Motywem przewodnim przeżywanych dni skupienia była Eucharystia. Jak zaznaczał ks. Augustyn Łyko, diecezjalny moderator Kół Żywego Różańca: – W obecnym roku przeżywamy w naszej diecezji Kongres Eucharystyczny, stąd potrzeba mówienia o żywej i prawdziwej obecności Chrystusa w Najświętszym Sakramencie.
W trakcie spotkania członkowie kół różańcowych uczestniczyli we Mszy św., odprawili Drogę Krzyżową, adorowali Najświętszy Sakrament, ale była również chwila na wspólny śpiew pieśni maryjnych. Rekolekcje czy dni skupienia dla kół różańcowych to uczenie się za przykładem wielkiego czciciela Maryi – św. Ludwika Grignion de Montfort, jak ofiarować Bogu przez Maryję największe dobra naturalne – ciało i zdrowie; jak ofiarować dobra moralne – wszelkie talenty i zdolności, szacunek i zaufanie u bliźnich; jak ofiarować dobra duchowe – czyli modlitwy i dobre uczynki.
W diecezji sandomierskiej ponad 40 tys. osób przynależy do Kół Żywego Różańca
Podziel się cytatem
Reklama
Ten czas to zdobywanie pewności, że oddać wszystko, co człowieka stanowi, to pierwszy warunek przyjaźni, to podstawa miłości. Dni skupienia to również uświadomienie sobie zadania, jakie stawia przed swymi czcicielami Maryja, która nie chce, aby pozostawali niemymi, głuchymi i ślepymi. Nie żąda nadzwyczajnych ofiar jak od wielkich świętych – biczowania, surowych pokut, choć zdarza się, że o takie prosi. Matka Jezusa i Matka wszystkich ludzi stawia zadanie uświęcania siebie i bliźnich przez codzienną modlitwę na różańcu.
W diecezji sandomierskiej do Kół Żywego Różańca przynależy ponad 40 tys. członków, którzy każdego dnia odmawiają Różaniec. Jak mówił ks. Łyko: – Koła Żywego Różańca to formacja typowo modlitewna. Członkowie wspólnot różańcowych to ludzie, na których parafia, a nawet cały Kościół, może liczyć. Myślę nie tylko o Kościele pielgrzymującym na ziemi, ale także o tym, który przechodzi czas oczyszczenia w wieczności. Jak powiedziałem, członkowie wspólnoty różańcowej bardzo często aktywnie uczestniczą w życiu parafii. Organizują spotkania z okazji jubileuszów, imienin, rocznic, dbają o kapliczki, ozdabiają figury w pobliżu ich miejsca zamieszkania, spotykają się w każdą pierwszą niedzielę miesiąca na Mszy św. odprawianej w ich intencji oraz na zmianach tajemnic.
O skuteczności modlitwy różańcowej nie potrzeba nikogo przekonywać. Ona pobudza ludzkie serca, porusza sumienia, a ostatecznie otwiera bramy nieba. Maryja szczególnie otacza opieką tych, którzy przez Różaniec okazują Jej swoją miłość. „Módlcie się na różańcu” – to nie słowa księdza czy innej osoby, to wezwanie, niemal błaganie Maryi w tylu sanktuariach i miejscach objawień maryjnych. Sama, trzymając w ręku różaniec, prosi o tę modlitwę. Jakby prosiła: „Jeśli nie możesz odmówić jednej części dziennie, to przynajmniej nie zapomnij o jednej tajemnicy. Bądź wytrwałym apostołem mojej miłości”.
Dzisiaj rozpoczęła się światowa inicjatywa „Milion dzieci modli się na różańcu”. Akcję zorganizowała papieska fundacja Pomoc Kościołowi w Potrzebie. Ma ona swoje źródło w obietnicy Ojca Pio mówiącej o nadziei przemiany świata na lepsze dzięki modlitwie najmłodszych.
Dzisiaj i jutro milion dzieci na całym świecie modli się na różańcu. Od Algierii po Nową Zelandię, od Polski po Japonię, błaganie najmłodszych wzniesie się dzisiaj i jutro do Maryi w powszechnej prośbie o pokój, jedność oraz zakończenie pandemii.
Wilamowice to niewielkie miasteczko leżące ponad 30 km od Wadowic,
między Kętami a Oświęcimiem. Jest to jedna z najstarszych miejscowości
w tej części Polski, o ogromnie bogatej i interesującej przeszłości.
Została założona w połowie XIII wieku przez osadników pochodzących
z pogranicza Niemiec i Flandrii, na co wskazuje zachowana do dziś
gwara wilamowicka, przypominająca stare narzecza germańskie, anglosaskie,
fryzyjskie, angielskie i niderlandzkie. Józef Edlen von Mehofer w
pracy zatytułowanej Der Wadowicer. Kreis im Koanigsreiche Galizien
napisał, że wilamowiczanie byli energicznymi kupcami, zajmowali się
m.in. handlem tkaninami, wytwarzanymi w odległym o dwie mile Andrychowie.
Mieli swoje składy w Hamburgu i Lubece.
Dzieje mieszkańców Wilamowic ściśle splotły się i trwale
powiązały z dziejami narodu polskiego i Kościoła katolickiego. Spośród
nich wyrosło wielu wybitnych rodaków, zasłużonych dla Kościoła i
Ojczyzny, na czele z najwybitniejszym synem tej ziemi - metropolitą
lwowskim abp. Józefem Bilczewskim, który w czasie czerwcowej pielgrzymki
na Ukrainę zostanie wyniesiony do godności błogosławionych przez
Papieża Jana Pawła II.
Józef Bilczewski urodził się w Wilamowicach 26 kwietnia
1860 r. w ubogiej rodzinie rolniczo-rzemieślniczej. Naukę na poziomie
podstawowym pobierał w rodzinnej miejscowości i w Kętach. W latach
1872-80 uczęszczał do 8-letniego gimnazjum w Wadowicach. W Sprawozdaniach
Dyrekcyi drukowano co roku Spisy imienne uczniów podług lokacyi,
czyli wyniki klasyfikacji w każdej klasie. Józef Bilczewski na listach
klasowych notowany był bardzo wysoko. Zawarte tam wyniki podkreślają
pilność i nieprzeciętne zdolności.
13 czerwca 1880 r., co podkreśla dr Gustaw Studnicki
na łamach wadowickiego Przebudzenia, Bilczewski zdał egzamin dojrzałości.
Obejmował on wtedy pięć przedmiotów (pisemny i ustny): język polski,
łaciński, grecki, niemiecki i matematykę. W tym samym roku wstąpił
na Wydział Teologiczny w Krakowie i rozpoczął studia. Po ich zakończeniu
otrzymał święcenia kapłańskie z rąk kard. Albina Dunajewskiego, by
tydzień później obchodzić prymicje w rodzinnych Wilamowicach. W niedługim
czasie został wysłany na dalsze studia do Wiednia, Paryża i Rzymu.
Po powrocie do kraju pracował jako wikariusz w Kętach, w kolegiacie
Świętych Piotra i Pawła i w Gimnazjum św. Anny. Habilitował się na
Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie został mianowany profesorem
dogmatyki Uniwersytetu Lwowskiego, a w 1900 r. wybrany jego rektorem.
Żywa działalność naukowa i publiczna - jak pisze Studnicki - zwróciła
nań uwagę władz kościelnych i świeckich. Mimo silnego oporu samego
kandydata, namiestnik Leon Piński nakłonił go do przyjęcia nominacji
na urząd arcybiskupa metropolity lwowskiego. W uroczystościach uczestniczyła
delegacja z Wilamowic. Wyniesienie ks. prof. Józefa Bilczewskiego
na tak wysoki urząd kościelny było dla wilamowiczan wydarzeniem wielce
radosnym, porównywalnym z późniejszym wybraniem Karola Wojtyły z
Wadowic na papieża.
Jako metropolita Józef Bilczewski położył ogromne zasługi
w rozwoju archidiecezji lwowskiej. Troszczył się o powiększenie liczby
duchowieństwa i placówek duszpasterskich. Działał na polu społecznym
i oświatowym. Jako członek Rady Szkolnej Krajowej zabiegał o polepszenie
doli nauczycieli, o zakładanie szkół, ochronek, czytelni i bibliotek,
zwalczając w ten sposób analfabetyzm. Znane jest jego słynne wystąpienie
w Sejmie w 1907 r. W gorącym przemówieniu postulował podniesienie
płac nauczycielskich. Organizował i popierał związki i stowarzyszenia
religijne, dobroczynne i zawodowe. We Lwowie zbudował wielki dom
katolicki.
W czasie wojen 1914-20 organizował komitet arcybiskupi
do pomocy ofiarom wojny, a także wstawiał się w sprawie prześladowanych
Polaków u metropolity L. Szeptyckiego. Zmarł z przepracowania 20
marca 1923 r., został pochowany na Cmentarzu Janowskim we Lwowie.
Papież Pius XI określił abp. Józefa Bilczewskiego jako "jednego z
największych biskupów swojej doby".
Pomimo upływu czasu i jakże zmienionej sytuacji polityczno-społecznej,
pamięć o świętym Biskupie trwa do dzisiaj. Pamiętają o Słudze Bożym
nie tylko we Lwowie, ale także w Wilamowicach. W rozmowie z proboszczem
parafii wilamowickiej - ks. Michałem Bogutą dowiedziałem się, że
parafianie w każdą środę w nowennie o beatyfikację abp. Józefa Bilczewskiego
proszą Boga o łaski za jego wstawiennictwem.
"Stałem się głową tej Archidiecezji, by także być jej
sercem. Wszystko, co Was obchodzi, znajdzie oddźwięk w duszy mojej"
. Te słowa towarzyszyły abp. Bilczewskiemu od początku do końca jego
dni.
Modlitwa za zmarłych kanoników i prałatów Kapituły Katedralnej
2025-10-22 21:29
ks. Wojciech Kania
Ks. Wojciech Kania/Niedziela
W uroczystość poświęcenia bazyliki katedralnej w Sandomierzu na wspólnej Mszy św. pod przewodnictwem Biskupa Ordynariusza Krzysztofa Nitkiewicza, zebrali się prałaci, kanonicy gremialni i honorowi Sandomierskiej Kapituły Katedralnej. W liturgii uczestniczyły siostry zakonne oraz wierni świeccy.
- W ostatnim dwudziestoleciu nasza katedra odzyskała dzięki pracom konserwatorskim i remontowym swój pierwotny splendor, a rocznica jej poświęcenia przypomina o pięknie Kościoła – wspólnoty oraz o roli katedry – świątyni biskupiej w życiu diecezji – mówił bp Nitkiewicz we wprowadzeniu do Mszy Świętej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
