W Międzyrzeckim Ośrodku Kultury 8 lutego zostały wręczone statuetki Lubuski Samarytanin. To druga edycja nagrody Biskupa Diecezjalnego przyznawanej osobom i instytucjom, które na co dzień są szczególnie blisko człowieka chorego i cierpiącego.
Lubuski Samarytanin jest nagrodą Biskupa Diecezjalnego, który chce w ten sposób dostrzegać i pokazywać jako wzorce w przestrzeni diecezjalnej te osoby, które są godne naśladowania. Potrzebujemy w tej przestrzeni medycznej, szpitalnej i hospicyjnej takich konkretnych, dobrych postaw ludzi, którzy z troską będą otaczali każdego człowieka, każde życie. To są właśnie Lubuscy Samarytanie – powiedział ks. Tomasz Duszczak, przewodniczący Kapituły Nagrody Lubuski Samarytanin.
W tym roku w kategorii wolontariusz statuetkę otrzymały s. Maria Elekta, pielęgniarka ze Zgromadzenia Sióstr Felicjanek, które prowadzą Dom Pomocy Społecznej w Szarczu, oraz Donata Wojnicz z Zielonogórskiego Oddziału Ogólnopolskiej Organizacji „Kwiat Kobiecości”. W kategorii pracownik Służby Zdrowia nagrodę otrzymali Monika Rubaszewska, pielęgniarka na Oddziale Okulistycznym w Wielospecjalistycznym Szpitalu Wojewódzkim w Gorzowie, oraz lek. med. Wojciech Strugała ze Szpitala Międzyrzeckiego im. Pięciu Świętych Braci Międzyrzeckich. W kategorii instytucje, stowarzyszenia nagrodę otrzymali Cisi Pracownicy Krzyża z Głogowa oraz Zielonogórskie Stowarzyszenie Amazonek. – Wiele pielęgniarek i położnych zasługuje na takie wyróżnienie. Właściwie każda z nas jest codziennie takim dobrym samarytaninem, a ja czuję się reprezentantem tej grupy zawodowej i jestem dumna, że mogę kroczyć właśnie w takim gronie – powiedziała Monika Rubaszewska. Podczas uroczystości bp Tadeusz Lityński zatwierdził pośmiertnie jako siódmego laureata nagrody Lubuski Samarytanin zmarłego nagle wieloletniego lekarza Szpitala Międzyrzeckiego, ordynatora Oddziału Chirurgii śp. Krzysztofa Adamkowicza.
Wiadomo już, że gala trzeciej edycji nagrody Lubuski Samarytanin odbędzie się w Głogowie.
Tegoroczną nagrodę im. dr. Michała Marczaka otrzymał Bogusław Szwedo, prezes Radia Leliwa, regionalista, autor kilkunastu publikacji historycznych.
Prezes Bogusław Szwedo jest autorem bardzo licznych publikacji oraz około tysiąca biogramów. Jak sam przyznaje, od kilku lat pracuje nad kolejnymi tomami „Tarnobrzeskiego Słownika Biograficznego”. Jednak najbardziej dumny jest z publikacji „Kapelani wojskowi na drogach ku niepodległości. Sto biogramów na stulecie Biskupstwa Polowego w Polsce”, która powstała na prośbę ówczesnego bp. polowego Józefa Guzdka. Jak powiedział Jerzy Sudoł, starosta tarnobrzeski, propozycja od biskupa polowego, była docenieniem dotychczasowej pracy laureata. – Pan Bogusław w pełni zasłużył na nagrodę swoją działalnością, rzetelnymi wydawnictwami. Jego książki same się bronią, wszystkie są znakomicie przygotowane. Zaczynał od „Kawalerów Virtuti Militari ziemi niżańskiej”, później kolejnych regionów, kawalerów różnych profesji, byli bowiem kapłani, sportowcy, a obecnie pracuje nad bardzo ważnym dla Tarnobrzega i powiatu wielotomowym opracowaniem biografii ludzi zasłużonych dla naszego najbliższego regionu – zauważył Jerzy Sudoł. – Nie będę ukrywał, że czuję się zaszczycony, jest to bowiem nagroda renomowana, która stanowi swego rodzaju zwieńczenie 40 lat mojej działalności w dziedzinie historii lokalnej, jak również szerszej. Jestem wdzięczny kapitule, że dostrzegła moją pracę, nagradzając ją – powiedział Bogusław Szwedo.
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
Pielgrzymka Jubileuszowa dekanatu Łódź Retkinia-Ruda do Sanktuarium Matki Boskiej Zwycięskiej w Łodzi
- Odpuść sam sobie, rzuć się w miłosierdzie, ostatecznie tymi Drzwiami Świętymi jest serce Jezusa miłosiernego! – mówił ks. Kazimierz Woźniak podczas pielgrzymki jubileuszowej dekanatu Łódź Retkinia-Ruda.
Wierni z wszystkich parafii dekanatu Łódź Retkinia-Ruda wzięli udział w jubileuszowej pielgrzymce do Sanktuarium Matki Boskiej Zwycięskiej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
