Reklama

Niedziela Lubelska

Najważniejszy jest człowiek

Z Beatą Gawelską, dyrektor Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego nr 1 w Lublinie, rozmawia Urszula Buglewicz.

Niedziela lubelska 6/2022, str. VI

[ TEMATY ]

wywiad

służba zdrowia

Archiwum SPSK1

Rozbudowa SPSK1 przy ul. Staszica

Rozbudowa SPSK1 przy ul. Staszica

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Urszula Buglewicz: Kierowana przez Panią placówka powstała na bazie szpitala prowadzonego przez Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia...

Beata Gawelska: Historia sięga XVIII wieku, kiedy Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia zaczęło opiekować się szpitalem przy ul. Podwale, który został przeniesiony do budynków przy ul. Początkowskiej, dzisiejszej ul. Staszica. Tu pierwsze łóżka dla chorych pojawiły się w 1834 r. Na przełomie XIX i XX wieku w szpitalu św. Wincentego á Paulo powstała aseptyczna sala operacyjna, a w 1907 r. zamontowano pierwszy aparat RTG. W 1927 r. obok klasztornych budynków wzniesiono nowy pawilon, w którym znalazł się m.in. nowoczesny – jak na ówczesne czasy – oddział położniczo-ginekologiczny. Intensywne prace nad rozwojem placówki doprowadziły do tego, że w czasie II wojny światowej dysponował już ponad 500 łóżkami. W listopadzie 1944 r. na bazie oddziałów szpitalnych utworzono pierwsze kliniki i od tego czasu placówka pełni rolę szpitala akademickiego. 1 stycznia 1999 r. uzyskała status Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego. Dziś SPSK nr 1 w Lublinie to m.in. 17 klinik, 23 oddziały, 5 zakładów, 36 poradni, 19 pracowni i 7 bloków operacyjnych w kilku lokalizacjach w mieście.

Reklama

Do końca zbliża się wielka rozbudowa i modernizacja placówki. Jak zmienia się szpital?

Od 2016 r. prowadzony jest wieloletni program pod nazwą „Przebudowa i rozbudowa Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego Nr 1 Uniwersytetu Medycznego w Lublinie”, który ma zakończyć się w bieżącym roku. Prace rozpoczęły się od budowy nowego obiektu u zbiegu ulic 3 Maja i Radziwiłłowskiej, gdzie w 2019 r. otwarto nowoczesny i kompleksowy ośrodek chirurgii onkologicznej i radioterapii. Przebudowano już pałac Lubomirskich, gdzie zamiast kliniki dermatologii znajduje się hostel dla pacjentów oraz sale szkoleniowo-wykładowe uniwersytetu medycznego. Prace prowadzone były również przy ul. Głuskiej, gdzie mieszczą się kliniki psychiatrii. Największą częścią projektu jest przebudowa i rozbudowa historycznych, poklasztornych budynków przy ul. Staszica 16, a także realizacja nowych obiektów. W szpitalu hospitalizujemy rocznie ok. 40 tys. chorych, wykonujemy niemal 20 tys. zabiegów i udzielamy ponad 200 tys. porad. Dzięki modernizacji poprawiamy jakość świadczeń. Wszystkie kliniki zabiegowe, które dotychczas funkcjonowały w zabytkowych budynkach, przeprowadzimy do nowej lokalizacji, gdzie znajduje się nowoczesny, centralny blok z 8 salami operacyjnymi, z anestezjologią i salą wybudzeń, z laboratoriami, zakładami diagnostycznymi i pracowniami tomografii, rezonansu i endoskopii. Tam będzie również szpitalny oddział ratunkowy, a na dachu lądowisko dla helikopterów. Po modernizacji będziemy pracować w innych warunkach; pacjenci otrzymają możliwość leczenia się w nowoczesnym szpitalu. Zwiększymy liczbę poradni, pacjentom niewymagającym hospitalizacji zaproponujemy leczenie na oddziałach dziennych.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Prace modernizacyjne, jak i normalne funkcjonowanie szpitala przypada na czas pandemii...

Pandemia nauczyła nas, że medycyna, nawet na etapie zaawansowanych technologii lekowych, zabiegowych i terapeutycznych, bywa bezradna. Nie byliśmy przygotowani do walki z koronawirusem. Na początku nic nie wiedzieliśmy o wirusie ani o wywołanej przez niego chorobie. Dwa lata temu lęk panował nie tylko w społeczeństwie, ale też wśród lekarzy, w całym środowisku służby zdrowia. Nie wiedzieliśmy jak się zachować, jakie środki stosować, jakie leki działają lub nie, dlaczego jedni zakażeni umierają, a inni nie. Wobec rozwoju pandemii i zwiększającej się liczby osób wymagających hospitalizacji zmuszeni byliśmy zorganizować szpital polowy. W tej trudnej sytuacji optymizmem napawała współpraca między ludźmi, którzy podjęli się tego dzieła. Lekarze i personel medyczny stawiali na pierwszym miejscu chorego człowieka; poświęcali mu swój czas, także wolny. Zobaczyliśmy, jak ważny jest drugi człowiek. I to zarówno ten chory, potrzebujący pomocy, jak i ci, którzy się nim opiekują. Doświadczyliśmy, jak ważna jest współpraca ludzi, którzy podejmują się tej samej misji, zderzają się z tymi samymi problemami. Jesteśmy zmęczeni, bo walka z pandemią wciąż trwa, a między kolejnymi falami nie było zbyt wiele spokoju. W czasie względnej stabilizacji realizowaliśmy zabiegi i terapie osób przewlekle chorych. Teraz widzimy, że potrzeby niesienia pomocy są tak duże, że wszystkie oddziały obejmują opieką zarówno osoby chore niezakażone, jak i te, które w trakcie przyjęcia czy hospitalizacji okazały się zakażone koronawirusem.

Nadzieję na pokonanie koronawirusa daje nabycie zbiorowej odporności.

To jedyne wyjście. Najszybciej taką odporność można uzyskać przez szczepienia. W organizmie niezaszczepionym wirus namnaża się i mutuje, a zainfekowane nim organizmy zaszczepione odpowiednią liczbą dawek, wytwarzają przeciwciała i szybko go niszczą. W konsekwencji wirus nie ma warunków do inkubacji i słabnie. Jeśli nie osiągniemy odporności zbiorowej, nadzieją są łagodne warianty mutacji wirusa, które nie będą prowadziły do poważnego przebiegu choroby, ale na to nie mamy wpływu. Medycyna się nie poddaje, wciąż szuka nowych rozwiązań. Również u nas prowadzone były badania nad zastosowaniem immunoglobuliny uzyskiwanej od ozdrowieńców. Niestety, nie przyniosły spodziewanych korzyści. Jednak w przyszłość patrzymy z nadzieją. Ostatnio wprowadzane są nowe leki, które mają pomóc w walce z COVID-19. Sądzę, że ich skuteczność będzie zależeć od czasu podjęcia terapii, to znaczy im wcześniej, tym lepiej. W ciężkim przebiegu choroby i niewydolności układu oddechowego walka o życie i zdrowie pacjenta jest bardzo trudna.

Długo żyjemy – dużo chorujemy?

Nasze życie jest coraz dłuższe, opieka medyczna jest coraz lepsza i coraz bardziej dostępna, ale to życie nie zawsze jest w takim zdrowiu, jakbyśmy tego oczekiwali. Coraz częściej pojawiają się choroby przewlekłe, nowotworowe, metaboliczne... Ludzie będą chorować i potrzebować pomocy, dlatego rozwijamy m.in. ginekologię i chirurgię onkologiczną, hematologię, ale też myślimy o otwarciu kliniki geriatrii, gdzie kompleksowo będziemy mogli zaopiekować się pacjentami w podeszłym wieku. Pandemia nauczyła nas korzystać z telemedycyny i tam, gdzie jest to zasadne, chcemy tę gałąź rozwijać, np. monitorować zdrowie pacjenta w jego domu.

Przed nami 30. Światowy Dzień Chorego. W orędziu na ten dzień papież Franciszek napisał, że „chory jest zawsze ważniejszy od choroby, że trzeba wsłuchać się w głos pacjenta, jego lęki i obawy”.

W pandemicznym świecie jest wyjątkowo dużo samotności, lęków i obaw potęgowanych przez komunikacyjny chaos. Tym bardziej potrzeba spokoju, wyciszenia, odnalezienia sensu życia. Każdy z nas, nie tylko chorzy, potrzebuje rozmowy z drugim człowiekiem, chce być wysłuchany. Tymczasem brakuje dystansu, chcemy wszystko załatwić od ręki, mieć gotowe rozwiązania, także na nękające nas choroby. W spotkaniu z pacjentem trzeba tym bardziej wsłuchać się w jego potrzeby. Osoba chora znajduje się w skrajnej sytuacji, sama nie zawsze jest w stanie określić czego potrzebuje, ale ma prawo być wysłuchana. Na szczęście wielu lekarzy, także tych z którymi pracuję, ma holistyczne podejście do pacjenta. Dobry lekarz zawsze dostrzega potrzeby chorego i stawia je na pierwszym miejscu. W dzisiejszych czasach taką najważniejszą potrzebą chorego, i to niezależnie od choroby, z pewnością jest potrzeba obecności drugiego człowieka.

2022-02-01 12:30

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kielce: bp Piotrowski wraz z wiernymi modlił się za służbę zdrowia

[ TEMATY ]

służba zdrowia

bp Jan Piotrowski

Kielce

Episkopat Flickr

Bp Jan Piotrowski

Bp Jan Piotrowski

Dzisiaj, we wspomnienie św. Łukasza bp Jan Piotrowski przewodniczył Mszy św. w intencji służby zdrowia oraz osób chorych, która była sprawowana w bazylice katedralnej w Kielcach, przy ołtarzu patronki miasta, MB Łaskawej Kieleckiej.

- Najświętsza Ofiara to nasza odpowiedź na wezwanie, aby tworzyć wspólnotę wokół Jezusa Chrystusa. Dziś modlę się z okazji patronalnego święta służby zdrowia za wszystkich, którzy usługują chorym i cierpiącym - powiedział biskup kielecki. - Pamiętamy o chorych i personelu medycznym naszych kieleckich szpitali, jak również i tych wszystkich szpitali, które są na terenie naszej diecezji - mówił biskup.
CZYTAJ DALEJ

Trump: państwa NATO powinny zestrzeliwać rosyjskie samoloty naruszające ich przestrzeń powietrzną

2025-09-23 20:06

[ TEMATY ]

Donald Trump

państwa NATO

rosyjskie samoloty

PAP

Donald Trump w siedzibie ONZ

Donald Trump w siedzibie ONZ

Prezydent USA Donald Trump twierdząco odpowiedział na pytanie, czy państwa NATO powinny zestrzeliwać rosyjskie samoloty naruszające ich przestrzeń powietrzną. Stwierdził, że USA wsparłyby sojuszników, „zależnie od okoliczności”.

Pytany podczas spotkania z prezydentem Ukrainy Wołodymyrem Zełenskim w siedzibie ONZ, czy myśli, że państwa NATO powinny zestrzeliwać rosyjskie samoloty naruszające ich przestrzeń powietrzną, Trump odparł: „Tak, tak myślę”.
CZYTAJ DALEJ

Krewni ukraińskich jeńców i zaginionych o spotkaniu z papieżem: aby świat zobaczył nasz ból

2025-09-24 11:21

[ TEMATY ]

spotkanie z papieżem

krewni ukraińskich jeńców

PAP

Papież Leon XIV

Papież Leon XIV

Każdego dnia ich pierwsze i ostatnie myśli kierują się ku bliskim, którzy są w niewoli lub zaginęli bez śladu. To samo przeżywają ukraińskie kobiety, które niedawno wzięły udział w środowej audiencji ogólnej papieża Leona XIV na Placu św. Piotra w Watykanie. Reprezentują one różne stowarzyszenia rodzin zaginionych i uwięzionych żołnierzy oraz cywilów. Trzy z nich opowiedziały w wywiadzie dla watykańskich mediów o swoim bólu i znaczeniu udziału w tej audiencji.

Podziel się cytatem - mówi Maria, matka Polewyja Grigorija, medyka wojskowego, który zaginął w kwietniu 2022 roku. Maria Leżnowa należy do organizacji społecznej „Lekarze wojskowi”, która zrzesza rodziny zaginionych i uwięzionych ukraińskich lekarzy wojskowych. Była częścią delegacji dwunastu ukraińskich kobiet - przedstawicielek organizacji pozarządowych i stowarzyszeń rodzin zaginionych i uwięzionych, zarówno wojskowych, jak i cywilnych Ukraińców, która wzięła udział w audiencji ogólnej na Placu św. Piotra w Watykanie w minioną środę, 17 września. Pod koniec audiencji grupa w towarzystwie ambasadora Ukrainy przy Stolicy Apostolskiej Andrija Jurasza miała krótkie spotkanie z papieżem Lewem XIV.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję