Na mapie regionu pojawił się dziesiąty już Zakład Aktywności Zawodowej umożliwiający pracę i rehabilitację społeczną osobom z różnymi niepełnosprawnościami i dysfunkcjami.
Placówkę w Mieronicach utworzyło Stowarzyszenie Nadzieja Rodzinie z prezesem ks. Andrzejem Drapałą. 9 stycznia nowy obiekt, zaadoptowany do funkcji warsztatów i produkcji opakowań oraz małej poligrafii, poświęcił biskup kielecki Jan Piotrowski.
Bp Piotrowski z uznaniem wypowiedział się na temat zmian, jakie w ostatnich latach nastąpiły w podejściu do osób niepełnosprawnych, dotyczących opieki nad nimi i oferowanej im pomocy ze strony państwa, samorządów, organizacji pozarządowych. Świadczą one, jak zaznaczył, że te osoby są upodmiotowione, mogą pracować, integrować się i uczestniczyć w życiu społecznym. Podziękował i pogratulował wszystkim zaangażowanym w stworzenie wyjątkowego miejsca – samorządowcom, Stowarzyszeniu Nadzieja Rodzinie, przedsiębiorcom i wszystkim ludziom dobrej woli.
W otwarciu uczestniczyli: Renata Janik, marszałek województwa świętokrzyskiego, wicewojewoda Michał Skotnicki, senator Krzysztof Słoń, starosta Jędrzejowski Paweł Faryna, burmistrz miasta Małogoszcz Paweł Król, dyrektor PFRON Andrzej Michalski. Zgodnie podkreślali jak bardzo potrzebne są ZAZ-y dla osób niepełnosprawnych, które są dla nich przestrzenią spotkania, rozwoju, gdzie mogą dać coś od siebie społeczeństwu. – Dzięki temu czują się potrzebni – powiedziała Halina Olędzka z zarządu Stowarzyszenia.
Ks. Drapała długo dziękował tym, którzy przyczynili się do powstania ZAZ-u. Przyznał, że droga była niełatwa, ponieważ bardzo trudno było o właściwy obiekt i lokalizację. Dzięki znacznym środkom z Urzędu Marszałkowskiego, otwartości samorządu w Gminie Małogoszcz i starostwu, znaleziono przedsiębiorców, którzy udostępnili budynek pod ZAZ i jednocześnie włączyli się w prace nad jego adaptacją. Dziś zatrudnionych jest tutaj dwadzieścia osób, będą następne. O tym, jak powstawał ten wyjątkowy na mapie świętokrzyskiego ZAZ, napiszemy wkrótce.
Rodziny w Szczukowicach podjęły misję zaproszenia Pielgrzymującej Matki Bożej z Szensztatu, aby w ramach powstałego 1 stycznia br. Apostolatu Pielgrzymującej Matki Bożej z Szensztatu gościć Jej wizerunek w rodzinach, w formie niewielkiej kapliczki z obrazem, będącym kopią wizerunku Matki Trzykroć Przedziwnej z Prasanktuarium w Schoenstatt k. Koblencji. Jest to pierwszy krąg Apostolatu w diecezji kieleckiej.
- Ogromnie się cieszę, że inicjatywa wyszła od wiernych naszej parafii. Matka Boża na pewno zdziała wiele dobra wśród rodzin – mówi Niedzieli ks. Piotr Chruściel, proboszcz w Szczukowicach. Entuzjastką oraz inicjatorką apostolatu w parafii jest Agnieszka Tatar-Paździerz. - W Maryi szukamy wzoru i pomocy do dojrzałego przeżywania swojej wiary i dawania o niej świadectwa w świecie- mówi. Jest przekonana, że każdy może się w Apostolacie odnaleźć, a Maryja - jako Matka i Wychowawczyni - zdziała wiele dobra.
Prokuratura Rejonowa Warszawa - Śródmieście odmówiła wszczęcia postępowania w sprawie działalności aborcyjnej „przychodni” Abotak.
Zawiadomienie w tej sprawie złożył Instytut Ordo Iuris wskazując na możliwość popełnienia przestępstw wykonywania aborcji z naruszeniem przepisów ustawy oraz wprowadzania do obrotu „produktu leczniczego” (tabletek wczesnoporonnych) bez zezwolenia.
Miały od 26 do 64 lat. Ginęły po kolei – w ciągu kilku miesięcy 1945 roku. Dlatego, że do końca pozostały z dziećmi - sierotami, z pacjentami w szpitalu, z osobami starszymi, które nie miały rodzin ani opieki. Z tymi wszystkimi, którzy nie byli w stanie się bronić ani uciekać przed Armią Czerwoną, która brutalnie wkroczyła wtedy na Ziemię Warmińską. Czy można zrozumieć postępowanie sióstr katarzynek?
Pracowały na całej Warmii, w różnych domach zakonnych i w różnych miejscach: domach dziecka, szpitalach, ośrodkach opieki. Gdy żołnierze sowieccy zaczęli zajmować te ziemie, ludzie zaczęli się masowo ewakuować. Nie mogło być na tych ziemiach dzieci, które nie miały rodziców, chorych bez własnych rodzin czy najstarszych mieszkańców. Takich osób nie opuściły jednak siostry katarzynki. Mimo że były przez czerwonoarmistów bite, gwałcone, torturowane – na przykład w szpitalnej piwnicy, gdzie szukały schronienia wraz ze swymi podopiecznymi. Te, które zostały wtedy z pacjentami, były wielokrotnie wykorzystywane przez Sowietów. Niektóre więziono, a potem zesłano w głąb ZSRR. Pracowały w łagrach, zmarły z wycieńczenia. Siostra, która zorganizowała ewakuację dzieci – zgromadziła je w grupie na dworcu kolejowym, sama zaś poszła szukać dla nich wody i pożywienia. Żołnierz Armii Czerwonej zastrzelił ją, gdy tylko wyszła na zewnątrz. Były siostry, które zginęły wskutek ciągnięcia ich za samochodem po ulicach Kętrzyna. Po zajęciu Gdańska przez Sowietów pod koniec marca 1945 r. rozpoczęły się mordy, grabieże i gwałty na miejscowej ludności. Ofiarą napaści padły też siostry katarzynki, które znalazły się w mieście po przymusowej ewakuacji macierzystego domu w Braniewie. Jak podaje KAI, 58-letnia siostra Caritina Fahl, nauczycielka i ówczesna wikaria generalna Zgromadzenia, ze wszystkich sił starała się bronić młodsze siostry przed gwałtem. Została straszliwie pobita, zmarła po kilku dniach. Takie były ich losy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
