Aby nie przespać ostatnich dni Adwentu, wsłuchajmy się w nazwę tego pięknego liturgicznego okresu. Adwent z języka łacińskiego znaczy „przyjście”. Pan Jezus przychodzi tu i teraz. Oczywiście najlepiej spotkać Jezusa już na początku Adwentu, ale jeżeli ktoś „przespał” tę chwilę, to ma jeszcze szansę. Św. Paweł mówi nam w Liście do Rzymian: „Oto dzisiaj dzień zbawienia. Oto teraz czas stosowny”. Bóg przychodzi wtedy, kiedy otwieramy nasze serca, stąd każdy dzień Adwentu jest bardzo dobrym punktem początkowym do nawrócenia i oczekiwania na przyjście Jezusa.
Ktoś może powiedzieć, że to przygotowanie do wydarzenia, które miało miejsce dawno temu – Boże Narodzenie w Betlejem. Ale dzięki temu przypominamy sobie, że dawno minione wydarzenia mają skutki dziś. Po to Chrystus narodził się 2016 lat temu, aby dzisiaj zamieszkać w moim sercu. Tu i teraz. To jest hasło Jezusa. I z tym hasłem rozpocznijmy odkrywanie, że Adwent to dar na dzień dzisiejszy.
Zdarzyło mi się kilka razy spotkać grupę dzieci idących z lampionami na Roraty do kościoła św. Idziego. To piękny znak – mrok rozświetlony przez niesione w dziecięcych rękach lampiony. To także symbol, który nam dorosłym coś podpowiada. W życiu też jest mrok niewiedzy, rutyny, ospałości i nagle pojawia światło Chrystusa, które jaśnieje w ciemności i rozprasza wszystko, co złe, wszystko, do czego przyzwyczailiśmy się, a z czym trzeba zerwać. Piękna ewangelizacja prowadzona przez dzieci na ulicach naszych miast i wsi. Bo tak, jak mówi Chrystus: „Kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemnościach”.
Adwent to dla nas wszystkich także szansa na dobrze przeżyte rekolekcje i spowiedź. Rekolekcje czyli słuchanie, spowiedź czyli odpowiadanie. Odpowiedzią na Słowo Boże jest przemiana serca – przecież chrześcijanin Bożego Słowa słucha nie po to, by zaspokoić swoją ciekawość, ale po to, by dać się „poruszyć”. A jeśli Słowo Boże go „poruszy”, to pragnie zrzucić z siebie niedobry bagaż przeszłości, doświadczyć dotknięcia przez Boże Miłosierdzie i otrzymać nowy impuls, nową energię na wyruszenie w przyszłość. Bliskość Bożego Narodzenia i Nowego Roku ponagla nas do „poruszenia” i rozpoczęcia od nowa. Niech te ostanie Adwentowe rekolekcje i spowiedź do takiego zapału nawrócenia nas uzdolnią.
Wokół ciemność, noc, ta cicha noc. Nad żłóbkiem rozbłyska gwiazda dająca światło nadziei. Ta ciemność to nasze życie za każdym razem otulone blaskiem i ciepłem Jezusa. W tej ciemności światłość przyszła. Pozwólmy się więc Jej oświetlić.
Katecheza powinna prowadzić do spotkania z Bogiem i człowiekiem [Felieton]
2025-09-21 08:49
ks. Ryszard Staszak
ks. Łukasz Romańczuk
W dzisiejszych czasach niszczone są podstawowe chrześcijańskie normy moralne, wzorce i idee. Chrześcijańskie przekonania spycha się na margines życia, jako czysto prywatne, nieobowiązujące społecznie, bez żadnego znaczenia. Liczą się tylko pieniądze, zakupy, rozrywki i całkowite folgowanie instynktom. Kościół natomiast jest przeszkodą dla tych, którzy dążą do stworzenia społeczeństwa bez wiary i zasad moralnych, dlatego jest przedmiotem ustawicznego ataku - między innymi poprzez ograniczanie nauczania lekcji religii w szkołach z 2 do 1 godziny tygodniowo.
Tymczasem należy stwierdzić, że chrześcijaństwo nie jest pomysłem człowieka. Jest natomiast darem Boga - i ten dar poznajemy w ramach katechezy. Katecheza przybiera różne formy – od kazania, przez lekcję religii w szkole, czytanie prasy i książek katolickich czy w końcu - nauczania w zaciszu domowym chrześcijańskich zasad moralnych przez rodziców czy dziadków. Dlatego pierwsza katecheza odbywa się właśnie w domu rodzinnym. Celem katechezy – również tej nauczanej w rodzinie - jest budzenie wiary i jej umocnienie, a także nawiązanie i ożywianie osobistego kontaktu człowieka z Panem Bogiem. Katecheza powinna prowadzić do uczestnictwa we Mszy Świętej i innych sakramentów. Katecheta – niezależnie od tego czy w szkole, czy w domu - powinien być głęboko wierzącym nauczycielem i powinien znać swój przedmiot - czyli Ewangelię. Aby ją skutecznie przekazywać swoim słuchaczom, konieczna jest znajomość współczesnego świata, jego problemów, a zwłaszcza problemów nurtujących młodych ludzi.
15 obrazów i kilkadziesiąt dokumentów malarza Adolfa Hyły, autora obrazu „Jezu Ufam Tobie” z krakowskich Łagiewnik, przekazano w depozyt do Muzeum Archidiecezjalnego Kardynała Karola Wojtyły.
Obrazy staną się częścią wystawy, która planowana jest na rok 2027. 19 września w budynku Muzeum Archidiecezjalnego Kardynała Karola Wojtyły w Krakowie odbyła się konferencja prasowa, w czasie której poinformowano o przekazaniu w depozyt kilkunastu dzieł i dokumentów malarza Adolfa Hyły. Dyrektor muzeum ks. Jacek Kurzydło przypomniał, że podstawowym zadaniem każdego muzeum jest „gromadzenie, eksponowanie i odnawianie zabytkowych dzieł sztuki, obiektów, które mają wartość sentymentalną, dla dziedzictwa narodowego, ale przede wszystkim także dla danej instytucji”, którą w tym przypadku jest Archidiecezja Krakowska. Podkreślił, że dzień przekazania w depozyt do krakowskiego muzeum obrazów i dokumentów Adolfa Hyły to radosny moment, który jest możliwy dzięki życzliwości rodziny artysty.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
