– Tomek, gdzie jedziemy w wakacje? Odpoczywamy czy szalejemy? – A nie można by tak jedno i drugie? Coś dla ciała i dla ducha... o, i najlepiej w gronie znajomych, z możliwością poznania nowych ludzi z Polski i ze świata!
– Taaa, marzyciel! Worka pieniędzy, żeby po całym świecie jeździć, przecież nie mamy! Takie atrakcje to, o ile pamiętam, w zeszłym roku tylko podczas Światowych Dni Młodzieży były… ale następne dopiero w Panamie w 2019! – Czekaj, czekaj! Coś mi ostatnio wpadło w ręce... o mam!
• Międzynarodowe Forum Młodych – czyli zapraszają ludzi z całego świata! – kontynuacja ŚDM!
• Wiek: 16-30 lat – to my,
• 16-20 lipca 2017 – 5 dni – wakacje, mamy wolne!
• Częstochowa – blisko, dojazd łatwy!
– Na pielgrzymkę nie jestem gotów! – To nie pielgrzymka!... czekaj... zobaczmy, co jest w programie:
• radosna modlitwa – uwielbienie,
• interesujące konferencje, zaskakujący goście
• co? jak? dlaczego? – pytania o wiarę
• prywatne rozmowy z Bogiem – adoracja
• jedyne źródło życia – Eucharystia.
Reklama
– A organizator? Sprawdzony? – Pewnie! To Wspólnota Emmanuel! Międzynarodowa! Jest obecnie w 52 krajach! Słyszałem o niej. Jest dla każdego. Gromadzi: młodych, małżeństwa, osoby stanu wolnego, kapłanów, osoby konsekrowane. Wszyscy idą wspólną drogą i nie chcą, żeby Pan Bóg był tylko „od święta”, ale zawsze, w ich życiu codziennym. Forum to jedna z jej misji, a każdą z nich buduje na swoich charyzmatach, czyli: Adoracji, Współodczuwaniu i Ewangelizacji.
– No dobrze, „coś dla ducha” jest na pewno... ale miało być też coś dla ciała... – I jest! Zobacz!
• warsztaty odkrywcze: taniec, śpiew, plastyka, teatr
• sport: boiska do piłki nożnej, siatkówka, jeziora
• koncert zespołu niemaGOtu!!!
– Poważnie! Przyznam, że mnie zainteresowałeś... Pewnie cena jest wysoka! – Są różne pakiety:
• 150 zł w przypadku nocowania w namiotach lub w szkole (wymagane karimata, śpiwór, namiot)
• 320 zł w przypadku nocowania w domach zakonnych.
– A jedzenie? – No tak, Paweł, ty zawsze głodny! Oczywiście wszystko w cenie!
– Oj nie wiem... trochę bym jednak poleżał... – A zatem hasło chyba specjalnie dla Ciebie zostało wymyślone...!
– Czyli? – „Kanapa zniewala – wiara wyzwala!”. Rusz się, jedziemy! Będzie fajnie! Sam papież Franciszek mówił przecież:
„Aby pójść za Jezusem, trzeba mieć trochę odwagi, trzeba zdecydować się na zamianę kanapy na parę butów, które pomogą ci chodzić po drogach, o jakich ci się nigdy nie śniło, ani nawet o jakich nie pomyślałeś”.
– Ty nie gadaj tyle, tylko nas zapisuj. Rejestracja do 20 czerwca!
Pogranicze Samarii i Galilei - miejsce, gdzie ludzie dwóch narodów żyli obok siebie, gdzie byli na siebie skazani. Zadawniona niechęć granicząca z pogardą po obu stronach na terenie przygranicznym zazwyczaj słabnie, bo trzeba handlować, pracować, żyć - razem. Nie ma wyjścia. Nawet trędowaci Żydzi i Samarytanie trzymali się razem. Ich jednak łączyło coś więcej - tragiczny los ludzi, którzy wszystko stracili, za życia byli jak martwi. I nie tylko fizycznie ze względu na to, jak strasznie wyglądali. Trudno wyobrazić sobie, co działo się w sercu mężczyzny, który pewnego dnia dowiedział się, że nigdy już nie przytuli swoich dzieci, nie pocałuje żony, nie pochowa rodziców… Że będzie się z nimi widywał tylko na odległość…Że odtąd będzie spędzał pozostający mu czas w opuszczeniu i osamotnieniu. Tylko jemu podobni będą w pobliżu, nawzajem będą widzieć swój stan i przez to powiększać cierpienie. Najgorsza była nieuchronność. A może to, że idąc trzeba było ostrzegać innych, zdrowych ludzi, krzycząc o sobie: „NIECZYSTY, NIECZYSTY!”. A może to, że kiedy zbliżyłby się do kogoś za bardzo, zostałby potraktowany kamieniem… Tego nie wiemy. Społeczność wtedy nie miała innego sposobu na trąd, niż całkowite izolowanie chorych. Smutne, ale jedyne rozwiązanie. Grecki tekst Ewangelii mówi, że choć dziesięciu trędowatych stało z daleka, to jednak wyszli naprzeciw Jezusowi, nie czekali na Niego, nie spotkali Go przypadkiem. Wyszli naprzeciw, bo czuli, że może od Niego przyjść ratunek. Zaczęli głośno krzyczeć, by się zlitował. Być może wykrzyczeli nie tylko nadzieję, ale i swój ból. Prosili o litość nad swoim ciałem, ale i nad swoim sercem, nad latami bólu, cierpienia i beznadziei, które tak ich przecież zniszczyły. A Jezus jakby oschle, nie odnosząc się do choroby czy cierpienia, mówi tylko: „Idźcie, pokażcie się kapłanom!”. Ale oni już wiedzieli, że będą oczyszczeni z trądu, dlatego poszli bez słowa. Znali przepis prawa, że kto odkryje u siebie oznaki trądu (wiele chorób skórnych wtedy tak nazywano), musi iść do kapłanów, którzy zadecydują, czy wykluczyć go ze społeczności. Ale kto był wyleczony, również szedł do kapłanów, by potwierdzili jego zdrowie i oficjalnie dopuścili do normalnego życia. Jeden z nich, akurat Samarytanin, kiedy orientuje się, że jest zdrowy, natychmiast wraca (pewnie prawo nie miało dla niego aż takiego znaczenia albo może był po prostu przyzwoitszym, mądrzejszym człowiekiem). I nie tylko wraca, żeby podziękować Jezusowi, ale głośno uwielbia Boga, którego miłości doświadczył. Jezus, po krótkiej, gorzkiej uwadze na temat pozostałych, potwierdza PEŁNE uzdrowienie Samarytanina. On jeden doznał również uleczenia serca i nie poniósł przed kapłanów zdrowego ciała z chorą duszą. On doświadczył pewnej tajemnicy: Jezus zawsze daje więcej! „Temu zaś, który mocą działającą w nas może uczynić nieskończenie więcej, niż prosimy czy rozumiemy, Jemu chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia wieku wieków! Amen”. Tak pisze św. Paweł do Efezjan (por. Ef 3, 20-21). Jezus nie narzeka, że dziewięciu nie przyszło Mu dziękować, boli Go to, że nie mógł ich uzdrowić w pełni, tak, jak tego chciał. Wielka nauka z tego jest taka: oczekuj zawsze więcej, niż prosisz. Nawet jeśli wydaje ci się, że prosisz o wiele lub o cud, spodziewaj się więcej łaski, więcej miłości, pełniejszego uzdrowienia. Niekoniecznie natychmiast. Pamiętaj, że spełnienie twojej prośby przez Jezusa nie kończy czegoś w twoim życiu, ale coś zaczyna!
Przed rozważaniem różańcowym przywołajmy
kilka zdań, które o ks. Stefanie Wyszyńskim
powiedział św. Jan Paweł II w czasie
Mszy Świętej sprawowanej 16 czerwca 1983
roku w Archikatedrze Warszawskiej.
„Pierwszy etap mojej jasnogórskiej pielgrzymki
w związku z sześćsetną rocznicą wizerunku
Matki Chrystusa prowadzi do katedry
która – w momencie najwyższego Boskiego
wybrania – nazwała siebie służebnicą Pańską
(por. Łk 1,38).
Z udziałem blisko 7 tys. uczniów i nauczycieli z dwustu placówek odbyła się na Jasnej Górze 25. Ogólnopolska Pielgrzymka Rodziny Szkół im. Jana Pawła II. Mottem spotkania były słowa zaczerpnięte z tegorocznego Dnia Papieskiego: „Św. Jan Paweł II. Prorok Nadziei”.
Centralnym punktem pielgrzymki była Msza św. odprawiana na Jasnogórskim Szczycie. Eucharystii przewodniczył biskup Marek Solarczyk, duszpasterz Rodziny Szkół im. Jana Pawła II.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1759510669.jpg)
