Reklama

Niedziela na Podbeskidziu

Przygotowują się do konsekracji

Wizytacja biskupia, prace wykończeniowe kościoła, okazyjne akcje parafialne – tak wyglądają działania podejmowane w parafii Miłosierdzia Bożego w Bąkowie przygotowujące do konsekracji kościoła

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W grudniu 2016 r. parafia przeżywała wizytację biskupią. – Wizytacja stanowiła swego rodzaju podsumowanie Roku Miłosierdzia. Biskup spotkał się z parafianami, nauczycielami w szkołach, błogosławił wiernym i modlił się za zmarłych. Udzielił młodzieży sakramentu bierzmowania – mówi proboszcz parafii Miłosierdzia Bożego w Bąkowie, ks. kan. Jan Palka. Podkreśla, że pod koniec października 2016 r. został w kościele zbudowany stały marmurowy ołtarz, ambona i chrzcielnica, które są konieczne do przyszłej konsekracji kościoła. Te elementy stanowią również ukoronowanie Roku Miłosierdzia. – Ale w naszej parafii ciągle obracamy się wokół miłosierdzia – modlitewnie oraz poprzez konkretne czyny. Na święta Bożego Narodzenia przygotowaliśmy około stu paczek świątecznych dla rodzin biednych, dla dzieci, rodzin wielodzietnych i dla seniorów. W ciągu roku też angażujemy się w różne akcje miłosierdzia. A oprócz tego w naszej parafii oddajemy cześć relikwiom św. Faustyny w każdy piątek na zakończenie godziny eucharystycznej – zaznacza Proboszcz. Parafia wzięła też udział w akcji Caritas i policji pt. „Załóż odblaski i bądź widoczny na drodze”. – U nas na terenie parafii wszędzie nie ma chodników, a droga jest bardzo wąska, duże samochody mają trudność się wyminąć. Dlatego uważam, że dbanie o bezpieczeństwo na drodze jest bardzo ważne – mówi ks. Palka.

Obecnie w parafii trwają przygotowania do konsekracji kościoła. – W 1987 r. rozpoczęła się budowa. Wcześniej ta parafia należała częściowo do Strumienia, Pruchnej i Golasowic. A że ludzie mieli daleko do kościoła, tak więc utworzono nową parafię. Śp. ks. kan. Jerzy Hermais, mój poprzednik, zainicjował wezwanie Miłosierdzia Bożego. Pierwsza Msza św. w tym kościele była odprawiona w 1997 r., a wcześniej przez 9 lat odprawiano Msze św. w kaplicy-garażu. W ciągu ostatnich lat udało nam się wykonać parking koło kościoła. Parafianie wykonali prezbiterium pod kierunkiem artysty, który pomógł nam wybrać tabernakulum i podpowiedział, jak wykończyć prezbiterium. Zamówiliśmy obraz Jezusa Miłosiernego wykonany przez malarza z Zebrzydowic. W ostatnich latach pomalowaliśmy kościół wewnątrz, a od zewnątrz specjalną farbą krzemianową – mówi Proboszcz, zaznaczając, że jeszcze przed malowaniem kościoła, w ciągu 11 miesięcy założyli w środku kościoła 22 witraże. – Wszystkie witraże ufundowali nasi parafianie i mają one związek z wezwaniem kościoła. Dlatego pojawiła się s. Faustyna i św. Jan Paweł II – wielki czciciel Bożego Miłosierdzia. Poza tym na witrażach znajdują się patronowie związani z tutejszym regionem, albo wybrani przez ofiarodawcę witraża, np. firma transportowa zafundowała witraż św. Krzysztofa – patrona kierowców, Róże Różańcowe – witraże maryjne, a czciciele poszczególnych świętych – np. św. Jana Maria Vianneya. Stały marmurowy ołtarz, ambona i chrzcielnica już są. Czekają nas jeszcze prace stolarskie w zakrystii i prezbiterium – podkreśla ks. kan. Jan Palka. Choć przygotowania trwają, data konsekracji nie jest jeszcze ustalona.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2017-01-12 10:01

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Parafia w pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego w Dziwnówku

Niedziela szczecińsko-kamieńska 36/2013, str. 4

[ TEMATY ]

parafia

Ks. Robert Gołębiowski

W najbliższą sobotę przeżywać będziemy Święto Podwyższenia Krzyża Świętego. To bardzo głębokie święto uświadamiające nam znaczenie i wartość świętego znaku zbawienia w naszym osobistym życiu. Podczas tegorocznych wakacji tajemnica krzyża wpisana została w letni wypoczynek w postaci peregrynacji po nadmorskich parafiach Relikwii Krzyża Świętego oraz Krzyża Wiary Świętego Ottona. W tej pięknej pielgrzymce docieramy już do ostatniego etapu, który odbył się w parafii św. Maksymiliana M. Kolbego w Dziwnówku, a potem również w parafii konkatedralnej w Kamieniu Pomorskim.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

W Lublinie rozpoczęło się spotkanie grupy kontaktowej Episkopatów Polski i Niemiec

2024-04-24 17:59

[ TEMATY ]

Konferencja Episkopatu Polski

Konferencja Episkopatu Polski/Facebook

W dniach 23-25 kwietnia br. odbywa się coroczne spotkanie grupy kontaktowej Episkopatów Polski i Niemiec. Gospodarzem spotkania jest w tym roku abp Stanisław Budzik, przewodniczący Zespołu KEP ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Niemiec.

Głównym tematem spotkania są kwestie dotyczące trwającej wojny w Ukrainie. Drugiego dnia członkowie grupy wysłuchali sprawozdania z wizyty bp. Bertrama Meiera, ordynariusza Augsburga, w Ukrainie, w czasie której odwiedził Kijów i Lwów. Spotkał się również z abp. Światosławem Szewczukiem, zwierzchnikiem Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję