Dzwon jest symbolem „głosu Boga”. Dzwony łączą niebo z ziemią, przypominają o wieczności. Dzwony nabrały znaczenia w Europie po roku 800. Ich głos odzywał się z wież kościelnych i katedr.
Ich uroczysty, melodyjny i daleko rozlegający się dźwięk wywoływał w duszach podniosły nastrój, zachęcał do zadumy i przypominał o zobowiązaniach wobec Boga.
We wczesnych wiekach używane były tylko dzwonki małe w klasztorach, sygnalizujące rozpoczęcie wspólnych modlitw i ćwiczeń duchowych.
Głos dzwonów nadal przypomina o nabożeństwach, podkreśla ich wagę, np. w czasie Procesji Rezurekcyjnej, Eucharystycznej w Boże Ciało. Dzwony zaznaczają też ważne wydarzenia wspólnoty wiernych, np. żegnanie parafian w drodze do wieczności.
Poeta doświadczenia religijnego Jerzy Liebert najtrafniej oddał, czym są dzwony:
Wykuwała nas z brązu wieczność
Twarde dźwięki słodkie dla ucha,
Ale ranią Bogiem i miażdżą
Każdego, kto się zasłucha.
My, dzwony, dzwony szumiące,
Jak łany spęczniałe ziarnem –
Mówimy do was pokarmem,
Mówimy chlebem białym. [...]
W naszych tonów krótkich komendzie
Surowa jest rzeczywistość.
Wyrąbałyśmy drogę pokorze,
By szły po niej męstwo i czystość. [...]
Naprzód dźwięk ten nosiłeś w sobie,
Ale dźwięk się na ludzi rozpiął,
Odnalazłeś ten sam dźwięk w innych –
I stała się jedna rodzina.
Głos dzwonów może niektórych ludzi ranić, ale są to rany leczące, bo zmuszają do zamyślenia nad sprawami zasadniczymi. Ich surowy ton pomaga człowiekowi słabemu wypracować drogę podstawowych cnót. Biały chleb to oczywiście Chleb Eucharystyczny. Człowiek, gdy dosłyszy ten głos w swoim wnętrzu, wnet może się przekonać, że inni też są uwrażliwieni na Boże wołanie. Jest to wołanie do życia we wspólnocie Ludu Bożego.
Miejscem najważniejszym w kościele jest ołtarz, na którym składana jest Najświętsza Ofiara i gdzie dokonują się święte czynności. On skupia społeczność wiernych i stanowi duchowe centrum świętego zgromadzenia.
Od najdawniejszych czasów ołtarze budowano zwykle z trwałego i cennego materiału. Księga Rodzaju opisuje ofiarę dziękczynną składaną przez Noego na zbudowanym ołtarzu. Ołtarze budowali patriarchowie na miejscu spotkania z Bogiem lub odniesionego zwycięstwa. Od Mojżesza Bóg zażądał, aby zbudowany ołtarz nie był z kamieni ciosanych. Prawdopodobnie dlatego, żeby nie naśladował sposobu pogańskiego.
Gościem majowego spotkania z cyklu „Życie na gigancie” w częstochowskim duszpasterstwie akademickim „Emaus” był ks. dr Tomasz Podlewski – kapłan archidiecezji częstochowskiej, który obecnie mieszka w Rzymie, pracując jako dyrektor biura prasowego Watykańskiej Fundacji Jana Pawła II. W poniedziałkowy wieczór 26 maja, licznie zebranym słuchaczom, na prośbę duszpasterza akademickiego ks. Michała Krawczyka, opowiedział on o swojej pracy i podzielił się rzymskim doświadczeniem czasu konklawe oraz wyboru i pierwszych celebracji Ojca Świętego Leona XIV. Poniżej przytaczamy fragmenty wypowiedzi ks. Podlewskiego.
W kontekście wyboru nowego papieża ks. Tomasz Podlewski mówił m. in.: „Dla mnie osobiście radość z wyboru nowego papieża to była radość podwójna. Najpierw bowiem, zanim na Placu Św. Piotra usłyszeliśmy konkretne nazwisko, wpierw w naszych uszach zabrzmiały znane wszystkim słowa Hamebus Papam. Dla mnie już same one były dostatecznym powodem wzruszenia, radości i wdzięczności wobec Boga. Przecież już sam fakt, że Kościół znowu ma papieża, jest w stanie napełnić serca katolików pokojem. I rzeczywiście tak było. Zdałem sobie sprawę, że ludzie wiwatują na cześć Ojca Świętego, nie wiedząc jeszcze, kto nim został. To była bardzo krótka i subtelna chwila, ale na mnie zrobiła wielkie wrażenie, dlatego starałem się ten moment jakoś uchwycić świadomością, objąć sercem i zachowuję go w pamięci bardzo żywo. Te słowa przyniosły nam wszystkim jasny przekaz: Łódź Piotrowa znowu ma kapitana! Na Watykanie znowu jest papież! Po czasie oczekiwania i sede vacante, nasz Kościół znów jest pod opieką Piotra! Dla mnie osobiście to był bardzo ważny moment i mimo że ten aplauz oddzielający słowa Hamebus Papam od konkretnych słów Cardinalem Prevost to była w sumie tylko chwila, dla mnie miała wielkie znaczenie. Ten ulotny moment, na który świadomie zwracam dziś uwagę, dla mojej duszy miał w sobie coś z radości dziecka, kiedy tata wraca do domu. Jeszcze nie wiedzieliśmy kim jest nowy papież, ale każdy zdał sobie sprawę, że Bóg po raz kolejny w dziejach Kościoła daje nam w prezencie przewodnika, którego sam dla nas zaplanował. Powiem szczerze, że ktokolwiek zostałby wówczas ogłoszony papieżem, przyjąłbym go z identyczną wdzięcznością i miłością, jako dar od samego Jezusa. Bo przecież tak jest”.
14. Przegląd Pieśni Maryjnej „Cześć Maryi” w Cierpiszu
2025-05-29 10:10
Stanisław Gęsiorski
parafia Cierpisz
Młodzi artyści prezentowali swoje talenty muzyczne
25 maja w Cierpiszu odbyła się 14. edycja Przeglądu Pieśni Maryjnej „Cześć Maryi”. W tym roku jego hasło to: Matko dobrej drogi prowadź.
Przegląd jest co roku okazją do wspólnego chwalenia Matki Najświętszej poprzez śpiew i muzykę, ale to także okazja do spotkania w ramach wyjątkowego pikniku rodzinnego, który dzięki dobrej pogodzie odbył się także w tym roku.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
