Reklama

Wiara

Jak czcić Józefa?

Rok św. Józefa może stać się dla nas szansą na lepsze poznanie tajemniczego Opiekuna Jezusa. Przywróci też naszej zbiorowej pamięci rozmaite formy kultu i pobożności józefowej, które przez wieki towarzyszyły codzienności katolików.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Nabożeństwa ku czci św. Józefa w pobożności ludowej przybierają bardzo różne formy, takie jak: Godzinki, litanie, Różaniec, modlitwy czy pieśni. Każdy czciciel św. Józefa może wybierać dowolne modlitwy i ćwiczenia duchowe, a pomocą mogą służyć dostępne w każdej katolickiej księgarni książeczki do nabożeństwa, zatwierdzone przez kompetentną władzę kościelną.

Miesiąc św. Józefa

Trwający w Kościele, z woli papieża Franciszka, Rok św. Józefa jest dobrą okazją do pogłębienia duchowości, ale również przypomnienia sobie ważnych form pobożności związanej z tym świętym. Jedną z najbardziej znanych jej form, praktykowanych również dzisiaj, jest rozważanie cnót, tajemnic radosnych i bolesnych życia św. Józefa. Modlitwę tę odmawia się przez cały marzec – miesiąc szczególnie poświęcony temu świętemu. Ważne jest uczynienie tego miesiąca czasem codziennej modlitwy do św. Józefa. Można np. odmawiać przed każdą Mszą św. lub po niej modlitwę Do Ciebie, święty Józefie albo Litanię do św. Józefa, a także rozważać poszczególne tajemnice życia tego świętego. Szczególną pomocą mogą być specjalne książeczki z modlitwami do św. Józefa. Warto podkreślić, że ta praktyka była bardzo dobrze znana w Polsce pod koniec XIX i na początku XX stulecia. W 1906 r. Apostolstwo Modlitwy wydało modlitewnik na miesiąc marzec ku czci św. Józefa – niedawno w wydawnictwie Bernardinum ukazał się jego reprint. Zarówno rozważania na cały marzec, jak i inne modlitwy do św. Józefa można też znaleźć na stronie internetowej narodowego sanktuarium św. Józefa w Kaliszu (www.swietyjozef.kalisz.pl).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Dzień św. Józefa

W pobożności józefowej istotne miejsce zajmuje dzień św. Józefa. Jest to m.in. 19. dzień każdego miesiąca, w którym sprawowana jest Msza św. wotywna o św. Józefie. Są parafie, w których odprawiane są wtedy w kościołach comiesięczne nabożeństwa ku czci tego świętego w intencji osób chorych, umierających, prześladowanych i ludzi pracy. Zachęca się również w tym dniu do rodzinnego odmawiania modlitwy różańcowej, a także do osobistego zawierzenia opiekunowi Świętej Rodziny wykonywanej pracy.

Reklama

Szczególnym dniem poświęconym św. Józefowi jest każda środa. Tego dnia są odprawiane również w parafiach Msze św. wotywne ku jego czci, a wierni podejmują modlitwy w intencji dzieł, którym patronuje św. Józef lub w intencji ludzi pracy. W każdej książeczce do nabożeństwa można znaleźć jakąś modlitwę do św. Józefa i w środę kierować do niego wezwania i prośby.

Kult św. Józefa rozwinął się w licznych formach pierwotnego folkloru, a także w późniejszych nabożeństwach, w skład których wchodziły litanie, pieśni oraz różne modlitwy – od krótkich wezwań po Różaniec i Godzinki. Znane było również nabożeństwo Siedem śród, pochodzące z XVII wieku. Przypomniała o tym na początku 2003 r. Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, która wydała dokument zatytułowany Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii. Nabożeństwo siedmiu śród – bądź niedziel – ku czci św. Józefa praktykowane jest do dzisiaj. W trakcie nabożeństwa rozpamiętuje się bolesne i radosne chwile z życia tego świętego. W tradycji bizantyjskiej znana jest też praktyka tzw. niedzieli św. Józefa, która również przyjęła się w naszej ojczyźnie.

Litania i nowenna ku czci św. Józefa

Innym ulubionym i znanym nabożeństwem w Polsce, także pochodzącym z XVII stulecia, jest nowenna do św. Józefa, którą się celebruje przez dziewięć kolejnych dni. W czasie tej nowenny czytana jest lub śpiewana Litania do św. Józefa, zatwierdzona przez papieża Piusa X. Warto przypomnieć, że różne litanie do św. Józefa pojawiły się w Polsce w XVII wieku, m.in. Litania do serca św. Józefa.

Inne formy pobożności

Wśród znanych i praktykowanych form pobożności józefowej są m.in.: Koronka na cześć św. Józefa oraz Różaniec św. Józefa, który składa się z 60 paciorków, na pamiątkę 60 lat, które święty – według pobożnej tradycji – przeżył na ziemi. Do dzisiaj praktykowane jest nabożeństwo Pięć westchnień do św. Józefa. Szczególnie w pobożności wiernych wyróżnia się nabożeństwo do opieki św. Józefa. Jest ono szczególnym rodzajem modlitwy, która ma na celu uproszenie dla siebie opieki tego wielkiego świętego i oddanie mu szczególnej czci. Nabożeństwo to jest odprawiane przez kolejnych 30 dni na pamiątkę 30 lat, które św. Józef przeżył z Jezusem Chrystusem, Synem Bożym.

Reklama

Jedną z ciekawszych form pobożności ku czci św. Józefa jest Septenna ku czci siedmiu radości i siedmiu boleści Świętego Józefa. Odprawia się ją przez siedem dni lub siedem śród. Jest to najstarsze w Polsce nabożeństwo do św. Józefa. Już w XVII wieku septennę praktykowały klasztory karmelitańskie. Potem do tej praktyki dołączyły bractwa, a także coraz liczniejsi czciciele św. Józefa.

W Polsce praktykowane są również Dróżki św. Józefa. Znane są one m.in. w sanktuarium św. Józefa w Częstochowie i w sanktuarium Kalwaryjskiej Matki Zawierzenia w Praszce. Warto również dodać, że w archidiecezji częstochowskiej wydany został modlitewnik różańcowy pt. Z młodym Jezusem w Nazarecie. Życie ukryte Pana Jezusa na tle Różańca Świętego, przygotowany przez abp. Stanisława Nowaka. Zawiera on m.in. dwie tajemnice różańcowe poświęcone św. Józefowi: „Praca Jezusa jako cieśli dla bliźnich” oraz „Obecność Jezusa w życiu i przy śmierci św. Józefa”. Tajemnice życia ukrytego w Nazarecie można dodawać prywatnie na przedłużeniu tajemnic radosnych Różańca św.

Szkaplerz i bractwa św. Józefa

Jednym z zewnętrznych znaków pobożności józefowej jest szkaplerz św. Józefa, który jest oznaką pełnego zaufania i czci dla opiekuna Zbawiciela i oblubieńca Maryi. Szkaplerz ten przypomina o wyższości życia duchowego nad doczesnym i o konieczności modlitwy. Myśl o ustanowieniu szkaplerza pojawiła się równolegle we Włoszech i we Francji ok. 1865 r. Oficjalne zatwierdzenie szkaplerza św. Józefa dla Kościoła powszechnego nastąpiło dekretem Świętej Kongregacji Rytów, który papież Leon XIII zatwierdził 18 kwietnia 1896 r. Obok szkaplerza ważne miejsce w pobożności i szerzeniu kultu św. Józefa zajmują bractwa św. Józefa.

Ważnym elementem kultu św. Józefa są również peregrynacje obrazu tego świętego w rodzinach naszych parafii oraz rozwój duszpasterstwa mężczyzn na bazie ruchów, stowarzyszeń i wspólnot promujących chrześcijańską formację tego stanu. Wydaje się także uzasadnione w dzisiejszym trudnym czasie zawierzenie diecezji i parafii św. Józefowi. Może warto pomyśleć również o odnowieniu i wyeksponowaniu wizerunków św. Józefa i Świętej Rodziny w domach rodzinnych oraz w naszych świątyniach. Oczywiście, nie zapominając o adoracji Najświętszego Sakramentu i skorzystaniu z sakramentu pokuty i pojednania dla pogłębienia naszej więzi z Jezusem, którego opiekunem był św. Józef.

2021-01-27 09:45

Ocena: +6 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Józef - milczący święty

Bywają na świecie wielkie osobistości, o których głośno przez jakiś czas, potem są zapominane, nieraz potępiane przez tysiące osób za różne okrutne zbrodnie, nadużycia, wykorzystywanie władzy i stanowisk dla własnych celów. Na progu nadchodzącej wiosny Kościół stawia przed nami osobę św. Józefa, opiekuna Chrystusa Pana. Patrząc na postać tego Świętego, mimo woli mówimy: jaka cicha, ale prawdziwa jest jego wielkość.
Wielkość, której nic nie dorówna oprócz Boskiej wielkości. Wielkość, której nikt nigdy nie urągał, z której nikt się nie wyśmiewał. Wielkość, którą błogosławią miliony serc ludzkich oddających się przez wieki opiece św. Józefa.


To właśnie św. Józefowi Bóg powierzył Jezusa i Maryję. Nie był ojcem, w dosłownym tego słowa znaczeniu, a majestat ojcostwa otoczył jego osobę. Był opiekunem Jezusa, występującym w dostojeństwie zastępcy Ojca Przedwiecznego. Bóg bowiem od wieków postanowił, że Jezus Chrystus narodzi się z Dziewicy.
Boża Mądrość zapobiegła potrzebie obrony dobrej sławy Maryi w opinii publicznej, wyznaczając św. Józefa na Oblubieńca Maryi.
Dlaczego Chrystus począł się nie ze zwykłej Dziewicy, lecz z poślubionej? - zastanawia się św. Hieronim i odpowiada: po pierwsze dlatego, aby pochodzenie Józefa wykazało jednocześnie rodowód Maryi. Po drugie dlatego, aby Żydzi nie uznali Jej za niewierną żonę i nie ukamienowali, jak to było w ich zwyczaju. Po trzecie, by w czasie dzieciństwa Jezusa i ucieczki do Egiptu miała zapewnioną opiekę.
Opatrzność Boża przewidziała wszystko w najdrobniejszych szczegółach i dlatego wyznaczyła św. Józefowi tak doniosłą rolę, z której wywiązał się doskonale.
Józef pochodził z królewskiego rodu Dawida (por. Mt 1, 16-20). Był synem Jakuba (por. Mt 1, 16) lub Helego (por. Łk 3, 23) . Ojcowie jego panowali w Izraelu, mieszkali we wspaniałych pałacach, a jemu przyszło żyć na granicy niedostatku, jako że nie odziedziczył żadnego majątku. Na życie zarabiał pracą rąk, trudząc się obróbką drewna jako cieśla.
Zaręczony z Maryją, stanął wkrótce przed tajemnicą cudownego poczęcia Syna Bożego. Domyślając się w nim działania Bożego, albo - jak chcą inni - nie wiedząc, co czynić wobec przekonania o niewinności Maryi, postanowił oddalić Ją potajemnie (por. Mt 1, 19), tzn. bez uciekania się do interwencji sądu. Wprowadzony jednak przez anioła w Tajemnicę, wziął Maryję do siebie, nadając Nowo Narodzonemu imię Jezus (por. Mt 1, 25). Zanim jednak to się stało, udał się do Betlejem na spis ludności. W Betlejem "nadszedł dla Maryi czas rozwiązania" ( por. Łk 2, 1-7). Po przedstawieniu Dzieciątka w świątyni (por. Łk 2, 22-38) uciekł z Nim i Maryją do Egiptu (por. Mt 2, 13 nn.), a gdy tam dowiedział się o śmierci Heroda, wrócił do Nazaretu (por. Mt 2, 19-23).
Widzimy go jeszcze, jak z Maryją i dwunastoletnim Jezusem odbywa paschalną pielgrzymkę do Jerozolimy (por. Łk 2, 41-51) - i od tego wydarzenia Ewangeliści milczą o św. Józefie. Można sądzić, że przed rozpoczęciem publicznego nauczania Jezusa św. Józef zmarł, o czym wiele mówią nam opowieści apokryficzne, rozszerzając tym jego biografię. Wiadomo, że św. Józef zmarł w otoczeniu Maryi i Jezusa. A czyż może być dla chrześcijanina godniejsza śmierć, gdy w chwili jego konania jest przy nim Chrystus i Jego Matka? Św. Józef pierwszy na ziemi doznał tej wielkiej łaski, umierając cicho i spokojnie, gdyż życie jego było święte.
"Mąż sprawiedliwy" - tak nazywa go Ewangelia, bo odznaczał się wiernością i prawdziwie ojcowskim sercem wobec Syna Bożego. Wielkość św. Józefa płynie nie tylko z wierności, z jaką spełniał swe życiowe powołanie, lecz także z bliskości świętych źródeł, z którymi przyszło mu żyć wiele lat, z których czerpał siły i moc do przezwyciężania życiowych trudności. Nie było w jego sercu buntu, niezadowolenia, szemrania, narzekania, jakie często wypełnia duszę współczesnego człowieka. Rozumiał sens pracy, umiał ją spełniać dla należytego celu i przysporzenia zasobów materialnych swej Rodzinie. Rozumiał wartość pracy, choć praca człowieka na ziemi nie zawsze jest źródłem radości. Przez upadek człowieka jego praca połączona została z trudem, wysiłkiem, niekiedy z przykrością. Bóg mówił do mężczyzny po grzechu pierwszych rodziców: "Przeklęta niech będzie ziemia z twego powodu ( ...). W pocie oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie" ( por. Rdz 3, 17-19).
Bóg, wybierając św. Józefa na opiekuna swego Syna, pokazał ludziom, jak wysoko ceni pracę rąk ludzkich. Praca wykonywana z całym oddaniem i zaangażowaniem jest błogosławieństwem, jest wyrazem miłości równej modlitwie i zachowaniu Bożych przykazań. Kościół znalazł w św. Józefie pociągający wzór człowieka pracującego z Bogiem i dla Boga, i dlatego wysunął go jako patrona naszej codziennej pracy.
Św. Józef był człowiekiem milczenia. Ewangeliści nie zanotowali ani jednego jego słowa, bo ludzie milczący, jeśli są " ludźmi Bożymi", obcują zwykle w myślach i w cichej wewnętrznej rozmowie z Bogiem. Milczał, bo umiał uszanować Boże tajemnice, znał szczegóły poczęcia Syna Bożego, milczał, czekał, aż nadejdzie ten dzień, kiedy ziemia powita swego Odkupiciela. Milczał, gdy Jezus przyszedł na świat, gdy wzrastał pod jego opieką. Milczał - co nie znaczy, że nic nie mówił; jego milczenie obejmowało sprawy wyższej wagi, sprawy związane z Odkupieniem. Oddał się na służbę powierzonych sobie osób, wiedział, że jako głowa rodziny całkowicie oddaje się tym Istotom, które odegrać mają w historii ludzkości zasadniczą rolę. Największe prawdy życia rozgrywają się w milczeniu, milczenie skupia siły, ucisza bóle, wzmacnia wolę, wyostrza myśl, wyrabia charakter.
Milcząc nieraz w trudach i przeciwnościach życia, bierzmy wzór z Opiekuna Świętej Rodziny. Niech główny Patron Kościoła stanie się dla nas wzorem życia rodzinnego ubogaconego Bożym wybraniem, wzorem uległości wobec Bożych planów.

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas do kapłanów: biskup nie jest dozorcą księdza, ani jego strażnikiem

2024-03-28 13:23

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

Episkopat News/Facebook

Biskup nie jest dozorcą księdza, ani jego strażnikiem. Jeśli ksiądz prowadzi podwójne życie, jakąkolwiek postać miałoby ono mieć, powinien to jak najszybciej przerwać - powiedział abp Adrian Galbas do kapłanów. Metropolita katowicki przewodniczył Mszy św. Krzyżma w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Podczas liturgii błogosławił oleje chorych i katechumenów oraz poświęca krzyżmo.

W homilii metropolita katowicki zatrzymał się nad znaczeniem namaszczenia, szczególnie namaszczenia krzyżmem, „najszlachetniejszym ze wszystkich dziś poświęcanych olejów, mieszaniną oliwy z oliwek i wonnych balsamów.” Jak zauważył, olej od zawsze, aż do naszych czasów wykorzystywany jest jako produkt spożywczy, kosmetyczny i liturgiczny. W starożytności był także zabezpieczeniem walczących. Namaszczali się nim sportowcy, stający do zapaśniczej walki. Śliski olej wtarty w ciało stanowił ochronę przed uchwytem przeciwnika.

CZYTAJ DALEJ

Msza Wieczerzy Pańskiej. Wolność wypełniona miłością

2024-03-29 07:01

Paweł Wysoki

Ten, kto kocha na wzór Jezusa, nie jest zniewolony sobą, jest wyzwolony do służby, do dawania siebie - powiedział bp Adam Bab.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję