Reklama

Wiara

gps na życie

Ile kilometrów ma Miłosierdzie?

Mają ambicję stać się największą kampanią filantropijną w Polsce, a za kilka lat dotrzeć na wszystkie kontynenty, do tysiąca miast na całym świecie.
Na razie w ramach kampanii udało się zebrać ponad 4,5 mln zł i zrealizować 185 projektów. „Kilometry Dobra”

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dwa początki na raz: zaczyna się marzec i jednocześnie nowy semestr na uczelni. A jak nowy semestr, to i nowe przedmioty. Wśród nich: fundraising, czyli proces zdobywania funduszy. A taki już mamy świat, że (poza pewnymi wyjątkami) trudno bez nich działać. W sali pojawia się prowadzący. Po chwili pyta studentów: – Wspiera ktoś z was jakieś akcje dobroczynne? Kilkanaście głów przytakuje. – Zacznijcie dawać, a jeśli po kilku miesiącach zobaczycie, że brakuje wam tych wydanych pieniędzy, to przyjdźcie do mnie, a ja wam oddam, co do złotówki”. Po skromnym, lecz pewnym siebie tonie da się wyczuć, że to nie żart. Ani prowokacja. „Biorę za te słowa odpowiedzialność – dodaje prowadzący i kontynuuje zajęcia. Po czasie wyświetla na ścianie wielki plakat. „Kilometry Dobra” – czytam... i dopiero teraz uświadamiam sobie, że twórca dzieła, o którym z roku na rok jest coraz głośniej, właśnie stoi przede mną za wykładowym biurkiem.

Kawałki Kawałki

„Kilometry dobra” to nie pojedyncza akcja charytatywna. To kampania. I to międzynarodowa. Jedyna, w której każdego roku biorą udział organizacje z całego świata. Pomysłodawcą jest Robert Kawałko, prezes Polskiego Instytutu Filantropii i wykładowca akademicki na Uniwersytecie Papieskim w Krakowie. Idea jest prosta, lecz bardzo skuteczna. „Kilometry Dobra” to po prostu koalicja. Każda chętna organizacja charytatywna może połączyć swoje siły z innymi i tak zakłada się koalicję. W takiej kampanii trud zadań i kosztów, takich jak nagłaśnianie dzieła, organizowanie zbiórek, czy wreszcie impreza finałowa, rozkłada się na wielu. Z takich dobroczynnych „kawałków” powstaje piękna całość. A koszty, jakie generowałyby pojedyncze akcje poszczególnych organizacji, można zaoszczędzić i przemienić w wymierne dobro, dostarczone pod konkretne adresy. Duch Miłosierdzia ucieleśniony z pomysłem.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Miłosierdzie z bogactwem, skąpstwo z biedą

– Aby stać się prawdziwie bogatym, najpierw trzeba stać się miłosiernym. Hojnym. Nigdy odwrotnie – przekonuje Robert Kawałko. A prawdziwe bogactwo to coś więcej niż finanse, a nawet więcej niż emocje, satysfakcja z siebie czy lepsza samoocena. W hojności chodzi o to, że ona po czasie zmienia całe życie darczyńcy. Staje się sposobem myślenia i stylem postrzegania siebie i innych. I do tego naprawdę nie trzeba mieć grubego portfela. – Chodzi tu o zmianę naszej mentalności. A także o to, byśmy w cywilizacji indywidualistów zamiast się kłócić, potrafili coś robić razem. I to dla szlachetnych celów – zachęca prezes PIF. A cele są rzeczywiście szlachetne, bo uczestnikami „Kilometrów Dobra” są stowarzyszenia, szkoły, fundacje oraz domy dziecka. Pod tym wspólnym szyldem, przez 3 miesiące, od początku marca aż do dnia dziecka, pozyskują one pieniądze wszystkimi możliwymi kanałami: przez zbiórki w galeriach i centrach handlowych, parafiach, szkołach i na głównych placach miast, przy okazji koncertów i biegów charytatywnych, a także wirtualnie: przez strony internetowe, aukcje i blogi. Finał tegorocznej kampanii w całej Polsce odbędzie się w dniach 1-2 czerwca.

Reklama

Dlaczego akurat kilometry?

Koalicję napędza duch pozytywnej rywalizacji, której przyświeca idea pobicia rekordu Guinnessa. Organizacje i ich darczyńcy starają się o jak najwyższy wynik i zdobycie rekordu w układaniu monet o tym samym nominale w długie szeregi. Stąd nazwa „Kilometry Dobra”. Monety przykleja się do taśmy, tworząc w ten sposób jednometrowe odcinki. Jest to pomysł Filipińczyków sprzed kilku lat. Obecny rekord już od lat siedmiu należy do Austriaków. Aby go pobić, monety ułożone w szeregi we wszystkich polskich miastach muszą mieć łączną długość 75,2 km. Taki ciąg złotówek będzie wart prawie 3,5 mln zł.

Po owocach poznacie

Dzięki „Kilometrom Dobra” udało się jak dotąd zebrać ponad 4,5 mln zł. Dzięki każdej z zebranych złotówek zrealizowano już 185 projektów. Remont przedszkola benedyktynek w Jarosławiu, powstanie świetlicy dla osób niepełnosprawnych w Zamościu, stypendia dla dzieci i młodzieży z podkrakowskich Michałowic czy wreszcie potężny remont Katolickiego Ośrodka Wychowania i Terapii Uzależnień „Metanoia” w Czarnej Białostockiej to tylko jedne z wielu, bardzo wielu owoców tej międzynarodowej kampanii. Każdy może się do niej przyłączyć. Zarówno organizacje potrzebujące wsparcia, sponsorzy, jak i osoby chętne do pomocy w roli wolontariuszy znajdą wszystkie wskazówki i szybki kontakt na oficjalnej stronie internetowej „Kilometrów”.

Reklama

W jednej drużynie

Do stale powiększającego się grona osób wspierających kampanię przyłącza się coraz więcej osób znanych. Jak dotąd oficjalnymi ambasadorami „Kilometrów Dobra” są m.in. piłkarze: Robert Lewandowski, Jacek Krzynówek, Jakub Wawrzyniak, Kamil Grosicki i Łukasz Piszczek, skoczek narciarski Maciej Kot, szczypiornista Piotr Wyszomirski oraz siatkarka Paulina Maj-Erwardt. Obok nich aktorzy: Cezary Żak i Artur Barciś, prezenterzy telewizyjni: Omenaa Mensah i Krzysztof Ibisz, muzycy: Witold Paszt, Ewa Bem, Barbara Stępniak-Wilk i Joachim Mencel oraz zespoły muzyczne, takie jak: Perfect, IRA, Golec uOrkiestra i Skaldowie. Ci ostatni ułożyli nawet specjalną piosenkę, która jest oficjalnym hymnem kampanii (bez trudu można ją znaleźć w internecie).

Tysiąc miast i cały świat

Zarówno Robert Kawałko, jak i wszyscy współpracownicy i wolontariusze tworzący „Kilometry Dobra” mają jedno pragnienie: aby wkrótce dzieło stało się największą kampanią filantropijną w Polsce, a za kilka lat monety były układane w kilometry na wszystkich kontynentach, w tysiącu miast na całym świecie. Oby to życzenie spełniało się na naszych oczach. Bo, jak mówi prezes PIF, jeszcze nikt nie żałował, że został lepszym człowiekiem.

2019-04-24 08:57

Ocena: +4 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bujna młodość

Nie tak dawno pisałam na łamach „Niedzieli Młodych” o książkach Katarzyny Bodziachowskiej z cyklu „Nasze niezwykłe historie”. Dziś szczególnie pragnę zaprosić na promocję najnowszej z nich pt. „Marynka” do częstochowskiego Ośrodka Promocji Kultury „Gaude Mater”. Promocja odbędzie się 20 marca o godz. 18.00. „Marynka” to książka opowiadająca o Marii Leszczyńskiej, która została królową Francji. O jej dzieciństwie, dorastaniu, rozterkach i radościach młodości. Jest napisana piękną polszczyzną i z pewnością spodoba się zarówno juniorom, jak i seniorom.

CZYTAJ DALEJ

Słowo abp. Adriana Galbasa SAC do diecezjan w związku z nominacją biskupią

2024-04-23 12:39

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

Karol Porwich/Niedziela

Abp Adrian Galbas

Abp Adrian Galbas

Nasze modlitwy o wybór Biskupa przyniosły piękny owoc. Bp Artur nie jest tchórzem i na pewno nie będzie uciekał od spraw trudnych - pisze abp Adrian Galbas.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje".

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję