Reklama

Notatnik z "okienka" w IV c

Stowarzyszenie: "Nie ma głupich"

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Nawet nie wiecie jaka to ważna rzecz pisać pamiętnik. Dzięki tym notatkom nauczyłem się formułować swoje myśli i spostrzeżenia. Potwierdzeniem tego była matura z polskiego. Okazało się, że nie miałem z tym egzaminem żadnego kłopotu. "Kuba, ty to chyba zostaniesz pisarzem. Skąd ty to masz, że z taką łatwością potrafisz pisać o wszystkim?" . zapytała mnie ostatnio Magda. Odpowiedź na to mam już gotową: trzeba pisać pamiętniki. Ludzie, ja, tegoroczny maturzysta, chcę was namówić do pisania pamiętników. Na początku może być trochę oporów, ale potem to już czysta rozkosz, a do tego niesamowita frajda móc wrócić do niektórych wspomnień. Śmieję się bardzo często, kiedy odczytuję sobie jakieś wydarzenia z pierwszej klasy. Mówię sobie wtedy: "jaki ja byłem głupi!". Dziś to co innego. Mam już maturę prawie w kieszeni i wydaje mi się, że jestem najmądrzejszym człowiekiem na świecie. Nasza klasa po egzaminach pisemnych wypadła rewelacyjnie.

Nikt nie oblał egzaminu i do tego wszystkiego osiągnęliśmy najwyższą średnią w całej szkole. "Teraz to już nam nikt w szkole nie może podskoczyć! . stwierdził z dumą Wojtek . Jesteśmy już ludźmi z pełnym średnim wykształceniem. Proponuję założyć stowarzyszenie młodych intelektualistów. Musimy przecież dbać o swój prestiż i podkreślić, że mocno odcinamy się od masy niewykształconych ludzi". Wojtek mówił to z wielkim przekonaniem co do swoich intelektualnych osiągnięć. Sam przecież osiągnął duży stopień pewności siebie, gdyż mimo wielu kłopotów z matematyką akurat na maturze otrzymał czwórkę. Pomysł na utworzenie stowarzyszenia świeżo upieczonych intelektualistów całkiem nam się spodobał, a ponieważ pierwszy etap matury minął bardzo pomyślnie postanowiliśmy spotkać się wszyscy razem w jakimś kulturalnym pubie, takim, który odpowiadałby nam intelektualnie. Wybraliśmy miejsce, które często odwiedzają najwięksi biznesmeni naszego miasta. Cóż, w takim lokalu stać nas było tylko na małą colę z lodem. Siedzieliśmy przy pięknie nakrytych stolikach zachwyceni sobą i naszym skokiem w grono najmądrzejszej intelektualnie elity narodu. Znów przez ponad godzinę rozpływaliśmy się w marzeniach o naszych naukowych aspiracjach i wyższości nad dużą grupą społeczeństwa. Spotkanie się już kończyło, gdy nagle do naszego stolika podszedł jakiś podejrzanie wyglądający młody chłopak. Robił wrażenie klasycznego żebraka wyłudzającego jakieś grosiki od spotkanych ludzi. " Jestem Kaziu" . zaczął się przedstawiać. Robił przy tym tak idiotyczne miny, że od razu można było poznać, że ma jakieś defekty psychiczne. Potem zdjął z głowy czapkę i zaczął nam śpiewać piosenkę. Tekst był kompletnie pozbawiony sensu, a do tego nasz Kaziu tak przeraźliwie fałszował, że nawet ktoś o kompletnie słabym słuchu byłby przerażony. "To jakiś wariat . odezwał się Wojtek. . Musimy go bardzo delikatnie spławić". Kaziu rzeczywiście zburzył nasz intelektualny nastrój i byliśmy mocno zgorszeni, że takiego typa wpuszcza się do tak solidnego lokalu.

"Spływaj chłopcze . odezwał się dość ostro Marcin. . My tu czcimy naszą maturę i nie mamy dziś ochoty na towarzystwo kogoś tak przymulonego jak ty". Nasz Kaziu posmutniał i przesunął się do sąsiedniego stolika. Tam zaczął śpiewać swoje fałszerstwa jakiejś eleganckiej pani. Nasza sąsiadka też bardzo ostro przegoniła Kazia. Kiedy ten zaczynał już terroryzować sobą cały lokal postanowiliśmy interweniować. Konrad zawołał właściciela pubu. "Proszę pana . zaczął . czy nie uważa pan, że w takim sympatycznym lokalu nie powinno się pozwalać na wpuszczenie takiego idioty jak ten człowiek, który teraz chodzi między stolikami i żebrze?" "Panowie mi wybaczą . tłumaczył się właściciel. . Kazia to ja znam już dwa lata i może on na głupiego wygląda ale ma dobre serce". Zawołał szybko Kazia i zaczął przy nas rozmowę z nim. "Kaziu powiedz panom po co ty tak chodzisz i zbierasz te pieniądze?" "Jak to po co? Za pieniądze to można kupić dużo różnych rzeczy" . odpowiedział. "No, dobrze, ale co ty chcesz kupić za to, co uzbierasz?" . pytał go dalej właściciel lokalu. Kazio wyjął z kieszeni płaszcza kartkę zapisaną długim słupkiem wyrazów. "Jak dzisiaj coś zbiorę, to najpierw muszę iść na Srebrną do pani Kwiatkowskiej. Ona prosiła, żeby jej kupić kilo cukru i cztery bułki. Potem muszę jeszcze zanieść mleko dla pani Stokowskiej z Krótkiej. A jak mi starczy pieniędzy to kupię drożdżówkę dla Marka z Małej i trochę kaszanki dla pana Wacka, bo już jest tak chory, że nie wychodzi z domu. A najtrudniej to jest z kotami pod blokiem, bo sam już nie wiem, które karmiłem wczoraj, a którym muszę dać jeść dzisiaj". Lista spraw była najwyraźniej bardzo długa. Właściciel pubu wyjaśnił nam, że Kazio tak od kilku lat obsługuje wielu chorych ludzi i zbiera pieniądze dla tych biedaków. Zrobiło nam się przykro za nasze wcześniejsze docinki. Zaprosiliśmy Kazia do naszego stolika i postanowiliśmy zrzucić się na wspaniałą pizzę dla niego. Kiedy tak jadł ze smakiem, Wojtek przyznał mu się: "Bo widzisz Kazio, my tu rozmawiamy o bardzo ważnych rzeczach. Chcemy stworzyć stowarzyszenie o nazwie «Nie ma głupich» i bardzo nam zależy, żebyś pomógł nam je założyć". Kazio popatrzył na nas uważnie i wyjął z płaszcza swoją listę spraw. "Teraz to sobie tylko zapiszę, ale jak już przyjdzie kolej na was to możecie na mnie liczyć".

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2001-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Leon XIV: stańmy się znakami Bożej miłości i współczucia w świecie

2025-07-13 10:52

[ TEMATY ]

Papież Leon XIV

Vatican Media

„Jeśli w głębi naszego życia odkryjemy, że Chrystus, jako miłosierny Samarytanin, nas miłuje i troszczy się o nas, to również my jesteśmy poruszeni do tego, aby miłować w ten sam sposób i staniemy się pełni współczucia jak On. Uzdrowieni i umiłowani przez Chrystusa, staniemy się również znakami Jego miłości i współczucia w świecie” - powiedział papież podczas Mszy św. sprawowanej w parafii św. Tomasza z Villanueva w Castel Gandolfo.

MSZA ŚWIĘTA
CZYTAJ DALEJ

Św. Teresa od Jezusa z Andów: tysiące ludzi dziękują jej za pomoc w otrzymaniu łask

[ TEMATY ]

świadectwo

święci

Bliżej Życia z wiarą

pl.wikipedia.org

Św. Teresa od Jezusa z Andów

Św. Teresa od Jezusa z Andów

Wystarczyło jej niespełna dwadzieścia lat, by zostać świętą. Każdego roku tysiące ludzi dziękują jej za pomoc w otrzymaniu łask.

Pierwsza Chilijka wyniesiona do chwały ołtarza – Juana Enriquetta Josefina de los Sagrados Corazones Fernández Solar, lepiej znana jako św. Teresa od Jezusa z Andów. Urodzona 13 lipca 1900 r. w zamożnej rodzinie, rozpieszczana przez rodziców, mogła wieść życie księżniczki z bajki, lecz wolała poświęcić wszystko dla Jezusa. Dla Niego zmieniła nawet swój porywczy charakter. Jaki był efekt tego poświęcenia? Dostąpiła chwały ołtarzy, a teraz jest jednym z najskuteczniejszych orędowników w niebie – do poświęconego jej sanktuarium każdego dnia napływają podziękowania za łaski, które dzięki niej zostały wyproszone. Jednym z najbardziej spektakularnych cudów za wstawiennictwem chilijskiej świętej było „wskrzeszenie” pewnej nastolatki.
CZYTAJ DALEJ

Poradnik katolika na wakacjach, czyli jak przeżyć urlop „po Bożemu”

2025-07-12 20:28

[ TEMATY ]

wakacje

Karol Porwich/Niedziela

Lepiej uczestniczyć we Mszy św. w języku, którego się nie rozumie, czy połączyć się ze swoją parafią poprzez transmisję? Co jeśli tam, gdzie spędza się urlop, nie ma możliwości udziału w Eucharystii i czy poza Polską obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych? Na te i inne pytania poszukujemy odpowiedzi z ks. dr. Stanisławem Szczepańcem.

Wakacje to czas, gdy wielu udaje się na zasłużony wypoczynek. Destynacje urlopowe – zarówno te bliższe, jak i dalsze – z różnych przyczyn mogą stanowić wyzwanie z perspektywy praktykowania wiary w warunkach innych niż te codzienne. – Czas urlopu jest ważny i potrzebny. Wielu myśli o nim przez wiele miesięcy. Planuje, wybiera, realizuje. Człowiek wierzący w tych działaniach pamięta o Bogu – podkreśla ks. dr Stanisław Szczepaniec. Wraz z przewodniczącym Archidiecezjalnej Komisji ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego, a jednocześnie konsultorem Komisji Konferencji Episkopatu Polski ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, poruszamy kwestie, o których warto pamiętać, planując wakacyjne wyjazdy.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję