Kandydaci do święceń diakonatu i prezbiteratu zostali wezwani po imieniu i przedstawieni biskupowi przez rektora. Po tym biskup zadał im dwa pytania: o gotowość do przyjęcia święceń diakonatu i prezbiteratu oraz pełnienia tych posług w Kościele, a także o chęć kształtowania swojego życia, aby wiernie służyć Chrystusowi w Jego Kościele.
Obrzęd przedstawienia kandydatów miał miejsce w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata w toruńskiej katedrze.
Wzór pasterza
Reklama
W homilii Ksiądz Biskup przywołał postać Prymasa Tysiąclecia, który wskazywał, że królestwo Chrystusa jest wieczne i nigdy nie zostanie zwyciężone. Kierując swoje słowa do kandydatów, podał przykład dobrych pasterzy na wzór Chrystusa, którymi są św. Jan Paweł II oraz kard. Stefan Wyszyński. Oni także żyli w trudnym czasie dla Kościoła, dlatego są bardzo dobrym przykładem dla ludzi wierzących współcześnie. Na koniec biskup Józef prosił wszystkich obecnych o modlitwę za kandydatów, aby dobrze przygotowali się do święceń.
Młodzi mężczyźni oświadczają się Kościołowi, który w języku greckim jest oznaczony słowem w formie żeńskiej – „Ecclesia”.
Alumni V roku złożyli podziękowania za czas przebytej już formacji oraz prosili wszystkich zgromadzonych o modlitwę na czas bezpośrednich przygotowań do przyjęcia święceń diakonatu, a później kapłańskich.
Zaręczyny
W uroczystej Mszy św. uczestniczyła cała wspólnota seminaryjna z moderatorami, a także proboszczowie i rodziny przedstawianych kandydatów. Skromny w swojej formie obrzęd posiada od strony duchowej oraz formacyjnej niebywałe znaczenie. Dla kandydatów przedstawianych biskupowi jest to moment potwierdzenia powołania, które daje Kościół. Od tego momentu mogą mieć pewność, że ich przeświadczenie dotyczące powołania jest autentyczne i potwierdzone. Można to porównać do oświadczyn. Młodzi mężczyźni oświadczają się Kościołowi (który w języku greckim jest oznaczony słowem w formie żeńskiej – „Ecclesia”), natomiast biskup w imieniu Kościoła przyjmuje te oświadczyny. Było to niewątpliwie również bardzo ważne wydarzenie w formacji seminaryjnej dla wszystkich braci, przez które mogli skonfrontować się z własną drogą powołania.
