Była to nagroda dla wychowanków za ich dotychczasową postawę. Do wyjazdu przygotowywali się przez trening na 30-kilometrowych wyprawach rowerowych, ucząc się pokonywać podjazdy, jak i zjazdy. I opłaciło się, bo teraz wspominają to wydarzenie jako niezwykłe, choć wymagające wysiłku, gdyż przejechali ponad 315 km.

– Wyjechaliśmy na pielgrzymkę po odprawieniu Mszy św. przez o. Rocha. Pogoda nam sprzyjała. Jechaliśmy 4 dni. Po dotarciu na miejsce w kaplicy obeszliśmy ołtarz z obrazem na kolanach. Była też okazja do spowiedzi. Zachęcam wszystkich, starszych, młodszych, w średnim wieku, żeby nie bać się i spróbować swoich sił – wspomina Bartłomiej.

W podobnym tonie wypowiadają się kolejni uczestnicy wyprawy, np. Krystian: – Czuję się bardzo odmieniony po tym wyjeździe. W grupie jechało się bardzo przyjemnie. Dojechaliśmy do celu wszyscy cali i zdrowi. Jestem bardzo zadowolony.

A Remigiusz dodaje: – Po raz pierwszy byłem na Jasnej Górze. Byłem zadowolony, że udało mi się pokonać całą trasę bez większych problemów. Odwiedziliśmy kaplicę z obrazem Matki Bożej Częstochowskiej i tam złożyliśmy swoje intencje.

– Na pielgrzymce rowerowej chodzi o to, aby jechać i być razem – dodaje opiekun duchowy, franciszkanin o. Roch. – Codziennie odprawialiśmy Mszę św., ale też razem pokonywaliśmy kolejne kilometry, górki i zjazdy, martwiliśmy się o pogodę, razem cieszyliśmy się z promieni słońca lub kawałka cienia. Cieszę się, że mogłem pojechać z tymi chłopakami, a oni się sprawdzili. Nie marudzili, nie stękali, nie poddawali się, chociaż wysiłek był duży. Patrzę teraz na nich i myślę sobie, co się w nich zmieniło. Owszem, na zewnątrz każdy ma minę twardziela, ale jestem przekonany, że w środku coś tam drgnęło, że przyszło nowe doświadczenie, które pozostanie w sercu na zawsze.

Jeden z wychowawców, Jacek Parański, zwraca uwagę, że taka wyprawa ma swój pożądany aspekt wychowawczy.

– Wszystkie nasze działania zmierzają do jednego celu, do readaptacji społecznej. Wychowankowie umieszczani są w zakładach poprawczych dlatego, że coś zadziało się w ich relacjach społeczno-emocjonalnych. Ten rozwój nie następuje w sposób właściwy. Dlatego tu, w zakładzie, podejmujemy takie działania, które zmierzają do naprawy tej części, tego fragmentu osobowości, postaw, elementu ich życia. Pielgrzymka rowerowa ma ten sens, że grupa chłopców jest włączona w szerszą społeczność, już częściowo zintegrowaną, która ma już własną strukturę, własne cele i oni w nią są wkomponowani.

– To już była jubileuszowa, bo 10. pielgrzymka – dodaje kolejny wychowawca Piotr Kocyła – a przy okazji humorystycznie mogę powiedzieć, że przez dziesięć poprzednich wypraw nie złapaliśmy tylu gum, co teraz. Jak przystało na 10. jubileusz, było 10 takich przypadków. Jeden z uczestników złapał ich 4. Generalnie pielgrzymka udała się pod każdym względem. Tak jak i poprzednio, ta grupa chłopców, która jechała z nami, sprawdziła się w 100%.

A co dalej? – Za rok, kolejna wyprawa! – mówią zgodnie wszyscy.