Reklama

Wiadomości

Historyczny dzień dla Polski i Stanów Zjednoczonych

W styczniu w ramach operacji Atlantic Resolve rozpoczął się przerzut wojsk amerykańskich do Polski, będący następstwem decyzji podjętych na ubiegłorocznym szczycie NATO w Warszawie. W diecezji zielonogórsko-gorzowskiej Amerykanie będą stacjonować w dwóch miejscowościach – Skwierzynie i Żaganiu

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Powitanie amerykańskich żołnierzy z liczącej ok. 3,5 tys. ludzi, ponad 400 pojazdów gąsienicowych i ponad 900 kołowych 3. Pancernej Brygadowej Grupy Bojowej z Fort Carson w stanie Kolorado odbyło się 12 stycznia na polsko-niemieckiej granicy w Olszynie, a następnie na Skwerze Czołgisty w Żaganiu, gdzie miała miejsce wojskowa uroczystość. Oficjalne powitanie Amerykanów w Polsce z udziałem polskich władz państwowych i samorządowych oraz amerykańskich gości odbyło się 14 stycznia na pl. gen. Stanisława Maczka w pancernej stolicy Polski – Żaganiu.

Zwiększenie bezpieczeństwa

Kolumna pojazdów z amerykańskiej 3. Pancernej Brygadowej Grupy Bojowej (ABCT – Armored Brigade Combat Team) na czele z płk. Christopherem R. Norrie przekroczyła granicę państwa polskiego w miejscowości Olszyna w czwartek 12 stycznia pomiędzy godziną 9.00 a 10.00 rano. Nastąpiła tu symboliczna wymiana flagi niemieckiej na flagę polską na pojeździe amerykańskiego dowódcy, co oznaczało, iż amerykańscy żołnierze przybyli, by wzmocnić wschodnią flankę NATO. Amerykanów powitał gen. dyw. Jarosław Mika. Dowódca 11. Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej stwierdził, że przybycie wojsk amerykańskich to dla obronności Polski przede wszystkim zwiększenie bezpieczeństwa i realizacja standardowych zadań sojuszu, ale przede wszystkim wymiar wojskowy, który będzie się przekładał w realizacji wspólnych zadań, wspólnych ćwiczeń oraz podejmowaniu wspólnych przedsięwzięć. – Jest to dość duże znaczenie, jeżeli chodzi o bycie razem, budowanie wzajemnych więzi i relacji, przygotowywanie się w ramach ćwiczeń do tego, do czego żołnierz powinien być przeznaczony. Część planistycznych prac jest już za nami, część jeszcze przed nami – to uszczegółowienie ćwiczeń; to nie tylko ograniczanie do jednostek 11. Dywizji Kawalerii Pancernej, którą dowodzę, ale także do pozostałych i realizacja wspólnych zadań z całymi Siłami Zbrojnymi. Na pewno dużym wyzwaniem będzie ćwiczenie Dragon 17, gdzie będziemy mieli możliwość spożytkowania tych doświadczeń, które posiadamy i które będziemy wykorzystywać w realizacji przyszłych zadań – mówił dowódca. 12 stycznia do Żagania przyjechał konwój kilkudziesięciu amerykańskich żołnierzy. – Dzisiaj przyjechało ok. 100 Amerykanów i jest to kolejny transport, który do nas dociera. Tych transportów jest po kilka dziennie, docierają do nas różnymi drogami – lotniczą, kolejową, a także są to transporty kołowe. Dzisiaj przybył głównie sprzęt kołowy – ciężarówki, hammery, różnego rodzaju sprzęt logistyczny. Żołnierze, którzy przybyli, nie będą nam podlegać; będziemy wspólnie z nimi ćwiczyć, wspólnie z nimi realizować nasze zadania. Jesteśmy gotowi. Wykonujemy swoje zadania najlepiej, jak potrafimy; spędzamy większość naszego czasu na poligonach, jesteśmy siłą, która realizuje wiele zadań w ramach NATO, i myślę, że jesteśmy bardzo atrakcyjnym partnerem szkoleniowym – mówi mjr Artur Pinkowski, oficer prasowy 11. Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej w Żaganiu.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Celebracja przyjaźni

Po powitaniu na granicy odbyła się wojskowa uroczystość powitania amerykańskich żołnierzy na Skwerze Czołgisty w Żaganiu, w której wzięły udział kompania honorowa z 34. Brygady Kawalerii Pancernej oraz pododdział amerykańskich żołnierzy, którzy będą stacjonowali w Żaganiu. – Stajemy dzisiaj na Skwerze Czołgisty w Żaganiu, by powitać żołnierzy amerykańskich. To historyczny dzień dla narodów Polski i Stanów Zjednoczonych – mówił podczas przemówienia gen. dyw. Jarosław Mika. – „Każde pokolenie – mówił papież Jan Paweł II – musi zdawać sobie sprawę z tego, że wolność nie polega na robieniu tego, na co mamy ochotę, lecz na posiadaniu prawa do robienia tego, co należy zrobić”. Te słowa wydają się brzmieć szczególnie aktualnie dzisiaj – w czasach, w których Stany Zjednoczone, Europa i NATO zmagają się z wyzwaniami grożącymi bezpieczeństwu i światowemu pokojowi. Przed nami wspólne ćwiczenia i doskonalenie umiejętności, które zostaną wykorzystane wtedy, kiedy będzie to konieczne. Jestem przekonany, że wspólny wysiłek na ćwiczeniach poligonowych zwiększy naszą gotowość do realizacji stawianych zadań oraz wzmocni żołnierskie więzi – kontynuował polski dowódca. Głos zabrał także dowódca amerykańskiej 3. Pancernej Brygadowej Grupy Bojowej. – Dzisiejsza ceremonia jest wielką celebracją przyjaźni pomiędzy polskimi i amerykańskimi wojskami, więc w imieniu żołnierzy z 3. Pancernej Brygadowej Grupy Bojowej (3. ABCT), 4. Dywizji Piechoty (4. ID) chciałabym podziękować Wam za tak cieple przywitanie. Szczególnie wdzięczny jestem za dotychczas okazaną naszym żołnierzom opiekę i pomoc, a przez następne kilka miesięcy wspólnych szkoleń nasza przyjaźń będzie tylko rosła w siłę – mówił płk Christopher R. Norrie. – Współpraca z 11. Dywizją Kawalerii Pancernej da nam wspaniałe możliwości do podnoszenia naszych umiejętności, których nie moglibyśmy uzyskać w innym miejscu – kontynuował amerykański dowódca.

Reklama

Wyróżnienie i szansa

Na temat przybycia Amerykanów wypowiedziały się władze miasta Żagania. Burmistrz Daniel Marchewka stwierdził, że stacjonowanie wojsk amerykańskich w pancernej stolicy Polski to istotna zmiana, która wpływa na charakter funkcjonowania miasta zarówno na płaszczyźnie ekonomicznej, jak i społecznej. – W pewnym sensie otrzymujemy nowy wymiar współpracy z inną kulturą, nowymi ludźmi, co jest czymś wspaniałym. Myślę, że dla Żagania jest to wyróżnienie i szansa (...). 26-tysięczne miasto zostanie zasilone strumieniem osobowym i materialnym przez tak istotną liczbę osób. Proszę pomyśleć o restauracjach, fryzjerach, wszelkiego rodzaju usługach – frekwencji na basenie, parku itp. Uważam, że dzień ten jest najistotniejszym dniem w powojennej historii Żagania. W miarę otrzymania kolejnych informacji będziemy wdrażać kolejne etapy naszego planu. Będą szkolenia z języka angielskiego dla zainteresowanych grup: kelnerów, sprzedawców, pracowników handlowych oraz branży usługowej. Czekamy na rozwój sytuacji i możemy powiedzieć tylko jedno: Żagań był, jest i będzie najlepszym miejscem dla wojska, do tej pory polskiego, a od teraz również amerykańskiego. U nas mundur to świętość, a żołnierz to przyjaciel – mówi Daniel Marchewka. Uroczystość powitania wojsk amerykańskich obserwowali mieszkańcy nie tylko Żagania, ale także okolicznych mniejszych i większych miejscowości. Wśród nich Zbigniew Szczap, przedsiębiorca budowlany z Żar. – Reakcje są pozytywne. Myślę, że to jest jakaś zmiana, ma być to dla nas zabezpieczeniem. Myślę, że Amerykanie będą dla nas prawdziwym sojusznikiem, a nie sojusznikiem papierowym. Mają inny sposób zarządzania wojskiem i na pewno pokażą nam swój styl, bo jest to jednak wojsko, myślę, lepiej wyszkolone, chociaż naszym żołnierzom nie można nic ująć. Uważam, że dowództwo będzie mogło bardzo dużo się od nich nauczyć, bo wyszkolony żołnierz robi tylko pod rozkaz, a dowódca rządzi. Myślę, że powstaną w mieście jakieś małe restauracje, w których żołnierze amerykańscy będą bardziej ochoczo się spotykać, albo z już istniejących wybiorą sobie jakąś przyzwoitą, bo muszą też kulturalnie gdzieś wypoczywać. Współpracuję z wojskiem od wielu lat, wykonuję im roboty budowlane i widzę, że zaszła ogromna pozytywna zmiana w infrastrukturze – mówi Zbigniew Szczap.

Plany i oczekiwania

Optymistycznie wypowiadają się także władze Skwierzyny, drugiego miasta naszej diecezji, w którym będą stacjonowali Amerykanie. Władze liczą przede wszystkim na ożywienie gospodarki miasta. Z przybyciem Amerykanów wiążą pewne plany i oczekiwania. – Chcielibyśmy, aby nasi sojusznicy stali się częścią naszej społeczności i uczestniczyli w ważniejszych wydarzeniach, jakie będą się odbywać na terenie gminy Skwierzyna. Zależy nam na integracji z mieszkańcami. Oczywiście za wcześnie jest jeszcze mówić o konkretnych działaniach, bo armia Stanów Zjednoczonych dopiero zaczęła się oswajać z nowym miejscem, obyczajami i kulturą i nie przyjechali jeszcze wszyscy żołnierze. Jednak gdy już Amerykanie ulokują docelową grupę osób w naszym garnizonie, a ma to się zakończyć do końca stycznia, będziemy chcieli spotkać się z dowódcą batalionu amerykańskiego odpowiedzialnego za oddział w Skwierzynie i porozmawiać o możliwości współpracy – mówi burmistrz Skwierzyny Lesław Hołownia. Czy władze miasta liczą na rozwój Skwierzyny i powstanie nowych miejsc pracy? Jakie są opinie mieszkańców i reakcje związane ze stacjonowaniem sojuszniczych wojsk? – Powstały już pierwsze miejsca pracy. Na koniec ubiegłego roku brytyjska firma rekrutowała osoby chętne do pracy na stanowiska kucharzy i pomocy kuchennych do amerykańskiej kuchni. Wiemy, że kilkanaście osób znalazło tam zatrudnienie. Liczymy, że to nie koniec, a dopiero początek nowo powstających miejsc pracy. Być może zostaną otwarte nowe sklepy czy firmy. A jak wiemy, Amerykanie zagoszczą u nas na dłużej i dzięki temu miejsca pracy będą mogły się utrzymać. Opinie mieszkańców są również bardzo pozytywne. Skwierzynianie dzięki obecności wojsk amerykańskich poczuli się bezpieczniej. Dzięki nim ożywił się ruch w mieście – możemy spotkać małe grupki osób zwiedzających, wojskowi są mili i przyjaźnie nastawieni w stosunku do naszych mieszkańców; szybko nauczyli się podstawowych słów, np. dzień dobry, proszę czy dziękuję. Na pewno Skwierzyna zyska na obecności wojsk Stanów Zjednoczonych. Amerykańscy żołnierze mogą przecież wyjść z koszar i np. robić zakupy. Dzięki temu będą nakręcać skwierzyńską gospodarkę i zostawiać podatki w gminie. Podatki do budżetu to szansa na nowe inwestycje, przez co poprawi się jakość życia mieszkańców naszej gminy – kończy Lesław Hołownia.

2017-01-25 15:07

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Modlitwa w intencji żołnierzy poległych poza granicami kraju

[ TEMATY ]

wojsko

Cezary Piwowarski/ pl.wikipedia.org

Mszą św. w katedrze polowej Wojska Polskiego uczczona została pamięć żołnierzy poległych i zmarłych w czasie wojskowych misjach zagranicznych. Eucharystii przewodniczył biskup polowy Józef Guzdek, który w homilii podkreślał, że śmierć żołnierza jest przede wszystkim ciosem dla jego najbliższej rodziny. We Mszy św. pamiętano także o tragicznie zmarłych saperach, którzy październiku ponieśli śmierć w czasie rozbrajania ładunku wybuchowego. Uroczystości odbyły się w związku z obchodami Dnia Pamięci o Poległych i Zmarłych w Misjach i Operacjach Wojskowych poza Granicami Państwa.

Msza św. rozpoczęła się od wprowadzenia pocztu sztandarowego Wojska Polskiego.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Bp Piotrowski: duchowni byli ostoją polskości

2024-04-29 11:42

[ TEMATY ]

bp Jan Piotrowski

duchowni

archiwum Ryszard Wyszyński

Odsłonięcie i poświęcenie pamiątkowej tablicy przy ścianie śmierci - z nazwiskami kilkunastu duchownych katolickich, którzy zginęli w obozie Gross- Rosen w Rogoźnicy

Odsłonięcie i poświęcenie pamiątkowej tablicy przy ścianie śmierci - z nazwiskami kilkunastu duchownych katolickich, którzy zginęli w obozie Gross- Rosen w Rogoźnicy

Duchowni byli ostoją polskości, co uniemożliwiało skuteczne wyniszczenie narodu, zgodnie z niemieckim planem - mówił dzisiaj w kieleckiej bazylice bp Jan Piotrowski, sprawując Mszę św. przy ołtarzu Matki Bożej Łaskawej, z okazji Narodowego Dnia Męczeństwa Duchowieństwa Polskiego.

- To duchowni, według Niemców, byli grupą niezwykle niebezpieczną, ponieważ poprzez swoją pracę duszpasterską wspierali wszystkich Polaków - podkreślał biskup w homilii. - Od początku wojny byli wyłapywani, torturowani, niszczeni i mordowani - dodał. Jak zauważył, „sakramentalne kapłaństwo było dla Niemców, Rosjan, a potem komunistów znakiem sprzeciwu”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję