Czy Kościół katolicki w Niemczech jest silny? Z jednej strony można za kard. Reinhardem Marxem, który niedawno przedstawiał najnowszą statystykę kościelną za 2015 r., powiedzieć, że tak. Świadczy o tym fakt, że do katolicyzmu przyznaje się ponad 27,3 mln Niemców, co stanowi 29 proc. całej populacji. Bezwzględnie Kościół katolicki stanowi największą wspólnotę religijną w Niemczech. Niepokój budzą jednak odejścia z Kościoła. W 2015 r. wystąpiło z niego 181925 osób. Dla porównania w tym samym czasie 2685 osób wstąpiło do Kościoła, a 6474 osoby nawróciły się na wiarę katolicką. Jeszcze większy niepokój mogą wzbudzać dane o udzielonych sakramentach. W 2015 r. we wszystkich niemieckich parafiach udzielono 16,7 tys. osób, w większości dzieciom, sakramentu chrztu św. 20 lat temu w księgach metrykalnych odnotowano o 100 tys. chrzcin więcej. Jeszcze gorzej jest w przypadku sakramentu małżeństwa. W ubiegłym roku na stopniach ołtarza stanęło 44298 par narzeczonych, w 1995 r. było ich ponad 86 tys. Gdy do tego dojdzie fakt zmniejszenia się uczestnictwa w nabożeństwach niedzielnych – z 18,6 do 10,4 proc. – obraz się dopełni, co uczyni zasadnym postawione na początku pytanie.
Sakrament kapłaństwa czy sakrament święceń? Jaki sakrament przyjmuje diakon, prezbiter i biskup? Co to znaczy? - na te pytania odpowiada ks. dr Andrzej Persidok, wykładowca teologii fundamentalnej na Akademii Katolickiej w Warszawie. Ks. dr Persidok przypomina też, że - w myśl nauczania Kościoła - diakonem, prezbiterem i biskupem zostaje się już na zawsze, również po śmierci.
Maria Czerska (KAI): Co to znaczy „przyjąć sakrament kapłaństwa”? Maj i czerwiec to miesiące, w których najczęściej odbywają się święcenia - diakonatu i prezbiteratu? Czy te osoby przyjmują ten sam sakrament?
Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata… Dawniej wezwanie to brzmiało nieco inaczej: Serce Jezusa, pożądanie wzgórz wiekuistych… Jego źródeł należy szukać w błogosławieństwie, jakiego stary patriarcha Jakub udzielił swojemu ukochanemu synowi, Józefowi.
Przywołajmy je w wersji z Biblii Jakuba Wujka, będącej przekładem z Wulgaty, która w czasach kształtowania się litanii do Serca Jezusowego stanowiła tekst obowiązujący w Kościele: „Błogosławieństwa ojca twego zmocnione są błogosławieństwy ojców jego, ażby przyszło pożądanie pagórków wiecznych” (Rdz 49,26). Krótko i po naszemu mówiąc, Jakub życzy Józefowi, by udzielone mu błogosławieństwo trwało aż spełni się to, czego pragną wieczne pagórki, góry. O co tu chodzi?
Photograph by the British Library, Wikimedia Commons, public domain
Intelektualiści, myśliciele, kaznodzieje a może rycerze, wojownicy i reformatorzy. Kim byli średniowieczni zakonnicy?
Kulturę średniowiecznej Europy cechował przede wszystkim uniwersalizm (łac. universalis – powszechny, ogólny), który był wspólnotą kulturową opartą na jednolitym systemie wartości i przekonań, wyrażanych w podobny sposób w całej Europie. Szczególnie ważny był uniwersalizm w wymiarze religijnym i światopoglądowym. Przejawiał się on przede wszystkim dominacją chrześcijaństwa w sprawach wiary, moralności, a także w warstwie intelektualnej, co w kontekście języka oznaczało dominację łaciny.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.