W Narodowym Dniu Czytania Pisma Świętego, który przypada w niedzielę 5 maja br., chodzi, moim zdaniem, o to, by na tym jednym dniu nie poprzestać. Intencją tej inicjatywy jest spopularyzowanie codziennej lektury Biblii, żywego kontaktu ze Słowem.

Po co nam to? Odpowiedzi jest wiele, ale warto się skoncentrować na tej z Listu do Rzymian: „Wiara rodzi się ze słuchania, słuchanie natomiast ma miejsce dzięki słowu Chrystusa”.

Właśnie. Naszą codzienność wypełniają dźwięki: rozmowy, wiadomości, reklamy, muzyka... Po co zatem słuchać jeszcze Biblii, która dodatkowo wymaga od nas zarówno intelektualnego, jak i duchowego zaangażowania?

Lektura Biblii nie może polegać tylko na jej coraz lepszym poznawaniu. W istocie to nie my mamy ją poznać, ale to Biblia ma poznać i przemienić nasze spojrzenie na wiarę, na drugiego człowieka. To jest nasz punkt wyjścia – Księga, na której opieramy życie, bo przecież „zmartwychwstał, jak powiedział”, w niej jest Jego słowo.

Pamiętajmy, że Biblia jest świadectwem tego, iż Bóg jest Bogiem Życia, czyli w Nim zawiera się nasze życie. O tej prawdzie łatwo zapomnieć w zabieganej codzienności. Dlatego warto zatrzymać się choćby na chwilę i w ciszy swojego serca czytać Pismo Święte. Czytać i słuchać. Słuchać i wierzyć.

Nie chodzi bowiem tylko o to, by uwierzyć teoretycznie, ale – jak mówi ks. prof. Waldemar Chrostowski – „wejść w świat Biblii i uczynić go swoim”. A tu nie ma innej drogi jak codzienna lektura.

Z własnego doświadczenia wiem, że z czasem będzie ona coraz mniej uciążliwa. Stanie się naturalna jak oddychanie. Będzie rytmem codzienności, a nawet duchowym i intelektualnym wyzwaniem. O tym, jak tego dokonać, piszemy w najnowszej „Niedzieli” i podpowiadamy sposoby codziennego korzystania z tego daru, którym jest Pismo Święte.

W perspektywie poznania Biblii wszyscy stoimy na początku drogi. Nawet przed teologami otwiera ona coraz to nowe możliwości interpretacji. Dla nas wszystkich stanowi niewyczerpywalne źródło. Wystarczy z niego czerpać i słuchać. Wtedy niepostrzeżenie „wrośniemy” w rzeczywistość Biblii i z czasem zobaczymy owoce tego słuchania w konkretnych sytuacjach. Nagle się okaże, że umiemy coś przemilczeć, kulturalnie wypowiedzieć swoje zdanie, w naturalny sposób zwracamy się do Boga o pomoc. Więcej nawet – okaże się, że odczuwamy głód Boga. Myślimy o Nim nie tylko wtedy, gdy dzieje się coś spektakularnego czy trudnego, ale także w pozornie zwykłych sytuacjach. Bóg Życia – tak żywy w Piśmie Świętym – będzie żył w nas, a świat Biblii będzie naszym światem.