Niemal w tym samym czasie co w Krasnobrodzie zaczął się szerzyć kult Matki Bożej w Jej obrazie, umieszczonym w 1652 r. w drewnianym kościółku pw. św. Wojciecha na Piaskach Tomaszowskich. W czasie potopu szwedzkiego znieważony i uszkodzony obraz uratowały od całkowitego zniszczenia dwie szlachcianki tomaszowskie, wywożąc do Lwowa i umieszczając w jednym z ołtarzy katedralnych. Tam zaczął odbierać cześć jako cudowny. Po odbudowaniu kościoła powrócił do Tomaszowa, pod opiekę bractwa szkaplerza świętego, które otaczało go specjalnym nabożeństwem. Nabożeństwo do tego obrazu miała także ordynatowa Anna z Gnińskich Zamoyska, która sprawiła drogocenne wotum - wykonaną w srebrnej blasze sukienkę. W 1727 r. obraz przeniesiono do nowego murowanego kościoła, przy którym osadzono zakon trynitarzy. Zakonnicy ci rozwijali kult Matki Bożej Szkaplerznej i opiekowali się bractwem szkaplerza świętego, któremu nadali wezwanie patronki zakonu, św. Katarzyny. Po kasacie Trynitarzy w 1783 r. obraz przeniesiono do kościoła parafialnego, gdzie został umieszczony w XVII-wiecznym głównym ołtarzu, odbierając szczególną cześć po dzień dzisiejszy. 17 lipca 1994 r. cudowny wizerunek Matki Bożej uroczyście uwieńczono koronami papieskimi.
Kult Matki Bożej Szkaplerznej szerzył się także w starej, pamiętającej czasy Jagiełły świątyni w Nabrożu. Jego początki sięgają 1629 r., kiedy to zanotowano pierwsze doznane przed obrazem Matki Bożej łaski. O intensywnym rozwoju kultu świadczy fakt, że już w 1639 r. zainstalowano przy ołtarzu z cudownym obrazem bractwo szkaplerzne, które było jednym z najstarszych bractw szkaplerznych na naszych terenach. Podczas licznych klęsk i kataklizmów dziejowych obraz nabroski ulegał wielu zniszczeniom, podobnie jak kościół, w którym był przechowywany. Do tego stopnia, że dziś pozostał tylko fragment oryginalnego obrazu, najcenniejszy, bo wyobrażający twarz Maryi. Kult wizerunku Matki Bożej Szkaplerznej z Nabroża przeżywa swój nie słabnący rozwój od czasów ostatniej wojny, podczas której ocalał z płonącego ołtarza bez żadnych zniszczeń. Przeniesiony ze spalonego kościoła do Tyszowiec został po czterech latach uroczyście sprowadzony ponownie do Nabroża przez ówczesnego biskupa lubelskiego Stefana Wyszyńskiego, późniejszego Prymasa Tysiąclecia, wielkiego czciciela Maryi. Dowodem tego kultu są liczne pielgrzymki do sanktuarium okolicznych mieszkańców, zaś jego uwieńczeniem stało się nałożenie złotych koron na skronie Maryi i Dzieciątka, dokonane na mocy dekretu biskupa diecezjalnego przy pełnej aprobacie Stolicy Apostolskiej.
Czasy ostatniej wojny oraz będące jej wynikiem zmiany granic i repatriacje ludności spowodowały, że na terenach naszej diecezji znalazło się wiele obrazów Matki Bożej, które dotychczas odbierały cześć na wschodnich obszarach dawnej Rzeczypospolitej. Uciekająca z terenów zajętych przez Armię Czerwoną ludność zabierała ze sobą to, co stanowiło dla niej najcenniejszą wartość: Chrystusa Eucharystycznego i obraz Jego Matki. Wraz z przeniesionymi obrazami przeniosło się też nabożeństwo do Matki Bożej i zaczęły powstawać Jej nowe sanktuaria.
W Łukawcu zainstalowano cudowny obraz Matki Bożej Niepokalanie Poczętej przeniesiony z Tartakowa, którego kult w nowym miejscu rozwinął się tak intensywnie, że 3 czerwca 1991 r. podczas swojej pielgrzymki do Ojczyzny Ojciec Święty Jan Paweł II dokonał osobiście obrzędu koronacyjnego.
Nowe sanktuaria maryjne powstały też w Lubyczy Królewskiej, gdzie przeniesiono obraz Matki Bożej Różańcowej z Rawy Ruskiej, w Nowym Bruśnie, gdzie znalazł nowe miejsce wizerunek Maryi z Bruska, w Teratynie z łaskami słynącym obrazem Matki Bożej z Zaturzyc na Wołyniu oraz w Tarnoszynie, gdzie umieszczono otaczany czcią wiernych obraz Matki Bożej Częstochowskiej z kościoła "Na Zameczku" w Bełzie.
W Lubaczowie, dokąd przeniesiono po wojnie administraturę apostolską archidiecezji lwowskiej, po długiej tułaczce znalazł się w 1974 r. szczególny wizerunek Matki Bożej z końca XVI w., pochodzący z lwowskiej archikatedry, przed którym 1 kwietna 1656 r. złożył sławne śluby król Jan Kazimierz, oddając pod opiekę Maryi ziemie należące do Korony Polskiej i obierając Ją za Patronkę i Królową. Od tego czasu kult Maryi z lwowskiej katedry sławny był w całej Rzeczypospolitej, a w roku 1776 Jej skronie ozdobiły papieskie korony. Obecnie Matka Boża Łaskawa odbiera nadal cześć w Lubaczowie, a ostatnio ponownie we Lwowie, dokąd powrócił Jej cudowny wizerunek.