„Sapientia ars vivendi putanda est”

Bądź na bieżąco!

Red. Lidia Dudkiewicz: - Gwałtowny rozwój cywilizacyjny budzi pytanie o sens naszego bytowania na planecie, o sens naszego „hic et nunc” (tu i teraz), o sens naszego „co potem”.

Br. Stanisław Rybicki FSC: - Hamletowy monolog staje się za naszych czasów wciąż bardzo aktualny. Nasz „homo sapiens” przy całej swej mądrości stwierdza sceptycznie: „scio me nihil scire” - „wiem, że nic nie wiem”. Wciąż więcej tych, co poszukują, niż tych, co wiedzą, bo dogłębnie wierzą. Dobrze jeszcze, jeżeli z respektem odnoszą się do takiej mądrości, która chce być sztuką życia nie tylko w doczesności, która wciąż się staje, ciągle na nowo.

- W tej sceptycyzmem nasyconej rzeczywistości konieczna jest nam autentyczna pokora, by nasza mądrość pochodząca z góry była skromna, pełna dobrych owoców, stała i szczera...

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

- Pozytywna charakterystyka mądrości pochodzącej od Boga ujęta została w postaci antytezy przejawów fałszywej mądrości. Nie jest to „mądrość zgodna z pojęciami tego świata lub jego władców, którzy przemijają” (1 Kor 2, 6). Jest to mądrość tylko ułudna, pozorna, ukierunkowana ku zdobyczom, obca Ewangelii i nadprzyrodzoności, obca prawdziwemu szczęściu, jakie Bóg przyrzeka swoim wiernym. Kto demonicznie sam siebie uważa za mędrca, siebie i drugich - jako tyran wiedzie do zguby. Apogeum prawdziwej mądrości to Słowo Przedwieczne, Syn Boży - to „Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo”. Ono - jako Mądrość Boża - oddziałując na człowieka, wzbudza i utwierdza jego wiarę.

- Aby to pojąć, potrzebne jest jednak działanie Ducha Świętego...

- Zostało nam to dane przez Tego, który jest permanentnym Nauczycielem - Drogą, Prawdą i Życiem naszym. Gwarantuje nam to Zbawiciel w swej pożegnalnej mowie: „Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, nauczy was wszystkiego” (J 14, 26) - a więc obdarzy nas swoją Mądrością. Duch Święty sprawił i nadal sprawia, iż Apostołowie i ich następcy zaakceptowali wszystkie mowy i cuda Jezusa w świetle (w mądrości) chwały zmartwychwstania, tak że nabrały one nowej wymowy (mądrości) dla ich życia i wiary. Chrześcijańska mądrość to zatem dzieło samego Boga, to święta tajemnica. Wyraźnie mówi nam o tym św. Paweł: „Nie głosimy tego słowami wypływającymi z ludzkiej mądrości, lecz słowami, których uczy Duch”. (1 Kor 2, 13). Głoszenie Ewangelii odbywa się nie przy pomocy środków, jakimi dysponują mędrcy tego świata, lecz dzięki mocy Ducha Świętego.

- Dziękuję za rozmowę.

2004-12-31 00:00

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Norbercie Biskupie! Czy Ty nie lubisz Polaków?

Niedziela Ogólnopolska 23/2006, str. 26

Ks. Antoni Tatara

Ależ skąd! Oczywiście, że lubię! Kocham przecież wszystkich ludzi. Rozumiem jednak, dlaczego padło takie pytanie. „Usprawiedliwię się” za chwilę. Wpierw powiem parę zdań o sobie. Moje staroniemieckie imię oznacza osobę, która dokonuje wielkich i widocznych czynów gdzieś na północy (nord, czyli „północ” i beraht, czyli „błyszczący”, „jaśniejący”). W pewnym sensie byłem taką osobą. Żyłem na przełomie XI i XII wieku. Urodziłem się w Niemczech w bogatej i wpływowej rodzinie. Dzięki temu od dziecięcych lat obracałem się wśród elit (przebywałem m.in. na dworze cesarza Henryka V). Można powiedzieć, że zrobiłem kościelną karierę - byłem przecież arcybiskupem Moguncji. Wcześniej, mając 35 lat, cudem uniknąłem śmierci od rażenia piorunem. Wydarzenie to zmieniło moje życie. Przemierzałem Europę, ewangelizując i wzywając do poprawy postępowania. Będąc człowiekiem wykształconym i jednocześnie mającym dar popularyzacji posiadanej wiedzy, potrafiłem szybko zgromadzić wokół siebie grono naśladowców. Umiałem zjednywać sobie ludzi dzięki wrodzonej inteligencji, kulturze osobistej oraz ujmującej osobowości. Wraz z moimi uczniami stworzyliśmy nowy zakon (norbertanie). Poświęciliśmy się bez reszty pracy apostolskiej nad poprawą obyczajów wśród kleru i świeckich. Powrócę do pytania. Zapewne wielu tak właśnie myśli o mnie. Dzieje się tak, ponieważ jako arcybiskup sąsiadującej z wami metropolii rościłem sobie prawo do sprawowania władzy nad diecezjami w Polsce, które podlegały metropolii w Gnieźnie. Przyznaję, że nie było to zbyt mądre. Jako usprawiedliwienie mogę tylko dodać, że kierowała mną troska o dobro Kościoła powszechnego. Wtedy na Waszych ziemiach chrześcijaństwo jeszcze dobrze nie okrzepło. Bóg jednak wezwał mnie rychło do siebie, a Stolica Apostolska przywróciła bardzo szybko arcybiskupom gnieźnieńskim przysługujące im prawa. Wszystko więc dobrze się skończyło. W sztuce przedstawia się mnie zwykle w stroju biskupim z krzyżem w dłoni. Moimi atrybutami są najczęściej anioł z mitrą i monstrancja. Mógłbym jeszcze sporo o sobie powiedzieć, gdyż moje życie obfitowało w wiele wydarzeń. Patrząc jednak na nie z perspektywy tylu stuleci, chcę na koniec gorąco zachęcić wszystkich do realizowania Bożych zamysłów w swoim życiu. Proszę mi uwierzyć, że nawet najgorsze rzeczy Bóg jest w stanie przemienić w dobro. One też mają sens, choć my jeszcze tego nie widzimy z niskiego poziomu naszej ludzkiej egzystencji.

CZYTAJ DALEJ

Kult bł. ks. Popiełuszki rozwija się na całym świecie

2025-06-06 12:00

Vatican Media

[ TEMATY ]

bł. ks. Jerzy Popiełuszko

Karol Darmoros

Mija 15 lat od beatyfikacji ks. Jerzego Popiełuszki. W związku z tą rocznicą przygotowano raport o kulcie kapłana męczennika. Dokument wskazuje, że grób bł. ks. Jerzego odwiedziło kilkadziesiąt milionów ludzi, a relikwie duchownego znajdują się w niemal dwóch tysiącach świątyń na wszystkich kontynentach. O kulcie świadczą też setki świadectw łask i cudów za wstawiennictwem księdza zamordowanego przez komunistyczną bezpiekę w 1984 roku.

Karol Darmoros

CZYTAJ DALEJ

Objawienia księdza Popiełuszki we Włoszech – czego dotyczą i jak je traktować?

2025-06-06 15:43

Red.
/Niedz.

[ TEMATY ]

książka

bł. ks. Jerzy Popiełuszko

Materiał prasowy

Ks. Jerzy Popiełuszko od 16 lat objawia się mieszkance Włoch. Czego dotyczą te wizje? – można przeczytać w książce pt. „Niezwykłe objawienia ks. Jerzego Popiełuszki”, która ukazała się w Wydawnictwie Esprit z okazji 15. rocznicy beatyfikacji męczennika. - Przy czym, należy pamiętać, że opublikowanie książki na temat objawień ks. Popiełuszki nie jest równoznaczne z ich uznaniem przez Kościół, stanowi jedynie wskazanie, w jaki sposób je traktować i jakie mogą mieć znaczenie dla życia duchowego - twierdzi ks. prof. Józef Naumowicz.

Mieszkanka północnej Italii, Francesca Sgobbi, 7 lipca 2009 roku, po raz pierwszy doznała objawienia, chociaż nie wiedziała wtedy kim jest ks. Popiełuszko, nie znała też jego życiorysu (mało czytała, ukończyła tylko 5 klas szkoły podstawowej). Kiedy wizje się powtarzały, poinformowała miejscowego biskupa, potem swego kierownika duchowego, radziła się, w jaki sposób ma swe doświadczenia traktować. Potem poinformowała o tym wszystkim polski Urząd Postulacji do spraw beatyfikacji. Kilka razy odwiedziła też Polskę. – Pamiętam, jak żarliwie modliła się przy grobie ks. Jerzego, z jakim namaszczeniem oglądała jego dawne mieszkanie – opowiada na łamach książki „Niezwykłe objawienia księdza Popiełuszki” Katarzyna Soborak, notariusz procesu beatyfikacyjnego, kierownik Ośrodka Dokumentacji Życia i Kultu ks. J. Popiełuszki w Warszawie, która razem z ojcem dr. Gabrielem Bartoszewskim, kapucynem, promotorem sprawiedliwości w procesie beatyfikacyjnym, spotykała się z widzącą.

CZYTAJ DALEJ

Reklama