Przy tarnobrzeskiej parafii św. Barbary odbyło się formacyjne spotkanie ojców duchownych z poszczególnych dekanatów. Zjazd odbywający się 12 listopada poprowadził ks. Stanisław Bar, diecezjalny ojciec duchowny kapłanów. – Spotkanie zostało zwołane, aby omówić sprawy związane z bieżącą posługą ojców duchownych, a przy okazji pogłębić własną formację, bo według zasady oazowej „dajemy, jeżeli mamy”. Miało ono charakter inaugurujący po reformie posługi ojców duchownych. Kapłani pełniący tę funkcję na co dzień dają księżom w dekanacie możliwość skorzystania z posługi sakramentalnej, a w czasie kapłańskich spotkań są odpowiedzialni za sprawy duchowe oraz organizowanie i prowadzenie adoracji dla nich – zaznacza ks. Stanisław Bar. Dodatkowo bp Krzysztof Nitkiewicz w ostatnim czasie powołał jeszcze do grona diecezjalnych ojców duchownych ks. Dariusza Bęca i ks. Rafała Kobiałkę.
Spotkanie zainaugurowała konferencja o. Marka Grzelczaka OP, przeora tarnobrzeskich dominikanów. Dotyczyła ona modlitwy, szczególnie modlitwy wstawienniczej. Kapłani podjęli się również sztafety modlitewnej w godzinie Miłosierdzia Bożego, aby każdego dnia jeden z nich ogarniał modlitwą całe gremium kapłańskie diecezji, a szczególnie tych duchownych, którzy przeżywając kryzysy i potrzebują modlitewnego wsparcia. Po omówieniu spaw bieżących duchowni modlili się podczas Mszy św. za zmarłych kapłanów.
Mszy św. przewodniczył ks. Rafał Kułaga, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu. W homilii ksiądz rektor przypomniał o potrzebie przebaczania i reagowania na zło oraz zgorszenie. – Przeciwwagą dla zgorszenia, również w życiu kapłańskim, jest dobry przykład i świadectwo naszego chrześcijańskiego życia. Mamy na to wiele dowodów w Piśmie Świętym oraz w życiu świętych, a najważniejszym jest dla nas Jezus Chrystus, którego mamy naśladować. Zgorszenia przyjdą i to jest coś, co jest wpisane w życie ludzkie i również w życie kapłańskie. Jezus w dzisiejszej Ewangelii pokazuje nam drogę powrotu. Przypomina też, abyśmy na siebie nawzajem uważali – zaznaczył i dodał: – Bądźcie za siebie nawzajem odpowiedzialni. Potrzeba dużego otwarcia i zaufania wobec współbrata w kapłaństwie. Nie bójmy się również go upomnieć, kiedy widzimy, że schodzi z właściwej drogi. Po upomnieniu powinno przyjść nawrócenie, a z tego dopiero ma wynikać przebaczenie. Nie możemy przyzwyczajać się do tego, że nad sprawami, które są problemem, przechodzimy do porządku dziennego.
Spotkanie zakończyło się wspólnym posiłkiem, który był okazją do dzielenia się doświadczeniem roli ojców duchownych, którzy już kilka lat posługują współbraciom w kapłaństwie w dekanatach, z tymi kapłanami, dla których to spotkanie było spotkaniem inauguracyjnym.
