Ćwierć wieku temu na mocy bulli papieskiej „Totus Tuus Poloniae populus” kościół parafialny pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Sokołowie Podlaskim został podniesiony do rangi konkatedry. Tytuł ten przyznaje Stolica Apostolska i określamy nim drugą co do ważności świątynię w diecezji – po katedrze, chociaż w zakresie przywilejów kościelnych obie są sobie równe. Zazwyczaj konkatedry są ustanawiane w diecezjach utworzonych z dwóch odrębnych jednostek administracyjnych. Tak jest w przypadku diecezji drohiczyńskiej, która łączy tradycje dwóch biskupstw – pińskiego i siedleckiego. Konkatedra może być siedzibą biskupa pomocniczego, co miało miejsce w historii tej właśnie świątyni, bowiem w latach 1992-94 w Sokołowie rezydował drohiczyński biskup pomocniczy Jan Chrapek.
Konkatedra została zbudowana w latach 1948-53 w miejscu zbombardowanej w 1944 r. poprzedniej świątyni. Nowoczesny projekt, inspirowany dostojeństwem świątyń gotyckich, zaprojektował architekt Andrzej Boni. Jej fundamenty, a później surowe jeszcze mury, pobłogosławił biskup siedlecki Ignacy Świrski. 7 czerwca 1992 r. odbył się uroczysty ingres (czyli wprowadzenie) biskupa drohiczyńskiego Władysława Jędruszuka do kościoła konkatedralnego. Podczas tej uroczystości Pasterz poświęcił ołtarz mszalny, w którym złożono relikwie św. Wiktora. Podczas obchodów 600-lecia sokołowskiej parafii, 23 sierpnia 2015 r., miało miejsce uroczyste poświęcenie (konsekracja) świątyni przez obecnego ordynariusza – bp Tadeusza Pikusa.
