Podwyższony poziom cukru we krwi, który jest dość często występującą nieprawidłowością, nie oznacza jeszcze cukrzycy typu 2, ale stanowi sygnał, że organizm nie radzi sobie z właściwym przetwarzaniem glukozy. Nie można tego faktu bagatelizować, bo już na etapie stanu przedcukrzycowego mogą następować zmiany w naczyniach krwionośnych, które następnie mogą prowadzić do nieodwracalnych powikłań, np. retinopatii czy nefropatii. Poza tym, jak wynika ze statystyki, u znacznej części osób, u których utrzymuje się stan przedcukrzycowy, z czasem rozwija się pełnoobjawowa cukrzyca typu 2.
Badania
Sprawdzenie poziomu glukozy na czczo, które jest pierwszym krokiem w diagnozowaniu stanu przedcukrzycowego, jest powszechnie dostępnym badaniem. Poziom glukozy na czczo warto sprawdzać regularnie, ponieważ stan przedcukrzycowy nie daje ostrych objawów – jego sygnałami mogą być np. przewlekłe zmęczenie, zwiększone pragnienie lub apetyt, zwiększone oddawanie moczu. Takich objawów możemy nie zauważyć lub złożyć je na karb innych chorób. Według obecnie obowiązującej normy, poziom glukozy na czczo mieszczący się w przedziale 100-125 mg/dl jest nieprawidłowy i oznacza stan przedcukrzycowy. Rozpoznanie warto potwierdzić drugim badaniem, którym jest doustny test tolerancji glukozy.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Co robić
Reklama
Większe ryzyko rozwoju stanu przedcukrzycowego dotyczy osób, u których w wywiadzie rodzinnym wystąpiła cukrzyca typu 2, kobiet, które cierpiały na cukrzycę ciążową, a także pacjentów z obturacyjnym bezdechem sennym. Kolejną grupą są palacze tytoniu, osoby z nadwagą i mało aktywne fizycznie.
Pacjenci, u których rozpoznano stan przedcukrzycowy, powinni wdrożyć zasady zdrowego stylu życia. Podstawą jest redukcja masy ciała i stosowanie odpowiedniej diety. Zasadą jest spożywanie pięciu posiłków dziennie, ale w zmniejszonych porcjach, nie powinno się pomijać posiłku wieczornego. Trzeba unikać produktów bogatych w cukry proste, a także zawierających duże ilości tłuszczów nasyconych, wybierać natomiast produkty pełnoziarniste. Planując codzienne menu, nie powinniśmy przekraczać właściwego dla danej osoby dziennego zapotrzebowania kalorycznego, a jeżeli mamy nadwagę, liczbę kalorii trzeba ograniczyć.
Indeks glikemiczny
Pojęciem, z którym trzeba się zaprzyjaźnić, jest indeks glikemiczny (IG), który wskazuje, jak bardzo wzrośnie poziom glukozy we krwi po zjedzeniu danego produktu spożywczego. Wartości IG dla różnych produktów ujęte są w specjalnych tabelach i dzielą się na trzy kategorie produktów: o niskim, średnim i wysokim indeksie glikemicznym. Zarówno osoby z cukrzycą, jak i te ze stanem przedcukrzycowym powinny spożywać produkty o niskim indeksie glikemicznym. Produkty o wysokim IG powodują duże wahania poziomu glukozy we krwi i należy ich unikać.
Produkty o niskim indeksie glikemicznym to m.in. świeże i mrożone warzywa, orzechy i nasiona, chudy nabiał, jaja, grzyby, nasiona roślin strączkowych, pieczywo z mąki pełnoziarnistej. Na drugim biegunie są produkty o wysokim IG, np. pieczywo cukiernicze, słodycze i słodzone napoje, pszenne produkty zbożowe z jasnej mąki, dżemy, dojrzałe banany. Duży wpływ na finalną wartość IG potrawy mają połączenia produktów w ramach posiłku (np. produktów zbożowych z surowymi warzywami) czy sposób ich obróbki, dlatego zasad komponowania diety warto się nauczyć np. w poradni dla diabetyków.
Artykuł ma charakter informacyjny i nie stanowi porady medycznej.