Reklama

Watykan

Watykan: nowy prefekt Kongregacji Nauki Wiary przedstawił książkę o teologii Franciszka

Cytat z kard. Josepha Ratzingera – Benedykta XVI, iż to nie “teolog, ale Bóg jest podmiotem teologii”, przypomniał abp Luis Francisco Ladaria SI podczas prezentacji książki o teologii fundamentalnej papieża Franciszka. Spotkanie z mediami, które odbyło się 13 grudnia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, było pierwszym publicznym wystąpieniem hiszpańskiego jezuity od czasu, gdy 1 lipca Ojciec Święty mianował go prefektem Kongregacji Nauki Wiary (na miejsce kard. Gerharda L. Müllera).

[ TEMATY ]

Watykan

kongregacja

KAI

Abp Luis Francisco Ladaria Ferrer

Abp Luis Francisco Ladaria Ferrer

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Książka „Dal chiodo alla chiave. La teologia fondamentale di Papa Francesco” (Od gwoździa do klucza. Teologia fundamentalna papieża Franciszka) ukazała się nakładem Watykańskiej Księgarni Wydawniczej (LEV) pod redakcją prof. Micheliny Tenace i liczy 160 stron. Swój wkład do jej wydania wniosło łącznie 9 naukowców z wydziału teologii fundamentalnej Gregorianum.

Na wstępie spotkania abp Ladaria podziękował autorom opracowania za ich wysiłek i wykonaną pracę, aby zebrać i uporządkować myśl teologiczną obecnego papieża, ukazując jej oryginalność. Zauważył, że o ile pisma Ojca Świętego nt. rodziny, moralności czy ewangelizacji są ogólnie znane, to niewiele wiadomo o jego stosunku do teologii fundamentalnej. Prezentowana książka, choć niewielka, w zwartej formie podejmuje niektóre zagadnienia klasyczne z tej dziedziny, wychodząc od nauczania papieskiego.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

W tym kontekście nowy prefekt najważniejszej kongregacji watykańskiej przypomniał stwierdzenie Franciszka, że teologia nie jest myślą pełną i zakończoną, ale pozostaje w ciągłym rozwoju. Przywołał też słowa św. Augustyna, iż to „Bóg jest zawsze największy” i nawet jeśli my stajemy się więksi, On będzie coraz większy. A poznawanie Boga nie będzie takie, jakie powinno być, jeśli nie zrodzi się z więzi z Nim w modlitwie i w komunii z innymi – stwierdził mówca. Za Franciszkiem powtórzył, że teologię uprawia się „na kolanach”.

Zaznaczył następnie, że tytuł dzieła dobrze oddaje troskę papieża, który uważa, że jeśli teologia fundamentalna i w ogóle cała teologia ma sens, to tylko dlatego, że pozwala nam wchodzić do serca Boga, do serca Jezusa, pomaga nam otwierać się na bliźniego i na miłość. Ladaria przypomniał za ojcami Kościoła, że do tajemnicy serca dochodzimy przez przebity bok Jezusa. Na tym polega ciekawa metoda tego papieża, gdyż jego myśl jest bardziej intuicyjna niż oparta na argumentach – dodał. Przywołał również pogląd św. Tomasza z Akwinu, iż teologia i filozofia mają ten sam przedmiot badań, ale ta pierwsza „porusza się w świetle objawienia Bożego”. Bóg jest zarówno przedmiotem, jak i podmiotem teologii, która słucha tego, co Bóg nam powiedział, w posłuszeństwie wierze.

Reklama

Prefekt Kongregacji przytoczył również fragment tekstu kard. Josepha Ratzingera, że Bóg jest nie przedmiotem, ale podmiotem, teolog zaś odwrotnie - jest podmiotem teologii. Jeśli ktoś chce rozważać Boga jako przedmiot, nigdy nie będzie mógł poznać Jego prawdy. Teologia w ścisłym znaczeniu jest bowiem jedynie Pismem Świętym, słowem Bożym a nauczyciel teologii jest słuchaczem słowa, który nie wysuwa na plan pierwszy swej inteligencji i mądrości, ale daje miejsce Bogu, który mówi – przypomniał słowa swego dawnego poprzednika, a obecnie papieża seniora abp Ladaria. Podkreślił, że byłoby pięknie, gdyby teologowie zaczęli słuchać Boga, który mówi, gdyby byli Jego głośnikami.

I Franciszek w swym nauczaniu wspomina o związku tego poznania z miłością, pisząc np. w pkt. 36 swej encykliki „Lumen fidei”, iż teologia chrześcijańska rodzi się z pragnienia „lepszego poznania tego, co kochamy”. Chodzi o miłość do Boga, Chrystusa, Kościoła i do człowieka – wyjaśnił hiszpański jezuita. Zwrócił uwagę, że w tej sytuacji niemożliwa jest teologia bez wiary, ponieważ teologia należy do samego ruchu wiary, szukającej najgłębszego momentu oświecenia Bożego, którego uwieńczeniem jest Chrystus.

Na zakończenie swej wypowiedzi prefekt Kongregacji Nauki Wiary zauważył, że wielcy doktorzy i teologowie średniowieczni głosili, iż teologia jest nauką wiary i udziałem w poznaniu, które Bóg daje z siebie. A częścią jej jest pokora, która pozwala, aby Bóg nas dotykał, zna swoje ograniczenia w obliczu tajemnicy i to teologia jest częścią kościelnej formy wiary, Kościół bowiem strzeże wiary wszystkich, zwłaszcza tych najmniejszych – podkreślił na zakończenie abp Ladaria.

Obecna na prezentacji prof. Tenace wyjaśniła krótko, że tytuł książki odwołuje się zarówno do zamykania (gwóźdź), jak i do otwierania (klucz), przede wszystkim na tajemnicę Boga. Samego słowa „gwóźdź” użył Franciszek w przemówieniu do członków Gregorianum. Wspomniał wówczas o „pięknie teologii biblijnej i dogmatycznej”, dodając, że „teologia fundamentalna jest gwoździem, który trzeba usunąć”. Stwierdzenie to należy widzieć w kontekście, w którym papież je wypowiedział: było to zaraz po jego przemówieniu – zachęcie do sprawdzenia, czy teologia rozgrzewa serce, bo samo mówienie o Bogu ogrzewa serce, ale jest też inny sposób uprawiania teologii, który zamyka, wyjaławia, przyzwyczaja wiernych do zamykania drzwi. A Franciszek wskazał wtedy na potrzebę teologii zdolnej do otwierania się i szukania dróg nadziei – wyjaśniła prof. Tenace.

2017-12-14 17:15

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kongregacja w Kęszycy

W dniach 22-23 września w Diecezjalnym Ośrodku Szkoleniowo-Konferencyjnym w Kęszycy Leśnej odbyła się I Diecezjalna Kongregacja Diakonii Ruchu Światło-Życie naszej diecezji. To pierwsze tego typu spotkanie w dziejach oazy na Środkowym Nadodrzu

Wpoprzednich latach odbyły się dwa podobne do kongregacji diakonii spotkania (w 1996 i 2001 r.). Obecne spotkanie było jednak wynikiem powołania przez bp. Tadeusza Lityńskiego stowarzyszenia pod nazwą „Diakonia Ruchu Światło-Życie Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej”, którego celem ma być troska o rozwój ruchu oazowego w naszej diecezji.
CZYTAJ DALEJ

Św. Hubert - prawda i legendy

Niedziela toruńska 44/2003

[ TEMATY ]

św. Hubert

en.wikipedia.org

Ponad 1200 lat dzieli nas od czasów, w których żył i działał św. Hubert. Właśnie ta różnica dwunastu wieków sprawiła, że na to, co o nim wiemy, składają się: prawda, legendy i mity. Prawdopodobnie urodził się w 655 r. w znanej i znakomitej rodzinie, na obszarze dzisiejszych Niderlandów. W wieku około 18 lat został oddany na dwór króla Frankonii, a tam poślubił córkę Pepina z Heristal, z którą miał przynajmniej jednego syna. Przez kilka lat pełnił życie pełne przygód jako rycerz. Później został kapłanem i uczniem św. Laparda, a po jego śmierci, ok. 708 r. objął po nim półpogańską diecezję Maastricht. Miał ogromne zasługi w nawracaniu na wiarę chrześcijańską swoich ziomków, którzy dotychczas czcili bożków germańskich. Zmarł w Liege około 727 r., gdzie pochowano go w tamtejszej katedrze. W 825 r. część jego relikwii przeniesiono do Andage, które od tej chwili otrzymało nazwę Saint Hubert. Kult św. Huberta bardzo szybko szerzył się w Europie. Jako patron myśliwych odbierał cześć od XI w., co szczególnie może dziwić, gdyż w najstarszych pismach brak informacji na temat jego działalności na niwie łowieckiej. W XIV w. kult św. Huberta połączono z elementami kultu św. Eustachego. Św. Eustachy żył na przełomie I i II w. Z tego okresu pochodzi słynna legenda o jeleniu. Św. Eustachy jeszcze jako Placydus był naczelnikiem wojskowym cesarza Trajana i oddawał cześć bożkom rzymskim. W czasie jednego z polowań ujrzał jelenia z krzyżem pośrodku poroża. Jeleń nakazał Placydusowi ochrzcić się i przyjąć imię Eustachy. Kult św. Eustachego popularny był zwłaszcza w Kościele wschodnim. Apokryfy o św. Hubercie przeniosły motyw jelenia na grunt chrześcijaństwa zachodniego, umieszczając je w realiach VII w. Mówi się, że gdy żona Huberta wyjechała do swojej umierającej matki, jej osamotniony mąż zaczął hulaszcze życie, a nade wszystko pokochał polowania, które zmieniły się w rzezie zwierzyny prowadzone bez umiaru. W trakcie jednego z takich polowań Hubert ujrzał wynurzającego się z kniei wspaniałego jelenia z krzyżem, jaśniejącym niezwykłym blaskiem pomiędzy pięknymi rozłożystymi rogami. Jednocześnie usłyszał nieziemski głos: „Hubercie! Dlaczego niepokoisz biedne zwierzęta i zapominasz o zbawieniu duszy?”. Wydarzenie to spowodowało wewnętrzną przemianę Huberta, który od tego momentu zmienił swoje życie. Kanonizowany po śmierci, został patronem myśliwych, a dzień jego śmierci i przeniesienia jego relikwii do klasztoru w Andagium - 3 listopada jest świętem myśliwych. Kolejne wątki kultu Świętego dodali pewnie sami myśliwi, którzy mają niezwykłą wyobraźnię. Ze względu na swoje życie, związane z radykalnym, gwałtownym nawróceniem, jest św. Hubert dzisiaj niezwykle popularny. Dynamizm jego życia i nawrócenia może utwierdzać w przekonaniu, że każdy z nas ma szansę zmienić swoje życie na lepsze, a dla każdego chrześcijanina głos z nieba: „Hubercie! Odmień swoje życie...” - jest wezwaniem do stawania się lepszym, bardziej doskonałym, świętym.
CZYTAJ DALEJ

Dzień Dziecka Utraconego

2025-11-03 20:54

Ks. Nikodem Rybczyk

Dzień Dziecka Utraconego

Dzień Dziecka Utraconego

Dzień ten obchodzony już ponad trzydzieści lat ma na celu także uwrażliwienie społeczeństwa w podejściu do tak traumatycznego wydarzenia, jakim jest poronienie.

W naszej diecezji wzorem lat ubiegłych w tym dniu w kaplicy cmentarnej na cmentarzu Wilkowyja w Rzeszowie odbyła się uroczystość pogrzebowa dzieci nienarodzonych, których szczątki znajdowały się w rzeszowskich szpitalach. Uroczystość rozpoczęła się wspólną modlitwą Zawierzenia Dzieci Zmarłych przed narodzeniem Miłosierdziu Bożemu. Następnie odprawiona została Msza św. pogrzebowa, w której uczestniczyli licznie zgromadzeni wierni, którzy osobiście dotknięci zostali stratą dziecka, jak i ci, którym bliska jest modlitwa w intencji dzieci poczętych a nienarodzonych. W czasie Eucharystii modliliśmy się o miłosierdzie dla wszystkich dzieci, które odeszły przed swoim narodzeniem oraz prosiliśmy w intencji rodziców, o łaskę ukojenia i nadziei, która pozwoli oczekiwać na spotkanie ze swoim dzieckiem w domu Ojca niebieskiego. Po Mszy św. urna z prochami dzieci odprowadzona została do specjalnie przygotowanego grobowca Dzieci Utraconych.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję