W czasach, gdy nie było telefonów komórkowych i sygnałów GPS, spora liczba turystów wspinających się na górskie szczyty według krzyża orientowała się w stronach świata, szczególnie gdy padał deszcz, szalała śnieżyca lub zapadała gęsta mgła. W takich momentach wszyscy szukali krzyża, aby przy jego pomocy określić swoje położenie. W krzyżu odkrywamy jeszcze głębszą treść, do nieustannego wspinania się w górę, ku wyższym wartościom, a zarazem przypominamy sobie, że dzięki niemu mamy w życiu mocne oparcie, gdyż jest wyraźnym punktem odniesienia dającym nadzieję.

Na ziemi zamojsko-lubaczowskiej są także krzyże, które w szczególny sposób otaczane są szacunkiem. Krzyże wzniesione w miejscach walki i męczeństwa narodu w Osuchach, Banachach, Wojdzie, Zaborecznem, Dachnowem czy Oleszycach oraz na licznych cmentarzach bohaterów obu wojen światowych i powstańczego zrywu. W miejscach tych polegli ludzie, a jednak nie zginęło ich dzieło, nie poszła na marne ich walka. Są też krzyże na grobach zmarłych przypominające zwycięstwo ducha nad śmiercią. Wszystkie one są zakorzenione w tym pierwszym krzyżu postawionym na Kalwarii, skąd czerpią swój sens i moc.