Przecież powstanie tej parafii nie jest wcale odległe w czasie. Jakże to bolesne, że gorliwi do niedawna katolicy stali się obojętni religijnie, a nierzadko wyznają poglądy sprzeczne z Bożym prawem i nauką Kościoła – stwierdził bp Krzysztof Nitkiewicz.
Parafia Miłosierdzia Bożego w Brzezinach Stojeszyńskich obchodziła uroczysty jubileusz 40-lecia swojego istnienia. Mszy św. dziękczynnej przewodniczył biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz, a wraz z nim koncelebrowali proboszcz ks. Krzysztof Woźniak oraz jego żyjący poprzednicy i rodak. W Eucharystii uczestniczyli licznie parafianie, obecny był burmistrz Modliborzyc Witold Kowalik, druhowie strażacy, dyrekcja i poczty sztandarowe szkół im. Jana Pawła II w Stojeszynie i Potoczku oraz zaproszeni goście.
Kwestionowanie wartości
Uroczystość rozpoczęła się od umieszczenia w mensie ołtarzowej relikwii św. Andrzeja Boboli, patrona Polski, które zostały ofiarowane przez biskupa ordynariusza.
Biskup Nitkiewicz mówił w homilii o charakterystycznym dla współczesnych czasów lekceważeniu prawa naturalnego i nazywania zła dobrem. Takie kwestionowanie wartości nienegocjowanych obraca się przeciwko człowiekowi, stając się dla niego śmiertelnym zagrożeniem. Dotyczy to również wspólnoty parafialnej, gdyż każdy grzech osłabia wiarę oraz rodzi podziały.
– „Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę, świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości – śpiewaliśmy w dzisiejszej liturgii (psalm 19). Zacznijmy walkę ze złem od siebie, od przestrzegania w codziennym życiu przykazań Bożych i kościelnych. Tak postępowali nasi przodkowie w wierze i my sami. Przecież powstanie tej parafii nie jest wcale odległe w czasie. Jakże to bolesne, że gorliwi do niedawna katolicy stali się obojętni religijnie a nierzadko wyznają poglądy sprzeczne z Bożym prawem i nauką Kościoła. W ten sposób sprowadzamy na złą drogę również innych, stając się winni tzw. grzechów cudzych. Niech święci archaniołowie Michał, Gabriel i Rafał prowadzą was do Boga, a przykład św. Andrzeja Boboli nauczy bezkompromisowego sprzeciwiania się złu – powiedział biskup.
Parafia
Parafia Miłosierdzia Bożego została erygowana 4 grudnia 1984 r. przez biskupa Bolesława Pylaka, a jej terytorium wyodrębniono z parafii Potok Wielki. Początkowo Msze św. odprawiano w tymczasowej kaplicy, a obecny kościół zaprojektowali architekci Roman Giza i Andrzej Adamczuk. Świątynia oraz plebania powstały na gruntach ofiarowanych przez mieszkańców Brzezin, a budową kierował pierwszy proboszcz ks. Aleksander Zeń. Poświęcenie kościoła miało miejsce 5 października 1986 r. Następni proboszczowie, ks. Franciszek Grela i ks. Krzysztof Woźniak, kontynuowali prace nad upiększaniem kościoła i zagospodarowaniem terenu parafii.
W parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Józefowie przez sześć dni trwały uroczyste obchody 300-lecia istnienia parafii.
Rys historyczny parafii przygotowała nauczycielka w szkole podstawowej w Stanisławowie i historyk, Katarzyna Traczyk-Surmacz. – Parafia Józefów wzmiankowana jest na rok 1717. Powtórna erekcja parafii miała miejsce 22 stycznia 1723 r. na miejscu dawnej parafii unickiej w Nepryszu. Jeszcze w XIX wieku istniał przy niej dom opieki dla starców (dawny szpital parafialny). W czasie erekcji parafii założono bractwo różańcowe. Budowę drewnianej świątyni na obszernym podmurowaniu rozpoczęto już w 1791 r., a dwa lata później trwały prace snycerskie przy ołtarzu głównym i dwóch bocznych. W 1728 r. bp chełmski Jan Feliks Szaniawski dokonał konsekracji świątyni, dodając obok wezwania św. Józefa także drugi tytuł – Niepokalanego Poczęcia NMP. Fundatorem kościoła był ordynat Tomasz Józef Zamoyski. Pierwszym proboszczem parafii był ks. Wojciech Józef Zieliński, kolejnymi byli ks. Sebastian Krzywkowski i ks. Błażej Kałużyński. W akcie erekcyjnym proboszczowie józefowscy otrzymali od ordynata ośmiu poddanych uprawiających pole i 6 zagrodników. Podstawą materialną utrzymania parafii były dziesięciny płacone przez parafian, dochód z gruntów plebańskich oraz wsparcie finansowe ordynata. W XIX wieku parafia miała wielu proboszczów, którzy oprócz pracy duszpasterskiej wspomagali biednych, dbali o edukację parafian. W I poł. XIX wieku proboszcz, ks. Maciej Borkowski, przy pomocy ordynata wyremontował kościół i wybudował nową plebanię. W latach 50. powstała nowa dzwonnica, która przetrwała do naszych czasów. Na początku lat 60. XIX wieku wymurowano wokół cmentarza kościelnego ogrodzenie z kapliczkami i bramką. W 1883 r. proboszcz – ks. kan. Seweryn Trembiński zainicjował budowę nowej świątyni. Kamień węgielny pod jej budowę został wmurowany i poświęcony w październiku 1884 r., a budowę zakończono dwa lata później. Przez cały okres międzywojenny proboszczem był ks. Seweryn Grątkowski, a jego następcą został w 1943 r. ks. Michał Całka, który przez lata okupacji ratował życie i dawał schronienie wielu mieszkańcom na plebanii. W 1951 r. do parafii przybył pasterz diecezji bp Piotr Kałwa, który w czasie pobytu dokonał konsekracji kościoła parafialnego, a w ołtarzu wmurowano kamienną płytę z relikwiami św. Andrzeja Boboli. W 1987 r. bp lubelski Bolesław Pylak powołał nowy dekanat Józefów, a dziekanem został ks. kan. Stanisław Gliniak – przybliżyła wydarzenia z historii.
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
Wielki Szpitalnik Zakonu Maltańskiego, Josef D. Blotz
Ludzie na Ukrainie muszą otrzymać pomoc, aby poradzić sobie ze skutkami wojny, fizycznymi i psychicznymi. I to stara się zapewniać od początku Suwerenny Zakon Maltański. O wsparciu Ukraińców mówi mediom watykańskim Wielki Szpitalnik Zakonu Maltańskiego, Josef D. Blotz, który w zeszłym tygodniu odbył wizytę na Ukrainie.
Obecny na terytorium Ukrainy od ponad 30 lat Zakon Maltański uruchomił już w lutym 2022 roku - kiedy wybuchła wojna na pełną skalę na Ukrainie - skoordynowaną akcję wszystkich swoich Stowarzyszeń, Korpusów Ratunkowych oraz około 1000 wolontariuszy (zarówno zagranicznych, jak i ukraińskich), aby zapewnić pomoc medyczną, społeczną i psychologiczną, a także bezpieczne schronienie dla osób przesiedlonych w swoim kraju i do krajów sąsiednich. Wsparciem objęto około 4 miliony osób.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
