Pomysł zrodził się spontanicznie. Szukaliśmy czegoś, co pozostanie po naszym weselu – mówi Magdalena Białorucka. Małżonkowie pochodzą z Boguchwały i dla tej miejscowości dedykowali swoją akcję. Dodatkowo Rafał Białorucki to miejscowy regionalista i współautor książek, także o historii boguchwalskiej parafii. Interesuje się również historią okolicznych kapliczek i krzyży przydrożnych. – Docieram do wiadomości i archiwalnych zdjęć tych obiektów. Rozmawiam z ludźmi, którzy opowiadają podania o krzyżach i kapliczkach. W samej Boguchwale znajduje się ich ponad 40, a tylko najstarsze i najcenniejsze są wpisane do rejestru zabytków. Stan pozostałych jest różny, dlatego uznaliśmy, że warto pomóc – mówi Rafał Białorucki.
Goście weselni otrzymując zaproszenia, nie kryli zaskoczenia pomysłem narzeczonych. Każdy zainteresował się inicjatywą, a dla większości z nich było to coś nowego. Po przyjęciu weselnym, które odbyło się 3 października br., okazało się, że akcja „Ratujemy zabytki” przyniosła 2100 złotych!
Państwo Białoruccy już wiedzą, które obiekty chcą odnowić. Jednym jest przydrożny drewniany krzyż. Według przekazów ustnych, istniał już w okresie XX-lecia międzywojennego. Krzyż wymaga odmalowania, a metalowa figura Chrystusa – odnowienia. Drugim jest kapliczka z 1981 r., której twórcą jest Antoni Wilk, miejscowy ślusarz. Z jej powstaniem wiąże się ciekawa historia. Pierwotnie miała to być mała dzwonnica dla kościoła w Zwięczycy. Zawieszony dzwon nie dawał dobrego dźwięku i z pomysłu zrezygnowano. Ślusarz nie chciał jednak zniszczyć swojej pracy. Po rozmowie z proboszczem boguchwalskim zdecydował, że obiekt zostanie kapliczką. W środku umieścił lipowe figury Jezusa Frasobliwego i Józefa Rzemieślnika. Kapliczkę zakupił Józef Stasieńko, lekarz z Rzeszowa, i umieścił na swojej działce w tzw. Krzakach Przysieckich w Boguchwale. Po latach wymaga ona odnowienia. Małżonkowie poszukują potomków lekarza, gdyż chcą, by za ich zgodą odnowiona kapliczka została przeniesiona w pobliże miejsc spacerowych. Zachęcają także innych do podejmowania podobnych inicjatyw na rzecz swoich miejscowości.
W parafii pw. św. Marii Magdaleny w Cieszynie gościł 9 i 10 lutego ks. dr Marek Dziewiecki z diecezji radomskiej, psycholog, autor wielu publikacji. W swoich wystąpieniach mówił o małżeństwie i rodzinie, poruszając przy tym tematykę ideologii gender
W niedzielę 9 lutego ks. dr Marek Dziewiecki głosił kazania na Mszach św. w sanktuarium Matki Bożej Cieszyńskiej. Przybliżał ideę komunikowania miłości w małżeństwie i w rodzinie. W tym samym dniu spotkał się z katechetami, by opowiedzieć o celach i metodach wychowania chrześcijańskiego. 10 lutego skierował słowo m.in. do młodzieży.
Gdy byłem ze stypendystami „Dzieła Nowego Tysiąclecia” w Murzasichlu, obserwowałem z balkonu interesującą scenę. Obok ośrodka pasło się ok. 300 owiec. Pilnowali je dwaj juhasi, a pomagało im w tym sześć pięknych owczarków górskich. Gdyby to porównać do boiska piłkarskiego, to psy leżałyby w miejscu czterech chorągiewek w narożnikach, a dwa z nich – na zewnętrznych liniach wyznaczających połowę boiska. Studenci próbowali podejść i zrobić sobie zdjęcie z owcami. Zagadywali, uśmiechali się, pokrzykiwali, umizgiwali się do owiec i próbowali je karmić. Te nawet nie spoglądały w ich stronę, były zupełnie obojętne na wymyślne „zaloty” młodzieży. Studenci polowali na ujęcie z przytuloną do nich owcą, patrzącą z nimi prosto w obiektyw. Bezskutecznie. Ja jednak czekałem na powodzenie tych zabiegów. Zgodnie z zasadą pozytywnego myślenia spodziewałem się, że za chwilę na pewno się uda, bo bardzo tego pragnęli. Raz czy drugi któraś z owiec zniecierpliwiona nagabywaniem na króciutką chwilę podnosiła głowę, ale niestety, błyskawicznie wracała do żerowania, tyle że w innym miejscu. Smak trawy był dla niej o wiele ważniejszy niż kariera medialna. W pewnej chwili juhas wstał i w znany wyłącznie góralom sposób, z mocą, gardłowo zakrzyknął: he-ej! W ciągu sekundy wszystkie owce uniosły głowy, spojrzały na niego, a gdy ruszył, poszły za nim, w towarzystwie troskliwych owczarków. Stałem jak osłupiały.
Orędzie na 62. Światowy Dzień Modlitw o Powołania, który rozpocznie się w najbliższą niedzielę, 11 maja br., Ojciec Święty Franciszek podpisał już w trakcie swojej choroby, w Poliklinice Gemelli. Prawie w całości jest ono refleksją nad nadzieją w kontekście powołań. Doskonale to rozumiemy, bo każde nowe powołanie jest dla Kościoła znakiem nadziei.
Brak powołań budzi w Kościele niepokój o przyszłość i rodzi pytania, jak dalej będzie wyglądać posługa głoszenia Słowa Bożego i uświęcania ludzi, skoro dotkliwie odczuwamy malejącą liczbę kapłanów i osób konsekrowanych. Nadzieja jednak zawieść nie może, dlatego zamiast wciąż skupiać się na obrazie pustoszejących seminariów i nowicjatów, mamy żyć pewnością wiary, że Bóg nie przestaje powoływać ludzi do zadań, które wynikają z Jego zbawczej misji. Jednak prawdziwa nadzieja mobilizuje nas do współpracy z obietnicami Boga, w tym również z obietnicą „posłania robotników na żniwo Pańskie”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
