Reklama

Wyznania na Święto Ofiarowania Pańskiego

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Patrzę na Ciebie, Maryjo, trwająca w nieustannym ofiarowaniu i zazdroszczę Ci tego piękna, którym promieniejesz i promieniujesz, gdy sama spalasz się jak świeca i stajesz się ofiarą. Ja tak nie potrafię. Lubię i wybieram tylko to, co łatwe, przyjemne, niewymagające wysiłku. Zero głębszego zaangażowania, zero zobowiązań, a już broń Boże odpowiedzialności za kogoś lub za coś. Ślizgam się po powierzchni prawdziwego życia i... wcale nie jest mi z tym dobrze.
A Ty wciąż taka piękna i taka szczęśliwa. Szczęśliwa, bo uwierzyłaś, zawierzyłaś. Pozwoliłaś zamieszkać w sobie Bogu i nigdy nie miałaś wątpliwości, że to dobra decyzja. A ja? Liczę, obliczam, kalkuluję na zimno. Przekalkulowałam już moją wiarę i miłość. Wyliczyłam nawet, ile mnie będzie kosztować luksus przyjęcia Twego Syna i okazało się, że nie stać mnie. Wszystko mam obrachowane i pod kontrolą. Tak jestem doskonała, biegła w arytmetyce życia. Patrzą na mnie z podziwem, zachwycając się lekkością bytu, sprawnością w prześlizgiwaniu się z jednej przyjemności w drugą, z jednej miłostki na drugą, z imprezy na imprezę. Show musi trwać nieustannie, a fajerwerki wzbijać pod niebo, wciąż z tym samym impetem i intensywnością. Bo gdy zamilkną, gdy show ucichnie, wtedy ja zostanę sama ze swoją życiową arytmetyką i logiką, które zachichoczą urągliwie nad powstałą pustką. I trzeba będzie postawić kilka pytań, a odpowiedzi, które się pojawią, niekoniecznie muszą być tak zabawne, jak pozory, które stwarzam za dnia. A ja przecież tak tego nie lubię i tak się boję przyznać przed samą sobą, że jestem rozpaczliwie pogubiona i nieszczęśliwa. Bo nie postawiłam na to, co prawdziwe i piękne, lecz jednocześnie trudne i wymagające ofiary. Bo zabrakło mi odwagi, by uwierzyć, by spalić za sobą mosty pozorów. Zżyłam się z nimi, zrosłam, tak bardzo, że aż boli sama tylko myśl zmiany. Nie lubię tracić kontroli nad własnym życiem, pewności siebie... Czuję się wtedy nieswojo... Dać sobą kierować, gdy nie jest się pewnym niczego, gdy wokoło ciemność - to do mnie nie przystaje. „Królowa życia” nie może zamienić się nagle w dziecko błądzące we mgle, dać powieść niewidocznej ręce Opatrzności, której nie mogę ogarnąć moimi arytmetycznymi zdolnościami, moją ludzką logiką. Bardziej wierzę wróżbom i horoskopom niż Jej. I nawet nie przejdzie mi przez myśl, że Miłość może być nielogiczna, że nie da się ułożyć z niej równania, przeliczyć, objaśnić, opisać, ogarnąć rozumem...
Ty to zrozumiałaś. Nie tylko zrozumiałaś, ale potrafiłaś tą Miłością i dla tej Miłości żyć, poddając i podporządkowując Jej całe swoje życie, dzień po dniu. I złożyłaś z tego życia ofiarę. Nie pytając: dlaczego? - patrzyłaś, jak Ci Syna przybijali do krzyża. Wiedziałaś, wierzyłaś, że tak trzeba. I zajaśniałaś chwałą Jego Zmartwychwstania. Odpowiedź na pytania niewypowiedziane przeszła Twoje najśmielsze oczekiwania.
A ja nawet nie stawiam pytań. Boję się je postawić. Wolę trwać w mroku niewiedzy, w pozorach swojego nuklearnego szczęścia, niż usłyszeć odpowiedź, bo wobec odpowiedzi - jakakolwiek by ona nie była - nie można zachować obojętności. Stawianie pytań i otrzymywanie odpowiedzi wiąże się z odpowiedzialnością za nie, a ta domaga się wysiłku, zaparcia, ofiary. To nie moja działka, Maryjo.
A Ty mówisz swoim życiem, że to warunek szczęścia, którego tak jestem spragniona, za którym biegnę jak za kolorowym motylem. Patrząc na Ciebie, nie mogę w to nie wierzyć. Ale tak trudno coś z tą wiarą i dla tej wiary zrobić. Dlatego dzisiaj, gdy mój wzrok i myśl zatrzymały się na Tobie, w krużgankach świątyni ofiarowującej swojego Syna, proszę Cię z otchłani mojej nuklearnej pustki - bądź mi Gromniczną rozjaśniającą zmierzchy, mroki i poranki. Bądź pogromczynią moich lęków i małodusznych pragnień. Pozwól się ufnie poddać Twoim słowom: „Uczyńcie, co wam mówi Syn” i zachowując je w sercu, odzyskać niewinność. Wrócić do Edenu Serca Twego Syna i odnaleźć się w Nim. Tak jak Ty.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

#LudzkieSerceBoga: Wszyscy obdarowani, czyli antidotum na pokusy

[ TEMATY ]

#LudzkieSerceBoga

Karol Porwich/Niedziela

Serce Jezusa, z którego pełni wszyscyśmy otrzymali… Wezwanie to inspirowane jest wprost wersetem Ewangelii według św. Jana: „Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali - łaskę po łasce (J 1,16).

Od ponad tysiąca lat podczas sederu paschalnego Żydzi śpiewają pieśń „Dayenu”. Tytułowe „dayenu”, będące jednocześnie refrenem pieśni, znaczy: „To byłoby dość” lub „To by nam wystarczyło”. Natomiast kolejne zwrotki opowiadają historię wyjścia z Egiptu i wysławiają kolejne dobrodziejstwa, jakich Izrael doświadczył od Boga:
CZYTAJ DALEJ

Odpowiedzią zawsze jest miłość

2025-06-14 20:10

[ TEMATY ]

książka

miłość

Kard. Grzegorz Ryś

flickr.com/mat. prasowy

Jak odczytać własną drogę w życiu? Czym się kierować wśród mnogości sprzecznych propozycji? Jak dopomóc swojej wierze, która słabnie? Co robić, kiedy Bóg milczy? To tylko przykłady pytań, z którymi mierzy się kard. Grzegorz Ryś. Zadajemy je sobie wszyscy, próbując żyć świadomie jako chrześcijanie, ale też zwyczajnie poszukując sposobu na szczęśliwe, sensowne życie.

Kardynał Ryś nie poucza, ale dzieli się własnym doświadczeniem i świadectwem wiary. A przed nikim nie odsłania się tak bardzo jak przed ludźmi młodymi. To właśnie im opowiada o swoim powołaniu, domu rodzinnym, momentach przełomu, ludziach, którzy byli dla niego ważni, a nawet o piłce nożnej.
CZYTAJ DALEJ

Świdnica. Bp Marek Mendyk przyjęty do Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego

2025-06-15 19:20

[ TEMATY ]

Świdnica

bp Marek Mendyk

bożogrobcy

kard. Kazimierz Nycz

Zakon Rycerski Świętego Grobu w Jerozolimie

Inwestytura

Hubert Gościmski/Niedzielsa

Bp Marek Mendyk podczas uroczystości inwestytury w Świdnicy, w czasie której został przyjęty do Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu w Jerozolimie.

Bp Marek Mendyk podczas uroczystości inwestytury w Świdnicy, w czasie której został przyjęty do Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu w Jerozolimie.

Świdnica na trzy dni stała się duchowym sercem Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu w Jerozolimie, gromadząc Damy i Kawalerów z całej Polski. W atmosferze modlitwy, braterstwa i głębokiej refleksji, kard. Kazimierz Nycz wygłosił homilię, która poruszyła sumienia i przypomniała, czym naprawdę jest wiara w pusty Grób.

Do miasta w dniach 12–14 czerwca zjechali Kawalerowie i Damy ze wszystkich prowincji krajowych, by wziąć udział w inwestyturze – uroczystości, która dla Bożogrobców oznacza coś więcej niż rytuał: to moment odnowienia zobowiązań wobec Kościoła i Ziemi Świętej, chwila braterskiej wspólnoty i świadectwa.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję