Reklama

Wiara

Kto będzie zbawiony?

Czy każdy...? Niezależnie od swojej religii...? Na równi chrześcijanin, żyd, muzułmanin? A co z ateistami?

Niedziela Ogólnopolska 7/2022, str. 67-69

[ TEMATY ]

zbawienie

Adobe.Stock/Grażyna Kołek

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Apostoł Narodów pisze, że Bóg „pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy”, oraz by wierzyli, że to On „jest Zbawcą wszystkich ludzi” (1 Tm 2, 4; 4, 10). Skoro zbawienie pochodzi jedynie od Boga, który jest przecież Bogiem wszystkich ludzi, zasadne wydaje się pytanie: czy zbawienie jest przyrzeczone wszystkim ludziom, bez wyjątku? Jak rozumieć chrześcijańską tezę, że tylko w Jezusie Chrystusie ludzie mogą być zbawieni? Spróbujemy odpowiedzieć na te pytania, odwołując się do nauki Kościoła opartej na Piśmie Świętym i Tradycji.

Za wielu czy za wszystkich?

W związku ze zbawczą śmiercią Chrystusa należy zadać sobie pytanie: czy umarł On „za wielu”, czy też „za wszystkich”? Ograniczenie liczby zbawionych do niektórych zostało wyraźnie odrzucone i potępione przez Kościół jako herezja. Wiadomo jednak, że Bóg akceptuje wolność człowieka i nikogo nie zmusza do zbawienia. W związku z tym zbawcza wola nie likwiduje wolności odmowy, a więc możliwości odrzucenia przez ludzi zbawczej „oferty”. Kontrowersja, którą wzbudzają dwie wymienione wcześniej formuły, pokazuje uniwersalizm śmierci Jezusa oraz ograniczenie jej zasięgu spowodowane przez ludzką wolność. Innymi słowy: Bóg chce zbawić wszystkich, ale będąc Miłością, do której nie można zmusić, zostawia nam wolność i związane z tym konsekwencje, w tym także możliwość odrzucenia Jego samego i Jego miłości, a przez to – wieczne potępienie. Wciąż aktualne są Jego słowa: „Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Mk 16, 16). Zresztą słów samego Jezusa, które ukazują negatywne konsekwencje odmowy posłuszeństwa Bogu, jest dużo więcej, podobnie jak tekstów, z których wynika, że trwanie w określonych grzechach skutkuje wykluczeniem z udziału w królestwie niebieskim: „Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwiąźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego” (1 Kor 6, 9-10). Świętej Brygidzie Szwedzkiej Jezus powiedział: „Wprawdzie teraz lepiej widać moją miłość i miłosierdzie, które dawniej słusznie i mądrze zakryte w sprawiedliwości trudne były do zobaczenia, nigdy jednak nie uczyniłem zadość sprawiedliwości, która nie byłaby połączona z miłosierdziem, i nigdy też nie okazuję miłosierdzia, któremu nie towarzyszy sprawiedliwość!”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Piekło jest puste?

Pod wpływem Adrienne von Speyr (szwajcarskiej lekarki, mistyczki i stygmatyczki) i jej wizji piekła Hans Urs von Balthasar (jeden z najwybitniejszych teologów XX wieku) stwierdził, że jest „nieskończenie nieprawdopodobne”, by jakakolwiek istota ludzka ostatecznie mogła się sprzeciwić zbawczej łasce Boga. Teolog ten wywarł wielki wpływ na stworzenie pełnego nadziei uniwersalizmu, z którego wynika, że praktycznie wszyscy ludzie będą zbawieni. I choć każdy ochrzczony powinien tego pragnąć, to jednak zestawienie pustego piekła z „mistycznej wizji” Adrienne von Speyr ze słowami choćby Matki Bożej z Fatimy z 13 lipca 1917 r.: „Widzieliście piekło, do którego idą dusze biednych grzeszników”, czy też ze słowami św. Faustyny z Dzienniczka (n. 741): „Ja, siostra Faustyna, z rozkazu Bożego byłam w przepaściach piekła na to, aby mówić duszom i świadczyć, że piekło jest. (...) To, com napisała, jest słabym cieniem rzeczy, które widziałam. Jedno zauważyłam: że tam jest najwięcej dusz, które nie dowierzały, że jest piekło” – każe powiedzieć i mocno podkreślić, że jest wielce nieroztropne, gdy niektórzy teologowie i duszpasterze celebryci łudzą ludzi wizją pustego piekła, a wszystkich, którzy mówią o możliwości potępienia, oceniają jako pozbawionych chrześcijańskiej miłości, i to z uczuciem głębokiego politowania.

Zbawienie dla ateisty?

Czy istnieje możliwość zbawienia w przypadku wyznawców innych religii i ateistów? Kościół przepowiada zbawcze orędzie także przez praktykę dialogu międzyreligijnego, który ma towarzyszyć misji ad gentes (czyli do tych, którzy nie znają Chrystusa), ale nie może jej zastępować. Ponieważ religie są zakorzenione w historii i w kulturze ludów, dobro w nich zawarte jest pomieszane ze złem. Dlatego za przygotowanie do Ewangelii nie można uważać wszystkiego, co się znajduje w tych religiach. A to oznacza, że drogi do zbawienia nie stanowią religie jako takie, lecz jest nią obecne w tych religiach dobro, rozumiane jako działanie Ducha Chrystusowego. Według Benedykta XVI: „Ziarna Logosu zostały rozsiane po całym świecie. Nie wolno jednak zamykać oczu na błędy i przekłamania obecne w religiach świata”. W Deklaracji o jedyności i powszechności zbawczej Jezusa Chrystusa i Kościoła Dominus Iesus Kongregacja Nauki Wiary jasno przypomina: „Jeśli jest prawdą, że wyznawcy religii niechrześcijańskich mogą otrzymać łaskę Bożą, jest także pewne, że «obiektywnie» znajdują się oni w sytuacji niekorzystnej w porównaniu z tymi, którzy posiadają w Kościele pełnię środków zbawczych” (n. 22).

Reklama

Odnośnie do sytuacji żydów i muzułmanów przypomnijmy słowa Chrystusa: „Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał” (J 5, 22-23). Czy zatem żydzi i muzułmanie, nie czcząc Syna tak jak Ojca, oddają cześć Ojcu? Pytanie jest retoryczne. W Dekrecie o misyjnej działalności Kościoła Ad gentes divinitus Soboru Watykańskiego II czytamy: „Nie mogliby tedy zostać zbawieni ludzie, którzy wiedząc, że Kościół katolicki został założony przez Boga za pośrednictwem Jezusa Chrystusa jako konieczny, mimo to nie chcieliby bądź przystąpić do niego, bądź też w nim wytrwać. Chociaż więc wiadomymi tylko sobie drogami może Bóg doprowadzić ludzi, nieznających Ewangelii bez własnej winy, do wiary, bez której niepodobna podobać się Bogu – to jednak na Kościele ciąży konieczność i równocześnie święte prawo głoszenia Ewangelii” (n. 7). Poruszamy w tym tekście kwestię ważnego warunku, który musi być spełniony, jeśli ktoś chce być zbawiony, a mianowicie: „nieznajomości Ewangelii bez własnej winy”. Warunek ten dotyczy nie tylko innowierców (np. żydów czy muzułmanów), ale również ateistów. Czy zatem ateista może się zbawić? Teoretycznie tak, choć z wielkim trudem, o ile ze złej woli świadomie nie odrzucał do końca swego życia Ewangelii. Przykładem całkowitego braku dobrej woli ze strony ateisty jest postawa pewnego filozofa – Dietricha Kerlera, który powiedział: „Nawet gdyby można było matematycznie dowieść, że Bóg istnieje, to nie chcę, żeby istniał, ponieważ ograniczałby moją wielkość”.

Podsumowując: z jednej strony podkreślamy zbawczą i miłosierną miłość Boga podarowaną wszystkim w Chrystusie, Boga, który nie chce śmierci grzesznika; z drugiej – musimy jednak podkreślić, że ten sam Bóg chce, by grzesznik się nawrócił i dlatego miał życie. Jeśli więc chcemy być w zgodzie z Bożym Objawieniem, trzeba to po prostu uznać i nie łudzić siebie i innych, że może być inaczej. Zgodnie z chrześcijańskim orędziem Jezus Chrystus to jedyny i powszechny Zbawiciel wszystkich ludzi. Możemy być zbawieni tylko dzięki Niemu, przez łaskę wiary, a to nie pochodzi od nas, lecz jest darem Boga (por. Ef 2, 8).

Ks. Zbigniew Chromy - wykładowca teologii fundamentalnej i religiologii w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Świdnickiej, proboszcz parafii św. Jerzego w Wałbrzychu

2022-02-08 12:01

Ocena: +13 -3

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Co to znaczy, że Jezus nas odkupił?

Jaka jest różnica między odkupieniem a zbawieniem?

Język teologiczny w dużej części składa się ze słów, które pierwotnie nie miały znaczenia teologicznego, lecz dotyczyły zwykłych, ziemskich spraw. Żeby to odkryć, trzeba czasem sięgnąć do języków starożytnych, w których zostało spisane Pismo Święte. Słowo „łaska” np. jest odpowiednikiem greckiego charis, które, nim zaczęło określać nadprzyrodzone udoskonalenie ludzkiej natury, pierwotnie oznaczało po prostu życzliwość, piękno, wdzięk. Podobnie jest choćby ze słowem „Kościół” (jego grecki odpowiednik – ekklesía), które na długo przed Chrystusem oznaczało zgromadzenie zwołane wokół jakiejś istotnej sprawy publicznej. Z czasem pierwsza, potoczna warstwa znaczenia wspomnianych słów się zatarła i zaczęły one funkcjonować jako część technicznego języka chrześcijańskiej teologii. Warto jednak do tych pierwotnych znaczeń sięgać, ponieważ można wtedy odkryć, że „łaska” to nie jakaś porcja nadprzyrodzonej energii, ale Boża życzliwość, która czyni człowieka pełnym wdzięku, wewnętrznie pięknym. Z kolei Kościół to w pierwszej kolejności nie budynek, ale ludzie, których Ktoś zwołał i uczynił z nich wspólnotę.

CZYTAJ DALEJ

Tajemnica Wielkiego Czwartku wciąga nas w przepastną ciszę Ciemnicy

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Karol Porwich/Niedziela

Święte Triduum – dni, których nie można przegapić. Dni, które trzeba nasączyć modlitwą i trwaniem przy Jezusie.

Święte Triduum to dni wielkiej Obecności i... Nieobecności Jezusa. Tajemnica Wielkiego Czwartku – z ustanowieniem Eucharystii i kapłaństwa – wciąga nas w przepastną ciszę Ciemnicy.

CZYTAJ DALEJ

Msza św. Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek rozpoczyna obchody Triduum Paschalnego

2024-03-28 07:18

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Karol Porwich/Niedziela

Mszą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek rozpoczynają się w Kościele katolickim obchody Triduum Paschalnego - trzydniowe celebracje obejmujące misterium Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i zmartwychwstałego. Liturgia tego dnia odwołuje się do wydarzeń w Wieczerniku, kiedy Jezus ustanowił dwa sakramenty: kapłaństwa i Eucharystii.

Liturgista, ks. prof. Piotr Kulbacki z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego powiedział PAP, że część pierwsza Triduum - misterium Chrystusa ukrzyżowanego - rozpoczyna się Mszą Wieczerzy Pańskiej (Wielki Czwartek) i trwa do Liturgii na cześć Męki Pańskiej (Wielki Piątek). Po tej liturgii rozpoczyna się dzień drugi - obchód misterium Chrystusa pogrzebanego, trwający przez całą Wielką Sobotę. Nocna Wigilia Paschalna rozpoczyna trzeci dzień - misterium Chrystusa zmartwychwstałego – obchód trwający do nieszporów Niedzieli Zmartwychwstania.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję