Reklama

Niedziela Częstochowska

Notatnik duszpasterski (37)

Służyć Bogu i Ojczyźnie gotów? Gotów!

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Zdarza mi się ostatnio dość często gościć w szkołach. Z dumą i radością widzę, jak do naszych szkół coraz śmielej wraca wychowanie patriotyczne. W Szkole Podstawowej w Ostrówku koło Wielunia uczestniczyłem we wzruszającej uroczystości nadania szkole imienia rotmistrza Witolda Pileckiego, w Częstochowie imienia Armii Krajowej. W Kadłubie dziękowaliśmy razem z nauczycielami i uczniami zarówno za 100 lat niepodległości, jak i za osobę św. Jana Pawła II – nauczyciela polskości. Miło było słuchać jak uczniowie, gromkim głosem, śpiewali wszystkie zwrotki naszego narodowego hymnu. Ale przecież nie tylko szkoła może być miejscem wyrażania naszej miłości do Ojczyzny.

Od wieków to zadanie podejmujemy także w Kościele i to nie tylko poprzez patriotyczne kazania kapłanów, ale również w ramach prowadzonego duszpasterstwa. I choć głównym zadaniem wspólnot, grup i ruchów jest formacja religijna, to przecież miłość i szacunek do Ojczyny to również zadanie na wskroś formacyjne. Z jednej strony jest to uczenie wypełniania przykazania Bożego o czci do ojca i matki, o poszanowaniu dobra wspólnego i wdzięczności za dar życia w konkretnym narodzie, a z drugiej strony dobry katolik to przecież również dobry i sumienny obywatel.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Kościół i Ojczyzna to dwa, dopełniające siebie miejsca, bez których trudno sobie wyobrazić właściwy rozwój pojedynczych osób, dobro naszego narodu i całą jego historię. Prymas Wyszyński mówił bardzo konkretnie, że „Kościół jest wcielony w życie i historię Polski”. Nic więc dziwnego, że pewnie każdy katecheta poświęci w listopadzie kilka godzin lekcyjnych na przypomnienie tego związku Kościoła z Ojczyzną. Wierzę też, że w każdej parafii odbędą się modlitwy za Ojczyznę, nie zabraknie okolicznościowych dekoracji w kościele, a na salkach zabrzmią patriotyczne pieśni.

Myślę, że znów częstochowscy studenci zaproszą wszystkich chętnych do duszpasterstwa na wspólne śpiewanie pieśni o Polsce, że wiele oddziałów Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży zorganizuje patriotyczne wieczornice. Akcja Katolicka zaprosi dorosłych na wykłady o historii Polski i jej drodze do niepodległości, a Żywy Różaniec zmobilizuje się do różańcowej modlitwy za Polskę. Chóry parafialne zaproszą swoich parafian na wspólne, mocne śpiewanie „Boże, coś Polskę” i innych pieśni o Ojczyźnie. Zbierając te i inne patriotyczne inicjatywy naszego duszpasterstwa, posłużmy się wezwaniem, jakim pozdrawiają się młodzi KSM-owicze: „Służyć Bogu i Ojczyźnie gotów? Gotów!”. Nie tylko w listopadzie, ale przez cały rok.

2018-11-07 08:52

Oceń: +5 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wielkanocna wiara

Modne było dawniej mówienie, że ktoś jest wierzący a niepraktykujący. Może dziś moda na takie mówienie trochę zelżała, ale tego typu postaw pewnie wciąż nie brakuje. Miałem kiedyś takiego znajomego, który, co tu dużo mówić, przychodził na plebanię, żeby wyżebrać parę złotych na wódkę. Zawsze próbowałem mu tłumaczyć: „Kaziu, nie dam ci pieniędzy, bo jesteś alkoholikiem i zamiast chleba kupisz sobie coś do picia!”. Mój rozmówca nabierał wtedy powietrza w płuca, a potem z mocą i pewnością w głosie odpowiadał: „Proszę Księdza, jak Boga kocham, ja jestem abstynentem, tylko niepraktykującym”. Musiałem mu przyznać rację i podziwiałem, jak potrafił siebie zdefiniować. Od tamtej pory, kiedy słyszę, że ktoś deklaruje wiarę, a nie żyje nią i nie prowadzi życia sakramentalnego, przypominam sobie Kazia i myślę, że jest bardzo podobny do tych „wierzących a niepraktykujących”. Nie sądziłem jednak, że może też pojawić się w naszym duchowym krajobrazie skrajnie odmienna grupa ludzi, tacy, którzy praktykują, ale nie wierzą, którzy podejmują jeszcze jakieś religijne praktyki, ale są to już tyko dla nich elementy tradycji, albo swego rodzaju religijnej socjalizacji. Czy naprawdę można praktykować i nie wierzyć? Jaskrawym przykładem tego jest dla mnie zawsze Wielka Sobota w naszych polskich kościołach. Nie wiem, czy jest taki drugi dzień w roku, kiedy nasze świątynie tak licznie zapełniają się ludźmi i są tak bardzo ozdobione kolorowymi koszyczkami z jedzeniem przynoszonym do poświęcenia. Zwyczaj naprawdę piękny i niesłychanie symboliczny, szkoda tylko, że Pan Bóg jest gdzieś w tym wszystkim daleko z tyłu. My, księża, jak umiemy najlepiej, próbujemy wtedy przekierować uwagę zebranych z malowanych jajek na wystawionego w Pańskim grobie Pana Jezusa. Bardzo to trudne zadanie i z bólem serca widzimy, jak Pan Bóg niekiedy przegrywa ze święconymi jajkami. Takich praktykujących i niewierzących można czasem spotkać przy udzielaniu sakramentów świętych. Ile to razy przy chrzcie, pytając rodziców, o co proszą Kościół Boży dla swojego dziecka, usłyszałem odpowiedź: „O zdrowie!”. Trudno czasem, nawet najpobożniejszemu kapłanowi, zachować pokój serca, kiedy podczas sakramentalnego związku małżeńskiego cała ceremonia bardziej przypomina sesję zdjęciową niż modlitwę i spotkanie z Bogiem. Zapamiętałem nawet taką pannę młodą, która podczas przysięgi małżeńskiej była bardziej wpatrzona w fotografa niż w swojego narzeczonego. Przykładów można pewnie mnożyć i może nie zawsze niestosowne zachowania w kościele muszą wynikać z braku wiary, ale warto przy okazji Wielkanocy przyjrzeć się sobie i zobaczyć, ile w tym moim religijnym życiu jest zwyczaju, a ile wiary, ile tradycji, a ile Pana Boga. Bo dziś Chrystus chce zmartwychwstać w tym wszystkim, co Go dotyczy, a w czym odebraliśmy Mu życie, w tym, w czym On naprawdę żyje, a co my traktujemy tak, jakby w tym nie chodziło już o żywego Pana Boga. Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwe zmartwychwstał! Z duszpasterską troską życzę sobie, moim współbraciom w kapłaństwie i wszystkim wiernym wielkanocnej wiary, czyli takiej, w której Chrystus żyje, a nie leży w grobie i ciągle czeka na zmartwychwstanie.
CZYTAJ DALEJ

Nowenna do św. Stanisława Kostki

[ TEMATY ]

nowenna

św. Stanisław Kostka

Karol Porwich/Niedziela

Nowennę do św. Stanisława Kostki odmawiamy między 9 a 17 września lub w dowolnym terminie.

„Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną” (Wj 20,3; Pwt 5,7)
CZYTAJ DALEJ

Bezcenne skarby tradycji religijnych świata

2025-09-18 17:26

[ TEMATY ]

wystawa

Urszula Buglewicz

W Muzeum Narodowym Republiki Kazachstanu w Astanie prezentowane są księgi i symbole religijne.

Wystawa pt. „Bezcenne skarby tradycji religijnych świata” została przygotowana z okazji VIII Kongresu Przywódców Religii Świata i Tradycyjnych przez Centrum Dialogu Międzyreligijnego we współpracy z Muzeum Narodowym Republiki Kazachstanu. Jej celem jest wzmocnienie wzajemnego zrozumienia pomiędzy przedstawicielami różnych religii i kultur, zaprezentowanie duchowego dziedzictwa religii świata oraz promowanie wartości pokoju i harmonii.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję