospodarowanie placu maryjnego i organizację koncertów. Jak podkreślał, wielkim skarbem parafii są liczne powołania kapłańskie i zakonne (w ciągu 30 lat odbyło się aż 18 prymicji). – Dzięki łasce Bożej i opiece Pani Chodelskiej, a także współpracy z radą duszpasterską i całą parafią, z roku na rok robiliśmy coś dobrego. Chcę podziękować wszystkim za duchową i materialną pomoc, jakiej doświadczyłem w Chodlu – mówił ks. Ryszard Sowa, wymieniając długą listę duchownych i świeckich współpracowników. Na zakończenie, Ksiądz Jubilat poprosił o modlitwę, by kolejne lata mógł spędzić w przyjaźni z Bogiem i ludźmi.

2015-07-30 12:36

Oceń: +2 -3

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ks. Piotr Oborski zrehabilitowany

Niedziela kielecka 22/2013, str. 1, 6

[ TEMATY ]

historia

kapłan

Archiwum diecezjalne

W 62 lata od pokazowego procesu stalinowskiego nastąpiła pełna rehabilitacja ks. dr. Piotra Oborskiego. Ksiądz był skazany w 1951 r. wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie na karę dożywotniego więzienia. Został zrehabilitowany 23 kwietnia 2013 r.

Ogromna to dla mnie radość. Ks. Oborski - mój wujek był kimś bardzo ważnym w moim życiu. Zabrał mnie do siebie do Wolbromia, pomagał się kształcić - mówi siostrzenica ks. Oborskiego - Barbara Błaszczak. Towarzyszyła księdzu w dramatycznych czasach procesu, była obecna przy odczytaniu wyrok rehabilitacyjnego.
CZYTAJ DALEJ

Niezbędnik Katolika miej zawsze pod ręką

Do wersji od lat istniejącej w naszej przestrzeni internetowej Niezbędnika Katolika, która każdego miesiąca inspiruje do modlitwy miliony katolików, dołączamy wersję papierową. Każdego miesiąca będziemy przygotowywać niewielki i poręczny modlitewnik, który dotrze do Państwa rąk razem z naszym tygodnikiem w ostatnią niedzielę każdego miesiąca. Dostępna jest również wersja PDF naszego Niezbędnika!

CZYTAJ DALEJ

Różaniec w trudnych sprawach ze świętą Ritą

2025-10-16 20:58

[ TEMATY ]

rozważania różańcowe

Bożena Sztajner/Niedziela

Można powiedzieć, że w tych rozważaniach św. Rita nie jest obecna przez przywoływanie jej myśli lub szczegółów życia, ale ona po prostu do nich była zapraszana. I przychodziła. Przychodziła do ludzi, którzy modlili się o rozwiązanie swoich beznadziejnych spraw. Dawała zrozumienie, dotykała indywidualnie serc.

Tajemnica I - Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu Bóg kocha cię i zadba o to, by nie brakowało ci niczego, co ci naprawdę jest potrzebne. Pamiętaj jednak, że tym, czego najbardziej potrzebujesz, jest POKORA. Ona przyjdzie do ciebie, gdy ZAAKCEPTUJESZ, że nie CZUJESZ SIĘ akceptowany, odwiedzany, zauważony, nie ciebie się pytają o zdanie; inni są wybierani, chwaleni, utalentowani, przebojowi, ładniejsi, z nimi rozmawiają, nie z tobą; jesteś odrzucany, niechciany– siostra lub ktoś inny z rodziny jest lepiej traktowany. Nie chcę ci powiedzieć, że jesteś niechciany, odrzucany, brzydki, masz być popychadłem, chłopcem do bicia itd., ale chcę cię zachęcić do pokory, która polega na akceptacji twoich odczuć i pragnieniu, by inni byli lepsi i bardziej obdarowani od ciebie, o ile tylko ty będziesz taki, jaki być powinieneś. Pokora przyjdzie na ciebie przez szereg rozczarowań i porażek. Pokora to stanięcie w prawdzie i wybranie tego, co wybrał Jezus – kielicha męki. Wtedy będziesz mógł powiedzieć: „Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie” (por. Ps 23,1). Przyjmij tę obietnicę z psalmu jako prawdę, uchwyć się jej jak kotwicy podczas sztormu: „Szukającemu Boga żadnego dobra nie zabraknie”. Jeśli pragniesz przezwyciężyć kłótnie rodzinne, to czy jednocześnie pragniesz pokory, która pomaga przezwyciężać spory? Jeśli pragniesz być pokornym jak Jezus, to czy jednocześnie pragniesz środków, które do głębokiej pokory prowadzą? Na skale pokory zbudujesz duchowe drapacze chmur sięgające nieba. Pokorą przebijesz najwyższe niebiosa; pokorą zdobędziesz Serce Boga; pokorą pokonasz wrogów, odbudujesz swoją rodzinę; dzięki pokorze pokonasz lęk, osiągniesz szczęście, wolność i nadprzyrodzoną radość. Dzięki pokorze staniesz się spokojniejszy, bardziej cierpliwy, mniej będziesz krzyczał, a więcej swoich grzechów będziesz wyznawał na spowiedzi, bo zobaczysz swoją nędzę. Dlaczego mamy tak mało świętych? Bo mało kto chce być głęboko pokornym. Niech Chrystus pomoże ci wpatrywać się w Niego – w Tego, który stracił wszystko, byś zyskał wszystko; w Tego, który tak bardzo się uniżył, by ciebie wywyższyć. Błogosławię cię, byś patrzył na świat nie przez pryzmat własnych odczuć, lecz w Bożej perspektywie. Popatrz na świat w kontekście wielkiej Twojej potrzeby – potrzeby stania się pokornym. Niech Jezus nauczy cię patrzeć dalej i nie skupiać się wyłącznie na tym, czego ci według twojej oceny najbardziej brakuje.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję