Reklama

Rodzina

Jak rozmawiać z dzieckiem o Bogu?

Chodzi o to, żeby przekazać dzieciom z entuzjazmem optymistyczną nowinę: Bóg to wierny, kochający, sprawdzony i oddany Przyjaciel. Nigdy cię nie opuści, nawet wtedy, kiedy sam Go zdradzisz, stanie w twojej obronie.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Jeden z koszmarów sennych, nękający nieraz tych, którzy muszą czasem z różnych powodów wystąpić publicznie, wygląda następująco: wielka aula z tłumem słuchaczy nastawionych roszczeniowo i podejrzliwie, kamery i przygotowani już dziennikarze, a prelegent (ty!) uświadamia sobie właśnie, że zupełnie nie zna się na temacie, w którym ma udawać autorytet. Gardło zaschło, głowa pusta, a zamiast notatek – ostatniej szansy na „przeżycie” – w kieszeni porwany przepis babci na śledzie w sosie koperkowym.

Jaki to ma związek z poradami na temat tego, jak rozmawiać z dzieckiem o Bogu? Ogromny! Trzeba do tej rozmowy być przygotowanym o każdej porze. Trzeba mieć wiedzę i doświadczenie. Nie udawać specjalisty, ale nim być. Być autorytetem od spraw Bożych, czyli osobą religijną, znającą rzetelnie prawdy swojej wiary i praktykującą tak gorliwie, na ile tylko się potrafi. Wtedy być może dzieci i młodzież potraktują nas jak godnych zaufania przewodników.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Umiem opowiadać

Reklama

Jesteśmy dziećmi powieści, od początku dziejów, od Słowa Boga i pierwszego ludzkiego słowa. Komunikujemy w ten sposób nasze myśli, nazywamy uczucia, wyrażamy potrzeby. Każdy, kto umie mówić, a jest osobą gorliwie wierzącą, będzie umiał mówić o Bogu. To jest zasada automatyczna. Podejdźmy zatem do sprawy bez kompleksów. Ewangelizacja, czyli głoszenie Dobrej Nowiny, wśród pogan na wyspach Pacyfiku czy neopogan we własnym domu jest obowiązkiem i przywilejem wszystkich bierzmowanych w Kościele. Wszystkie dary Ducha zostały w obfitości na nas wylane. Innych nie będzie, nie ma takiej potrzeby. Wystarczy odkurzyć swoje najgłębsze relacje z Bogiem i odważnie wziąć się do pracy w zachwaszczonej winnicy. Bo „jeśli oni zamilkną, kamienie wołać będą”, i przecież „z obfitości serca mówią usta”. Prawda jest po naszej stronie.

Nastrój

Reklama

Moim zdaniem, to kluczowe słowo w rozmowie z dziećmi o Bogu. Po pierwsze – chodzi o nastrój ewangelizatora. Jeśli praktyką w domu są rozmowy na temat spraw wiary, pozbywamy się automatycznie skrępowania w rozmowie z dziećmi, które nas blokuje, kiedy pytania o Boga czy trudne sprawy Kościoła pojawią się nagle, i to w najmniej stosownym momencie, np. podczas kłótni w przedpokoju o to, kto i dlaczego dzisiaj nie chce iść z rodzicami na Mszę św. Najlepiej byłoby obiecać sobie, że nigdy, bez względu na poziom prowokacji i ironii młodych, nie będziemy rozmawiać z nimi o Bogu i Kościele podniesionym, rozgrzanym do czerwoności głosem. Obiektywnie mamy rację, możemy ją, oczywiście, przedstawiać stanowczo i jasno, ale kłócenie się o Boga z dzieckiem burzy mosty i zmniejsza szanse na porozumienie w tej sprawie. Dziecko się naiwnie zacietrzewia, zamyka, szuka u zbuntowanych rówieśników potwierdzenia, że dorośli na niczym się nie znają i nigdy niczego nie rozumieją. Po drugie – chodzi także o nastrój dziecka. Jeśli mamy dla naszych dzieci czas, jeśli spędzamy z nimi spokojnie parę chwil, np. przy jakiejś domowej pracy kuchennej, najlepiej jeden na jeden (jeden rodzic i jedno dziecko), głębsze tematy, w tym te religijne, mogą wypłynąć same. Jeżeli jako rodzice nie będziemy wykorzystywać naturalnie zdarzających się okazji, aby rozmawiać z naszymi dziećmi o Bogu, nie liczmy na to, że sztuczne organizowanie czasu na umoralniające pogadanki, kiedy w sprawach wiary grunt pali się już naszym młodym pod nogami, cudownie i natychmiast uzdrowi sytuację.

Bóg Przyjaciel

Wielu z nas, ośmielam się podpowiadać, ma nie do końca właściwą ocenę tego, jak przebiega prawdziwy podział świata. Wydaje nam się, że człowiek idzie przez życie wystraszony w nieznaną dal jakąś bliżej nieokreśloną, samotną miedzą; po prawej stronie ma Pana Boga, po lewej – diabła. Cały czas musi więc wytrzeszczać oczy i drżeć, żeby nie obrazić Pierwszego i nie dać się zapędzić do dołka drugiemu.

Nie jest tak do końca. Nie ma żadnej samotnej miedzy na wygwizdowie życia. Podział świata to podział na rzeczywistość, w której Bóg jest zawsze z człowiekiem, i tę, w której diabeł jest zawsze samotny po drugiej stronie. Chodzi właśnie o to, żeby przekazać dzieciom z entuzjazmem tę optymistyczną nowinę: Bóg to wierny, kochający, sprawdzony i oddany Przyjaciel. Nigdy cię nie opuści, nawet wtedy, kiedy sam Go zdradzisz. Przebaczy siedemdziesiąt siedem razy, jeśli zrozumiesz błąd i przeprosisz. Stanie w twojej obronie. Nie sypia, więc o każdej porze zjawi się przy tobie, gdy Go zawołasz. Przekonanie o miłosiernej Bożej Opatrzności, bo o tym przecież mówimy, wpajane od kołyski, wyniesione z domu i wsparte świadectwem konkretnych przykładów z życia rodziny, to prawdziwa zbroja przeciw głupocie świata, dana dzieciom, które opuszczają rodzinne gniazdo.

Radość

Reklama

Poczucie humoru – łagodne, czasem nawet autoironiczne – powinno towarzyszyć całej rozmowie z dziećmi o Bogu wtedy, gdy jest to na miejscu. Ono cudownie i delikatnie pomaga pokonać barierę, która naturalnie oddziela człowieka od sacrum, i zbliżyć nas do radości aniołów. O Bogu powinno się dzieciom mówić z uśmiechem, na ile jest to możliwe; powinniśmy kierować tę radość w stronę uwielbienia. Chodzi nam docelowo o wywołanie uśmiechu zachwytu, a nawet o przemienienie tej radości w głośny śmiech. Wtedy „usta dzieci i niemowląt będą głosić Jego chwałę” (por. Ps 8, 3). Wspólne spacery, górskie wyprawy, wspólna głośna lektura zachwycających, wesołych, mądrych książek religijnych mogą pomóc w uruchomieniu lawiny radości w naszym domu. Jak bardzo jest nam to teraz wszystkim potrzebne!

Tęsknota za niebem

Przyzwyczajanie dziecka do opcji, że kiedy mówi się o Bogu lub się o Nim/ z Nim rozmyśla, to chwila radosna i przyjemna otwiera rodzicom możliwość obudzenia jeszcze innej, nadzwyczajnie ważnej, duchowej potrzeby: tęsknoty za niebem. Zgoda, wchodzimy na wysoki poziom wiary – nieustanna tęsknota za niebem to katapulta dla wszystkich świętych w historii i dziś, ale dzieci, zwłaszcza te młodsze, które chętnie słuchają cudownych, zupełnie nieprawdopodobnych opowieści, będą miały w swojej wyobraźni marzenia o niebie. Mogą je rysować, wyobrażać je sobie, mogą o nim czytać i opowiadać. Zwłaszcza że niektóre dane przecież mają: aniołowie, święci, jacyś świętej pamięci babcia Zosia czy dziadek Janusz, niedawno zmarły zacny ksiądz proboszcz z małą czy większą łysinką, Matka Boża – jeszcze piękniejsza niż anioły, Jezus – Bóg Człowiek, Jego Apostołowie w rajskim ogrodzie... To naprawdę dużo nici do złapania! Wystarczy po każdej takiej podróży z dzieckiem w świat niebiańskiego fantasy realnie podsumować, że jednak „ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało” (por. 1 Kor 2, 9) i że na pewno w niebie i tak się zdziwimy, a potem... Potem znów pozwolić dzieciom marzyć o niebie i bez obaw śnić na jawie razem z nimi.

Biblia i jeszcze coś...

Chrześcijaństwo nie przetrwa, jeżeli ludzie przestaną czytać Biblię. Zanim jednak nasze dzieci sięgną same po tę Księgę Żywych, musimy koniecznie pięć rzeczy zrobić sami: po pierwsze – choć raz w życiu przeczytać całą Biblię (wydanie dla katolików, oczywiście). Po drugie – powiedzieć o tym z dumą wszystkim domownikom razem i jeszcze raz każdemu z osobna. Po trzecie – zaraz po Biblii trzeba przeczytać Twierdzę wewnętrzną św. Teresy z Ávili, Dzieła św. Jana od Krzyża (proponuję w kolejności od ostatniej księgi do pierwszej) i Wyznania św. Augustyna. Po czwarte – należy czytać swoim dzieciom dużo od kołyski i nauczyć je miłości do książek, nie szczędząc czasu na wspólną lekturę. Po piąte – kupić swoim dzieciom egzemplarze Biblii, Twierdzy wewnętrznej św. Teresy, Dzieł św. Jana i Wyznań św. Augustyna, a potem... z nadzieją i radością czekać, co z tego wyniknie!

Na kolana, drodzy Rodzice

Bez tego nie będzie owoców. Pan Bóg po to dał rodzicom kolana, żeby oboje wypraszali na nich nieustannie łaskę żarliwej wiary dla swoich dzieci.

2022-11-29 13:33

Oceń: +3 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Boży siewca

[ TEMATY ]

Bóg

Bożena Sztajner

Piętnasta Niedziela Zwykła w Roku A stawia nam przed oczy w przypowieści, którą Mistrz z Nazaretu opowiada swoim słuchaczom, obraz Chrystusa Pana, Siewcy słowa Bożego. Obraz ten stanowi nawiązanie do pracy rolników, wśród których wychowywał się mały Jezus. Nie raz widział On siewców z naręczem ziarna obsiewających wiosną swoje pola. Tym razem polem jest serce człowieka, które raz przypomina żyzne pola, wydające z jednego zasiewu Bożego Siewcy trzydziesto-, sześćdziesięcio- i stokrotny plon /por. Mt 13,8.23/; innym razem jest ono podobne do ziemi porośniętej cierniami: «trosk doczesnych i ułudy bogactwa» /Mt 13,22/, które nad zboże wyrastają i zagłuszają posiane w nich Boże «słowo, tak że zostaje samo - bezowocne» /Mt 13,22/. Gorzej jeszcze z tymi, których serca przypominają «miejsca skaliste, gdzie nie wiele jest ziemi żyznej» /Mt 13,5/, tak że mimo początkowych sukcesów we wzroście duchowym, szybko gaśnie ich zapał w ogniu przeciwności życiowych. Nie mając w sobie korzenia są niestali w swoich pragnieniach i dlatego załamują się często z powodu ucisków i prześladowań, zamiast mężnie stawić opór w obronie własnych ideałów /por. Mt 13,21/. Najtrudniejsza jest jednak sytuacja tych z nas, których serca są twarde jak ubita przez ciężkie pojazdy droga, która w żaden sposób nie jest w stanie przyjąć w siebie drogocennego ziarna. O jego losie decyduje nieprzyjaciel człowieka, który porywa posiane w jego sercu Boże słowo, wykorzeniając z niego naukę Bożą. W tej naszej refleksji duchowej dochodzimy do miejsca, w którym zasadne staje się pytanie osobiste, które z dzisiejszej perykopy ewangelicznej kieruje do nas nasz Pan i Zbawiciel, Jezus Chrystus: «Jakie jest twoje serce - drogi bracie i siostro? Czy jest ono jak kamienista droga, miejsce skaliste, porośnięte cierniami, a może nasze serce to ziemia żyzna, obfitująca błogosławieństwem Pana?» Pytanie osobiste naszego Mistrza wymaga osobistej odpowiedzi, stąd propozycja, abyś teraz przez chwilę jeszcze wejrzał w siebie i pomyślał, jaki jesteś? Od odpowiedzi na to pytanie zależy twoje «być lub nie być» «tu i teraz» uczniem Chrystusa, który pewnego razu wyszedłszy z domu siadł w gronie takich jak ty przyjaciół nad jeziorem i nauczał w przypowieściach ciągnące do Niego tłumy. Gdy więc spytają się Go Jego uczniowie, dlaczego naucza tłumy w przypowieściach, odpowie im, że tylko oni są wybrani przez Niego, aby poznali «tajemnice królestwa niebieskiego» /Mt 13,11/, czyli: poznali w Nim posłanego na świat Pomazańca Bożego, a w Jego dziełach - obraz Królestwa Mesjańskiego, w którym wszyscy - którzy Go znają - dostąpią zbawienia, dlatego już teraz - za życia swego - mogą być szczęśliwi. Inaczej jest z tymi, którzy patrzą na dzieła Boże, a nie dostrzegają w nich potęgi Jego Majestatu, słyszą głoszone im słowo Boże, a jednak nie rozumieją jego treści i znaczenia. Stąd nie są w stanie poznać w Nauczycielu z nad Jeziora Genezaret swego Pana i Zbawcy, a zatwardziali w swoich negatywnych wyborach idą ku zagładzie i zatraceniu wiecznemu. Pisze o tym w jednym ze swoich proroctw prorok Izajasz: «Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie, bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli, ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił» /Mt 13,14-15, Iz 6,9-10/. Czyż i ty bracie i siostro, czasem nie zamykasz swoich oczu, aby nie dostrzegać zła, które dzieje się wokół ciebie, tolerujesz zachowania obce twojemu przekonaniu i wierze; czyż nie słuchasz chętnie mass mediów, w których od rana do wieczora epatuje się nas brudem tego świata i łatwo kala dobre imię uczciwych i dobrych ludzi, jak doktor Hazan i inni lekarze, którzy złożyli deklarację wiary. Czy rozumiesz, bracie i siostro, dlaczego usłużni redaktorzy chcą ci wmówić, że białe jest czarne, a to co dobre złe? Dlaczego tyle negatywnych postaw w oglądanych przez nas filmach, w programach publicystycznych, pisanych felietonach, a dlaczego tak mało przykładów z życia osób, które dają świadectwo życia prawdziwie chrześcijańskiego? Na te i podobne pytania jest tylko jedna odpowiedź: «byś - drogi bracie i siostro - uczynił swoje serce tak twardym jak kamień i oziębłym na Boże natchnienia!». Jednak jest ratunek dla ciebie i każdego z nas, którzy przyjąwszy darmo łaskę sakramentu chrztu wkroczyliśmy przez bramy zbawienia do Gmachu Świętego Kościoła, który jak Matka troszczy się nieustannie o nasze duchowe dobro, którym jest stan łaski uświęcającej i dar życia wiecznego, dla tych, co odważnie głoszą swoją wiarę i bronią jej w naszym świecie. Tym ratunkiem jest nasza obecność w gronie uczniów Chrystusowych zasłuchanych w Jego słowo, które - jak słyszymy w pierwszym czytaniu z Księgi proroka Izajasza - «wychodząc z ust Jego nigdy nie wraca bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co jest w Jego zamyśle i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa» /Iz 55,11/. To dlatego możemy dziś stanąć w gronie szczęśliwców, których dotknęła miłosierna ręka Boga przywracając wzrok naszym oczom, które dostrzegają tak dobro, jak też zło tego świata oraz słuch naszym uszom, aby potrafiły usłyszeć w zgiełku komunikacji tego świata wołanie Boże, które wzywa nas do pokuty i dobrego życia, zgodnego z naszą wiarą i obyczajowością. Uczy nas o tym dzisiaj Apostoł Narodów w swoim liście skierowanym do wiernych Kościoła Rzymskiego, mówiąc: «Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych» /Rz 8,19/, wśród których my już jesteśmy powołani łaską Boga do życia w łasce tu na ziemi i życia wiecznego w niebie. «Stworzenie bowiem zostało poddane marności - nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał - w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych» /Rz 8,19/. Nas też Bóg w Jezusie Chrystusie swoim Synu, wyzwala z więzów grzechu tego świata i prowadzi do wspólnoty zbawionych, którzy w chwale Królestwa Bożego kosztują szczęścia wiecznego. Amen.
CZYTAJ DALEJ

Leon XIV: w Wietnamie Kościół tętni życiem dzięki świeckim

2025-07-25 16:23

[ TEMATY ]

przesłanie

Wietnam

Papież Leon XIV

Vatican Media

„W Wietnamie Kościół tętni życiem dzięki oddanym katechetom – świeckim mężczyznom i kobietom, z których większość to ludzie młodzi” – mówi Papież w wideoprzesłaniu do katechetów w Wietnamie, z okazji 400. rocznicy urodzin bł. Andrzeja Phú Yêna, katechety i męczennika, który głosił Ewangelię na ziemiach wietnamskich.

Papieskie wideoprzesłanie zostało wyemitowane na zakończenie nabożeństwa, odprawionego w kaplicy w siedzibie Radia Watykańskiego, w którym uczestniczyło zdalnie ok. 300 uczestników z różnych stron świata.
CZYTAJ DALEJ

Jubileusz Młodzieży: historyczny rekord uczestników z Portugalii. To owoc ŚDM

Aż 11 tysięcy młodych osób przyjedzie z Portugalii na Jubileusz Młodzieży do Rzymu. To największa frekwencja w historii międzynarodowych spotkań i owoc niedawnych Światowych Dni Młodzieży Lizbona 2023.

„Mówimy o największej mobilizacji portugalskiej młodzieży, jaką kiedykolwiek widziano w kontekście międzynarodowych spotkań. To dla nas ogromna radość i panuje wielki entuzjazm wobec pracy duszpasterskiej prowadzonej w całym kraju” – podkreśla w rozmowie z agencją SiR Pedro Carvalho, odpowiedzialny za duszpasterstwo młodzieży w Portugalii. W Rzymie na spotkaniu młodzieży obecni będą przedstawiciele wszystkich portugalskich diecezji.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję