W liturgiczne wspomnienie Matki Bożej z Lourdes, 11 lutego, obchodziliśmy XXVII Światowy Dzień Chorego. Tegorocznym uroczystościom towarzyszyły słowa Jezusa: „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mt 10,8)
Odpowiadając na zaproszenie Papieża do spotkania z ludźmi chorymi, Caritas Archidiecezji Przemyskiej we współpracy z Diecezjalnym Duszpasterzem Chorych, ks. Marcinem Hunią oraz dzięki wsparciu Kapłanów posługujących w wybranych parafiach naszej archidiecezji zorganizowała kilka modlitewnych spotkań. Uroczyste Msze św. w intencji ludzi cierpiących oraz celebracje sakramentu chorych sprawowano w: Jarosławiu (kolegiata), Przemyślu (pw. św. Józefa Sebastiana Biskupa), Łańcucie (fara), Przeworsku (fara), Brzozowie, Krośnie (Centrum Medyczno-Charytatywne Caritas), Sanoku (fara) oraz w Ustrzykach Dolnych (pw. Józefa Robotnika). Wszystkim zaangażowanym w organizację i przebieg tego wydarzenia składamy serdeczne „Bóg zapłać”.
Reklama
Zorganizowany po raz kolejny w naszych lokalnych środowiskach Dzień Chorego, to tylko jedna z wielu inicjatyw podejmowanych przez Caritas na rzecz osób cierpiących. W celu optymalizacji warunków życia chorych, dotkniętych rożnymi formami niepełnosprawności, ta kościelna agenda każdego dnia, w różnych placówkach podejmuje szereg działań o profilu medycznym, pielęgnacyjnym, opiekuńczym oraz profilaktycznym. Warto wspomnieć w tym miejscu o funkcjonującym Centrum Medyczno-Charytatywnym Caritas w Krośnie (ul. Grodzka 45a), Domu Spokojnej Starości im. Św. Jana z Dukli w Kąkolówce, Domu Pomocy Społecznej „Światło Nadziei” w Sanoku (ul. Królowej Jadwigi 12), Centrum Terapii i Rehabilitacji w Przemyślu (ul. Ks. J. Popiełuszki 5), działających wypożyczalni sprzętu rehabilitacyjnego (Przemyśl, Krosno, Ustrzyki Dolne, Wysoka k. Łańcuta) czy o zorganizowanej dla osób chorych i starszych opiece domowej. Wymienione niektóre przedsięwzięcia, to wymierny dowód holistycznej i stałej kurateli Caritas nad osobami doświadczonymi chorobą i cierpieniem.
Najmłodszym „dzieckiem” Caritas Archidiecezji Przemyskiej jest powstałe jesienią 2018 roku Centrum Medyczno-Charytatywne im. św. Józefa w Przemyślu. W jego skład wchodzi Hospicjum, Zakład Opiekuńczo-Leczniczy o profilu psychiatrycznym oraz Zakład Opiekuńczo-Leczniczy o profilu ogólnym. Siedziba Centrum usytuowana jest na obrzeżach miasta, przy ul. J. Słowackiego 85, w dawnych budynkach Szpitala Wojskowego. Celem tej placówki jest objęcie całodobową opieką i leczeniem osób, które przebyły ostrą fazę leczenia szpitalnego, mają ukończony proces diagnozowania, leczenia operacyjnego lub intensywnego leczenia zachowawczego, nie wymagają już dalszej hospitalizacji, jednak ze względu na stan zdrowia i stopień niepełnosprawności nie są zdolne do samodzielnej troski o siebie (pacjenci, którzy w skali Barthel uzyskali od 5 do 40 pkt.). Do opieki długoterminowej w ZOL Caritas mogą być zakwalifikowani przewlekle chorzy somatycznie i psychosomatycznie, z wyłączeniem osób, u których zdiagnozowano ostrą fazę choroby psychicznej. Centrum Medyczno-Charytatywne świadczy pomoc osobom dorosłym, przewlekle chorym w różnym wieku w zakresie zabezpieczenia specjalistycznej opieki i leczenia (ZOL o profilu ogólnym) oraz osobom, które mają zdiagnozowaną chorobę psychiczną (ZOL o profilu psychiatrycznym). Warunkiem koniecznym do objęcia opieką jest: pisemna zgoda chorego lub opiekuna ustawowego, skierowanie od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub lekarza prowadzącego pacjenta z oddziału szpitalnego, w tym do ZOL-u o profilu psychiatrycznym skierowanie od lekarza psychiatry oraz wypełniony zestaw dokumentów (do pobrania ze strony: www.przemysl.caritas.pl).
Działalność tej placówki finansowana jest zasadniczo z Narodowego Funduszu Zdrowia, natomiast 70% kwoty należnej za miesięczny pobyt pochodzi ze świadczeń emerytalnych/rentowych pacjentów, opiekunów prawnych bądź członków rodzin. Istotny jest fakt, że bez względu na wysokość tego świadczenia, pacjent czy rodzina nie ponosi żadnych dodatkowych opłat. Caritas Archidiecezji Przemyskiej realizując różnego rodzaju projekty, zabezpiecza wyposażenie placówki, specjalistyczny sprzęt oraz pokrywa koszty dodatkowego zatrudnienia ludzi wykonujących pracę w zakresie zapewnienia dogodnych warunków życia dla naszych pacjentów.
O tym m.in. jaki personel pracuje w placówce, jakie usługi są w niej świadczone oraz w jakim zakresie Centrum odpowiada potrzebom społecznym, dowiemy się z lektury kolejnego artykułu.
Kilka tygodni temu mieliśmy okazję wysłuchać w kościele w ramach niedzielnych czytań Ewangelii o miłosiernym Samarytaninie (Łk 10, 30-37). Ta przypowieść, podobnie jak wszystkie opowiadane przez Jezusa, zmusza nas do refleksji, tym razem na temat naszej postawy względem bliźnich.
Iwo Hélory żył w latach 1253 -1303 we Francji, w Bretanii. Urodził się w Kermartin, w pobliżu Tréguier. Po ukończeniu 14. roku życia studiował w Paryżu na Wydziale Sztuk Wyzwolonych, później na Wydziale Prawa Kanonicznego i Teologii, a w Orleanie na Wydziale Prawa Cywilnego.
Po trwających 10 lat studiach powrócił do rodzinnej Bretanii. Do 30. roku życia pozostawał - jako człowiek świecki - na stanowisku oficjała diecezjalnego w Rennes, sprawując w imieniu biskupa funkcje sędziowskie. Zasłynął jako człowiek sprawiedliwy i nieprzekupny, obrońca interesów biedaków, za których nieraz sam opłacał koszty postępowania, a także - jako doskonały mediator w sporach.
Później poszedł za głosem powołania i po przyjęciu święceń kapłańskich skupił się na pracy w przydzielonej mu parafii. Biskup powierzył mu niewielką parafię Trédrez, a po roku 1293 nieco większą - Louannec. Iwo od razu zjednał sobie parafian, dając przykład ubóstwa i modlitwy. W czasach, kiedy kapłani obowiązani byli odprawiać Mszę św. tylko w niedziele i święta, Iwo czynił to codziennie, niezależnie od tego, gdzie się znajdował. Często, chcąc pogodzić zwaśnionych, zanim zajął się sprawą jako sędzia, odprawiał w ich intencji Mszę św. - po niej serca skłóconych w jakiś cudowny sposób ulegały przemianie i jednali się bez rozprawy. Nadal chętnie służył wiedzą prawniczą wszystkim potrzebującym, sam żyjąc bardzo skromnie. Był doskonałym kaznodzieją. Iwo Hélory zmarł 19 maja 1303 r. W 1347 r. papież Klemens VI ogłosił go świętym. Jego kult rozpoczął się zaraz po jego śmierci i bardzo szybko rozprzestrzenił się poza granice Bretanii. Kościoły i kaplice jemu dedykowane zbudowano m.in. w Paryżu i w Rzymie. Wiele wydziałów prawa i uniwersytetów obrało go za patrona, m.in. w Nantes, Bazylei, Fryburgu, Wittenberdze, Salamance i Louvain. Został pochowany w Treguier we Francji, które jest odtąd miejscem corocznych pielgrzymek adwokatów w dniu 19 maja.
Warto też dodać, że do Polski kult św. Iwona dotarł stosunkowo wcześnie. Już 25 lat po jego kanonizacji, w 1372 r. jeden z kanoników wrocławskiej kolegiaty św. Idziego, Bertold, ze swej pielgrzymki do Tréguier przywiózł relikwie świętego. Umieszczono je w jednym z bocznych ołtarzy kościoła św. Idziego. Również po relikwie św. Iwona pojechał opat Kanoników Regularnych Henricus Gallici. Na jego koszt do budującego się wówczas kościoła Najświętszej Maryi Panny na Piasku dobudowano kaplicę św. Iwona, w której umieszczono ołtarzyk szafkowy z relikwiami. Niestety, nie dotrwały one do naszych czasów, w przeciwieństwie do kultu, który, przerwany na początku XIX wieku, ożył w 1981 r. Od tego czasu w każdą pierwszą sobotę miesiąca w kaplicy św. Iwona zbierają się prawnicy wrocławscy na Mszy św. specjalnie dla nich sprawowanej.
Drugim ważnym miejscem kultu św. Iwona w Polsce jest Iwonicz Zdrój, gdzie znajduje się jedyny w Polsce, jak się wydaje, kościół pw. św. Iwona, z przepiękną rzeźbioną w drewnie lipowym statuą Świętego.
Warto też wspomnieć o zakładanych w XVII i XVIII wieku bractwach św. Iwona, gromadzących w swych szeregach środowiska prawnicze, a mających przyczynić się do ich odnowy moralnej. Bractwa te istniały przede wszystkim w miastach, gdzie zbierał się Trybunał Koronny: w Piotrkowie Trybunalskim (zał. w 1726 r.) i w Lublinie (1743 r.). W obydwu do dziś zachowały się obrazy przedstawiające Świętego: w Piotrkowie - w kościele Ojców Jezuitów, w Lublinie - w kościele parafialnym pw. Nawrócenia św. Pawła. Istniały też bractwa w Przemyślu (XVII w.), prawdopodobnie w Krakowie (zachował się XVIII-wieczny obraz św. Iwona w zakrystii kościoła Ojców Pijarów), w Warszawie i we Lwowie. W diecezji krakowskiej czczono św. Iwona w Nowym Korczynie (w 1715 r. w kościele Ojców Franciszkanów konsekrowano ołtarz św. Iwona) oraz w Nowym Sączu, w kręgach związanych z Bractwem Przemienienia Pańskiego.
Natomiast we Wrocławiu, w kaplicy kościoła pw. Najświętszej Marii Panny na Piasku, znajduje się witraż wyobrażający św. Iwo. Został on ufundowany w 1996 r. przez adwokatów dolnośląskich z okazji 50-lecia tamtejszej adwokatury.
Ojciec Święty mianował nuncjuszem apostolskim w Słowenii i delegatem apostolskim w Kosowie abp Luigiego Bianco, arcybiskupa tytularnego Falerone, dotychczasowego nuncjusza apostolskiego w Ugandzie - poinformowało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej
Arcybiskup Luigi Bianco urodził się 3 marca 1960 roku w Montemagno w pobliżu Pizy we Włoszech. Święcenia kapłańskie przyjął 30 marca 1985 r. dla diecezji Casale Monferrato. Uzyskał doktorat z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Urbaniańskim w Rzymie. Wstąpił do służby Stolicy Apostolskiej 1 lipca 1989 r., a następnie pracował w nuncjaturach apostolskich we Włoszech (1989-1991), Egipcie (1991-1994), Argentynie (1994-1999), Chorwacji (1999-2002) oraz Hiszpanii i Andorze (2002-2009).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
