Drodzy Bracia Kapłani,
Bracia i Siostry,

Adwent, który rozpoczynamy jest okresem oczekiwania na przyjście Chrystusa - to liturgiczne, w tajemnicy Bożego Narodzenia, i to najważniejsze - na końcu czasów, które nastąpi, jak wiemy z Ewangelii, niespodziewanie i dlatego zawsze trzeba być nań gotowym (por. Mt 24, 44). Św. Jan Chrzciciel, podobnie jak wszyscy prawdziwi prorocy, przez całe życie mówił, że nawrócenie jest najwłaściwszym przygotowaniem na spotkanie z Jezusem (por. Mt 3). Bywają nawrócenia nagłe, natychmiastowe i trwałe, ale bywają też oczekiwane, długo wymadlane i przygotowywane. Często słyszymy stwierdzenie, że wszyscy się mamy z czegoś nawracać, bo złe myśli, lenistwo i zaniedbanie wdziera się do naszych serc codziennie i „czynimy zło, którego nie chcemy” (Rz 7, 19).
Każdy z nas i cały świat potrzebuje Bożego Miłosierdzia i łaski, która płynie z Chrystusowego Odkupienia. Wie o tym Kościół, wie Ojciec Święty Jan Paweł II i dlatego ogłosił ROK EUCHARYSTII, który trwać będzie aż do zakończenia Synodu Biskupów w Rzymie tj. do 29 października 2005 r.
Pragnieniem Papieża jest, aby ten okres stał się czasem szczególnej obecności przed Chrystusem, który we Mszy św. składa się Bogu w Ofierze za nas, karmi nas swym ciałem w Komunii Świętej, a w chorobie krzepi Wiatykiem na ostatnią drogę do wieczności. Pamiętajmy, że w Kościele wszystko, co ważne i godne uwagi dzieje się z woli Jezusa i z wdzięcznością przyjmujmy fakt, że Chrystus pozostaje obecny w swym zbawczym Ciele w tabernakulum każdego kościoła po to, abyśmy przychodzili Go adorować, wzmacniać wiarę i wraz w Nim uwielbiać Trójcę Przenajświętszą.

I. Program roku duszpasterskiego

ROK EUCHARYSTII powinien stać się w naszych parafiach czasem szczególnej modlitwy, krzepiącej wiarę i wyrosłej z wiary, a ożywiającej miłość do Jezusa obecnego z Ciałem i Bóstwem wśród nas. Wpatrujmy się w Jezusa, szukajmy Jego Oblicza, aby poznawać głębię Jego miłości do Ojca i do nas.
Chciałbym, abyśmy w tym roku lepiej zrozumieli zło grzechu i zrozumieli wartość Mszy św., ofiary Jezusa za nas i abyśmy w niej pełniej uczestniczyli. To przecież najważniejsza i najpiękniejsza modlitwa Kościoła. Stanie się ona coraz bardziej owocna, jeśli podzielimy czas naszego życia duchowego na przygotowanie i dziękczynienie za Mszę i Komunię św. A dziękować można różnie, słowem, westchnieniem, dobrym postanowieniem czy uśmiechem do drugiego człowieka. W przygotowaniu natomiast warto szczególnie przynosić Panu dar pojednania i przebaczenia ludziom (por. Mt 5, 23-24).
W odczytanym ostatnio liście pasterskim biskupi szeroko wyjaśniali stronę doktrynalną wiary w Eucharystię. Nie będę dziś przywoływał tamtej argumentacji, pragnę natomiast przedstawić zarys programu duszpasterskiego, jaki będzie obowiązywał w naszej archidiecezji, która razem z całym Kościołem chce w tym roku dziękować Chrystusowi za Eucharystię, więcej czasu poświęcić na adorację Najświętszego Sakramentu i gorliwiej uczestniczyć we Mszy św. Jakie to wielkie szczęście wierzyć w Chrystusa i wiedzieć, że w kościołach - wieczernikach naszych parafii, jest On obecny, czeka na nas z miłością i sam chce być nauczycielem naszej wiary.
„Chrześcijaństwo zdumiewa każdego, kto je poznaje” - mówił Pascal. Zdumiewa chrześcijan, a jeszcze bardziej tych, którzy odkrywają je po raz pierwszy. Zdumiewa jednak nie jakieś chrześcijaństwo teoretyczne, ale takie, które promieniuje życiem z wiary, które się odczytuje poprzez każde zachowanie: w Kościele, wobec Boga i ludzi.
Raz jeszcze popatrzcie z troską na ołtarz i tabernakulum w waszej parafii, czy pali się wieczna lampka i czy jest tam zawsze czysty obrus i panuje porządek? Czy przed Najświętszym Sakramentem przyklękają ludzie? A przede wszystkim, czy z wiarą i szacunkiem odwiedzamy także w dni zwykłe Największego Przyjaciela ludzi - Chrystusa Eucharystycznego?
Jednym z zewnętrznych wydarzeń związanych z ROKIEM EUCHARYSTII będzie Krajowy Kongres Eucharystyczny w Warszawie w dniu 19 czerwca 2005 r. W Przemyślu zaś odbędziemy Kongres Diecezjalny w dniach 16-17 września 2005 r. Chciałbym także, aby we wszystkich parafiach i wioskach ten rok stał się okresem twórczego odkrywania niezwykłego skarbu, jakim jest Eucharystia. I dlatego Księża Dziekani otrzymali polecenie, aby w każdym dekanacie poszczególne parafie przeznaczyły jeden dzień w tygodniu na adorację Najświętszego Sakramentu. W większych parafiach niech to będzie cały dzień adoracyjny, w mniejszych - obsługujących także kościoły dojazdowe - kilka godzin adoracji, trwającej w wyznaczonym dniu przez cały ROK EUCHARYSTII.
Ojciec Święty polecił także, aby we wszystkich wspólnotach przestudiowano w tym roku Wstęp do Mszału Rzymskiego, co będzie zadaniem dla księży, Akcji Katolickiej i grup modlitewnych. Można będzie tego dokonać tuż przed lub po Mszy św. niedzielnej, przed lub po adoracji tygodniowej, albo w innym ustalonym przez Księdza Proboszcza czasie (Jan Paweł II, Mane nobiscum, Domine, nr 17).
Rodziny, które intronizowały Pismo Święte w Roku Biblijnym niech częściej wracają w tym roku do rozważania tekstów eucharystycznych.
Z wiary rodzi się modlitwa, rozmowa z Bogiem, a kontemplacyjna adoracja Najświętszego Sakramentu w konsekwencji pogłębi miłość do Jezusa i Kościoła i może zrodzi czyny jednoczące serca.

II. Konkretne zadania

Szczególnymi czynami w najbliższym roku niech będą:
1. odwaga w publicznym wyznawaniu wiary, czyli apostolstwo przez słowo, jak to zaleca Papież we wspomnianym liście apostolskim: „nie lękajmy się mówić o Bogu i z dumą nosić oznaki wiary” (Mane nobiscum, Domine, nr 26)
2. otwarte serce dla biednych, zwłaszcza dzieci i ludzi samotnych, pozbawionych rodzinnego ciepła. Oni potrzebują nas, a my jeszcze więcej, ze względu na Jezusa, potrzebujemy ich. Naprawdę potrzebujemy, bowiem bez nich nie rozwinie się i nasza miłość; wszak serce pozostaje zamknięte, kiedy nie otwiera się dłoń.
3. każdy z was niech ofiaruje na adorację Najświętszego Sakramentu przynajmniej godzinę w tygodniu. Okazją będzie jeden adoracyjny dzień wyznaczony w każdej parafii.
4. z większym zaangażowaniem i radością przeżywać będziemy niedzielę jako wolny od handlu dzień Pański, poświęcony modlitwie osobistej i rodzinnej.
Mam nadzieję, że częstsza w tym roku adoracja Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie - którą za Ojcem Świętym polecam wszystkim księżom i diecezjanom - zrodzi żywszą i gorętszą wiarę, obudzi miłość i zachęci do częstego przystępowania do Komunii św. Jezusa nie trzeba się bać, trzeba Go kochać i naśladować.
Św. Alfons Liguori zachęcał wątpiących tymi słowami: „Powie ktoś, że właśnie dlatego nie przystępuję często do Komunii Świętej ponieważ jestem oziębły w miłości. A dlaczego chcesz się oddalać od ognia skoro jesteś oziębły? Właśnie dlatego, że czujesz, iż twoje serce jest oziębłe winieneś często przystępować do tego Sakramentu, pozostawiając wszystko miłosierdziu Boskiemu, gdyż im bardziej ktoś jest chory, tym bardziej potrzebuje lekarza”. Tak! Boskiego Lekarza potrzebujemy wszyscy. Zwłaszcza dzisiaj, zwłaszcza w tych nowych czasach, za które jesteśmy i chcemy być odpowiedzialni.
Na adwentowe oczekiwanie i na nowy rok duszpasterski pogłębiający wiarę i życie z wiary, całym sercem Wam błogosławię: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.

Wasz Arcybiskup

Przemyśl, 28 listopada 2004 r.