2019-02-09 21:44

Edycja częstochowska 6/2019, str. I, IV

BEATA PIECZYKURA: – Jak odczytuje Ksiądz jako duszpasterz osób chorych i niepełnosprawnych słowa z orędzia papieża Franciszka na 27. Światowy Dzień Chorego 2019: „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”?

KS. JACEK MARCINIEC: – Po pierwsze nie mogę okradać Boga, który jest Właścicielem mojego życia. W orędziu Ojciec Święty Franciszek przypomina biblijną prawdę, że nasza egzystencja jest darem. „Cóż masz, czego byś nie otrzymał?” (1 Kor 4, 7). Żyjemy dzięki Stwórcy. On ma prawo własności do mojego zdrowia, czasu, relacji, pieniędzy. A jednak często myślę według schematu: „To jest moje życie! Nikt nie będzie się wtrącał do mojego życia!”. Zazwyczaj dopiero cierpienie przynosi zrozumienie, że jestem istotą zależną od Boga i ludzi, pełną ograniczeń. Po drugie na tyle będę człowiekiem, na ile bezinteresownie dam siebie innym. To już echo prawdy soborowej z Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym „Gaudium et spes” (nr 24). Skoro otrzymałem w darze od Stwórcy życie, to mam się nim dzielić. Jestem wezwany do solidarności. Nie ma ewangelizacji bez gestów bezinteresownej miłości. Papież wyraźnie przypomina, że moja służba musi być otwarta na wszystkich bez względu na pochodzenie, poglądy społeczne czy religijne. Mam działać jak Chrystus. On przychodzi do tych, którzy Go potrzebują, a nie do tych, którzy na to zasługują. Podobnie jak lekarz, strażak, ratownik nie pyta o „curriculum vitae”, chce ocalić życie.

– Jakie to ma znaczenie zarówno dla chorych, niepełnosprawnych, jak i ich opiekunów w świecie promującym łatwy zysk, siłę czy przyjemne życie?

– Kiedy Bóg zaprasza do bezinteresowności, my dążymy do zysku. Wydaje się nam, że musimy coś mieć, żeby kimś być. Przynajmniej mieć zdrowie. Jak trudno zmienić myślenie osób starszych czy chorych, które skarżą się: „Jestem już do niczego. Nikt mnie nie potrzebuje”. Bóg tymczasem włącza wszystkich cierpiących do dzieła ratowania świata. Świadectwo słabości ma swoje znaczenie, przypomina, że jesteśmy kruchymi stworzeniami, budzi sumienia zdrowych do odpowiedzialności i pomocy. Duża część orędzia poświęcona została wolontariuszom. Żadna organizacja pozakościelna nie powinna prześcignąć chrześcijan w praktykowaniu miłosierdzia. To jest światło rozjaśniające ciemności i sól, która nadaje smak każdemu ludzkiemu działaniu. Taka jest logika Ewangelii. Wolontariusz przez bezinteresowność i czułość staje się ikoną Jezusa jak św. Matka Teresa z Kalkuty. Duchowość miłosiernego Samarytanina nie może być zarezerwowana dla nielicznych. Albo angażuję się wielkodusznie, albo zostałem zainfekowany przez myślenie biznesowe: „Co z tego będę miał?”.

– W jaki sposób towarzyszy Ksiądz osobom chorym, niepełnosprawnym, w jakich strukturach? Jakie działania są podejmowane?

– Pierwszą i niezmienną formą towarzyszenia osobom chorym i niepełnosprawnym jest obecność pełna zrozumienia i serdeczności. Pewna osoba niesamodzielna powiedziała mi kiedyś: „Tak często mówicie, że chorzy są w sercu Kościoła, a poświęcacie nam tylko pięć minut w pierwszy piątek miesiąca”. Trudno z tym polemizować. Błogosławieni, którzy znajdują czas, by odwiedzać chorych!
Bogu dzięki za wszystkie pierwszopiątkowe spotkania kapłanów z chorymi – to niezbędne minimum parafialnego duszpasterstwa chorych. Byłoby wspaniale, gdyby szafarze nadzwyczajni Komunii św. mogli w każdą niedzielę zanosić Komunię św. do osób cierpiących, które pozostają w domu. Cieszę się, że są wspólnoty, w których już tak się dzieje. Mogłoby ich być więcej.
W sposób uroczysty świętujemy Światowy Dzień Chorego we wspomnienie Matki Bożej z Lourdes 11 lutego. W tym roku zapraszam do parafii św. Wojciecha w Częstochowie, gdzie o godz. 11 będziemy przeżywać Eucharystię pod przewodnictwem abp. Wacława Depo, metropolity częstochowskiego. Wieczorem na Jasnej Górze – jak co roku – wspólnota „Betel” podejmie czuwanie modlitewne.
Wzruszające są pielgrzymki osób cierpiących do Matki Bożej Częstochowskiej. Zawsze 6 lipca spotyka się na Jasnej Górze Apostolstwo Chorych, natomiast w ostatnią sobotę sierpnia z Olsztyna k. Częstochowy wędruje kilkusetosobowa grupa ludzi słabych i ubogich.
We wrześniu odbywają się regionalne spotkania chorych pod przewodnictwem naszych pasterzy. Raz lub dwa razy w miesiącu odprawiane są Msze św. dla osób niepełnosprawnych, ich rodzin i przyjaciół w większych miejscowościach archidiecezji: Częstochowie, Wieluniu, Zawierciu, Radomsku, Myszkowie, Krzepicach, Działoszynie i Pajęcznie. W tych wspólnotach ma miejsce również przygotowanie do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego dla osób specjalnej troski. Podobnie towarzyszy swoim podopiecznym duszpasterstwo osób głuchoniemych i niedosłyszących.
O problemach ludzi, którzy źle się mają, możemy usłyszeć w cotygodniowej audycji „Inne spojrzenie”, emitowanej na falach Katolickiego Radia „Fiat” (poniedziałek godz. 14.10).
Błogosławieństwem dla naszej archidiecezji są domy „Betel”, w których mieszkają upośledzone sieroty społeczne – skromni przewodnicy na szlaku miłosierdzia. Dzięki życzliwości Księdza Arcybiskupa Metropolity możemy co roku wesprzeć to dzieło naszymi ofiarami składanymi do puszek z racji Światowego Dnia Chorego. Kwesta tym razem odbywa się 10 lutego. Nasza pomoc dotrze również w ten sposób do domów „Betel” na kontynencie afrykańskim – w Etiopii i Madagaskarze.

Tagi:

niepełnosprawni Betel Światowy Dzień Chorego