Archiwum Sióstr Faustynek Siostry Faustynki podczas beatyfikacji ks. Sopoćki w Białymstoku
Zgromadzenie Sióstr Jezusa Miłosiernego (Faustynki) powstało na wyraźne polecenie Pana Jezusa Miłosiernego przekazane św. s. Faustynie Kowalskiej. 29 czerwca 1935 r. s. Faustyna usłyszała słowa Jezusa: „Pragnę, aby zgromadzenie takie było” (Dz. 437). Miało to miejsce w Wilnie w czasie jednej z rozmów duchowych, jakie przeprowadzała ze swym spowiednikiem, bł. ks. Michałem Sopoćką.
Swój początek zgromadzenie ma w Wilnie – tu s. Faustyna usłyszała słowa Jezusa o założeniu nowego zgromadzenia, tu spotkała się z bł. ks. Michałem Sopoćką, tu w latach 1941-42 zgłosiły się do ks. Sopoćki pierwsze kandydatki zgromadzenia, tu 11 kwietnia 1942 r., w wigilię przed Niedzielą Przewodnią (Pan Jezus wyznaczył ten dzień na święto Miłosierdzia Bożego), sześć pierwszych kandydatek złożyło ślub czystości i przyrzeczenia ubóstwa i posłuszeństwa.
Miejsce wybrane
W sytuacji nowych układów politycznych, w jakich znalazła się Polska pod koniec II wojny światowej, siostry zdecydowały się opuścić Wilno. Ks. Sopoćko, czując się odpowiedzialny za przyszłość nowej wspólnoty, której był faktycznym założycielem i duchowym opiekunem, przekazał wyjeżdżającym siostrom, 26 sierpnia 1946 r., łaciński tekst konstytucji. Miały być one prawną podstawą nowego zgromadzenia. Po wielu staraniach (czas komunizmu), 25 sierpnia 1947 r. siostry Faustyna Osińska i Benigna Naborowska – pierwsze matki nowego zgromadzenia, rozpoczęły wspólnotowe życie zakonne przy kościele parafialnym w Myśliborzu, w placówce przydzielonej im przez administratora apostolskiego w Gorzowie Wlkp. ks. Edmunda Nowickiego. O tym fakcie zawiadomiły ks. Sopoćkę, który wezwany przez abp. Jałbrzykowskiego, ostatnim transportem przesiedleńców z Litwy przyjechał do Polski i przebywał w Białymstoku. Data założenia domu macierzystego w Myśliborzu zbiega się opatrznościowo z dniem urodzin s. Faustyny. Siostry odczytały ten fakt jako wyraźny znak łaski Bożej oraz jako orędownictwo i opiekę s. Faustyny nad dziełem, które zainspirowała. Administrator apostolski ks. Zygmunt Szelążek 2 sierpnia 1955 r. podpisał dekret zatwierdzający zgromadzenie na prawie diecezjalnym oraz zezwalający na założenie habitów. W 1955 r. matka Faustyna Osińska i matka Benigna Naborowska złożyły śluby wieczyste.
Reklama
Obecnie Siostry Faustynki pracują w wielu miejscach w Polsce oraz w 13 krajach na świecie (Europa, Ameryka Północna, Ameryka Łacińska, Afryka). W archidiecezji przemyskiej obecne są od marca 2011 r. Swoją placówkę mają w Krośnie i posługują wśród chorych w Centrum Medyczno-Charytatywnym Caritas. 13 maja 2008 r. Ojciec Święty Benedykt XVI zatwierdził Zgromadzenie Sióstr Jezusa Miłosiernego na prawach papieskich.
Charyzmat
Charyzmat zgromadzenia opiera się na słowach Jezusa, który sam określił jego tożsamość. S. Faustyna zapisała: „Bóg żąda, aby było zgromadzenie takie, aby głosiło miłosierdzie Boga światu i wypraszało je dla świata” (Dz. 436). Jezus wskazał św. Faustynie szczególne elementy charyzmatu: „Duch mój będzie regułą życia waszego. Życie wasze ma być na mnie wzorowane, od żłóbka aż do skonania na krzyżu. Wniknij w tajemnice moje i poznasz przepaść miłosierdzia mojego ku stworzeniu i niezgłębioną dobroć moją – i tę dasz poznać światu. Będziesz przez modlitwę pośredniczyć między ziemią a niebem” (Dz. 438). A także na innym miejscu: „Oddaję ci w opiekę dwie perły drogocenne sercu mojemu, a nimi są dusze kapłanów i dusze zakonne, za nich szczególnie modlić się będziesz, ich moc będzie w wyniszczeniu waszym” (Dz. 531).
Charyzmatem Faustynek jest zatem miłosierdzie, które ma głęboką treść i wypełnia się w życiu sióstr przez różne zadania: wielbienie miłosierdzia Boga, głoszenie tego miłosierdzia słowem i czynem oraz wypraszanie miłosierdzia całemu światu. Realizacja charyzmatu dzieje się zatem na trzech płaszczyznach: modlitwa, słowo i czyn.
Spośród wielu cech charakteryzujących charyzmat zgromadzenia, miejsce wiodące zajmuje ufność. Całe życie ma przenikać ufność w Boże miłosierdzie i zawierzenie Jemu samemu, Jego dobroci. Ponadto – zgodnie ze słowami Jezusa – życie, cierpienia, prace, radości i trudy, należy łączyć z ofiarą Jezusa, by wypraszać miłosierdzie dla siebie i świata, a szczególnie dla kapłanów i osób konsekrowanych.
Swoistym rysem duchowości są też określone formy kultu Miłosierdzia Bożego. Jest to Koronka do Miłosierdzia Bożego, święto ku czci Bożego Miłosierdzia, uroczyście obchodzone w zgromadzeniu, obraz Jezusa Miłosiernego, otaczany szczególną czcią w zgromadzeniu oraz wiele modlitw wielbiących Miłosierdzie Boże, które swoje źródło znajdują w „Dzienniczku” lub zapiskach Założycieli zgromadzenia. Więcej informacji można uzyskać na stronach internetowych: zgromadzenie.faustyna.org oraz jezuufamtobie.pl.
Beatyfikacja
Ogromną radością była beatyfikacja ks. Michała Sopoćki – powiernika dzieła Miłosierdzia, założyciela i duchowego opiekuna Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego. Uroczystość odbyła się 28 września 2008 r. w sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku.
Zawołaniem bł. ks. Michała były słowa: „Niech uwielbiony będzie Bóg w Trójcy i Miłosierdziu”. Uczmy się od bł. ks. Michała takiej postawy. Niech nasze życie stanie się dziękczynną pielgrzymką przez codzienność.
Ryszard Wyszyński Niewielki dom, w którym ukrywał się dwa lata ks. Michał Sopoćko podczas II wojny światowej w Czarnym Borze na Litwie. W roku 2012 przy domu umieszczono pamiątkową tablicę
Na ekrany polskich kin w ostatnich dniach wszedł nowy religijny film „Miłość i Miłosierdzie” w reżyserii Marka Kondrata. Film opowiada o św. s. Faustynie Kowalskiej i jej objawieniach, ale też o historii powstania obrazu – pierwszego wizerunku Jezusa Miłosiernego, namalowanego przez Eugeniusza Kazimirowskiego, według wskazówek, jakie dawała malarzowi s. Faustyna. Wielki udział w powstaniu tego obrazu miał spowiednik i przewodnik duchowy s. Faustyny z czasów wileńskich – bł. ks. Michał Sopoćko, który namówił znajomego malarza, żeby ten podjął się namalowania tego obrazu na podstawie wizji, co było wielkim wyzwaniem dla artysty.
Jednym z pierwszych widzów filmu „Miłość i Miłosierdzie”, pokazanego w największym wałbrzyskim kinie 29 marca br., był współpracownik „Niedzieli”, fotoreporter Ryszard Wyszyński, który w 2011 r. odwiedził Wilno. Tuż po seansie filmowym na gorąco dodał kilka refleksji, które ten film obudził z jego pamięci.
– Podwałbrzyska gmina Czarny Bór ma kontakty partnerskie z Czarnym Borem w rejonie wileńskim – mówił. – Wójt naszego Czarnego Boru Adam Górecki zaproponował mi przed laty wyjazd na dożynki do Czarnego Boru na Litwie. Dla mnie był to piękny i wzruszający wyjazd. Dzięki uprzejmości starosty Czarnego Boru Tadeusza Aszkielańca (który urząd ten sprawuje też obecnie) miałem okazję zwiedzić podwileńską miejscowość. Wychodząc rano z domu ze starostą, u którego gościliśmy, wskazał on na stojący na przeciwko nieduży drewniany dom i powiedział: „To w tym domu w czasie II wojny światowej ukrywał się ks. Michał Sopoćko”. Dla mnie było to sygnałem do uwiecznienia tego domu w fotografii. Odwiedziliśmy też polską szkołę oraz nowo wybudowany miejscowy kościół, który w tamtym czasie nie był jeszcze konsekrowany. W tej samej okolicy podczas wojny ukrywał się także znakomity polski pisarz Józef Mackiewicz, który na podstawie swoich przeżyć napisał potem książkę „Droga do nikąd” – mówił nam starosta Aszkielaniec. Zwiedziliśmy również Wilno, Ostrą Bramę, Cmentarz Na Rossie, gdzie jest Grób Matki i Serca jej syna Józefa Piłsudskiego, a było to akurat wówczas, kiedy harcerze mieli przy nim swoją uroczystość. Celem naszego wyjazdu było uczestniczenie w dożynkach organizowanych przez Polaków, na które zjeżdżają Polacy z całej Litwy, a główne uroczystości odbywały się w przedwojennej rezydencji marszałka Piłsudskiego – w Pikieliszkach”.
Gmina Czarny Bór okręgu wileńskiego leży nad rzeką Waką. Ma bogatą historię. W latach 1920-39 istniał w Czarnym Borze klasztor Sióstr Urszulanek i to tutaj, korzystając z pomocy sióstr, w latach II wojny światowej ukrywał się przez ponad dwa lata bł. ks. Michał Sopoćko przed gestapo, które go ścigało za pomoc udzielaną Żydom. Okoliczni mieszkańcy znali ks. Sopoćkę jako Wacława Rodziewicza – stolarza i cieślę, o czym można przeczytać w jego biografii. Na ołtarze został wyniesiony do rangi błogosławionego przez papieża Benedykta XVI. Uroczysta beatyfikacja ks. Michała Sopoćki odbyła się 28 września 2008 r. w Białymstoku w sanktuarium Miłosierdzia Bożego i tu też spoczęły doczesne szczątki Błogosławionego. Warto dodać, że wizerunek bł. ks. Sopoćki znajduje się w jednym z okien nowego kościoła w podwileńskim Czarnym Borze. Tam też zobaczymy witraże z wizerunkami św. s. Urszuli Ledóchowskiej i św. Jana Pawła II.
Trzeba zobaczyć
Film „Miłość i Miłosierdzie” to fabularyzowany dokument. Postać św. s. Faustyny grana przez Kamilę Kamińską jest pierwszoplanowa. Zaprezentowana przez nią postać jest delikatna, a zarazem zdecydowana, co jest bardzo ujmujące dla widza. Młoda aktorka doskonale wywiązała się z powierzonej roli. W filmie równie dużo uwagi jego twórcy poświęcają również postaci bł. ks. Sopoćki, który ją duchowo wspierał i namówił s. Faustynę do prowadzenia „Dzienniczka”. W jego życiu spełniły się zapowiedzi s. Faustyny, że zostanie odsunięty i będzie szykanowany. W swoim kapłaństwie w pewnym momencie otrzymał zakaz głoszenia kultu Miłosierdzia Bożego w oparciu o objawienia s. Faustyny i musiał się go trzymać, ale z drugiej strony pozostał wierny żądaniu Jezusa, o którym mówiła Faustyna ze swoich objawień, by głosić miłosierdzie i do końca swojego życia głosił kult Bożego Miłosierdzia, wydobywając jego „biblijny fundament” i mówiąc o duchu Niedzieli Miłosierdzia. W 1965 r. ks. Michał Sopoćko spotkał się z kard. Karolem Wojtyłą. W filmie przytaczana jest aktorska scenka obrazująca tę rozmowę, w której ks. M. Sopoćko mówi do kard. Wojtyły (Dariusz Jakubowski) o s. Faustynie, że: „Miała najbardziej pokorną duszę, jaką było dane mu poznać. Większość rzeczy, o których ona mówiła, jak: wojna, trudności, zagłada wielkiego miasta – ziściły się – co jest niezwykłym znakiem. Kard. Karol Wojtyła był zafascynowany dokumentami przedstawionymi przez ks. Michała Sopoćkę. Późniejszy błogosławiony Kościoła katolickiego ks. Sopoćko zmarł 15 lutego 1975 r. „Opatrzność jednak – jak relacjonują twórcy filmu – już przygotowała kolejną osobę, która miała być kontynuatorem jego dzieła. To był polski kardynał kard. Karol Wojtyła. Skutkiem jego działań było zniesienie przez Watykan w kwietniu 1978 r. zakazu szerzenia kultu Miłosierdzia Bożego wg św. Faustyny Kowalskiej. Pół roku później krakowski kardynał zostaje ogłoszony Papieżem”. Jan Paweł II spełnił pragnienie bł. ks. Sopoćki i ustanowił Święto Bożego Miłosierdzia, obchodzone w II Niedzielę Wielkanocną. Wyniósł też na ołtarze – jako pierwszą w nowym tysiącleciu – św. s. Faustynę.
Tajemnica obrazu
Tajemnicą Bożą zostanie to, jak to możliwe, że namalowany przez Kazimirowskiego obraz, który przetrwał wojnę, mieści w sobie tyle podobieństw do wizerunku Jezusa z Całunu Turyńskiego i Chusty z Oviedo, nad czym zastanawiają się nie tylko malarscy eksperci? Był przecież malowany „jedynie” według wskazówek s. Faustyny. Film opowiadający historię jego namalowania może nie daje odpowiedzi wprost na to, ale nam wierzącym podpowiada ją serce. Film „Miłość i Miłosierdzie” trzeba zobaczyć! Na terenie naszej diecezji są trzy kościoły pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego – w Bielawie, Kudowie-Zdroju i Świdnicy.
Biskup Aleppo: turecka ofensywa w Syrii to „zbrodnia”
2019-10-14 15:37
ts (KAI) / Aleppo
Katolicki biskup Aleppo, Georges Abou Khazen, w ostrych słowach zareagował na turecką ofensywę wojskową w Syrii. „Jesteśmy bardzo zaniepokojeni” - powiedział 14 października w rozmowie z Radiem Watykańskim katolicki biskup Aleppo. „Wojna jest podwaliną pod kolejne wojny i nie stanowi rozwiązania, zwłaszcza w regionie takim jak ten, że wszystkimi żyjącymi tam grupami etnicznymi i religijnymi" - stwierdził wikariusz apostolski Aleppo i podkreślił: "To, co tu przeżywamy, to ludzki dramat, to zbrodnia”.
youtube.com
W regionie, z którego teraz ucieka tak wielu ludzi, reprezentowane są wszystkie mniejszości chrześcijańskie, jak Asyryjczycy, syryjscy Chaldejczycy, czy Ormianie, zwrócił uwagę hierarcha. „Wielu ich przodków wymordowano w Turcji, tu żyją potomkowie tych, którzy zdołali się uratować przed masakrami i to oni teraz doświadczają napaści Turków na ich kraj”.
Wiele miejsc w regionie Dżazira położonym między Eufratem i Tygrysem, a także miasta Qamishli czy Hasake, w czasie pod mandatem francuskim w Syrii i Libanie, stanowiło schronienie dla chrześcijan, którzy przeżyli ludobójstwo, jakiego dopuścił się rząd turecki od 1915 roku w północnych regionach. Chrześcijanie żyjący dziś na tych terenach ciągle noszą w pamięci świadomość „sayfo” - "ludobójstwa".
Przed nami kolejny jesienny miesiąc. Czy będzie chłodny? Nie wiadomo. Jedno jest pewne – tę aurę na pewno pomogą nam ocieplić muzyczne wspomnienia, które będą czekały nas w listopadzie w Kościele św. Józefa w Żórawinie.
Agata Pieszko/canva.com
Artyści modlitwą, muzyką i śpiewem wspominać będą tych, którzy odeszli, a których twórczość wciąż
żyje w naszej pamięci oraz tych, którzy oddali życie za Ojczyznę, abyśmy mogli żyć w wolnej Polsce.
Harmonogram koncertów:
3 listopada (niedziela) – godz. 18:30
ZADUSZKI JAZZOWE w wykonaniu Tomasza Krajewskiego – Gentelmen’s Jazz.
9 listopada(sobota) – godz. 18:30
WIELCY NIEOBECNI
w wykonaniu lokalnych muzyków i artystów.
11 listopada godz. 15:00 (niedziela)
Koncert patriotyczny „NIEPODLEGŁA”
w wykonaniu uczniów niepublicznej szkoły muzycznej w Żórawinie.
17 listopada godz. 10:30 i 12:00 (niedziela)
Koncert patriotyczny „POLSKO MOJA”
w wykonaniu chóru „Głos Duszy” (parafia św. Szymona i św. Heleny z Mińska – Białoruś).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Redaktor Naczelna Tygodnika Katolickiego „Niedziela” wyznaczyła w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
